Bob

Etty, bedankt voor de boektitel. Die ga ik opzoeken. Monster, no hard feelings hoor, en het woord "bedreigend" was bedoeld als een grapje vanwege de naam "Monster". Uiteraard realiseer ik me dat je vooral behulpzaam wilt zijn. Waarvoor dank!

Hallo Doris, Ja, ik had het in feite "uitgesteld" tot na mijn pensioen vanwege die slaapproblemen. Uiteindelijk hebben die overigens maar zo'n 2 weken geduurd en sindsdien kan ik al weer genieten van een vrij normale nachtrust. En als je met pensioen bent mag je ook best eens een middagslaapje nemen. Voorheen lag ik hele nachten te tobben als ik met alcohol probeerde te stoppen. Toen ik merkte hoe snel dat eigenlijk al voorbij was vroeg ik me wel af waarom ik eigenlijk zo lang gewacht heb. Van het risico dat meer vrije tijd ook meer gevaar oplevert dat je ook overdag gaat drinken was ik me nog niet eens zo bewust, maar je hebt uiteraard gelijk. (Ook meer gelegenheid om geld uit te geven, trouwens, maar dit terzijde voor mensen die denken dat je na je pensioen automatisch met minder geld toe kan.) Je vraagt hoe ik dat delirium heb ervaren. Nou, dat was best wel heftig ja. Achteraf ben ik er natuurlijk meer over gaan lezen en realiseerde ik me dat het eigenlijk een vrij natuurlijk verschijnsel is waar je niet eens extreem angstig voor hoeft te zijn, maar toen het me overkwam wist ik dat nog niet. Wat er gebeurde was dit. Na twee dagen/nachten van extreem veel alcoholinname (je moet dan denken aan iets van 5 liter wijn binnen een etmaal) zag ik in de ontwenningsperiode de volgende zondag rook kringelen in mijn huiskamer. Nadere inspectie wees uit dat die rook overal in huis hing, ook in de gang, in de badkamer en in de slaapkamer. Ik rook niets vreemds, ook geen brandlucht, en zag ook nergens vuur in of om het huis. Wel hoorde ik buiten de sirenes van meerdere brandweerwagens of ziekenwagens. Nu woon ik dicht bij een ziekenhuis dus sirenes hoor je hier wel vaker, maar het viel me wel op dat het veel langer aanhield dan normaal. Merk op dat ik op dat moment niet dronken was, wel moe. Ik was echter in staat normaal te denken en te redeneren, althans zo voelde ik het zelf. Ik heb dus de TV aangezet en ben op het internet gaan kijken of er iets op het nieuws was over een grote brand of kettingbotsing bij mij in de buurt. Ik dacht dat er misschien autobanden in de brand zouden staan of zoiets. Ik meende ook roetplekken op het vloerkleed te zien in mijn huiskamer, allemaal kleine zwarte vlekjes. Zoals ik al zei was ik echter ook nogal moe en gezien het feit dat ik meende te kunnen concluderen dat er geen onmiddellijke bedreiging in de nabije omgeving bestond ben ik op een gegeven moment wat gaan rusten op de bank en in slaap gevallen. Ik had eerst nog overwogen bij de buren te informeren of die iets opgemerkt hadden, maar dat heb ik niet gedaan. Toen ik weer wakker werd viel me op dat de rookkringels minder waren geworden. Ik weet niet meer precies of ik het diezelfde dag ontrafeld heb of pas later. Achteraf realiseerde ik me echter dat er helemaal geen rook in huis stond maar dat mijn oogzenuwen vanwege de ontwenningsverschijnselen "ruis" doorgaven aan mijn hersenen, wat er uitzag als bewegende kringels in de lucht. Ik kon het nog wel eens vaker gezien als ik naar een witte muur keek op een dag nadat ik extreem veel gedronken had. Als ik dat mijn hand op die muur legde was het verschijnsel echter meteen weg en zag alles er weer normaal uit. Je moet je realiseren dat de mens gewend is op zijn eigen ogen te vertrouwen. Als je de tastzin ermee combineert kan dat echter leiden tot een correctie van de waarneming. Zolang je echter denkt rook te zien ga je redeneren en verbanden proberen te leggen. Wat waren nou die zwarte roetplekjes op het vloerkleed? Nou, het zal je misschien niet verbazen dat ik nogal slordig geworden ben met stofzuigen in huis. Ik woon ook nog eens op mezelf, moet je weten. Het was dus gewoon wat vuil dat nodig eens opgezogen had moeten worden. En die sirenes? Dat heb ik pas later begrepen. De plaatselijke brandweer heeft hier de gewoonte bij belangrijke voetbalresultaten zoals het winnen van een kampioenschap met hun wagens door de stad te gaan toeren, met de sirenes vol aan. Later kwam ik ze nog eens tegen en realiseerde me dat het net zo klonk als wat ik toen had gehoord. Dat was dus geen fantasie geweest.

Bedankt voor je reactie, Monster. Niet bedreigend bedoelt, die naam, hoop ik? Ik formuleerde het in mijn eerste bericht als "geheel of zo goed als geheel zonder alcohol". Dat heb ik nu voor mezelf meetbaar genoeg nader gespecificeerd, vind ik. Ik blijf dus bij die formulering. Jij mag die best wollig of niet kordaat vinden hoor, maar probeer me niet vanuit je eigen visie iets op te leggen. Daar ben ik tamelijk ongevoelig voor en dat hoop ik nog lang zo te houden. Ook zonder alcohol.

Hier volgt dan de meetbare formulering van mijn vakantievoornemen. Ik wil (leren te) genieten van een alcoholloze vakantie in Frankrijk, ook en juist om het idee te doorbreken dat dat niet logisch zou zijn of mij niet zou lukken. Daar wil ik met een trots en blij gevoel op terug kunnen kijken, maar het is niet iets wat ik direct de volgende maand kan overdoen als het niet helemaal voor 100% lukt. Dus formuleer ik mijn doelstelling als volgt: Het streven is geheel alcoholvrij, gewoon omdat ik dat wil. Matig alcoholgebruik definieer ik als maximaal 2 standaardglazen op een dag en niet meer dan 2 van zulke dagen in een week. Dat is bij die vakantie geen opzet, maar ik zie het ook niet als iets vreselijks, mocht het toch gebeuren. Meer alcoholgebruik moet gevolgd worden door passende maatregelen om herhaling en verder afglijden te voorkomen. Het mag in elk geval zeker geen excuus zijn om terug te vallen in oude patronen.

Drie reacties al. Bedankt! De reacties op mijn formulering "zo goed als niet" zijn duidelijk. Het is trouwens niet mijn bedoeling er vooraf al een "misschien zo af en toe eentje" optie bij in te bouwen. Het gaat me meer om het voorkomen van het soort gedrag dat ik vanuit het verleden ken: een "mislukking" als een aanleiding of zelfs als een excuus zien om weer volop terug te vallen in de oude foute gewoonte, en er ook nog eens een conclusie aan koppelen in de trant van "zie je wel, het lukt me nu eenmaal niet om te stoppen, hoe goed ik het ook probeer". Ik wil het omkeren tot een voldongen feit: ik doe gewoon niet meer aan die flauwekul, en ben reuze blij dat ik daar nu eindelijk van af ben. Mocht het niet meteen voor 100% lukken dan blijft mijn besluit om te stoppen toch overeind staan en werk ik daar gewoon aan verder. Etty schrijft dat het zelfs na acht jaar moeiteloos stoppen een enkel glas wijn bij haar een terugval inzette, maar dat het er eigenlijk om gaat de onderliggende oorzaak of oorzaken onder de ogen te zien. Bedankt, ik moet dat even op me laten inwerken. LadyJane wil ik bedanken voor het inzicht dat het toch vooral draait om een realistische benadering. Dat herken ik wel als mijn eigen insteek, of althans de insteek die ik nastreef. MijnGerrit raadt me aan mijn voornemens meetbaar te formuleren. Dat ga ik inderdaad maar eens doen, in mijn eigen dagboek. Bedankt voor het advies. Het filmpje van Els Noorlander heb ik bekeken: heel interessant en bijzonder leerzaam inderdaad. Voor wie het interesseert, en ook om mijn eigen situatie nog wat te verduidelijken, geef ik hierna aan welke externe hulpbronnen ik tot nu toe gebruikt heb. Voor de juiste context is het misschien goed als ik er bij vertel dat ik ook als zware drinker over het algemeen goed functioneerde op mijn werk, en daar ook uitstekende jaarlijkse beoordelingen had. Dat is voor mij ook altijd een belangrijke grens geweest die ik niet wilde overschrijden. Nu iets over die externe hulp dus. Het begon met ambulante begeleiding van de Jellinek kliniek tijdens de drie alcoholloze maanden waarover ik eerder schreef. Dat is bij hun de minst zware optie, je wordt niet opgenomen maar kunt gewoon naar je werk blijven gaan, alleen kom je eens in de zoveel tijd langs voor een gesprek en houd je ook via het internet contact met een vaste begeleider. Ook houd je een werkboek bij en doe je opdrachten zoals het invullen van vragenlijsten. Ik was daar op eigen verzoek naar doorverwezen door de huisarts. Het besluit om te stoppen had ik zelf al genomen. Zelf had ik een half jaar voor ogen, met de intentie daarna te leren verstandig om te gaan met matig alcoholgebruik. Eigenlijk sloten de standaardoplossingen van Jellinek slecht aan bij mijn situatie. Zij maken onderscheid tussen een behandeling voor wie geheel wil stoppen en een voor wie wil minderen. Ik koos voor de behandeling voor geheel stoppen en dat heeft me wel wat geholpen de argumenten goed in beeld te krijgen, maar mijn eigen besluit was al genomen en zij gaan er eigenlijk toch vanuit dat je in die fase nog met besluitvorming bezig bent. Dat gaf mij het gevoel dat ik een beetje boven die begeleider stond. Jammer. Terwijl de behandeling al liep werd me duidelijk dat de verzekering alleen de eerste drie maanden dekt. Toen ben ik dom genoeg, in overleg met de behandelaar overigens, overgestapt naar het leren omgaan met matig drinken en heb ik de tijdsspanne van geheel niet drinken teruggebracht van 6 naar 3 maanden. Dat bleek geen vruchtbare weg. Achteraf gezien had ik misschien wat meer tijd en aandacht aan de intake moeten besteden, maar ja, mijn besluit stond al vast, niet waar? Mijn recente besluit om geheel te stoppen heeft te maken met het feit dat ik last kreeg van pijn in de leverstreek die gepaard ging met extreme vermoeidheid, vergelijkbaar met die bij bij een griep of ernstige verkoudheid, maar dan zonder koorts, niezen of snotteren. Met name die pijn in de leverstreek motiveert me erg om nu echt te kappen met die drank. Van mijn huisarts en van wat ik zelf hier en daar aan informatie heb opgezocht is het me duidelijk geworden dat ik op de grens zit van het punt waarbij schade aan de lever onomkeerbaar en levensbedreigend wordt als ik zo door ga. Dat heeft me de knop doen omdraaien. Via een tip van iemand op Facebook vond ik voorbijalcohol.nl en volgde daar de eerste videocursus van een week. Als ik terug ben van vakantie wil ik ook de vervolgcurus van vier weken doen die daar aangeboden wordt. Inmiddels las ik “Alcohol onder controle, zelfhulpgids voor het matigen van je alcoholgebruik” van William R. Miller en Ricardo F. Muñoz uit 2008 (oorspronkelijk: Controlling your drinking: Tools to make moderation work for you, 2004). Een aanrader voor iedereen die zelf aan de slag wil. Daarnaast houd ik een dagboek voor mezelf bij. Erg nuttig om je belangrijke besluiten met achterliggende overwegingen in vast te leggen als ze je nog helder voor ogen staan. Een besluit wat je zelf neemt kun je namelijk ook zelf terugdraaien, nietwaar, maar zo'n dagboek maakt het ietsje minder gemakkelijk om jezelf daarbij te bedotten. En je kunt makkelijker doorbouwen op eerdere ideeën nadat je ze nog eens nagelezen hebt. Voor deze discussiegroep kies ik vooral omdat ik ook zoek naar technieken om terugval te voorkomen voor wie al een besluit genomen heeft en niet meer zo zeer aan het zoeken is naar manieren om te stoppen of te minderen.

Hallo Doris, Goed verhaal van je, met veel voor mij herkenbare elementen, en een goed besluit ook! Nou alleen nog even volhouden, ja ja. Ik ben zelf ook net gestopt, uit eigen beweging. Wat mij vooral helpt is dat ik, net als toen ik een aantal jaren geleden stopte met roken, bij mezelf het heerlijke gevoel koester "wat ben ik blij dat ik daar van af ben". Misschien ook iets voor jou, af en toe eens lekker achterover gaan zitten in een gemakkelijke stoel, je ogen sluiten en je voorstellen dat je in een zonnige omgeving van je vakantie geniet en terugdenkt aan deze tijd, die dan al weer enige jaren achter je ligt. En dan stel je je voor hoe je je op dat moment met een glimlach realiseert dat je dat gevecht met die alcohol al jaren achter je hebt gelaten en hoe heerlijk dat voelt.

Hallo. Ik ben Bob en nieuw hier op het forum. Sinds een week of drie ben ik geheel gestopt met het drinken van alcohol, ongeveer tegelijk met het ingaan van mijn pensioen. Ik heb daarvoor ruim 45 jaar fors gedronken, de laatste jaren echt elke dag. Het werd ook steeds meer, anderhalve liter wijn per dag was wel zo'n beetje de standaardhoeveelheid. Als ik probeerde te minderen of enige tijd te stoppen raakte mijn dag/nachtritme helemaal van slag. Dat leek een vrijwel onoverkomelijke barrière. Tot die keer dat ik een heus delirium had en ook nog op mijn werk door een klant was opgemerkt in negatieve zin. Toen ben ik uit eigen motivatie 3 maanden volledig gestopt, maar daarna probeerde ik het voorzichtig weer wat toe te laten en viel al snel weer terug in het oude patroon. Sinds die tijd wist ik echter wel dat ik op den duur toch serieus wilde minderen of geheel stoppen, want ik was echt veel te dik geworden en kreeg ook andere gezondheidsklachten die aan alcoholconsumptie te wijten zijn. Het lijkt er op dat ik nu na een eerdere valse start de knop echt heb weten om te zetten. Al weer uit eigen motivatie, dat werkt kennelijk bij mij toch het beste. Ik voel me er prima bij en heb geen last van enig duiveltje in mij dat me probeert terug om te praten. Toch vraag ik me af of het niet wat al te gemakkelijk gaat, dus ben ik ook wat gaan rondkijken op internet en in de literatuur om steun achter de hand te hebben voor het geval het in de toekomst wat lastiger zou worden. Volgende week komt mijn meesterproef: twee weken vakantie in Frankrijk, en ik ga daar geheel of zo goed als geheel zonder alcohol leven en wil er achteraf op terug kunnen kijken als een fijne tijd. Als dat lukt zal het een enorme opsteker zijn waar ik in de toekomst nog veel aan kan hebben. Als het niet of niet helemaal lukt neem ik mij voor dat niet als een totale mislukking te ervaren maar ga ik er wel mijn leermomenten uit trekken. Dan weet ik in elk geval op welke punten er nog bijgestuurd moet worden. Vorige week zou ik een reünie hebben van mijn oude studentenvereniging. Die heb ik "om gezondheidsredenen" toch maar afgezegd. Dat leek me op dit moment nog een iets te grote uitdaging.