Jannigje

Majestueus landschap! Moeilijke, verdrietige herinneringen die weer gewone herinneringen worden. Dat is mooi @Jopie, dat is inderdaad helen, geheeld zijn. En wat fijn dat je naast het mentale ook het fysieke verschil zo goed voelt. En nu bonustijd. Fijne tijd nog.

Dat standbeeld valt voor mij meer in de categorie “iets bereikt hebben”, dat bedoelde ik niet. Nalaten gaat voor mij meer over iets betekenen voor anderen, er toe doen voor (een)aantal) anderen. Geen eiland zijn.

Ja @Sandro, precies. Intrensiek en extrinsiek, daar zit een groot verschil. In dat plaatje kan ik de woorden discipline, motivatie en wilskracht invullen. Ik moet inderdaad mijzelf dwingen om in beweging te komen, ik zou graag willen dat het ook vanuit een behoefte kwam, of vanuit zin in. Maar zolang dat niet zo is moet het vanuit “ het is goed voor me”, en “ik voel me beter als ik wel in beweging kom” komen. Dat het koppie dan vanzelf weer in orde komt gaat niet voor iedereen op helaas, was het maar zo. Maar dank voor je plaatje Sandro, Ik kende het wel, maar was het vergeten. ik begrijp nu mijn eigen frustratie weer beter.

Ik worstel al dagen met deze materie, had een stukje geschreven en het weer weggehaald omdat ik de juiste woorden niet kon vinden. Ik voelde O.a. frustratie. Toen schreef jij bovenstaande en viel een muntje. Voor mij is discipline inderdaad erg gekoppeld aan motivatie. En waarom lukt het me dan zo vaak niet? Omdat ik de motivatie niet op kan brengen. En waarom is dat dan? Omdat ik het emotioneel niet kan, niet red. En dat is zeker het geval in tijden van depressie. Dan lukt het me niet met motivatie, die kan ik dan echt niet vinden ( de voldoening blijft namelijk uit, ik moet dan echt elke dag opnieuw bevechten, er is a.h.w. geen bevestiging, positieve herinnering) dan blijft er alleen nog wilskracht over. Zoiets.

Vanmorgen hoorde ik een gesprek op de radio waarin het erover ging wat je in je leven hebt bereikt en wat je na laat als je er niet meer bent. Dan vliegen de oordelen mij meteen weer om de oren en denk ik meteen weer te groot vrees ik. Want ja, wat laat ík na, wat beteken ik, wat heb ik betekend? De vraag “wat laat ik na” vind ik trouwens een beter vraag dan “wat heb ik bereikt” realiseer ik me nu. Er is geen brug naar me vernoemd, maar ik hoop toch wel dat ik iets nalaat. Het is zo wie zo moeilijk om dat van jezelf te zeggen denk ik, voor een ander vind ik het gemakkelijker. Ik heb de neiging om te kijken naar wat ik níet heb bereikt of gedaan. Weer die oordelen. Al peinzend landt er opeens een dagpauwoog op mijn knie. De kleine dingen Jan, de kleine dingen.

Goedemorgen Ik moet ook moed verzamelen.

Ja, misschien wel, of eerder waarschijnlijk wel. Als ik de oordelen uit kan zetten, lukt het me beter om dat te zien.

Dat lijkt me voor jou/jullie wel ingewikkeld. Hoe doe jij dat dan naar hem toe als je wel verdrietig bent?

Ach @Cleo66, wat naar Weet de jongste het al?

De dip gepareerd, heel goed. Het benoemen en er aandacht voor vragen kan helpen hè? (Ja Jan, dat kan helpen!!) Ik wil dat zelf nog wel eens nalaten , jij hebt het gedaan.

Ook Even mijn frustratie over honden(bezitters) uiten, (mag te Brazer): Gisteren ben ik tot twee keer toe (weer) bijna over een loslopende-zich-van-niets-en-niemand-iets-aantrekkende-hond op het fietspad gevallen. Die honden weten niet beter. Waar ik boos van word is dat de eigenaars die erbij horen alleen bezorgt lijken te zijn over de hond. Geen excuus, niet de hond bij zich roepen, niets. Ik wil dan van alles zeggen, boos, maar doe dat vervolgens niet...... (bange schtr). Dit was even een moment van frustratie, over naar de alcohol gerelateerde zaken. Vier weken?

At is precies waar het voor mij ook over gaat: die strijd in mijn hoofd, de afhankelijkheid daardoor, er toch altijd mee bezig zijn. Elke keer weer dezelfde vragen, dezelfde afwegingen. Zal ik wel, zal ik niet. Weer de onderhandelingen, de voornemens die toch niet lukken. Voor mij betekent niet meer drinken Rust. Er is veel gedoe in mij, maar niet meer over alcohol. Misschien kan ik daarom nu ook wel (hardop) zeggen dat ik een goed glas wijn mis. Ik weet dat ik het toch niet doe. Ik ruik alleen maar en dat is dan genoeg. En soms baal ik en dat is dan zo. En of ik nooit meer zal drinken? Geen idee, ik denk het niet, maar ik weet het niet. Hoeft ook niet voor mij.

Ja, wie het kleine niet eert etc. Dus (ondanks alles) ook de goede dingen blijven zien. Niet groot en meeslepend, maar klein en waardevol. Anders kijken, echt kijken, kijken zonder vooroordeel, zonder oordeel?

Lijkt me inderdaad moeilijk @Rosee. Ik spreek niet uit ervaring maar ik weet wel dat ik mij vroeger zorgen maakte om een neef. Ik wilde hem zo graag van alles en nog wat besparen. Toen zei een vriend tegen mij: je moet hem zijn eigen fouten gunnen. Daar heb ik wel over na moeten denken. Ik wens je wijsheid.

Goedemorgen

Akelig @Cleo66. Sterkte

Afschuwelijk @nancy Jouw boosheid kan ik me héél goed voorstellen.

Ach @Marika, wat akelig! Ik hoop van harte dat je volledig herstelt. En voor dochter @Bor, mem @Bor en beppe @Bor :

Vanmiddag was ik opeens iemands heldin. Tja dat hoor ik niet elke dag. Sterker nog er zijn decennia waarin ik het niet hoor. Nu had ik niets heldhaftigs gedaan, maar toch vond zij mij een held. You are my Hero of the day. Ik heb haar daar nadrukkelijk voor bedankt. Je kunt blijkbaar al een held zijn als je iets kleins voor iemand doet. Als het voor die persoon maar belangrijk is. En het was belangrijk, het ging om bramen. Zij had ze al vaak zien hangen, wilde ze graag plukken maar deed dat niet omdat haar man bang was dat ze giftig waren. Zij zag mij bezig en vroeg in het Engels met een zwaar Italiaans accent of ze veilig waren. Ik kon haar met een gerust hart verzekeren dat dat het geval was. Ze was zo blij! Ze kon bramen gaan plukken! You are my Hero! Ik was haar Hero!

Ik ben wel blij dat je dit hier schrijft. Ik weet eigenlijk niet wat zij bedoelt met wat zij jouw projectie noemt. Toen een vriendin van mij stopte met roken (ik toen nog niet) vond ik dat reuze ongezellig. Bovendien was ik ook wel wat jaloers op haar dat zij het kon en deed. Ik was nog niet zover. Misschien is jouw vriendin stiekem ook wel wat jaloers op jou, wie zal het zeggen. Ik vond het toen voor mijzelf ook confronterend, doordat mijn vriendin stopte viel mijn roken meer op, althans zo voelde dat voor mij. Geen partners in crime meer zal ik maar zeggen.

Ik ben ook benieuwd wat hij bedoelt, vooralsnog zie ik het niet. Laat je het weten als je meer weet?

Maar @bumperjim, discipline heeft toch alles met wilskracht te maken? Voor mij tenminste wel. Ik kan met iets beginnen, dat een tijdje volhouden, maar om het structureel vol te houden vind ik soms heel lastig. Discipline is voor mij dus bijna een synoniem voor wilskracht. Voor jou is datj blijkbaar anders?

68

Klopt helemaal @Yana. Het wrange is dat de beste manier om het goed te maken is: mij laten zeggen dat ik het moeilijk heb, dat ik het leven vreselijk moeilijk vind. En daarna gaan we de honden uitlaten of de muur schilderen of wat dan ook. En dan kan ik alle geluk van de ander aan. Want dan ben ik er ook. Dit hoeft natuurlijk niet elke dag, we hoeven het er echt niet elke keer te hebben. Gedachten over de dood zijn voor de meeste mensen onvoorstelbaar en inderdaad vaak onbespreekbaar. Dat doe ik dus ook zelden irl. Daarom was therapie voor mij zo belangrijk, daar uitte ik al die dingen wel en dan kon ik de wereld weer in.