Jannigje

Gefeliciteerd mevrouw Van Alles, vroeger genaamd @niks

En goedemiddag.

Nee Jopie, dit gaat echt niet altijd op. Ik denk dat je mensen die werkelijk iets mankeren en die wel van alles proberen om fit te blijven, hun core te verstevigen of wat dan ook te kort doet. Pijnvrij liggen, zitten, lopen , noem maar op is echt niet voor iedereen altijd mogelijk als ze maar zouden........(vul maar in). Mensen kunnen veel zelf doen en dat is belangrijk en essentieel, maar er is een grens.

Welkom Zara. Je hebt de refusal via de huisarts? Hij/zij is dus in ieder geval op de hoogte, krijg je verder ook steun van die kant? En zijn er anderen (buiten het forum) die weten van je stap en op wie je terug kunt vallen?

Fijne dag en van harte gefeliciteerd.

Ik hoop dat je kunt slapen @Bor , ik zing zachtjes een mooi slaapliedje voor je.

Grrrr, daar kan ik zó boos van worden. Iedereen kan een fout maken, ook artsen, maar waarom dat niet toegeven? Zijn ze bang om aangeklaagd te worden of zo? Excuses zouden mij hebben geholpen. Ik kreeg ze ook niet, ben ze gaan halen uiteindelijk. Wat akelig dat je nog steeds niet kunt lopen, ik hoop dat een andere arts je wél kan helpen ! Succes. (klavertjevier vier voor geluk)

Ja hoor, gooi het er maar uit! En zij weet het misschien allemaal al, maar daar gaat het niet om hè, het gaat erom dat jij je verdriet kunt uiten en verwerken. Dus ja, blijven herhalen, zolang het nodig is.

Ík zou je dat niet aanraden.

Doen...... of níet doen, dat is vandaag the question.

Goedemiddag Dappere keuze @Bor @Jopie, ik heb heel erg onder de indruk van je verhaal. Dank voor het elke keer delen daarvan! Ook al zijn mijn situatie en gevoel totaal anders, ik lees je en leer wel van je. En ik weet dat het volgende gedacht is vanuit mijzelf, vanuit een zekere paniek die ik voel bij de gedachte dat je hier weggaat. Voor mij kan dat niet, ik ben in tranen door die gedachte. Jij en een aantal anderen hier betekenen heel veel voor mij, dat weten jullie misschien niet, dus bij dezen. Jullie helpen mij vaak door de dag, doordat ik hier kan lezen, even bij jullie zijn. (In gedachten vertel ik jullie van alles, wat ik vervolgens niet doe, maar dat geeft niet, want het kán wel) Jij bent één van hen, een belangrijke één. Natuurlijk moet jij doen, ga jij doen wat goed is voor jou en zo moet het ook. Maar

Nee @Lika, die knop is er niet, helaas. Jij bent niet meer daar, bij de dreiging, bij de angst en paniek en dat vind ik bijzonder. Het is geen realiteit meer, een herinnering geworden. Wie weet voor mij ook, ooit. VErtouwen heb ik niet, maar blijkbaar toch nog wel ergens iets van hoop, want ik probeer nog steeds, heb de handdoek nog niet in de ring gegooid (wel regelmatig even, maar niet definitief). Of ik ben extreem koppig, dat kan ook. Dank voor vandaag allemaal, jullie hielpen me.

Vannacht weer vaak wakker, toenemend gevoel van dreiging en paniek dichter naar de ochtend toe. Elke keer weer dat akelige begin van de dag. Weer een dag, wat moet ik daar nou weer mee? Ik heb vandaag afspraken, dus ik heb wat te doen. Geen zin, maar ik ga wel, want ja wat moet ik anders? Elke dag, ik word er zo moe van! En ik voel me er zo alleen in, want dit kan ik niet elke keer zeggen. Dus ik zeg niets en hoop weer dat ik door het ergste heen kom en dan de dag weer aankan en als het lukt wordt de dag misschien zelfs nog wel oké. Hard werken dus weer. Gisteren was er iets in het museum, ik ben gegaan want misschien was het wel interessant en zo niet dan was het in ieder geval afleiding, dagvulling. Er was een anderE vrijwilliger die ik een tijd niet had gezien. Zij is erg gelovig en voor haar ben ik een Godswonder. Dat zegt ze ook als ze me ziet. Ik ben zo blij dat je er nog bent zei ze. Ik reageerde vriendelijk glimlachend, zoals altijd maar inwendig schreeuw ik het bijna uit. Ík ben niet blij dat ik er nog ben, Ik bén geen Godswonder, ik heb hier niet om gevraagd, ik bén niet blij, ik voel me wanhopig. Maar zij gelooft in het wonder, zij is er blij om en mee, en ik zwijg. En ik doe mijn best om toch met mensen te praten , want als ik mij terugtrek, wat mijn Innerlijke neiging wel is, ga ik mij alleen nog maar ellendiger voelen en werkt het helemaal niet. Maar Oohh, wat vind ik het moeilijk. Nu naar een vriendin, we gaan niet wandelen met de honden want het is al te warm,zij heeft ze al uitgelaten. Ik ga tegen haar maar wel zeggen hoe ik me voel, in ieder geval ten dele, want ik moet het bij iemand kwijt kunnen. Dank voor het lezen. Dank dat het hier mag.

Helder @Fruitvlieg2019

68

Het is weer tijd om naar bed te gaan, nog geen zin. Uitstelgedrag. Zolang ik niet ga is de volgende dag nog ver weg. Mocht er nog iemand zijn: welterusten.

Ik kan me dat heel goed voorstellen Bor, natuurlijk vergeleek je die persoon met Niwi. Zeker als die jouw taal sprak, vind maar weer eens zo iemand. “Dat je mag zijn”, ja, dat is een groot goed. @Fruitvlieg2019, die opluchting herken ik wel, het is fijn om te mogen zijn, wat Bor ook al zei., MaaR wat bedoel je als je zegt dat je geen rekening hoefde te houden met gevoelens van anderen? Tijdens de gesprekken met je sponsor, bedoel je dat? Want dat snap ik, het is fijn om dan inderdaad te mogen zeggen wat je bezig houdt zonder dat weer zo in te moeten pakken dat niemand er last van heeft of zich gekwetst voelt. Jij schrijft dat je door je bloot te geven daarna bevrijd bent van een last, dat je die niet meer voelt. Daar had en heb ik meer voor nodig vrees ik, herhaling, steeds weer opnieuw doorwerken voor ik bevrijding kan voelen. Hier aarzel ik, want voel ik die bevrijding wel echt @Lieke7777, de twee contacten hoeven elkaar toch niet te bijten? Met je behandelaar zit je in een proces waarbij je tot de kern doordringt zoals je zelf zegt, dat is heel waardevol. Bij de sponsor kun je toch kijken welke invalshoeken er zijn voor de gesprekken? Hij of zij is zo wie zo een andere persoon, dat levert al andere gesprekken op. Mooi dat je een sponsor hebt gevonden.

@Kohtje, ik kan me voorstellen dat het inderdaad scheelt dat je veel groepen hebt bezocht en daardoor meerdere sponsors hebt gezien en meegemaakt. Een verantwoordelijke taak, sponsor zijn, je gaat wel iets intensiefs aan met iemand. Ook wel mooi en leerzaam denk ik. Wat jij zegt @Fruitvlieg2019 is inderdaad wel van groot belang, de sponsor heeft het zelf ook meegemaakt. Maar dan nog, het vergt wel moed om jezelf helemaal bloot te geven, om alles onder ogen te zien. Én tegelijkertijd is het de enige manier denk ik. Er voor iemand zijn, de ander zijn eigen tempo gunnen, samen een vertrouwensband opbouwen, en dan eigen grenzen ook goed bewaken, allemaal belangrijk lijkt me. En ja, vertrouwen bouw je natuurlijk langzaam op. Zelf heb ik een therapeut gehad die ik volledig vertrouwde en tegen wie ik alles kon zeggen, mijn grootste falen, mijn grootste angsten. Hij is overleden, ik mis hem nog steeds.

Bijzonder als je zo iemand vind aan wie je die kanten durft te laten zien.

@Bor

Heftig hoor, ik heb het droogdrinken blijkbaar nooit echt begrepen, maar dit begrijp ik wel. Een aantal symptomen vind ik overigens heel herkenbaar, daar schrik ik wel van. Bah, Bor wat rot! Dat meen ik echt.

Goed van jou! Mooie beloning voor je moed.

Dagpact; Bor Kohtje Jopie Jannigje

28 binnen, slaapkamer de hele nacht 31. En geen druppel regen. De buien weken als de Rode zee voor Mozes opeens uiteen en gingen helemaal om ons heen.

Heel terecht dat je trots bent! Ik weet niet wie de dierbaren zijn die je bedoelt, hoe dicht ze bij je staan, maar ik denk dat het je kan helpen om te delen. Als ik één van je dierbaren zou zijn, zou ik het wel willen weten. Ik zou blij zijn met het vertrouwen dat je in me stelt door het te delen en ook dat ik je bij kan staan mocht dat nodig zijn. En het kan jou ook helpen, inderdaad in verwerking maar ook als je het toch nog eens moeilijk krijgt.