Kastanje

83,2 kg

Gewoon nu even van me afschrijven. Heb ik behoefte aan. Ik ging bijna onderuit vanavond, de drank kwam heel dichtbij. Ik had een verjaardag, jonge mensen, veel drank. Ik voelde me beetje een buitenbeentje. De eerste trigger. Het was een groep die elkaar al veel langer kende, ik kwam daar later bij. Ik was (samen met dochterlief) de enige die geen alcohol dronk. En er werd flink gedronken. Ik maar moeilijk aansluiting vinden, nog een trigger. Op het punt gestaan om weg te gaan, een keuze tussen weggaan of gaan drinken. Gelukkig was mijn dochter er ook, zij zou gelijk opmerken dat ik aan het drinken was. Ja (om op een onderwerp op de draad van vandaag terug te komen) vanavond heb ik niet gedronken om haar. Nu zo terugkijkend ben ik trots op mezelf, ben toch nog een uurtje langer gebleven en heb me zonder drank ook nog wat vermaakt. Pfff, maar dat na bijna 1,5 jaar droog. Ik was zo dichtbij een misstap, beangstigend. Wat ook al gezegd is; ook voor mij blijft het oppassen. Zo dichtbij een terugval ben ik in die 1,5 jr. niet geweest. Nu nog even opslomen en dan gaan slapen.

Dochterlief is weer thuis, staat onder de douche. Ze heeft een heerlijke avond gehad. Zij zo naar bed. Ik er snel achteraan. Slaap lekker.

Ja, Rapilos: ik heb mijn rust gevonden. Eindelijk. Monster: ook ik vind het moeilijk om toe te geven dat ik behoefte heb aan alleen zijn. Ik dronk eerder vooral als ik alleen was. Dat alleen zijn niet meer is gekoppeld aan drank en eenzaamheid is echt pure winst. Ik hoopte dat ik dat ooit zou kunnen voelen en meemaken.

Wat ik voor mezelf gek vind om te voelen is dat ik de behoefte heb aan thuis zijn, alleen. Zo min mogelijk prikkels. Gek vind ik dat omdat dit heel nieuw voor me is. Alleen zijn associeerde ik met eenzaam zijn. Nu zoek ik het steeds meer op. Geen mensen om me heen, geen tv, gewoon ik met een boek, wat schrijven. Kop thee erbij, meer is niet nodig op dit moment. Sterker nog, het is goed zo. Ik heb ook even weinig ruimte voor andere mensen, daarom lukt reageren op berichten van jullie hier ook niet zo. Ik had eerder wel eens geen ruimte, maar dat was dan omdat ik zelf vol emoties zat en daar genoeg aan had. Dit is anders, dit is een heel ontspannen gevoel. Het lijkt wel of er een tijd van stilte aan zit te komen. Het is moeilijk uit te leggen. Maar nu ik er zo over schrijf word ik er blij van.

MijnGerrit: zo'n ontsteking kan ontstaan in bijv. stresssituaties en door alcoholmisbruik. Dan ontstaat er een wondje en dat kan gaan ontsteken. Ik kan dit wel plaatsen. Ik had deze klachten in de afgelopen jaren met enige regelmaat. Ik zocht het toen in psychische oorzaken en de alcohol. En dacht dus dat als ik dat aan zou pakken, de klachten zouden verdwijnen. Dat is blijkbaar niet zo. Ik zie het dan ook als een na-reactie. Het zorgt er nu in ieder geval voor dat ik het wat rustiger aan doe en nog beter naar mezelf luister.

Ik kom even binnenvallen. Nadat ik toch klachten bleef houden van mijn maag en de misselijkheid bleef toch maar een afspraak gemaakt bij de huisarts. Alles wijst op een ontsteking in of de slokdarm of maag. Medicijnen gekregen voor 4 weken, dan zou het over moeten zijn. Is het dat niet dan wordt er verder gekeken. Voelde me gehoord en gezien, dat is fijn. Vanavond lekker op de bank, ook wel met een kleine knoop in mijn buik. Dochterlief is net vertrokken voor haar eerste schoolfeest. Spannend. Om 22.00 uur mag ik haar weer ophalen. Ik ga nu eerst maar eens bijlezen. Tot later.

Goedemorgen, Slechte geslapen; zit nog als een halve zombie op de bank. Helaas kan ik niet terug naar bed als dochterlief naar school is. Er komt tussen 8.30 uur en 12.00 uur een onderhoudsmonteur voor de cv-ketel. Dan eerst maar koffie.

Hier delen over wat me dwars zat heeft geholpen, de zwaarte is er af. Morgen een dag zonder verplichtingen. Is hard nodig. Ik kijk wel wat de dag me brengt. Slaap lekker

Me schuldig voelen haalt me naar beneden, klopt helemaal Bolletje. Ik weet dat ik er alles aan heb gedaan wat toen in mijn mogelijkheden lag. Ik ben niet verantwoordelijk voor het gedrag van de ander. En inderdaad Dribbel: het woord onmacht zegt het al, het ligt bij de ander. Ik kan alleen zeggen (of juist niet) wat ik voel en me raakt in het gedrag van een ander, maar wat hij of zij er mee doet is zijn of haar zaak. Nu maar weer proberen los te laten. Wat geweest is, is geweest. Kan het niet terugdraaien, maar wel van leren.

Toch maar even delen, want delen geeft ruimte in mezelf is mijn ervaring. ik heb niet voor niets maagpijn. Onmacht noemde ik het wat ik voel. Er is in mij oud zeer geraakt. Het was vorige week een emotionele week voor mij. Veel herinneringen aan mijn man die ruim 8 jaar geleden overleden is. Positief en negatief. Waarin ik me focus op de mooie herinneringen. Maar ik ontkom niet aan de negatieve herinneringen. Hij was alcohol-verslaafd en heeft zich dood gedronken. Zijn lijf heeft het bijltje er bij neergegooid. En wat heb ik geprobeerd hem te helpen, hem te laten stoppen, maar hij wilde niet. Onmacht voelde ik. En heb me ook schuldig gevoeld en soms nog omdat ik hem niet kon helpen. En als ik dan hier verhalen van mensen lees die het niet redden, die toch weer naar de drank moeten grijpen als enige uitweg dan komt dat gevoel van onmacht naar boven en dan weet ik niet hoe ik moet helpen. En ja, natuurlijk komt mijn eigen drankmisbruik en me daar schuldig over voelen ook naar boven. Bij mij is de knop om en dat gun ik anderen zo van harte. Was heel hard werken en soms nog, maar het was absoluut de moeite waard. En iemand door elkaar schudden om door te dringen helpt niet als de ander het niet kan, geen andere uitweg ziet. Ik heb geprobeerd om mijn worsteling met de terugvallen van anderen onder woorden te brengen.

Ja, Yvonne er zit me ook wat dwars. maar denk dat het vooral met mijn eigen onmacht te maken heeft. Als ik onmacht voel word ik boos. Dan heb ik het gevoel dat ik mensen door elkaar wil schudden. Hier, maar ook privé. En dan weet ik echt niet wat ik moet zeggen om wel helpend te zijn.

Goedemorgen, Het is nog pikdonker hier. Het waait behoorlijk. Herfst. Wind vind ik niet erg, maar de gedachte straks door de regen te moeten vind ik maar niets. Koffie zou lekker zijn, maar sla,nu nog maar even over. Mijn maag voelt wat rustiger, laten we dat maar even zo houden. Ben alleen nog zo ontzettend moe. Straks de bus maar pakken ipv een klein uur fietsen naar mijn schrijfcursus. Kaboutertje: sterkte vandaag. Ik denk aan je. Heb het allemaal goed vandaag.

Ik ga er nu in ieder geval niet verder op in. Te moe. Morgen weer een nieuwe dag. Dan start ik met een schrijfcursus. Fijn vooruitzicht. Slaap lekker.

Jen... Ik heb je lezen en vind het fijn dat je het vraagt. Twijfel erg of ik het moet zeggen. Of het helpend is. Ben daar nog niet uit,

Wel bijgelezen, ben nogal overdonderd door wat ik lees. Het ene raakt me, het andere maakt me heel erg boos, nog weer wat anders krijg ik een glimlach van op mijn gezicht. Weet echter geen woorden te vinden om op een ieder persoonlijk te reageren. Ik zelf heb maar een halve dag gewerkt, er lijkt toch meer aan de hand dan een psychische reactie. Ben gewoon ziek aan het worden lijkt het. Halve nacht al wakker gelegen met maagpijn, misselijk. Moet even goed op mezelf passen en in ieder geval rust nemen. Gas terug dus en op mijn voeding letten. Helpt dat onvoldoende dan toch maar een bezoek aan de huisarts brengen. Ik wens iedereen sterkte die het nodig heeft. Ik ga mijn bed opzoeken en ik kan alleen maar hopen dat het slapen wat beter gaat. Veel dan afgelopen nacht kan bijna niet, dus dat stemt me positief.

Ik ga opslomen. Even over na denken of ik morgen vanuit huis werk. Gewoon even iets mijn rust pakken, geen drukte om me heen. Slaap lekker alvast.

MijnGerrit: klopt helemaal. Je geheugen is prima. Emotionele zaken, verplichte bezoekjes, onmacht; daar krijg ik altijd een fysieke reactie op. Vooraf en/of achteraf. Is een signaal. Soms kan ik er iets aan doen of iets anders gaan doen en soms moet ik dit accepteren omdat er weinig aan te veranderen valt. Althans niet door mij.

Sorry is nergens voor nodig Jopie. Jammer vind ik het wel. Mijn arm sla ik nog steeds om je heen als je dat wilt.

Jopie: ik weet even niet wat ik zeggen moet. het raakt me wat je schrijft, ook omdat het zo herkenbaar is. Maar het gaat niet over mij, maar over jou. Kan alleen zeggen: ga niet drinken, dan krijgt je moeder wat ze zoekt: een kleine en kwetsbare vrouw. En dat ben je niet. Geef haar niet die macht. Als ik nu naast je zat, zou ik een arm om je heen slaan. Gewoon even zitten, je laten voelen dat je niet alleen bent.

Hoofdpijn, misselijk, gebrek aan eetlust, snotterig; mijn lijf protesteert. Zo stond ik vanochtend al op. Vandaag het enige verplichte verplichte verjaardagsbezoek gehad. Opa en oma zijn op visite geweest. Bleven ook nog behoorlijk lang. Het contact is inmiddels wel weer hersteld, maar ik vind het nog steeds heel lastig. Maar dochterlief was blij dat ze er waren. Zij is nu nog even naar een ander feestje. Kan nog even bijkomen. Toch maar wat eten. Rijst met roerbakgroente, zelf lekker op smaak gebracht. Vanavond dan maar op tijd naar bed. Morgen een lange werkdag voor de boeg. Tot later.

Vandaag aan de schoonmaak geweest. Ik doe dat niet volgens een bepaald schema, maar als ik het doe dan pak ik het ook grondig aan. Ik zit nu met de voetjes omhoog in een opgeruimde en schone woonkamer. Wat geeft dit mij een tevreden gevoel. Dochterlief is vanochtend vroeg al de deur uit gegaan om te gaan shoppen met haar vriendin. Ze belde net om te vragen of ze daar mocht blijven eten, prima. Heb ik nog een aantal uren voor mezelf. Heerlijk. Al kan ik nu al uitkijken naar het moment dat ze thuiskomt. Dan laat ze vol trots zien wat ze heeft gekocht. Ja, we hebben het best goed samen. Mooi om te voelen. Nu ga ik mezelf onder de douche zetten, daarna relaxen met een boek, tv kijken of iets dergelijks.

Agnieta

Kaboutertje: dat is, op zijn zachtst gezegd, balen voor je zoontje en voor jou. Ik wens je veel sterkte en beterschap gewenst boor je zoontje.

83,0 kg