Kastanje

Hoofbehandelaar en therapeut zijn het met elkaar eens (had ook niet anders verwacht. Ondersteuning met medicijnen via de huisarts. Afspraak met huisarts is gemaakt. Dinsdagochtend. Dubbele tijd gevraagd, geeft mij meer rust. Gisteren bij haptonoom geweest, even weer lekker ontspannen, niets hoeven. Ook zij hoorde mijn verhaal aan en kon zich ook vinden in de tijdelijke ondersteuning. Fijn dat alle neuzen dezelfde kant op staan. Zelf ben ik toch ook nog wel huiverig voor anit-depressieva merk ik. Maar goed als het me helpt om iets van de zwaarte kwijt te raken, dan kan ik niet anders. Ik ben door iemand gewezen op een orthomolucair arts, die haar enorm geholpen heeft met de vermoeiheidsklachten. Ik heb toch 30 jaar roofbouw gepleegd op mijn lijf. Door de drank, slecht eten, angst, weinig slaap enz. Dus wellicht is daar ook nog winst te behalen. Alles doen om er voor te zorgen dat ik me weer energiek genoeg ga voelen om weer meer dingen te ondernemen. En dit zal dan ook zorgen voor een positieve flow. Afgelopen dinsdag ook de hulp ingeschakeld van de mentor van mijn dochter. Haar gevraagd of ze kan helpen met het organiseren van haar schoolwerk. Zoals het nu gaat (4 tot 5 uur per dag bezig zijn met huiswerk) kan gewoon niet langer. Ook die mentor pakt dit gelijk op met mijn dochter. Ook hier hoef ik het niet meer in mijn eentje te doen. En ook in deze gemoedstoestand zie ik mijn groei.. Ik kan het dragen, ik hoef het niet de dempen met eten of met drank. Dat is dan ook weer fijn om te voelen. Ik heb het heft weer in eigen handen genomen, in dit geval door hulptroepen in te schakelen. Dat voelt sterk en maakt het minder donker.

Goedemorgen

Slaap lekker.

Bedankt voor de lieve reacties. Ik verwoordde het vanmiddag als volgt: ik weiger om me neer te leggen bij hoe ik me nu voel. Dus moet ik hulp inschakelen en ja dit heb ik inmiddels geleerd. Moet eerst naar de huisarts (gelukkig heb ik ook daar een goed contact mee). Het is een verzekeringstechnisch verhaal waardoor ik niet rechtstreeks naar de psychiater kan. Of de huisarts moet me verwijzen of de huisarts schrijft de medicatie voor. Donderdag hebben hoofdbehandelaar en therapeut weer overleg. wordt vervolgd. Afspraak met de huisarts kan ik al maken. Nu bijna thuis. Omschakelen, aandacht geven aan mijn dochter. Dan opslomen en op tijd naar bed. Fijne avond.

Even tussen gesprek met mijn therapeut en groep in een momentje rust. Het gesprek met mijn therapeut verliep goed, had ook niet anders verwacht. Gehad over de zwaarte, wel de dingen doen die nodig zijn om me beter te voelen, maar het heeft geen echt effect. De weg die nu in gang gezet wordt is om mij tijdelijk te ondersteunen met medicatie. Dat het even wat lichter wordt waardoor ik meer energie krijg. Mijn therapeut stelde het voor en ik kan me hierin vinden. Ik ben niet veeleisend, al zou er maar een klein beetje meer licht kunnen zijn. Zo een kort gesprek met mijn hoofdbehandelaar om te kijken wie het moet gaan voorschrijven, de psychiater bij Tactus of mijn huisarts. Ligt denk ik ook aan op welke termijn de psychiater mij kan zien. Het feit al dat ik vandaag in het gesprek echt mijn ei kwijt kon lucht al op en daarbij ook de zorg kunnen voelen. Ik hoef het niet in mijn eentje te doen.

Ik kijk met een redelijk tevreden gevoel terug op mijn werkdag. Nog 3 te gaan en dan heb ik vakantie. Somberheid, ik weet er alles van. Mij helpt het (al lukt me dat niet altijd) om bewust stil te staan bij de lichtpuntjes op een dag. Hoe klein ook of vanzelfsprekend voor een ander. Bij mij is het bijv.: lekker koken voor ons of aan tafel zitten eten. Ik kan natuurlijk (gebeurd me nog wel eens) stilstaan bij de keren dat ik niet aan tafel eet, maar dan praat ik mezelf de put in. En zo moet ik bewust op zoek naar de kleine lichtpuntjes. Dochterlief net op moeten halen van dansen. Ze is door haar enkel gegaan. Pijnlijk, maar het lijkt mee te vallen. Dan is de confrontatie met het er alleen voor staan weer heel erg voelbaar. Goed nu weer op de bank, opslomen en me nog niet druk proberen te maken hoe ik het morgen weer allemaal geregeld moet krijgen.

Op bezoek geweest bij mijn ouders dit weekend. Altijd weer intensief. Al is dit wel minder geworden. Acceptatie is hierbij een sleutelwoord. En natuurlijk is er ook gemis, ook dat valt niet te ontkennen. Morgen wat knopen doorhakken op mijn werk. Verantwoordelijk terugleggen daar waar hij hoort, bij de directeur. Hij legt zaken bij mij neer (zoals hij het zelf zegt: gooit taken over de schutting naar mij) die niet bij mij horen. Lekker makkelijk voor hem en mijn ego wordt er ook door gestreeld, maar ik lig er wakker van en dan klopt er iets niet. Pakt hij het niet op, dan ga ik elders aan de bel trekken. Dochterlief is weer wat bijgetrokken en gaat morgen weer naar school. Haar lach is weer terug, nu maar hopen dat dit blijft. Tja en verder: ik hobbel gewoon door zonder drank. Accepteren dat het leven niet altijd sprankelend hoef te zijn, dat ook rustige en donkere periodes bij het leven horen. Er mee vechten werkt alleen maar averechts, dan zak ik dieper weg. Nu naar bed en hopen op een goede nacht, na twee behoorlijk slechte (lees: heel weinig slaap). Slaap lekker.

Mooi gezegd Jopie. De verandering die ik bij mezelf bemerk ten opzichte van andere jaren is dat ik minder aan het vechten ben met hoe ik me nu voel. Er is wat er is, zonder me erbij neer te leggen. Wel de dingen doen die goed voor me zijn, zonder gelijk resultaat te willen. Voorheen deed ik niets 'want het helpt toch niet'. Nu kan ik wel genieten van de kleine momenten (zoals die schaterlach van mijn dochter), dus het is anders en wat minder zwaar dan voorheen. En dat is goed om me te realiseren.

Nee Kaboutertje, we gaan niets aan Sinterklaas doen. We hadden al afgesproken dat we met kerst elkaar kadootjes geven. We zijn al druk aan het verzinnen en in de geheimzinnigheid. Zij neemt dit altijd heel serieus. Fijn dat clowntje een leuke Sinterklaas op school heeft gehad. Blijft toch ook altijd spannend voor de kids.

Huttula: even geen woorden behalve dan ik me geraakt voel door wat je schrijft. Dankjewel voor jouw woorden.

Goedemorgen, Onverwacht een dagje vrij. Dochterlief nu voor de tweede dag thuis, die was helemaal op. Gisterenavond voor het eerst sinds maanden mijn oude dochter weer gezien, ze kreeg om iets wat ik zei de slappe lach. Goh wat heb ik dat gemist, die schaterlach. De middelbare school en alles wat er om heen zit heeft veel van haar geëist. Dus nu bijtanken, nog twee weken naar school en dan heeft ze (net als ik) twee weken vakantie. Die schaterlach maakte mijn decemberblues wat zachter. Ik zit er nog wel midden in. Dinsdag weer afspraak met mijn therapeut, met haar ook maar even over hebben. Ik doe de dingen die ik moet doen (waarvan ik weet dat het goed voor me is) wandelen, tekenen, schrijven, gezond eten, mensen opzoekenen toch ervaar ik her leven als zwaar. Het liefste zou ik mijn bed in kruipen, dekbed over me heen en er niet meer uitkomen. Als ik nu naar buiten kijk, krijg ik wel een glimlach op mijn gezicht, de zon schijnt wat en het ziet er al gelijk wat minder somber uit. Misschien nog even de tuin in vandaag, daar is genoeg te doen. Nu eerst maar eens mijn koffie (vers gezet met warme opgeklopte melk) op drinken, wat eten en dan zie ik het wel weer. Heb het goed vandaag.

Goedemorgen, Gisterenavond naar mijn groep geweest. Was goed, maar tegelijk pittig. Actief aanwezig zijn, zowel richting de ander als mezell. Ook dit kan ik niet half. Er alles uithalen wat er in zit. Daar is de groep ook voor, maar het kost mij ook veel energie. Vanochtend eerst maar eens weer ontspanning vinden in het tekenen. Sowhat: ik wens je veel sterkte. Heb het goed vandaag.

Bert en Agnieta: van harte gefeliciteerd met jullie verjaardag, maak er een mooie dag van.

Wimmelt: heel herkenbaar die decemberblues. Ik heb er ook behoorlijk last van en inderdaad het komt bijna vanuit het niets. Ook ik was er dit jaar door verrast omdat ik zo hard heb gewerkt aan mezelf en veel puin heb geruimd. Ik had niet gedacht dat die decemberblues weer op mijn pad zouden komen. Dat is eerst al verwerken en accepteren. Als ik in die stemming mee ga dan verdwijn ik in een diep, zwart moeras. Dus afleiding zoeken, uitzitten en in mijn geval schrijven en tekenen helpen om de scherpe kantjes er van af te halen. Sterkte ermee.

MijnGerrit: dat zal schrikken zijn geweest zeg; maar wel fijn dat het gelijk onderzocht kon worden en dat het met een sisser is afgelopen.

Ik ga mijn bed op zoeken. Nog even wat lezen en dan slapen. Morgen werken, geen fijn vooruitzicht. Maar ja, het is niet anders. Ik zit in de decemberblues, maakt het allemaal wat somber voor mij. En als ik niet oppas dan trek ik mezelf een echte depressie in, en dat wil ik niet. Betekent voor mij nog beter voor mezelf zorgen, lief zijn voor mezelf. Niet mijn sterkste kant. Zit te twijfelen of ik medicatie wil en of me dit kan helpen. Nog maar even laten sudderen en anders advies bij de deskundigen vragen. Slaap lekker.

Koffie op, krantje uit. Nu maar eens het enige (behalve ademhalen zoals dochterlief altijd zegt) doen wat moet vandaag: boodschappen doen. Moet dus de kou in en laat ik daar nu net geen zin in hebben. Maar goed, het is niet anders. Dus hup, van die bank af en gaan.

Ook ik sluit me graag aan. Om de één of andere reden voelt deze 2e december maand sinds ik droog sta als lastiger dan vorig jaar. Eenzaamheid is meer voelbaar nu in mij en dan kan ik 2 dingen doen. Of me nog meer terugtrekken of goed gezelschap op zoeken. Door me aan te sluiten bij het arresleepact kies ik bewust voor het laatste. Arresleepact Bol Yogajuf Ree MijnGerrit Ietjefietje Wimmelt Walrus Nancy Wijfie Kastanje

Goedemorgen, Als een blok zo'n 9 uurtjes geslapen. Pfff, dat is lang geleden. Maar had het zo nodig. Rustig, 'kijk en voel wel waar ik zin in heb'-dagje voor de boeg. Heb het goed vandaag.

Huttula: mooi geschreven: over je 'wil' die in je buik zit. Zeer herkenbaar.

Nog even mijn kop thee leegdrinken en dan ga ik mijn bed opzoeken. Slaap lekker.

Dochterlief weer opgehaald. ik heb een rustige avond gehad. Deel van een tot nu toe mooie en ontroerende film gezien, morgen de rest (lang leve de opnameknop). Verdrietig voel ik me nog steed, maar dat is ok. Ik heb moeite met de uitglijders (dus niet met de forumleden zelf) die er vandaag gemeld worden. ik weet niet wat te zeggen, dus reageer er niet op.

Nee Sowhat, dat had ik niet. Dochterlief naar het schoolfeest gebracht en toen bedacht dat ik wel zin had in warme chocolademelk met slagroom. Niet in huis, dus toch even langs de supermarkt. Echte cacao, warme melk en natuurlijk slagroom gekocht met daarbij een brownie. Dat is voor mij echt een traktatie en een alternatief om van binnen lekker warm te worden. Goed begin van een avondje voor mezelf.

Dankjewel voor het compliment. Dochterlief heeft gewoon nog meegegeten, ze is zich nu aan het omkleden voor het feest. De drang was er wel om maar een patatje te halen, de slechte bui weg eten. Niet gedaan omdat ik wist dat ik er me alleen maar slechter door zou gaan voelen. Buikje nu rond gegeten. Wel jammer dan ik geen lekker toetje in huis heb, dat heb ik mezelf nu wel gegund

Geen mosterd en augurk, maar piccalilly. En zeker word ik daar blij van. Fruitvlieg: ik ben het me je eens. Het komt ook niet uit het niets, ik heb helder waar mijn trek in alcohol vandaan komt en ik ben heel erg blij dat ik dit helder heb, anders was de stap om wel te gaan drinken makkelijk gemaakt.