Jannigje

De dip gepareerd, heel goed. Het benoemen en er aandacht voor vragen kan helpen hè? (Ja Jan, dat kan helpen!!) Ik wil dat zelf nog wel eens nalaten , jij hebt het gedaan.

Ook Even mijn frustratie over honden(bezitters) uiten, (mag te Brazer): Gisteren ben ik tot twee keer toe (weer) bijna over een loslopende-zich-van-niets-en-niemand-iets-aantrekkende-hond op het fietspad gevallen. Die honden weten niet beter. Waar ik boos van word is dat de eigenaars die erbij horen alleen bezorgt lijken te zijn over de hond. Geen excuus, niet de hond bij zich roepen, niets. Ik wil dan van alles zeggen, boos, maar doe dat vervolgens niet...... (bange schtr). Dit was even een moment van frustratie, over naar de alcohol gerelateerde zaken. Vier weken?

At is precies waar het voor mij ook over gaat: die strijd in mijn hoofd, de afhankelijkheid daardoor, er toch altijd mee bezig zijn. Elke keer weer dezelfde vragen, dezelfde afwegingen. Zal ik wel, zal ik niet. Weer de onderhandelingen, de voornemens die toch niet lukken. Voor mij betekent niet meer drinken Rust. Er is veel gedoe in mij, maar niet meer over alcohol. Misschien kan ik daarom nu ook wel (hardop) zeggen dat ik een goed glas wijn mis. Ik weet dat ik het toch niet doe. Ik ruik alleen maar en dat is dan genoeg. En soms baal ik en dat is dan zo. En of ik nooit meer zal drinken? Geen idee, ik denk het niet, maar ik weet het niet. Hoeft ook niet voor mij.

Ja, wie het kleine niet eert etc. Dus (ondanks alles) ook de goede dingen blijven zien. Niet groot en meeslepend, maar klein en waardevol. Anders kijken, echt kijken, kijken zonder vooroordeel, zonder oordeel?

Lijkt me inderdaad moeilijk @Rosee. Ik spreek niet uit ervaring maar ik weet wel dat ik mij vroeger zorgen maakte om een neef. Ik wilde hem zo graag van alles en nog wat besparen. Toen zei een vriend tegen mij: je moet hem zijn eigen fouten gunnen. Daar heb ik wel over na moeten denken. Ik wens je wijsheid.

Goedemorgen

Akelig @Cleo66. Sterkte

Afschuwelijk @nancy Jouw boosheid kan ik me héél goed voorstellen.

Ach @Marika, wat akelig! Ik hoop van harte dat je volledig herstelt. En voor dochter @Bor, mem @Bor en beppe @Bor :

Vanmiddag was ik opeens iemands heldin. Tja dat hoor ik niet elke dag. Sterker nog er zijn decennia waarin ik het niet hoor. Nu had ik niets heldhaftigs gedaan, maar toch vond zij mij een held. You are my Hero of the day. Ik heb haar daar nadrukkelijk voor bedankt. Je kunt blijkbaar al een held zijn als je iets kleins voor iemand doet. Als het voor die persoon maar belangrijk is. En het was belangrijk, het ging om bramen. Zij had ze al vaak zien hangen, wilde ze graag plukken maar deed dat niet omdat haar man bang was dat ze giftig waren. Zij zag mij bezig en vroeg in het Engels met een zwaar Italiaans accent of ze veilig waren. Ik kon haar met een gerust hart verzekeren dat dat het geval was. Ze was zo blij! Ze kon bramen gaan plukken! You are my Hero! Ik was haar Hero!

Ik ben wel blij dat je dit hier schrijft. Ik weet eigenlijk niet wat zij bedoelt met wat zij jouw projectie noemt. Toen een vriendin van mij stopte met roken (ik toen nog niet) vond ik dat reuze ongezellig. Bovendien was ik ook wel wat jaloers op haar dat zij het kon en deed. Ik was nog niet zover. Misschien is jouw vriendin stiekem ook wel wat jaloers op jou, wie zal het zeggen. Ik vond het toen voor mijzelf ook confronterend, doordat mijn vriendin stopte viel mijn roken meer op, althans zo voelde dat voor mij. Geen partners in crime meer zal ik maar zeggen.

Ik ben ook benieuwd wat hij bedoelt, vooralsnog zie ik het niet. Laat je het weten als je meer weet?

Maar @bumperjim, discipline heeft toch alles met wilskracht te maken? Voor mij tenminste wel. Ik kan met iets beginnen, dat een tijdje volhouden, maar om het structureel vol te houden vind ik soms heel lastig. Discipline is voor mij dus bijna een synoniem voor wilskracht. Voor jou is datj blijkbaar anders?

68

Klopt helemaal @Yana. Het wrange is dat de beste manier om het goed te maken is: mij laten zeggen dat ik het moeilijk heb, dat ik het leven vreselijk moeilijk vind. En daarna gaan we de honden uitlaten of de muur schilderen of wat dan ook. En dan kan ik alle geluk van de ander aan. Want dan ben ik er ook. Dit hoeft natuurlijk niet elke dag, we hoeven het er echt niet elke keer te hebben. Gedachten over de dood zijn voor de meeste mensen onvoorstelbaar en inderdaad vaak onbespreekbaar. Dat doe ik dus ook zelden irl. Daarom was therapie voor mij zo belangrijk, daar uitte ik al die dingen wel en dan kon ik de wereld weer in.

Weet je, adviseren is op zich niet erg. Het gebeurt heel vaak, zoals ik al zei, ik moet er zelf ook voor oppassen. Misschien reageer ik mede daarom vaak niet op berichten omdat ik bang ben voor “wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet”. Het wordt echt vervelend als mensen blijven aandringen, blijven herhalen. Ik heb heel vaak het gevoel dat ik me moet verdedigen. Gaat het nog stééds niet goed met je? Want er is mij toch (regelmatig) een hulpmiddel aangereikt, waarom doe ik daar dan niets of onvoldoende mee? Want als ik de raad op zou volgen zou het echt wel beter met me gaan. wat voor mij zo moeilijk is, is dat ik niet uit kan leggen dat ik iets niet of wel doe omdat ik er te lui, lamlendig, onverschillig etc ben, maar Omdat ik het dan niet kán. Omdat ik bijvoorbeeld te somber of te angstig ben, omdat ik al mijn energie al heb besteed aan zo goed mogelijk door de dag te komen, omdat ik bv tóch de telefoon heb opgenomen terwijl alles in mij roept “niet doen”. (Dat doe ik tegenover wel, de telefoon opnemen. Dat heb ik jaren niet gedaan) Of omdat ik zélf iemand heb gebeld. Elke dag moet ik de strijd aan, mezelf dwingen . Het muntje kan beide kanten opvallen: het lukt vandaag betekent: ik ga sporten, ik ga naar het museum, ik ga en doe..... Maar soms lukt het niet en valt het muntje de andere kant op, en dan doe en ga/durf/kan ik niet ......., dan probeer ik de dag te overleven, zo goed mogelijk. En dan hoop ik dat het de volgende dag beter gaat, dat ik het muntje de goede kant op krijg. Gelukkig speelt drank geen rol meer in dit verhaal. Drank (en eten en roken) bedekte alleen de problemen en verving alleen maar tijdelijk alles wat eronder zat. Maar ja, ze hebben geduld, ze wachten rustig af, hun tijd komt wel weer. Ze boeten niet aan kracht in. Ik hoop dat je begrijpt dat ik dit schrijf in het algemeen, zeker niet gericht op jou. Al nadenkend over jouw bericht komt dit allemaal naar boven.

Ik had de zogenaamde site van PostNL nog open staan, dat was ik vergeten. De inhoud was verdwenen, er stond nu een waarschuwing dat het een onveilige site was met waarschijnlijk slechte bedoelingen. Dat vond ik wel mooi eigenlijk.

En @Jopie al onderweg?

Heftig @Bor, sterkte! En jij ook @nancy

Dank je @Bob. Ha @dhen, hoe is het met jou? Ik heb voor het eerst sinds jaren een halve fles rosé in de koelkast staan. Ik werd er erg onrustig van, want het werd wel erg gemakkelijk, het was letterlijk binnen handbereik. Totdat ik dacht, wat zijn dat nou voor gedachten. Je drinkt toch niet meer? Wat maakt die fles dan uit? Nou ja, toen was het weer over. De fles blijft staan tot zondag, dan krijg ik weer bezoek, als hij alcohol wil drinken heb ik rosé voor hem. Daarna gaat de fles leeg. Eten is een ander verhaal, maar die drank!!’ Die veroorzaakt geen stress meer gelukkig.

Dank je lieve Nancy. Ik las in eerste instantie: een bloemetje voor jou én mij. Ja dacht ik, Nancy kan ook wel een bloemetje gebruiken. Dus: en ( mag je zelf kiezen) voor jou. Gaat het wel met je?

Wat ik net ook al schreef bij Lika, ik moet er zelf ook op letten. Onze behoefte is ook om te helpen, Het is ook bijna altijd goed bedoeld dat weet ik ook. Herman Finkers verwoordde het eens heel mooi. Hij had bekend gemaakt dat hij aan een chronische vorm van leukemie leed, nou dat heeft hij geweten. Uit alle hoeken van het land kreeg hij van alles en nog wat opgestuurd, allemaal goedbedoelde goede raad en adviezen, diëten, behandelingen regulier of alternatief, die soms ook lijnrecht tegen elkaar ingingen overigens. Hij heeft toen tijdens een show de mensen bedankt voor hun goede intenties en ze gelijk gevraagd om het niet meer te doen. Hij deed dat zo waardig en met respect en toch heel duidelijk, mooi vond ik dat. Ik heb vaak de juiste woorden niet of ben bang iemand te kwetsen. Want ik vind het best lastig om tegen iemand te zeggen: ik weet dat je het goed bedoelt, maar toch heb ik het liever niet.

Nee, je kunt het niet afdwingen, helaas. En het is goed dat je wél schrijft, net als Niks en alle anderen die het goed gaat. Het moet er inderdaad allemaal kunnen zijn. Ik merk alleen dat ik het vaak moeilijk vind om na mooie berichten te melden dat ik een slechte dag heb, alsof ik dan de boel bederf. Soms zijn dingen voor mij moeilijk, daar moet ik dan iets mee en dat probeer ik ook. Het kan soms even duren, maar dan kan ik weer mee. Als ik dat niet zou kunnen zou het leven ondraaglijk zijn en zou ik veel missen. Bijvoorbeeld de vreugde van mijn nichtje dat ze moeder wordt, ik kan haar nu volgen en meeleven. Zo nu en dan zijn er tranen in mij, dat is mijn realiteit, daar moet ik mee aan de slag maar daarna kan ik weer mee. Ook met mijn broer die zielsgelukkig is dat hij opa wordt. Prachtig toch? Zo is het leven. Maar mocht je het recept vinden, ik hou me aanbevolen voor de levensvreugde taart.

@Lonster, Boris biedt zijn diensten aan op een Russisch hackforum las ik toen ik de link die @SanMiquelpostte aanklikt. Via hem kun je blijkbaar allerlei net echt lijkende nep sites kopen voor weinig geld.