Kastanje

Jopie: ik volg je helemaal. Dat wil ik zeggen met: vind ik leuk.

Dribbel: ik weet uit ervaring wat het is om er bij neer te vallen. Letterlijk en figuurlijk. Dat is op zijn zachtst gezegd niet fijn. Het weer opkrabbelen kost veel tijd en energie. Stop op tijd. Niemand, en zeker jijzelf niet, heeft er iets aan wanneer je instort. Trouwens: ik weet niet zo hoe oud je zoontje is, maar geen tijd om achter hem aan te gaan als hij wegloopt is in mijn ogen onzin. Daar doet de school zich het wel heel gemakkelijk mee af. Ik werk zelf in het onderwijs, De leerkracht kan de groep niet alleen laten, dat snap ik, maar er is altijd wel iemand die vrij rond loopt. Conciërge, directeur, adm.medewerker. Zo heb ik zelf laatst ook nog een kleuter gezocht die was weggelopen. Maar goed dat is mijn mening.

Ploffie: mensen genoeg om me te helpen geloof ik, ik had zelf maar één gedachte: wegwezen ☺️. Pas toen ik thuis was gekeken wat de schade was. Lady Jane en Blondie: een goede les was het en een harde. Ik kan er nu ook de humor er weer wel van inzien. Morgen maar eens op mijn werk wat dingen aanpakken. Wat zaakjes afwerken en een afspraak met de bedrijfsarts of zoiets zien te regelen. Want een deel van het probleem heeft te maken met mijn werk. Iemand zien te vinden waarmee ik kan kijken naar een oplossing. Ik zie hem zelf niet meer. Meer tijd nemen om echt te voelen hoe het met me is, ik sta er wel even bij stil maar vind dan toch snel dat ik weer door moet. Heeft ook met angst te maken, angst voor wat er komt. Dan vlucht ik maar ik het dingen doen of in het spelletjes spelen op de tablet of tv kijken of (erger nog) alle drie tegelijk. Pas op de plaats dus. En in mijn therapie heb ik geleerd dat ik heel veel aankan qua emoties. Dus dat maar eens goed voor ogen houden. Vanavond maar eens met een kop thee op de bank. Been omhoog. Boek lezen, meer niet.

Kom even binnen vallen. Zit nog na te trillen. Toen ik net de supermarkt uit liep, struikelde ik over een mat. Lang uit. De tas boodschappen brak mijn val enigszins. Het lijkt op zich mee te vallen, alleen een kapotte en beurse knie. Wel heel erg geschrokken en voelde me aardig voor schut staan. Valpartijen komen bij mij altijd op een bepaald moment in mijn leven. Echt een signaal om het rustiger aan te doen. Meerdere malen al van de trap gevallen in zo' n situatie. Baal ervan dat ik het weer zover heb laten komen. Goede en pijnlijke les dus, nu nog er naar handelen.

Goedemorgen, Ik vul mijn thermosbeker met koffie voor als ik zo naar mijn werk ga. Lekker voor onderweg. Dochterlief ligt nog in bed, oververmoeid en wat ziek. Het is voor haar een projectweek, met nauwelijks normale lessen. Dus ze blijft een dagje thuis. Bijtanken. Ik ga zo op pad, dan ben ik vanmiddag ook op tijd weer thuis. Lekker op de bank met mijn dochter. Heb het goed vandaag.

Sorry voor het feit dat ik er niet zoveel ben voor jullie. Ik heb even genoeg aan mezelf. Oud zeer, oude patronen, moet nog een manier vinden om alles weer te ontrafelen. Vind daarbij dat ik het zelf moet kunnen, handvaten genoeg gekregen in mijn therapie. Daar zit gelijk een oud patroon, hulp vragen is zwak in mijn ogen dan. Pen en papier maar weer eens ter hand nemen. Op die manier orde zien te krijgen. En toch maar eens iemand op gaan zoeken. Ik worstel nog even door, blijkbaar is dit nu waar ik zit. Nu eerst maar mijn bed opzoeken, morgen weer een nieuwe dag. Werkdag helaas, maar geeft ook afleiding.

Weer thuis na een enerverende dag. Vanavond wat dingen uitgesproken in mijn groep. Heftig, maar voor mij helend. Ik had 2 opties: weglopen (niet meer gaan dus) of open zijn over wat er speelt. Weglopen was geen optie, dan maar open zijn. En die openheid geeft weer ruimte bij mij. De dag begon met een heerlijk ontspannende schrijfcursus. Weer mooie technieken aangereikt gekregen. Dit inspireert mij. Broeden moet ik nog op mijn werk. Het loopt niet lekker, maar weet nog niet hoe hier mee om te gaan. Aan de omstandigheden kan ik niets meer doen, daar heb ik alles gedaan. Het heeft te maken met de groei die ik heb doorgemaakt en dat botst met mijn werk. Het past niet meer zo. Geen overhaaste dingen doen, maar ook niet te lang mee rondlopen. Het vreet namelijk wel energie. Nu samen met mijn dochter een film afkijken, kop thee, opslomen en dan mijn bed maar opzoeken. Morgen wacht de tekencursus. Heerlijk vooruitzicht.

Sowhat: sterkte vandaag

Goedemorgen trouwens, helemaal vergeten. Ik heb een rustige start vandaag. Wel vroeg op om dat dochter naar school moest. Zo eerst met dochter naar de orthodontist, dan pas naar mijn werk. Heb het goed vandaag.

Eenzaamheid, is een onderwerp dat me raakt. Ik voel me vaak eenzaam. Soms helpt het om mensen op te zoeken, vaak ook niet. Anderen kunnen mijn eenzaamheid niet oplossen en hebben ook niet de schuld hiervan. Het is een gevoel dat in mij zit, mijn hele leven lang al. Ik heb er lang mee gevochten en inderdaad ook in de slachtofferrol gezeten. Nu is er steeds meer acceptatie, er niet meer mee vechten. Niet dat ik me terugtrek of zo, nee integendeel, ik onderneem veel. En dat voelt heerlijk, maar tegelijk is er ook die eenzaamheid van binnen. Pijnlijk, rauw, verdrietig. Maar er zijn ook de mooie momenten. Soms heel klein, en dan is de eenzaamheid minder voelbaar.

Jammer Erik dat je uit één bericht (zo lees ik je bericht) je de conclusie trekt dat het hier raadselachtig zou zijn. Als je verder zou lezen, worden er veel dingen gezegd die niet raadselachtig volgens mij en die stof tot nadenken geven.

Dankjewel voor jullie reacties op mijn posting. Doet me goed.

Ik weet niet hoe te reageren op een terugval van iemand, zoals vandaag Agnieta meldde. Ik vind het moedig van haar dat ze het meldde, waar is het forum anders voor. Tegelijk ben ik boos en voel me machteloos. Het heeft alles te maken met wat er in mij los kwam afgelopen week. Oud zeer. Getrouwd zijn met een alcoholist die droog stond toen we elkaar leerden kennen, zelf op dat moment ook redelijk alcohol de baas. Samen toen de keus gemaakt dat voor de gezelligheid een wijntje wel kon. Ging een aantal jaren goed totdat er iets gebeurde waardoor mijn man weer de drank nodig had om hier mee om te gaan. Tegelijk met de geboorte van onze dochter. Ging van kwaad tot erger, karakterverandering, verbale agressie, zelf ook meer gaan drinken om hier mee om te gaan. Geen fijne omgeving om een kind groot te brengen, ik kon gelukkig zelf de controle nog houden. Puur voor onze dochter. Om een lang verhaal kort te maken: mijn man heeft zich dood gedronken, onze dochter was net vier. De machteloosheid omdat ik hem niet kon helpen is zo voelbaar en daarbij het verdriet en de boosheid. Na een aantal jaren ben ik ook weer gevlucht in de alcohol, mijn beste vriend. Omdat ik geen andere manier wist om met al die gevoelens om te gaan. Tot bij mij de kentering kwam, april vorig jaar. Sindsdien geen druppel meer gedronken. En geloof maar als ik zeg dat de triggers er zijn, ik schreef het een paar dagen geleden nog aan iemand. Maar ik ga niet drinken, geen sprake van. Hier zet ik mijn wilskracht in. Zo bang als ik ben dat het eerste glas alcohol het begin van mijn letterlijke einde is. En dat wil ik niet, kan ik mijn dochter niet aan doen (dit is soms mijn laatste strohalm) maar ook mezelf niet. Daarvoor houd ik teveel van mezelf. Waarom schrijf ik dit ? Omdat delen mij ruimte geeft en omdat het weergeeft waarom ik niet reageer op mensen die weer zijn gaan drinken. Ik heb echt geen idee wat ik moet zeggen. In mijn huwelijk heb ik alles gedaan. Boos worden, begripvol zijn, de alcohol weggegooid, gedreigd weg te gaan, alles uit de kast getrokken, niets hielp en hierdoor ben ik zelf ook maar meer gaan drinken. in dit stuk vonden we elkaar dan toch iets.

83,0 kg

MijnGerrit: ik ken dat, een boek dat uit moet. Heb je al een nieuw boek op het oog ? Blondie: bah, vevelend voor je die kies die maar zeer blijft doen. Vermoeiend. Laat die anti-biotica maar snel aan slaan. Jopie en Wijfie: geniet van het inrichten van jullie nieuwe huisje. Dat het echt jullie eigen plek mag worden. Eline: ik geniet mee van je ochtendwandelingen. Heerlijk. Brengt me wel op een idee trouwens, nu nog de uitvoering Walrus en Ploffie: ontzettend knap van jullie dat je het droog hebt gehouden. Top !! Kipje: wat triest om zo je dierbare hondje te moeten verliezen. En ik ben geraakt door hoe je dit hebt doorleeft. Met al die tranen, samen met je andere hondjes. Agnieta: fijn om je weer even gelezen te hebben. Ik heb je gemist.

Goedemorgen, Ik begin weer wat stevigheid te voelen. Was behoorlijk wiebelig. De sessie bij de haptonoom heeft me goed gedaan. Kunnen huilen en gevoeld dat ik er niet in verdrink. Al blijft het toestaan van huilen in mijn eentje een lastige. Er is nog wat te doen, oud zeer wat een plek moet krijgen. Mooie woorden van de haptonoom waar ik iets aan heb: "je mag je afsluiten van anderen, niet alles hoeft naar binnen, zolang je je maar niet afsluit voor jezelf" Blijven voelen dus hoe iets voor mij is, me niet mee laten slepen omdat ik denk dat er iets van me wordt verwacht. Ik vergeet mezelf namelijk zeer regelmatig in contact met anderen. Mooie dagdraad van gisteren trouwens. Over ruimte en leegte. De leegte ken ik maar al te goed. Lang opgevuld door mijn grote vriend de alcohol. Afgelopen dagen kon ik die leegte er laten zijn en kwam er ruimte. Ruimte voor gevoel, ruimte voor geraaktheid, ruimte voor mezelf. Mooi weer trouwens, wel jammer (voor mij dan) dat de buren aan het verbouwen zijn. Dit geeft nogal veel lawaai. Het is zaterdag en kan er niets van zeggen, maar vind het wel vervelend. Ik heb met mijn dochter afgesproken om er een rustig weekend van de maken. Wel nog even boodschappen doen. Meer hoeft niet. Heb het goed vandaag.

MijnGerrit: dank voor je steunende woorden.

Yvonne: schrijven is een optie en heb ik goede ervaren mee in het verleden. Beetje dubbel gevoel hierover nu omdat juist dinsdag in mijn schrijfcursus tijdens een simpele opdracht een herinnering heel onverwacht naar boven kwam die zeer pijnlijk was. Ook dat kan er gebeuren met schrijven. Maar goed, het heeft zich aangediend en het zal er wel te tijd voor zijn. Soms is het ook goed om het even te laten betijen en er niet gelijk iets mee te moeten. Ook dit is dan weer een les in geduld voor mij. Kaboutertje: succes vandaag met je gesprekken over je zoon.

Goedemorgen, De intensieve dag van dinsdag dendert nog na in mezelf. Nog een stukje oud zeer wat zich aan heeft gediend. Gelukkig sta ik al een heel stuk sterker in mijn schoenen en ben ik niet totaal uit het lood geslagen. Het is pittig en nu mis ik wel mijn therapeut. Ik kan mijn verhaal niet kwijt en dat maakt het zwaar vind ik. Vandaag eerst maar eens werken, daarna afspraak met de haptonoom. Had niet op een beter tijdstip gekund, gewoon mijn gevoel de ruimte geven op een veilige plek. Blondie: sterkte vandaag bij de therapie. Heb het allemaal goed vandaag.

Intensieve dag achter de rug. Ben er nog niet uit of ik er happy mee ben. Er is weer van alles omgewoeld in mij. Heeft weer tijd nodig om een plek te krijgen. Nu uitgeput mijn bed in gerold. Morgen weer een nieuwe dag. Slaap lekker allemaal.

Weer op weg naar huis, na een fijne werkdag. Gelukkig kan dat dus ook op deze werkplek. Zeer tevreden over het verloop van de dag en ben dan ook niet total-los. Echt heel blij mee.

Wekker van dochterlief loopt af, betekent dat ik ga uitloggen. Werk ze en voor de niet werkenden: maak er mooie dag van.

Eline, ik begrijp dat je elke morgen een wandeling maakt ?? Petje af hoor, dat zou voor mij ook een goede zijn, maar kan het nog niet opbrengen.

Klopt Yvonne. Momenten voor mezelf pakken als het kan. En dit is zo'n moment. Ik had ervoor kunnen kiezen om nog een half uur langer te blijven liggen, maar dan was ik in gejaagdheid terecht gekomen. Balans vinden dus.

Goedemorgen, Onrustige nacht achter de rug, regelmatig wakker. Zo begin ik wel vaker aan een nieuwe week. Het zij zo. Ben al een klein uurtje op, dochterlief heeft het eerste uur vrij. Betekent voor mij even rustig en in stilte aan de dag beginnen. Daar gedij ik het beste op. Een normale werkdag vandaag, zal dus hectisch zijn. Heb het allemaal goed vandaag.