Kastanje

Bolletje: ❤️ Dank je voor de pakkerd. Je kunt het woordje misschien weglaten. Dit op zoek zijn, nodig hebben erkennen is al een grote stap in mijn verdere heling.

Kate: gecondoleerd en veel sterkte

Weer thuis van een goed gesprek met mijn therapeut. Tranen vloeiden weer, vinger op de zere plek zeg maar. Opties doorgesproken. Extra hulp inschakelen voor dochterlief. Toegeven dat ik dit niet meer alleen kan kwam uit mijn tenen, maar er is ook acceptatie. Ook de overweging meegekregen mijn vakantie te verlengen, ofwel om me ziek te melden. Dit om goed te herstellen na een zeer intensieve therapie. Bodem is bereikt, ik klim langzaam omhoog, Maar de kans is dat als ik wel aan het werk ga ik weer het beetje energie dat ik heb als sneeuw voor de zon zie verdwijnen. Beide zaken ook bespreekbaar maken met de huisarts. Daarnaast mijn gemis aan een moeder kenbaar gemaakt. Ik heb wel een moeder, maar zij heeft niet het vermogen om moeder te zijn. Acceptatie is er, maar het gemis ook. Dit kunnen voelen is pijnlijk, maar ik ben ook blij om dit te kunnen voelen. Mijn therapeut zei: dan moet je op zoek gaan naar een ander moeder figuur in je leven, want je behoefte is heel menselijk. Ik had daar zelf ook al over nagedacht en heb ook al wel iemand op het oog. Nu nog de drempel over, dat is nu nog een stapje te ver. Niet te snel willen, stap voor stap.

Hoofdpijn is zo goed als weg, alleen nog een duf gevoel in mijn hoofd. En de misselijkheid is er nog. Rustig aan doen maar vandaag. Dochterlief was logeren, komt zo even binnen vliegen. Bankpas ophalen want ze gaat de stad in met haar vriendin. Kleine meisjes worden groot. Ik ben zelf al begonnen om terug te kijken op 2014. Een heftig, maar zeer verhelderend jaar. Mooi stappen gezet. Ik ben wel van de rituelen, dus ik ga de komende paar dagen een manier vinden om het oude jaar in beeld te brengen. Teksten erbij, mijn manier.

Jopie: van jouw berichten krijg ik een glimlach op mijn gezicht. Dankjewel voor het delen.

Goedemorgen, Ben al een tijdje wakker. Wakker geworden met een flinke hoofdpijn. Tegen migraine aan. Dus pijnstiller genomen en nu dan nog maar even de oogjes dichtdoen. Tot later.

Ik zit weer in de fase waarbij ik het lastig vind om naar bed te gaan. Ik stel het uit. Ik herken dit wel van eerder. Ik weet ook dat het weer anders wordt. Het is zoals het is; dan 's morgens maar langer blijven liggen. Nu toch maar naar bed. Slaap lekker.

Agnieta: fijn om je weer even te lezen. Je klinkt goed.

Huttula: inderdaad ad medicatie gaat niet samen met alcohol. En wat je zegt over zelf iets meenemen is een goede. Ruim 1,5 jr droog, een sociaal leven dat weer begint te komen, spannende dingen aangaan en niet meer ontlopen tja dan is het ook wel logisch dat de drank toch weer om komt kijken. Ga het niet doen. Er hier over schrijven helpt enorm.

Kerstdagen droog doorgekomen, weinig tot geen trek gevoeld. Thuis als mijn dochter er bij is dronk ik ik toch al niet veel en ze zal het nu ook niet accepteren wanneer ik het doe. En ook wanneer zij naar bed is (mijn startpunt om echt los te gaan) is de trek er nauwelijks. En als hij er is dan zit ik hem uit. Ik kan ook niet anders, want ik heb niets in huis aan drank. Oudejaarsavond wordt nog een kleine uitdaging. Ik ben uitgenodigd om bij vrienden de laatste uurtjes van 2014 te vieren. Ben heel blij met die uitnodiging, maar de drank zal er rijkelijk vloeien. Degene die me hebben uitgenodigd weten niet dat ik niet drink. Er komt nu al een stemmetje opzetten, dat ene glas moet toch kunnen. NEE, dat kan niet. Ik zal dus nog even een plannetje moeten maken voor die avond. Want er zijn ook veel mensen die ik niet ken, voor mij was dit eerder het excuus om te gaan drinken. Dan voel ik me meer ontspannen en maak ik meer contact. Althans zo was het. Dubbel gevoel dus die uitnodiging.

Ik ben er ook. Gezellig. Al vind ik het altijd nog lastig om me te ontspannen in een grote groep. Dus af en toe zal ik me terugtrekken om daarna weer terug te keren.

Vandaag de laatste kerstinkopen gedaan. Goed geslaagd voor de cadeautjes voor mijn dochter. Doordat ik wat helderder ben, is het ook wat gemakkelijker shoppen. Huisje voelt nu wel warm en in kerstsfeer. Paar kleine dingen, vooral veel kaarsjes laten branden. Dat is voor mij genoeg. Ik moet er zelf iets van maken en doe dit ook. Samen met dochterlief. Lekker kokkerellen samen en er staan al een paar mooie, gezellige films klaar om samen te kijken. En als het weer het toe laat ook nog even een wandeling. Zo komen wij de kerstdagen wel door. Mijn manier, zonder al te veel poespas. Voelt goed.

Hoi Luna, Eerst wil ik zeggen dat je je nergens voor hoeft te schamen dat je geen mensen (of dat denkt) hebt waar je terecht kunt. Ik herken je situatie wel heel goed en snap ook die schaamte. Ook ik heb eigenlijk geen familie en maar weinig vrienden waar ik terecht kan. Wat die vrienden betreft: hier vul ik zelf ook vaak in. Vind het ook heel moeilijk om contact te maken en zeker om zoals nu de kerstdagen gezelschap te zoeken. Ik breng ze nu door met mijn dochter van 12 en zeg tegen iedereen dat ik dit prima vind, terwijl ik liever anders zou willen. Maar dit aangeven, vind ik zo moeilijk. Anderen zijn zo met hun eigen plannen bezig als ik ze er naar vraag, dan durf ik me daar niet meer in te mengen. Goed, kleine stapjes ben ik al wel aan het nemen. Hard werken, maar ik doe het wel omdat ik weiger om te accepteren dat er ook voor mij niet meer in het leven zou zitten. En ik zie ook jou stappen ondernemen. Wandelen met vriendin, naar de film. Petje af !! Dat doe je toch maar weer.

Mooi initiatief Bolletje. Ik begin mijn creatieve kant net te ontdekken. Zit op een teken- en schildercursus. Op het moment teken en kleur ik mandala's. Hoef ik het minste over na te denken. Zoiets als dit: (foto is wat klein, maar als je erop klikt krijg je een beter beeld). Jouw tip over het gebruik van zachte potloden ga ik zeker gebruiken.

Het word iets lichter van binnen. Durf er nog niet op te vertrouwen, maar het begin is er. Medicatie gestart, maar of dat nu al aanslaat dat is de vraag. Duurt normaal zo'n week of 2, maar ja normaal ben ik niet

Inderdaad weer een maand erbij. Geeft me een trots gevoel. Nee, niet gemakkelijk op dit moment. Is ook een keuze van mezelf. Ik accepteer niet dat ik met het sombere, negatieve gevoel oud word. Dat dat mijn voorland is. Nee, onacceptabel. Het leven heeft zoveel meer te bieden en ik heb het leven zoveel meer te bieden. De angst om te gaan drinken is op het moment wel groot, durfde bijv. de fles wijn die in het pakket zat mee naar huis te nemen. Heb hem aan mijn directeur gegeven, zij weet van mijn situatie. Goede oplossing gevonden. De grootste trigger, daar loop ik nu tegen aan. De depressie, de somberheid. Daar niet aan toegeven, uitzitten dus kost energie. Maar ik weet dat het me enorm veel op gaat leveren. Dank voor de lieve woorden en de felicitaties.

Goedemorgen, Me druk maken om de afspraak bij de huisarts was dus niet nodig. Ze kon zich helemaal vinden in ondersteuning door medicatie. Halve dosering. Helemaal goed. Gewoon om me even een extra boost te geven. Gelijk nieuwe afspraak gemaakt in het nieuwe jaar. Hoefde ik niet om te vragen, deed ze zelf. Fijn zo'n goede band met de huisarts, zeker omdat ik weet en hier ook lees dat het anders kan. Zo weer een horde genomen. Straks naar de stad. Kerstcadeautjes kopen voor dochterlief. Ik weet nog niet wat, maar dat komt vanzelf. Heb het goed vandaag.

Goedemorgen, Zit al in de trein op weg naar mijn werk. Slecht geslapen vannacht, dus voel me wat brak. Het is hier nat en nog donker, behoorlijk somber. Beterschap Blondie en ProudMary. Spannend Kaboutertje zo'n operatie bij je zoon. Fijn dat je nu even zelf het gesprek hebt met de cardioloog. ik zou zeggen: vraag hem het hemd van het lijf. Sterkte vandaag voor wie het nodig heeft.

Ik ga mijn bed maar eens opzoeken. Nog 1 weekje en dan vakantie. Dubbel gevoel over. Werk, school van mijn dochter en andere verplichtingen geeft mij ook de broodnodige structuur. Eens kijken welk plan voor kan bedenken de komende week. Slaap lekker

Vorig jaar heb ik de fles wijn gegeven aan een dierbaar iemand. dit jaar weet ik het nog niet, ik kreeg mijn pakket afgelopen donderdag. Staat nog op het werk, durfde hem niet mee te nemen.

Blondie: sterkte. Mij hielp het toen de herinneringen maar kwamen om te gaan schrijven, ongecensureerd.

Mooi !! ❤️

Jopie: ben geraakt door wat je schrijft over het het niet kunnen behoeden. Zo waar en voor mij een echte eye-opener. Dankjewel hiervoor. Dit zet mijn huwelijk en het einde hiervan in een heel ander perspectief.

Goedemorgen, De ontdekking dat ik de zwaarte kan dragen maakt hem niet minder, maar het geeft me wel vertrouwen dat ik op de goede weg ben. Zelf de touwtjes in handen houden voelt ook krachtig. En dat betekent niet dat ik alles alleen zit te doen, hulp inschakelen waar kan hoort daar ook bij. Het zorgen maken dat ken ik. Vanaf januari verandert er bij mij op financieel vlak ook het één en ander. Op de ene bron van inkomsten word ik gekort (nieuwe regels) maar krijg uit een ander potje meer, maar hoeveel is niet bekend. Reserves heb ik niet, dus wat mijn inkomsten zijn vanaf januari weet ik nog steeds niet. Al wel wat bezuinigd op vaste lasten, maar de onzekerheid kan ik slecht tegen. Vreet energie, maar ik kan er weinig aan veranderen. Dus ook hier maar weer loslaten en afwachten tot alles duidelijk is. Reageren op mede-frummers lukt niet zo op het moment. Heeft met mijzelf te maken. Als ik lees over een terugval bijvoorbeeld voel ik eigenlijk alleen maar boosheid. En ik weet dan ook niet wat helpend is. Zachte woorden zijn er al zoveel geweest, maar dat voorkomt niet dat iemand terugvalt, maar vanuit mijn eigen boosheid reageren klopt ook niet want dat is dan ook niet helpend. Dit is mijn worsteling, ook voorkomend uit getrouwd te zijn geweest met een alcoholist bij wie ik ook alles uit de kast heb gehaald om te helpen en niets hielp. Ik hoop dat door het delen van mijn verhaal zo een paar keer op de dagdraad ook helpend kan zijn voor mede-frummers. Voor mij is de dagdraad een huiselijke plek om te zijn en te delen. Heb het goed vandaag.

82,8