Mormel

@bumperjim: ik weet het. Mijn psychiater is er ook op tegen dat ik terug begin te werken, volgens hem moet ik eerst zorgen dat de fundamenten stevig op orde zijn. Dat is wel iets waar ik vaker tegen bots. Vanaf dat het even goed gaat, wil ik weer te snel gaan en liefst alles tegelijkertijd tot de weerbots komt.

@lady jane: heb er snel even iets over gelezen en herken het voor een groot stuk behalve die verlatingsangst, die is zover ik besef eigenlijk helemaal niet aanwezig. Maar verder: opgegroeid in een gezin met verslaving en psychische problemen, eerste partner had psychische problemen en een stevige alcohol verslaving, huidige partner zat mentaal ook niet zo lekker toen ik haar leerde kennen,... Bedankt voor de hint, ga er later wat meer bronnen voor opzoeken.

Deze voormiddag liep niet zo goed nadat ik wat tijd heb genomen om na te denken, denk ik dat het beter is dat ik even op de rem ga staan betreffende een tweede job te zoeken. Gisteren kwam ik een bericht tegen van iemand die dekens en warme spullen zocht voor een student die in de stad naast mij iets huurt maar geen verwarming heeft, en dadelijk kwam in mij de gedachte op om deze persoon te contacteren en voor te stellen dat de student hier zou komen wonen in de slaapkamer van mijn stiefzoon. Gelukkig niet gedaan, maar het geeft mij wel aan dat ik wat moet oppassen. Weet niet of dit voor iemand hier te begrijpen is.

@Prana: spijtig om te horen van je kat. Sinds mijn vrouw apart woont eet ik doorgaans vier maal per week vegetarisch. Eigenlijk gaat me dat makkelijk af al moet ik wel toegeven dat ik daarbij vaak terugval op pasta's en risotto, met vleesvervangers hou ik mij niet bezig. Enkele maanden geleden opgemerkt dat ik nog ongeveer een kilo vlees/vis per maand eet en toch even nagevraagd bij de huisarts of ik daardoor ergens op moest letten, maar deze gaf aan dat ik daarmee nog ruim genoeg binnen krijg.

Eens. Al heb ik geen goede band met mijn moeder en kan ze mij weinig schelen, toch werd ik lichtelijk kwaad toen ik vorige maand hoorde dat ze van haar psychiater moest stoppen met roken en ze haar daarvoor een middel (wellbutrin) gingen geven. Kan goed zijn dat het roken negatief is voor de chemo, maar tegelijkertijd is ze terminaal dus waarom in die laatste periode ook nog eens haar enige afleiding wegnemen?

@lady jane; je hebt een goed punt en eigenlijk heb je gewoon gelijk. Als ik zie in welke mate ik alcohol al heb teruggedrongen zou het een eitje moeten zijn om ook dat laatste stuk te schrappen (althans als ik me voel, zoals nu). In feite was er donderdagavond geen aanleiding, ik had er gewoon zin in en kan dan ook oprecht genieten van zo'n lange avond met drinken en muziek achter mijn computer. Alleen durf ik op dat vlak geen beloftes meer maken, die zorgen bij mij enkel voor schuldgevoelens wanneer het niet lukt, waarbij ik dan soms gewoon verder drink om de schuldgevoelens weg te duwen.

118

Dagpact: renaldo61 Fonny🌞 Mormel @bumperjim: fijn dat je toch de moeite hebt genomen om vegetarisch te koken.

Nogmaals bedankt voor die tip van Tygo en de flakka. Tweede aflevering gezien en ergens in mijn achterhoofd blijft de gedachte dat ik ook zo zal eindigen als de mensen die ik daar zie. Geen idee hoe het komt, maar die gedachte heb ik al sinds mijn kindertijd. Dat ik nu een huis bezit en redelijk normaal leef, lijkt een tussenfase tussen het onvermijdelijke. Vorige week Steve gezien op netflix. Vond het einde wat spijtig maar verder goede film.

Ik vrees daar ook voor.

@Yvonne: in België is het inderdaad zo dat de gemeenschap pas gevormd wordt wanneer je trouwt, dus al je bezittingen daarvoor blijven gescheiden. Die baan die ik nu heb is heel beperkt (een halve dag per week), dus uiteraard drink ik niet de dag voor ik moet gaan werken. Als ik drink is het inderdaad nooit een of twee glazen, het is dadelijk of een fles whisky of drie liter wijn. Daarstraks ben ik ook gewoon mijn boodschappen gaan doen en daar ik besloten had vandaag niet de drinken, heb ik ook geen probleem om de drank daar te laten staan. Over dat laconieke, ik begrijp wat je bedoelt. Dat is voor al mijn psychologen en psychiaters in het verleden ook altijd even wennen geweest dat ik lach met zaken die eigenlijk ernstig zijn. Ergens is het waarschijnlijk een verdedigingsmechanisme. Daarnaast denk ik ook dat ik beter kan lachen met al de ellende waarin ik zit in plaats van erin te zwelgen, want als ik heel eerlijk moet vertellen hoe mijn wereldbeeld eruit ziet dan sluit dit vrij nauw aan bij wat Karin vandaag schreef bij de kijktips: puur pessimisme met hier en daar een sprankeltje hoop. @bumperjim: mijn vrouw wist dat ik stevig dronk toen ze mij leerde kennen, heb het ook nooit weggestoken en in de begin jaren haalde ze ook gewoon de drank in huis (zelf drinkt ze helemaal niet). Op dit moment laat ze uitschijnen dat drank de reden was van haar vertrek, maar eigenlijk denk ik niet dat ze daar compleet eerlijk over is. Volgens mij is de echte reden dat ik enkele jaren geleden hervallen ben in een zware depressie. Van iemand die constant overuren draaide en daarnaast het leeuwendeel van het huishouden voor zich nam, verwerd ik tot een persoon die niet meer kon werken en amper normaal functioneerde. Aansluitend bij wat ik aan Yvonne schreef: zij zag ook de discrepantie tussen de bijna vrolijkheid die ik kon opbrengen tussen andere mensen, de energie die ik nog in het huishouden stak en de zuivere gitzwartheid als ze me alleen aantrof. Ik ben zelf opgegroeid met een chronisch depressieve moeder, dus ik weet heel goed hoe zwaar dit kan wegen op de omgeving, daarom ook dat ik haar niets kwalijk neem. Zeker als een depressie blijft aanslepen, pillen noch therapie lijken te helpen, kan het soms uitzichtloos lijken. Maar om positief te eindigen. Ondanks de schommelingen gaat het de voorbije maanden redelijk. Het huis ligt er ordelijk bij, de tuin is bijna winterklaar, ik ga trouw naar mijn afspraken met psychiater en psycholoog en de voorbije dagen heb ik weer enkele sollicitaties de deur uitgestuurd. Deze zondag komen mijn partner en stiefzoon voor de tweede keer deze maand eten, dus eigenlijk kijk ik uit naar een goed weekend.

Dagpact: renaldo61 MaryArt Emmy Mormel

De makkelijkste keuze is uiteraard niet gaan maar wil je dat alcohol zo je leven blijft controleren?

Is het dan werkelijk een tegenstrijdigheid? Voor mij hebben zij niets te maken met mijn drinkgedrag. Moet hierover nadenken. @renaldo61: ik zit inderdaad verre van dit stadium. Ik gebruik alcohol echt als middel maar heb geen probleem om het te laten. Die connectie van wakker worden en direct een middel nodig te hebben, heb ik wel met tabak, niet met alcohol. Eigenlijk is drinken altijd een bewuste keuze.

De jaren '90 waren echt wel subliem. Ergens heb ik medelijden met de generaties die daarna gekomen zijn en de ene crisis na de andere kregen.

Edit: the world deserves the answers, what do you have of your sleep?

Net de eerste aflevering bijna volledig gekeken. Geeft mooi aan hoe we omgaan met de zwaksten in onze samenleving. Ben ook actief (enfin, nu tijdelijk een ban) op een ander forum waar vooral hoger opgeleiden zitten met hun minimum netto maandinkomen van meer dan 3000 euro per persoon. Moet daar echt op mijn tong bijten als ik zie wat ze tegenwoordig schrijven over mensen in de invaliditeit etc. Ban heb ik trouwens opgelopen omdat iemand klaagde dat hij niet al zijn premies voor zijn zonnepanelen ging krijgen en ik hem uitmaakte voor een hebberige klootzak die niets in zat met het klimaat (oke, goed er zat ook een dreigement bij).

(Het volgende heeft weinig met alcohol te maken, maar mijn draadje dus nananenana 🤪 Het gaat terug over alcohol na de volgende smiley) Dat hoop ik ook want ondanks dat ik voor de problemen zorgde meen ik toch ook een beetje recht te hebben op wat duidelijkheid. Waarschijnlijk gaat niemand hier iets over kunnen zeggen door het verschil in wetgeving tussen België en Nederland, maar wil het wel kwijt voor de volledigheid. Ergens is mijn vrees dat ik en mijn broer ons huis niet gaan kunnen behouden mocht mijn vrouw doorzetten met de scheiding en het hard willen spelen. Reden daarvoor: vlak nadat we getrouwd zijn in gemeenschap van goederen heeft mijn vrouw haar huis verkocht met redelijk wat overwaarde. Mijn broer en ik zaten toen in de laatste fase van onze verbouwing waarbij de achterbouw en de tuin nog aangepakt moest worden. Normaal verbouwden mijn broer en ik op het ritme van het geld: eerst sparen, dan uitgeven. Mijn vrouw echter drong erop aan om alles in een keer aan te pakken, ik heb mij laten overhalen en zij heeft toen het laatste deel van de verbouwing betaald met als afspraak dat ieder 1/3 zou betalen. Natuurlijk staat daarvan niets op papier en heeft zij zo eventjes 65 000 euro geïnvesteerd in een huis waar ze geen eigenaar van is. Met de 1/3 regel in gedachte, hebben mijn broer en ik dus een schuld van 44 000 euro bij haar, waarvan niets op papier staat. Mijn zorg is dus dat ze bij een scheiding dit bedrag direct gaat opeisen. Dat we haar terugbetalen staat voor mij buiten kijf, ik ben enorm correct als het geldzaken betreft, maar op dit moment kunnen wij geen bijkomende lening dragen om dit terug te betalen. Ergens denk ik, dat wanneer ik het hard speel zij naar haar geld kan fluiten want getrouwd in gemeenschap van goederen, winst was na de trouw dus in gemeenschap, niets op papier; maar dat wil ik niet, want ik wil het beste voor mijn vrouw. Daarom ook dat ik al sedert zij begin dit jaar vertrokken is, maandelijks enkele rekeningen voor haar betaal zelfs al zorgt dit ervoor dat ik zelf moeilijk rond kom. In comes the momma. Heb al genoeg over mijn moeder geschreven zodat het duidelijk zou moeten zijn dat ik daar geen gevoelsband meer mee heb. Sinds kort weet ik dat ze terminaal is en sinds vorige week weet ik ook dat de chemo enorm zwaar is voor haar. Hierdoor lijk ik waarschijnlijk een slechte zoon, maar mijn focus ligt op de erfenis. Mijn broer en ik zijn enige erfgenaam en ik weet dat er een aanzienlijk bedrag klaar staat daar het nog maar enkele jaren geleden is dat we onze oma begraven hebben en mijn moeder een deel van de verkoop van haar huis geërfd heeft. Dat wij erven van mijn moeder is 100% zeker want ondanks onze moeilijke relatie is dat iets dat mijn moeder al meermaals herhaald heeft. Heel zakelijk: mocht mijn moeder morgen het loodje leggen, is er genoeg geld om mijn vrouw terug te betalen en dan nog wat. Sorry als dit heel hard klinkt voor mijn moeder, maar mijn focus is mijn broer, mijn vrouw en stiefzoon. (Waarschijnlijk heeft niemand hier iets aan gehad, maar als er mensen zijn met input, dan hoor ik het graag. Zal nu terug overgaan naar het onderwerp van deze site. 🤔) Straks zal het een week zijn dat ik nuchter ben en iets minder dan een week dat ik niet meer gerookt heb, dat is wat ik zou willen dat ik kon schrijven. Gisteren kreeg ik mijn loon en 's avonds zat ik er weer met drie liter wijn en tabak. Niet door een echte drang ernaar toe (wel voor de tabak), maar meer door een verlangen om het terug te voelen. Maakt het mij zwak? Waarschijnlijk. Eigenlijk gingen de voorbije dagen goed. Geen behoefte om te drinken, wel enorme craving naar tabak. Het slapen was wel een puinhoop. Ik sliep maximaal twee uur aan een stuk maar wel op verschillende momenten van de dag. Dat is ineens ook de reden dat ik hier nu zit om 2u30. Daarstraks heb ik na de aankoop van drank, tabak en boodschappen enkele openstaande rekeningen betaald waardoor mijn saldo weer op nul staat en het weer een week duurt alvorens er de kans is om iets van beide te kopen. Bijgevolg begint later vandaag weer mijn nuchtere periode en zaterdag de rookvrije periode. Ontbreekt het mij aan ernst om beide aan te pakken, waarschijnlijk. Ergens ontbeer ik de intrinsieke motivatie om echt door te zetten. Ik weet ten volle dat het schadelijk is voor mijn lichaam, ik besef hoezeer het mij in financiële moeilijkheden brengt, heel die riedel en toch blijf ik ernaar teruggrijpen omdat ik in de grond weinig belang hecht aan mijn leven. Eigenlijk weet ik niet zo goed hoe verder te gaan. Het meest aangename van mijn dag is het moment dat ik in bed kan kruipen en kan slapen. Er is geen verder verlangen meer. Ja, er zijn momenten van tevredenheid (enkele maanden geleden zelfs even een geluksgevoel), maar het leeuwendeel van mijn bestaan is gevoelloos, kijkend naar wat er rondom mij en in de wereld gebeurd, louter observerend, niet deelnemend. Ergens benijd ik mensen met een bucketlist. Geef mij morgen 10 miljoen en er zou eigenlijk weinig tot niets veranderen aan mijn leven. De geldzorgen zouden verdwijnen maar er is eigenlijk niets dat ik dadelijk kan bedenken wat ik zou willen doen. Nogmaals: voor zij die gedreven zijn om nuchter door het leven te gaan, laat dit je niet beïnvloeden. Misschien is dit niet de juiste plaats voor mij.

Je hebt gelijk. Omdat het al zo lang moeilijk gaat, begin ik het bijna als een natuurwet te beschouwen dat het moeilijk zal blijven gaan en vergeet ik soms dat ik er zelf invloed op heb. Over mijn vrouw en stiefzoon zit ik in dubio. Een zekerheid is dat ik ze graag zie en dat ik het fijn vind om tijd met hun te spenderen, net zoals ik het heel fijn vind om hen te verzorgen en hen te zien lachen; daartegenover staat wel dat ik ook prima alleen kan zijn, hen niet mis en hun afwezigheid nu mij ruimte geeft om aan mezelf te werken. Eigenlijk weet ik totaal niet hoe mijn vrouw hierin staat daar ze elk gesprek daarover uit de weg gaat. Voor mij is het in feite eenvoudig: we zijn getrouwd dus dat betekend dat ik hun altijd zal blijven ondersteunen in de mate dat het mogelijk is (zelfs als mijn vrouw wilt scheiden denk ik niet ooit nog een relatie aan te gaan), waarbij dus altijd mijn deur blijft openstaan en zij mijn erfgename blijft. Zelfs als zij nu een andere relatie krijgt zou dit voor mij niet hoeven betekenen dat we scheiden. Want zoals ik eerder al heb geschreven, ik noch mijn broer zullen ooit kinderen hebben, dus wij hebben liever dat het huis en de rest naar haar en mijn stiefzoon gaan dan naar de overheid. Is het vreemd om het zo zakelijk te zien?

Storm is voor mij heel dubbel geworden. Als kind was dit bij uitstek mijn favoriete weer. Toen kon ik gewoon mijn slaapkamerraam openen en een hele tijd naar het onweder kijken. Later heb ik drie jaar een huisje gehuurd waarbij het dak lekte bij hevige regen en de huisbaas vertikte om er iets aan te doen, dus toen werd storm altijd hopen dat alles droog bleef. Nu dus dubbel. Die onrust van die huurtijd blijft aanwezig maar ik kan er wel van genieten daar ik alle vertrouwen heb in mijn eigen woning. Eén zaak dat ik steevast doe na een storm is de volgende dag een wandeling maken via een bepaalde route van kleine wegen om de weg vrij te maken mocht er schade zijn. Ik woon vrij landelijk wat er ook voor zorgt dat de gemeentearbeiders meestal hun handen wel vol hebben als het een stevige storm was.

Sorry voor de late reactie. Sinds ik echt startte met drinken op mijn vijftiende is de langste compleet nuchtere periode ongeveer zeven maanden geweest. In die zeven maanden zakte mijn gewicht van 105kg naar 74kg, deed ik een massa overuren en had ik aan het einde een compleet te renoveren woning gekocht zonder ook maar enige ervaring te hebben met verbouwingen. Bijna één week zonder alcohol en tabak en het gaat vrij goed. Vooral de tabak levert de nodige craving. Het is handelbaar, maar hoop wel dat het mildert de komende weken. Voorbije dagen veel zitten nadenken over vorige zaterdag. Als dat al het gevolg is van twee uur aan mijn partner te besteden, hoe ga ik dan in hemelsnaam terug voldoende kunnen werken om niet meer afhankelijk te zijn van een ziekte-uitkering? Stel dat ik het drinken volledig onder controle krijg en partner met stiefzoon terugkeert: hoe groot is het risico dan dat ik herval omdat het gezinsleven te druk is voor mij? Moet ik dan zelf nu al niet bij mijn partner aangeven dat ze zich moet openstellen voor andere mensen?

Dagpact: renaldo61 MaryArt Mormel

Dagpact: renaldo61 Mormel

Dagpact: renaldo61 Fonny🌞 Mormel

Dagpact: renaldo61 Fonny🌞 MaryArt Mormel