Jannigje

Ik word niet vrolijk van Boris en consorten. Gelukkig heb ik nu wel €256,95 bespaard door 2 oplicht pogingen te weerstaan.

Dank je, ik mag jou ook wel! Wat ik zo moeilijk vind is een balans vinden. Als ik altijd/meestal zou zeggen hoe ik me voel, ben ik bang dat ik mensen afschrik. Het is niet zo dat ik me zo nu en dan eens zo voel, het is bijna altijd zo. En dat is lastig. Als het tijdelijk is, is het makkelijker om het te zeggen, want het gaat weer over en het is ook makkelijker om te horen want het gaat weer over, Maar als het blijft dan is het een ander verhaal. Horen dat iemand blij is met zijn of haar leven, dat het hem of haar goed gaat is over het algemeen fijn om te horen. We hoeven ons dan geen zorgen te maken, we hoeven niets te doen, geen raad te geven. Het geeft geen ongemakkelijk gevoel, tenzij je jaloers bent natuurlijk. Het evenwicht wordt niet verstoord. Dit alles er van uitgaande dat we zelf ook goed tot redelijk goed in ons vel zitten. Maar als het niet goed gaat hebben we het gevoel dat we iets moeten, moeten helpen, raad moeten geven, het lijden verzachten. En als dat niet kan, kun je je gemakkelijk machteloosheid voelen of wrevel zelfs, zeker als het lang duurt. Het is naar als het met iemand uit je omgeving niet goed gaat, zeker als die persoon je na staat. (Mijn invulling, mijn woorden) Het is voor mij de kunst om te zeggen hoe ik me voel op een manier die behapbaar is denk ik. En op een manier waarmee we samen weer verder kunnen. (Ik mis LARS nog heel vaak, mede omdat hij beschreef dat hij niet meer kon en wilde, ik begreep dat helemaal. En ik wist dat hij dat van mij begreep. Ik kan nog wel, dus ik ben er nog.) Ik kende een oudere mevrouw bij wie ik regelmatig op bezoek ging, het viel me elke keer zwaar. Waarom? Niet zozeer omdat ze het altijd moeilijk had maar meer de manier waarop ze dat communiceerde denk ik. Het was zo zwaar, altijd. Het duurde lang voordat we door die zwaarte waren en over andere dingen konden praten. Ik zag er steeds meer tegenop om naar haar toe te gaan. Dat wil ik dus absoluut voorkomen!!! Een andere dame was behoorlijk beperkt en had veel pijn door reuma (RA). Zij had het ook moeilijk, maar naar haar ging ik graag en ik deed van alles en nog wat voor haar. Zij had het moeilijk maar was geen slachtoffer denk ik. Misschien zit daar wel het verschil. Ik weet denk ik niet goed hoe ik aan kan geven hoe ik mij echt voel, hoe ik daar aandacht voor kan vragen omdat ik bang ben om slachtofferig te zijn en dat wil ik absoluut niet. Bovendien vind ik het lastig om te zeggen dat ik me bijvoorbeeld vreselijk somber en angstig voel en dan vervolgens over te gaan tot de orde van de dag. Terwijl dat wél is wat ik graag wil. Ik wil het vaak alleen maar kunnen en mógen zeggen!! Ben jij blij? Fijn voor je. Ik niet, ik ben bang en somber. En dan door of zo. Want dan kan ik ook wel weer mee in jouw blij-zijn, want ook al kan ik het niet, voel ik het niet, ik wil het wel graag van jou weten. Dan kan het allebei bestaan, dan wordt het allebei gezien. (Ik weet precies wat ik hiermee bedoel, maar ik heb geen idee of jullie het begrijpen) Adciezen en goede raad helpen bijna nooit, het geeft mij vaak alleen een machteloos gevoel. Luisteren helpt wel. En me soms gewoon meeslepen: Komop Jan, we gaan wandelen of zo. “Ik lees je Jannigje” was fijn @Lika

Precies, dat dacht ik ook!!! Ik vind het wel heel verontrustend dat je op een site komt die er echt legitiem uitziet, met dicht slotje en al. Ik weet dat ik alle bestellingen die ik heb gedaan de laatste maanden binnen heb, maar toch twijfelde ik. Ik snap wel dat mensen hier intrappen. Dit is de tweede keer in twee maanden, bah! Dank jullie wel. Ik had toch even bevestiging nodig.

Goedemiddag Ik kreeg net een bericht dat er een pakket voor mij klaarligt in “ons sorteercentrum” = PostNL. Of ik eerst €6,75 verzendkosten wil betalen , anders kunnen ze het niet afleveren. Ik ben nu in de war. Ik herinner me niet dat ik iets heb besteld en bovendien betaal je toch altijd vezendkosten vooraf, dus al bij je bestelling? Ik heb geen ondernummer oid, er staat ook niet bij van wie de zending afkomstig is. De site ziet er betrouwbaar uit ( dicht slotje ), maar ja dat heb ik al een keer eerder meegemaakt en toen bleek het toch om fraude te gaan Heeft iemand hier ervaring mee of een suggestie?

Ook van mij een welkom @brazer. Voor mij was stoppen makkelijker dan met mate drinken. Ik hoop dat je nu je weg kunt vinden uit het lange doolhof. Voor jezelf vooral in eerste instantie, en dan ook voor je geliefde.

Goed begin, 14 dagen. Geniet maar lekker van de roti. Maar inderdaad, pas op met/voor de triggers, je moet de kat niet op het spek binden hè.

Ik zou het vanzelfsprekende, onbevangene met alcohol ook graag weer hebben, maar dat gaat niet meer. Ik mis de smaak van bv wijn nog regelmatig, maar dat is niet erg. Als iemand wijn drinkt vraag ik vaak of ik even mag ruiken. Je mag proeven hoor. Nee dank je, ik wil alleen graag even ruiken. En dat is dan genoeg. Ik kom er niet meer door in verleiding. Benieuwd waar je op uitkomt Rosee

Jouw verhaal is bijzonder @Lika, ongelofelijk hoe een leven, jouw leven, kan veranderen. Je hebt veel meegemaakt en doorstaan. Ik benijd je vaak, maar ik hoop dat je weet dat dat niet betekent dat ik jou dit leven, deze levensvreugde niet gun. Soms is het voor mij confronterend om je te lezen, omdat mijn leven en mijn gevoel, mijn realiteit zo anders zijn. Ik schrijf dit nu omdat ik denk dat het kan, omdat ik denk en hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. In ieder geval dat je weet dat ik het jou van harte gun.

Gelukkig schrijf je weer. Ik hoop dat dat helpt. En wat niet kan, kan niet, maar je hebt wel de rem weer gevonden. Sterkte, met alles.

Ach @nancy, wat akelig. Ik hoop van harte dat je het tij weer kunt keren. Jij weet wat je voelt, wat je aankunt, dat het teveel is geweest, maar je weet ook dat drank je niet helpt. Ik hoop echt dat je snel de moed weer vindt om weer te stoppen.

Goedemorgen Bamboe planten vandaag, spannend.

Ongelukkigachtig, goed woord wel. Ik wens je er minder van @Marika. Alle vakantiegangers: fijne vakantie, En ook nog een goedemiddag

68

Heel goed, dan krijg je hopelijk duidelijkheid.

@nancy, fijn je weer even te zien hier. @Bor, hoe is het met je heit? @Cleo66, geduld, geduld, geduld: zó moeilijk! En dan heb jij ook nog anderen in je gezin, waar jij altijd voor zorgt. Die kwamen altijd al eerst hè? Lastig om dat te veranderen. Doorgaan met proberen maar?

Heb je een (makkelijk) recept voor me? Ik heb een courgetteplant en die heeft één vrucht voortgebracht, daarvan wil ik ook soep maken. Nog nooit gedaan.

Goedemorgen

Ik behoor tot een groep mensen bij wie therapie werkt, maar bij wie de depressies ed niet overgaan. M.b.v. Therapie bleef ik op de been zeg maar. Bij de GGZ is therapie gericht op herstel en aangezien ik niet herstel in de zin van beter worden, vinden ze behandelen niet meer zinvol. De therapie is daar dus gestopt. Ik ben nog bij hen ivm medicatie (psychiater), daardoor kan ik niet elders therapie krijgen. (Verzekerings kwestie) Bij een vrijgevestigde therapeut kan ik waarschijnlijk wel terecht , maar dus niet nu.

Fijn @Lika

Een mooie dagdraad vandaag, mindfull, met aandacht. Ik kan er niet in mee, ik ben aan het overleven. Al een tijdje, niemand ziet het, want ik laat het niet/ nauwelijks zien, een heel klein beetje bij een paar vriendinnen. Want ik heb een nieuw huis, ik ben er op vooruitgegaan, dus het gaat goed met mij. Net als na mijn scheiding, toen was ik opgelucht, of althans dat hoorde ik te zijn. Ik was het niet, ik was verdrietig en ongelukkig, net als nu. Maar ik zeg het niet. Maar zo langzamerhand voel ik me als een vulkaan die op uitbarsten staat, alleen ik explodeer niet, ik implodeer. En imploderen betekende of kon betekenen: eten, drinken, roken. O ja, en mijzelf opsluiten, isoleren. Dat wilde ik minder gaan doen, mijzelf isoleren. Maar ik doe het weer, in ieder geval even. Ik moet weer op de rails komen. Voor en na de verhuizing was ik sterk, tot ieders en mijn eigen verbazing. Voor mijn omgeving betekent dit: zie je wel, je “kunt het”. Het? Een klus klaren? Ja dat kan ik. Leven? Niet zo goed. Ik was sterk, ik heb veel gedaan, veel geregeld. En daarbij ben ik gigantisch over mijn grenzen gegaan, dat wist ik, dat kon voor mij ook niet anders, ik wist niet hoe ik het anders moest of kon doen. Ik weet hoe het in dit soort situaties bij mij werkt, ik zet mijzelf volledig in en sluit alle angst, onzekerheid, somberheid op in een kerker ergens diep in mijzelf. Dat kan ik een tijdje volhouden, tot het niet meer gaat of tot een klus geklaard is. De buitenwereld weet niet of weinig van die kerker. Voor hen was ik “beter” en dat kwam door mijn nieuwe huis. Maar ik ben zelf degene die is verhuisd, mét mijn depressies, mijn angsten, mijn wanhoop. Die zijn weer uit hun kerker gekomen en wonen hier nu ook. Ze zijn overal, ook in mijn tuin. Ik wil ze niet, maar ze zijn er en ik moet er mee omgaan, dat moet ik al heel lang. Vanmorgen durfde ik weer mijn bed niet uit. Gisteren eigenlijk ook niet maar toen moest ik naar het museum en dan kan ik mijzelf dwingen, omdat men op mij rekent en ik daar een taak heb. Vandaag zou ik gaan wandelen, spinnen, circuittraining ed. Het is mijn sportwoensdag, Maar ik ga niet, ik kan nu geen mensen zien. Gisteren vond ik de knop nog wel weer, als die om is merk je niets aan me. Dan zie je de wanhoop en somberheid niet want die laat ik niet zien. Als Jekell and Hyde , zo gedraag ik mij. Naar buiten toe ben ik mevrouw Jekell, het vriendelijke best opgewekte mens, van binnen ben ik een soort Mevrouw Hyde (niet het misdadige) wiens gevoel mijlen ver afstaat van haar gedrag. Mijn buurman heeft net besloten dat hij gaat zegen en schuren en óók zijn muziek wil kunnen horen, ik ben van mijn apropos. Ben meteen de draad kwijt. Ik schrijf hier omdat ik wel wil delen, wel wil zeggen hoe ik mij voel, even een beetje druk van de ketel wil. Mijn eerder berichten heb ik verwijderd omdat ik bang ben dat ik op een negatieve manier aandacht vraag, mij als slachtoffer gedraag. Oud thema. Nu laat ik het maar staan.

Ik zag dat ik vorige week de topper van de week was , samen met @Meadow. Jammer dat ik niet eerder gekeken heb, dan had ik me misschien de hele week een topper kunnen voelen. Nou ja, vandaag 68 kg.

Jammer, je bent me voor.

Geeft helemaal niets. Je was inderdaad heel eerlijk en op zich ook wel duidelijk, dat vind ik mooi. Ik werd er ook wel een beetje verdrietig van, dat komt denk ik door een stukje herkenning. Het zijn ook lastige vragen waar ik zelf in ieder geval al lang en nog steeds mee worstel. Dank je dat je geprobeerd hebt te antwoorden. En goed van je dat je het verhaal dan weer weghaalt omdat het niet goed voelt.

Goedemorgen. Fietsen, wandelen en weer fietsen in de regen, 3 uur in totaal. Ik weet (nog) niet of ik daar wel zin in heb. Afijn, daar kom ik vanzelf achter.