Mormel

Je moet niemand de schuld geven om het gejank te vinden. Voordeel voor jou: iedereen hier kent het, dus je mag zeiken wat je wilt. Vraag is wat je vervolgens wilt. Aan mij ga je allicht weinig hebben omdat ik nog midden in de verslaving zit, maar er zijn hier vast mensen die je verder kunnen helpen. Vergis je ook niet als zij tegen je spreken, nogmaals: ik denk niet dat er hier iemand zit die niet die duistere wateren kent die verslaving je brengen. Veel geluk in ieder geval en ik sta altijd vrij voor vragen of bedenkingen.

@bumperjim: sorry dat ik je zo direct aanspreek, maar ik zit in een situatie waarin ik niet goed weet wat te doen en ik denk dat jij er wel wat licht over kunt schijnen. Ben pas begonnen bij een kleine bakkerij, tot dus zover goed. Wat zich stelt: ik ben vele jaren chef geweest in een bakkerij en nu doe ik schoonmaak. De zaak waar ik werk richt zich op heel die lactose vrije wereld en het gebruik van speltmeel (dat zouden mensen met gluten intolerantie wel mogen eten) al geven ze daarbij aan dat er sprake kan zijn van kruisbesmetting. Mijn probleem: mijn handen kriebelen. Zelf bakken ze in de voormiddag omdat ze vooral markten doen en hun winkel slechts twee dagen open is. Een optie die ik direct zie is om mij 's nachts in te schrijven waarbij ik een deel "normaal" brood bak terwijl ik mijn kuiswerk doe. Zou dit iets zijn dat ik mag voorstellen of ben ik hiermee weer te snel en is dit een teken van mijn mentale problemen?

Je noemt het tweemaal toe geen drankjank en toch zie ik gezeik. In jouw plaats zou ik niet zo jammeren om deze avond en volledig toe geven, maar wel met de bedenking dat het hierna stopt. In plaats van je energie te steken in frustratie, steek deze in het bedenken hoe je het anders kunt doen. En laat die laatste pinten smaken.

Nog eentje zonder zang om in de sfeer te blijven (geweldige film trouwens).

Met alle respect Smaragdie maar tijd om het hier nog is open te breken. En als iemand met enkele zelfmoordpogingen achter de rug zet ik volgende tekst even in het wit zodat je hem enkel leest als je die keuze maakt: mocht ik ooit toch voor een zelfgekozen einde kiezen hoop ik heel erg dat niemand er een emotionele bedoeling van maakt, want op het moment dat je daarvoor kiest sta je heel erg alleen en klinken die emotionele nummers door iemand anders erg cynisch. Mocht je dit lezen, neem het dan niet persoonlijk, mijn ervaring.

Dan schrijf je dit en de volgende dag is het al gedateerd. Deze ochtend om zeven uur berichtje met de vraag of ik donderdag kan komen helpen met de chocolade-figuren voor Sinterklaas. Prima voor mij, had hen gisteren al aangegeven dat ik hier geen ervaring in heb maar lijkt me leuk om te leren. Daarnet een mail gekregen dat ik door de eerste selectieproef ben van een functie waarop ik solliciteerde en dat ik uitgenodigd ben voor het mondelinge gedeelte. Betreft een deeltijdse bediende functie bij een lokaal bestuur. Totaal geen ervaring hierin en terwijl ik gisteren nog dacht het zoeken naar een tweede baan voorlopig stop te zetten heb ik toch toegehapt. Misschien is dit een van die momenten in je leven dat je allerlei kansen krijgt en ze gewoon moet grijpen. Heb hier al eens geschreven dat ik soms begin te geloven in dat gezegde van zeven vette en zeven magere jaren, wel dit helpt niet echt om niet bijgelovig te worden.

Leuk al die koffiedrinkers. Zelf ben ik de enige in het huishouden die koffie drinkt en ergens vind ik het toch spijtig dat er hierdoor hier geen vaste koffiemomenten zijn. Op een andere site noemde iemand het klassieke Franse ontbijt de drie c's: café, cigarette et caca; en dat is voor mij ook jarenlang het typische ontbijt geweest.

Ik ga dat toch ooit eens moeten proeven koffie uit zo'n bialetti. Eens horen wat @Yvonne daarover te zeggen heeft.

Dagpact: Mormel Wederom goedemorgen. De eerste koffie staat al te pruttelen, gewoon simpele filterkoffie uit zo'n koffiezet met 1 knopje.

Ik heb gisteren mosselen gemaakt voor partner en stiefzoon. Mochten er nog mensen zijn die twijfelen: het is echt een heel goed seizoen (vraag me toch af wat er in het water zat dit jaar want ook de groenten- en fruitoogst is dik in orde). Aangezien ik veel groenten toevoeg als ik mosselen maak, moet ik er straks enkel nog wat vis bij doen om een goede soep te hebben en ineens mijn maaltijd voor deze avond. Edit: en eigenlijk wou ik dit niet zeggen maar toch: hoop dat dit gedoe geen reden tot drinken werd.

Ik denk dat het bij mij iets meer is, al kan ik me daarin vergissen. Toen ik nog zoveel werkte betaald en onbetaald, dronk ik ook stevig en was alcohol soms net een middel om door te blijven gaan. Nu kan ik me niet meer voorstellen om pakweg zestien uur per dag bezig te zijn, en dat niet één dag maar dagen aan een stuk. En terwijl ik dit schrijf bedenk ik dat je gelijk kunt hebben. Dat het niet drinken mijn lijf de tijd geeft om te herstellen wat waarschijnlijk ook wel energie zal vragen. Eigenlijk nog een extra reden om maar compleet te stoppen Moet op dit vlak wel toegeven dat ik een vertekend beeld heb van mijn eigen kunnen. Dat lage zelfbeeld zorgt ervoor dat ik het gevoel heb onder te presteren en dat iedereen het beter doet dan mij; maar daarstraks heb ik met mijn nieuwe werkgever gesproken en kennelijk kregen mijn voorgangers het werk niet gedaan binnen de afgesproken uren terwijl ik tijd over heb en er al enkele extra taken heb bijgenomen. Omdat er een verandering komt binnen het bedrijf hebben ze daarstraks ook aangeven dat ze mijn uren willen uitbreiden. Deed wel deugd om dat te horen en maakt het voor mij iets eenvoudiger om nog niet meteen naar een tweede job te zoeken.

Welk gevoel bedoel je precies?

Koffie is zeer welkom. Was er om vijf uur terug even ingekropen en ben nog diep weggeweest. Zo meteen nog even de hond uit laten en dan werken.

@lady jane: die eerste zin hebben ze mij al regelmatig verteld. Op plaatsen waar ik werkte, dat ik moest zorgen dat er de volgende dag ook nog werk was. Toen ik mijn woning renoveerde naast mijn meer dan voltijdse job (deed echt waanzinnig veel uren toen per week), vroeg mijn vader zich af of ik niet gewoon een volgende te renoveren woning ging kopen eens de verbouwing rond was omdat ik mij anders ging vervelen. Dat maakt het voor mij eigenlijk des te frustrerender om vast te stellen hoe weinig ik tegenwoordig nog verzet krijg. Bij mijn laatste werkgever werkte ik ook veel maar kreeg daar weinig waardering voor en ergens zijn ze erin geslaagd mijn zelfbeeld zo met de grond gelijk te maken dat het aanvoelt alsof er iets kapot gegaan is binnen mij en ik er maar niet in slaag om die motor terug aan te zwengelen.

Dagpact: Mormel Veel te vroeg wakker, maar bij deze alvast. Hoop dat iedereen een fijne start van de week heeft. Was daarnet al wat aan het mopperen omdat het ernaar uit ziet dat ik door de regen moet fietsen, maar toen las ik het bericht over orkaan Melissa en kun je het toch weer snel relativeren.

Edit: omdat het kennelijk niet duidelijk is. Zwier hier je grappen en meest komische meme's. Ja, omdat het niet altijd ernstig moet zijn.

Mijn vrouw moest daar altijd mee lachen dat ik elke week opnieuw een werkschema maak voor de week. Ik heb dus al mijn standaardschema elke week waarin de dagelijkse taken staan net zoals de dingen die elke week terugkomen (wanneer boodschappen, wanneer welke was,...), daaraan voeg ik dan de taken van mijn jaarschema toe (deze week: ramen zemen, wasmachine spoelen, koffiezet en waterkoker ontkalken), vervolgens mijn afspraken en tot slot alle taakjes die ik extra wil doen en onregelmatig zijn. Voordeel voor mij: dit is heel overzichtelijk en daarmee slaag ik er ook in het huishouden en de tuin op orde te houden (echt, ik kan heel eerlijk zeggen dat wanneer je hier binnenkomt je niet zou zeggen dat er een psychiatrisch patiënt woont met een alcoholprobleem). Groot nadeel meestal zet ik te veel taken op een dag waardoor ik niet alles kan afvinken en het steeds de indruk geeft dat ik achterop loop waardoor de schuldgevoelens weer boven komen. Enfin om maar aan te geven dat het doseren van energie en stapje voor stapje nemen, wel nog een stevig werkpunt is voor mij. Gisteren was een goed voorbeeld. Het was niet zo'n goede dag, toch redelijk wat in het huishouden gedaan maar om mijn lijst af te werken had ik nog zeker vier uur in de tuin moeten werken. In plaats van dat laatste te doen heb ik toegegeven aan de slechte dag en mij in de zetel geplant om een spel te spelen. Enerzijds zorgt dat dan meteen voor schuldgevoelens omdat ik niet nuttig bezig ben, anderzijds heeft het wel rust gebracht en ervoor gezorgd dat ik nu fris opstond. En tegelijkertijd besef ik dat die schuldgevoelens zo absurd zijn want de eigenlijke winst zit hem erin dat ik niet gedronken heb, terwijl ik anders misschien wijn was gaan halen om mezelf te belonen terwijl ik die laatste klussen nog deed.

Dagpact: Mormel

@bumperjim: ik weet het. Mijn psychiater is er ook op tegen dat ik terug begin te werken, volgens hem moet ik eerst zorgen dat de fundamenten stevig op orde zijn. Dat is wel iets waar ik vaker tegen bots. Vanaf dat het even goed gaat, wil ik weer te snel gaan en liefst alles tegelijkertijd tot de weerbots komt.

@lady jane: heb er snel even iets over gelezen en herken het voor een groot stuk behalve die verlatingsangst, die is zover ik besef eigenlijk helemaal niet aanwezig. Maar verder: opgegroeid in een gezin met verslaving en psychische problemen, eerste partner had psychische problemen en een stevige alcohol verslaving, huidige partner zat mentaal ook niet zo lekker toen ik haar leerde kennen,... Bedankt voor de hint, ga er later wat meer bronnen voor opzoeken.

Deze voormiddag liep niet zo goed nadat ik wat tijd heb genomen om na te denken, denk ik dat het beter is dat ik even op de rem ga staan betreffende een tweede job te zoeken. Gisteren kwam ik een bericht tegen van iemand die dekens en warme spullen zocht voor een student die in de stad naast mij iets huurt maar geen verwarming heeft, en dadelijk kwam in mij de gedachte op om deze persoon te contacteren en voor te stellen dat de student hier zou komen wonen in de slaapkamer van mijn stiefzoon. Gelukkig niet gedaan, maar het geeft mij wel aan dat ik wat moet oppassen. Weet niet of dit voor iemand hier te begrijpen is.

@Prana: spijtig om te horen van je kat. Sinds mijn vrouw apart woont eet ik doorgaans vier maal per week vegetarisch. Eigenlijk gaat me dat makkelijk af al moet ik wel toegeven dat ik daarbij vaak terugval op pasta's en risotto, met vleesvervangers hou ik mij niet bezig. Enkele maanden geleden opgemerkt dat ik nog ongeveer een kilo vlees/vis per maand eet en toch even nagevraagd bij de huisarts of ik daardoor ergens op moest letten, maar deze gaf aan dat ik daarmee nog ruim genoeg binnen krijg.

Eens. Al heb ik geen goede band met mijn moeder en kan ze mij weinig schelen, toch werd ik lichtelijk kwaad toen ik vorige maand hoorde dat ze van haar psychiater moest stoppen met roken en ze haar daarvoor een middel (wellbutrin) gingen geven. Kan goed zijn dat het roken negatief is voor de chemo, maar tegelijkertijd is ze terminaal dus waarom in die laatste periode ook nog eens haar enige afleiding wegnemen?

@lady jane; je hebt een goed punt en eigenlijk heb je gewoon gelijk. Als ik zie in welke mate ik alcohol al heb teruggedrongen zou het een eitje moeten zijn om ook dat laatste stuk te schrappen (althans als ik me voel, zoals nu). In feite was er donderdagavond geen aanleiding, ik had er gewoon zin in en kan dan ook oprecht genieten van zo'n lange avond met drinken en muziek achter mijn computer. Alleen durf ik op dat vlak geen beloftes meer maken, die zorgen bij mij enkel voor schuldgevoelens wanneer het niet lukt, waarbij ik dan soms gewoon verder drink om de schuldgevoelens weg te duwen.