Kohtje

Ja, valt het te zien/lezen?

ha, @Cleo66, ik zat je ook maar (alweer??) een beetje te plagen, hoor. Ik hoop dat alles mooi wordt en vooral dat je er zelf tevreden over ben. Moet je nog of is het al achter de rug? Ingeval het eerste, dan sterkte ermee.

Permanente make up, @Cleo66? Begin je lui te worden? Ik vind het altijd wel leuk en soort van huiselijk als m'n vrouw 's morgens met een spiegeltje en allerlei "weet-ik-veeltjes" in de weer is om zich nóg mooier te maken dan ze al is. Maar als we met de camper op pad zijn dan doet ze dat niet (alleen met een spiegeltje even controleren of het nog 'door de beugel kan' en dat kan het tot wel drie, vier weken lang...) en zie ik m'n ware "wilde" ega waar ik dan met plezier naar kijk.

Gedag allemaal. Borretje, ik denk aan je en hoop met je mee.

Veel zelfbeheersing de komende dagen... Of het veel zin heeft om je dat te wensen betwijfel ik. Het is misschien wel die zelfbeheersing die je tot het besluit brengt om te proberen (proberen!!) om het binnen de grenzen te gaan drinken. Jammer dat zelfbeheersing en verslaving altijd lijnrecht tegenover elkaar staan, het zou zoveel 'moois' op kunnen leveren als ze hand in hand konden gaan. Opvallend dat, wanneer we eenmaal (weer) besloten hebben om "het te proberen" dat dan ons verstand weer helemaal tot in onze tenen zakt en we er het beste maar van gaan hopen. Terwijl we juist aan 'het avontuur' van minderen/stoppen begonnen omdat we geen maat meer konden houden. Eenmaal een beetje op de rails willen we dan ineens weer eens een zijspoortje proberen. Nostalgie kun je het ook noemen, inderdaad. Maar dát waar je in een nostalgische bui naar kunt verlangen is nou net dát waarvan je ergens blij was dat het voorbij was.

Dat heb ik in het verleden hier op het forum ook wel eens gezegd. Ik wist het absoluut zeker. Er was toen iemand die zei: "zeg nooit nooit".. Onzin vond ik dat toen. Maar toch ging ik maanden later tóch weer 'aan de drank'. Nu hou ik het gewoon bij dag voor dag. En dat gaat al jaren goed. Maar ik zeg niet dat ik nooit meer 'aan de drank' zal gaan. Ik ben niet helderziend. Wel erg gevoelig voor verslavende middelen.

En zie hier, zelfs een berichtJE..

Lieve Bor, bidden kan geen kwaad. Meer kun je ook niet nu. Nou ja, de fles en het pakje shag dichthouden is iets dat je kunt doen. Dat kan ook geen kwaad. Wederom wens ik je heel veel kalmte.

Tja, jij ( @Myle ) zit al in een ... (weet even niet meer waar je in zit, in woont. Iets met begeleiding...? sorry, ben het even kwijt). Maar wat ik zeggen wil is dat ik op een gegeven moment zover was afgezakt en op een dieptepunt gekomen was (voor mij was dat inname rijbewijs tijdens een routinecontrole van de politie tijdens welke ik met een veel te hoog promillage achter het stuur zat) dat ik me naar verslavingszorg heb laten verwijzen door m'n huisarts. Daar hebben 'ze' het een tijdje met me geprobeerd met ambulante hulp. Toen dat geen zoden aan de dijk bleek te zetten kwam ik in een kliniek terecht. Eerst deeltijd, drie dagen per week, wat ook niet echt werkte, toen klinisch. Een paar maanden de hele week intern met de weekenden vrij. Dat leek de 'oplossing'. De hele week met niets anders bezig dan met jezelf en andere verslaafden. De hele week bezig met een leven zonder alcohol. Toen ik na een maand of vier uit die kliniek kwam stond ik vier maanden droog. Ik heb me toen hier bij dit forum aangemeld om dat contact met medeverslaafden te houden en ik ging naar een zelfhulpgroep. Na ruim een half jaar, ik stond toen bijna een jaar droog als ik het allemaal zo een beetje terug probeer te halen, ging het toch weer mis. De "omstandigheden" groeiden me boven het hoofd en ik zocht het weer in de alcohol. Echter... de hoeveelheden waren stukken en stukken minder dan 'vroeger' maar genoeg om me lamlazarus te zuipen. Ik ben toen in een 12stappen behandeling terecht gekomen. Door aan het 12 stappen programma te gaan werken heb ik mezelf zover kunnen krijgen dat ik nu zonder moeite alcohol kan laten voor wat het is. Niet omdat ik nu de "omstandigheden" onder controle kan houden maar omdat ik mezelf onder controle kan houden, ongeacht de omstandigheden. Achteraf kan ik zeggen dat niet alcohol mijn probleem was maar dat ik zélf mijn probleem was. En dáár heb ik aan gewerkt. Met hulp. Met heel veel hulp.

Misschien komt het door het goedje wodka, of er zijn verschillen in het gestel van mensen.. maar ik dronk het laatste jaar voordat ik in een kliniek terecht kwam ook meer dan een liter wodka per dag zonder de volgende dag een kater in de zin van hoofdpijn te hebben en zelfs min of meer gewoon weer 'verder' te gaan met de dagelijkse dingetjes. Wel had ik daar 's morgens eerst even een flinke slok of twee, drie voor nodig en daarvoor had ik altijd een 'staartje' onder m'n bed liggen omdat anders algehele slapte en bibbers het onmogelijk maakten een stap te zetten. Maar met die paar slokken wodka op kon ik dan 's morgens nog net de supermarkt halen voor een fles port om me weer een beetje 'stabiel' te maken en als die op was dan was meestal de slijterij wel open (supermarkt 8.00 uur, slijter 10.00 uur). En meestal ging ik dan voor de hele liter. Wel was ik na een week tot tien dagen dan zo ziek dat ik het 's morgens niet meer redde met die paar slokken en dan lag ik 2 dagen uitgeteld te zweten en shaken en na die twee dagen nam ik me heilig voor: dit nooit meer. En na vier dagen of zo begon het hele circus weer van voren af aan. Nu ik dit weer zo naar boven haal krijg ik alsnog de bibbers en word ik weer een beetje misselijk. Als het even kan, dan dit nooit meer.

De ene dag gaat goed, dan weer een dag wat minder. 't Schommelt van het ene uiterste naar het andere. Maar ik ben ook nog steeds niet uitgeëxperimenteerd wat betreft de pijnstilling. Vandaag weer beetje mindere dag. Tot nu toe dan, want vanmiddag kan het al weer veel beter gaan. Dank je voor het vragen..

Gedag allemaal. Hier vanavond de rest van de chinees van gisteren opwarmen. Lekker makkelijk. Voor de tweede dag op rij.

????

Niet zomaar een beetje raar maar knettergek. Wel vervelend dat er nou weer een heel weekend tussen zit. Ga je bootje nog maar eens aaien en kusjes geven. Beetje afleiding zoeken in elk geval. Ik wens je dat het maar gauw dinsdag mag zijn.

Laat dit nou alsjeblieft geen belemmering zijn om hier te schrijven. We zitten hier op een forum om alcohol de baas te worden. Niet op een "ik-probeer-iedereen-de-loef-af-te-steken-met-mijn-prachtige-schrijfstijl" forum. Soms lijkt het daar wel een beetje op, hier, maar het gaat hier om de ruwe, rauwe, eerlijke feiten, niet om de verpakking waar die feiten in worden gepresenteerd. Iemand die in prachtige bewoordingen een terugval meldt is daardoor niet minder teruggevallen dan een teruggevallen taalhakketakker, en iemand die in hakketakkerige bewoordingen een droge dag toevoegt aan het alcoholvrije leven staat net zo droog als de droge poëet.

Ik zie nu dat ik nog geen goedemorgen had gezegd. 't Kan nog net: goedemorgen allemaal. En dan ook alvast goedemiddag.

@Adrian, wat maakt het voor jou na drie jaar nog steeds zo moeilijk om van de drank af te blijven? Ervaar je ook nog zoiets als voordelen van niet-drinken? Als je al drie jaar strijd voert dan zul je daar toch een keer moe van worden? Ben je niet bang dat het op een gegeven moment "eindigt" met een terugval? Als je al drie jaar zo aan het strijden bent dan heb je je blijkbaar (nog) niet in vrede neergelegd bij het niet meer drinken. Overgave en accepteren en niet meer hoeven lijkt me toch zoveel meer rust geven dan niet meer mogen...

Maar Erizo, als dit forum jouw grootste trigger is dan kun je hier toch beter niet komen? Je zegt heel actief bezig te zijn met je drankprobleem. Op welke manier bedoel je dat? Want de grappenmaker in me denkt dan meteen: ja, veel en vaak drinken is óók bezig zijn met je drankprobleem, maar zo bedoel je het toch niet, hoop ik. Heb je zelf steun, support, aanmoediging van iemand? Heb je een bepaalde manier van aanpak om tot minderen of zelfs stoppen te kunnen komen? Je zegt hier op jouw draadje niet meer te schrijven omdat je niks toe te voegen hebt. Maar door niets toe te voegen zal er ook niets gebeuren hier, op jouw eigen draadje. Zelfs het kleinste succesje of het kleinste 'missertje' kan respons opleveren. En je weet niet of er dan ineens dat ene berichtje tussen zit waar je een stap mee in de goede richting kunt zetten. Jij bent hier op dit forum voor jezelf, jij bent nr. 1. Je kunt je heel erg bekommeren om een ander, een mooie eigenschap, maar "je hebt je eigen huis nog niet op orde". Als je werkelijk wat aan je drankprobleem wilt doen zul je je dáár op moeten focussen en als je dit forum daarbij als hulp wilt, dan zul je wat over je eigen proces moeten schrijven. Want, het is al heel vaak gezegd hier, je moet het allemaal wel zélf doen maar het hoeft absoluut niet alléén. Soms heb je aanmoediging nodig, soms een complimentje, soms een duw(tje) in de goede richting en soms zelfs (sorry dat ik het zeg) een schop(je) onder de bips, hoewel over dat laatste de meningen verdeeld zijn. Mij hebben dergelijke schoppen in elk geval wel m'n comfortabel dichte ogen geopend om eindelijk, eindelijk, eindelijk eens te zien hoe ik mezelf voor de gek hield met allerlei smoesjes en smoezen die ik niet als smoezen zag maar als feiten... en daar ben ik (achteraf natuurlijk) dankbaar voor. Behalve dat er hier op het forum melding gemaakt wordt van terugvallen barst het hier ook, en vooral denk ik zelfs, van de succesverhalen. Soms kleine positieve dingetjes, soms verslagjes van mensen die er weer een droog jaar bij hebben met alle voordelen daarbij genoemd. Naast dat er soms verdriet en tegenslag benoemd worden, schijnt er ook heel veel zon. Door je dáár naar te richten kun je misschien de handvatten vinden die je nodig hebt om niet meer te hoeven (terug)vallen. Maar dan moet je er wel naar zoeken en ze ook grijpen.

Telkens opstaan is goed, natuurlijk. Maar kun je er een beetje de vinger op leggen waarom je telkens weer valt? Je was dit draadje vergeten, maar vergeet je jezelf niet? Ik neem aan dat je je hier hebt aangemeld om wat aan je drankprobleem te doen. Hoe serieus en actief ben je daar mee bezig?

Kalmte, borriemeis. Kalmte, kalmte, kalmte. Sterkte met het proberen je kalmte te bewaren.

Hoi @Erizo. Hoe gaat het eigenlijk hier met je? Je bent niet alleen de 'vliegenmepper' en 'warme deken' voor Harald, je hebt ook een eigen verhaal, toch? Doe je nog actief iets aan je herstel of zie je dag voor dag maar wat er van komt? Ben ik wel benieuwd naar, naar jouw eigen omgang met je verslaving. En of je ondertussen een baan hebt gevonden of dat je daar niet meer mee bezig bent misschien. Om nog maar niet te spreken over het roken en gewicht. Als je je verhaal al verteld hebt op 'die andere draad' dan is dat een beetje verwaterd of ondergesneeuwd en heb ik dat niet meegekregen. Je doet je uiterste best voor/bij Harald, daarom val je me zo op. Maar over jou zelf kan ik nergens een vervolg vinden van wat je op 13 maart schreef. Groetjes.

Onderhandelen zal inderdaad niet meer gaan, maar waarom kun je er niet meer op terugkomen, Adri?

Ja, dank je. Lief/aardig hoor, maar doe maar niet meer, dag ge-'sterkte'. 't Wordt zo saai en vervelend. Ondanks dat het lichamelijk allemaal niet zo heel erg lekker gaat, droom ik toch nog altijd verder over dat met een camper op de ouwere dag op avontuur. Dromen doet ook een beetje leven, toch? Stikjaloers op Jopie, ook al weet ik dat ik daar niks mee opschiet. Wel motiverend om bezig te blijven met de inrichting van m'n bestel"eendje". Al googelend op allerlei wereldreizigers in enorme geprepareerde off-road campers, kom ik op ideeën die ik in het klein in dat ouwe bestellertje probeer te verwerken. Zo hou ik m'n droom toch nog een beetje binnen de perken en uitvoerbaar. Niet dat ik van plan ben m'n ouwe dag in dat kleine besteleendje te gaan wonen, hahaha... maar ik beschouw dit kleine "gepruts" maar als vingeroefeningen.. (Hmmm... gezien de toestand van m'n handen en vingers kun je vingeroefeningen ook letterlijk opvatten in dit geval.) Nou ja, genoeg geditje-datjet weer. Koffie nu (zonder boter want dat was anderhalf uur geleden) en wat proberen te doen.

Nou, nu is iedereen weer helemaal op de hoogte..

Goedemorgen allemaal. Zelfde liedje als gisteren. Met opstaan nog niet zo veel last maar nu begint het gedonder weer in de gewrichten en vooral schouder, polsen en handen. Ik zal er toch wat aan moeten wennen denk ik, als ik tenminste die pijnstillers wil minderen. En dat wil ik wel. Die nieuwe, vervangende pijnstiller doet toch niet zo goed z'n werk als dat 'giftige' oxycodon. Maar misschien komt de arts volgende week nog met een 'ingeving' van de een of andere andere pijnstiller. Of weet ik wat... hij is de arts, ik de patiënt. Zo ouderwets denk ik er over. @Bor en @Cleo66, hier nog één in het rijtje 'getrouwd in 1991'. Over twee weken 'herdenken' wij die rare dag van 28 jaar geleden. Twee dagen later 'herdenken' we dat we elkaar 34 jaar kénnen. Tja, we waren er laat bij, om @knakker maar een beetje duidelijkheid te verschaffen. Maar we hadden beiden al een langdurige relatie achter ons. Geen van beiden eerder getrouwd geweest, overigens, en beiden geen kinderen uit eerdere relaties. (Ook niet in deze relatie trouwens.)