Jannigje

Lars ik heb al drie keer een berichtje geschreven, en weer gewist. Geen goede woorden Dus: ❤️

Jeetje, wat is het stil hier. Alleen me, myself and I, lijkt misschien gezellig, is het niet. Vol en Smart, beterschap!

Ik merkte trouwens ook nog dat ik vorige week de badge van het museum mee naar huis had genomen

Goedemorgen Kohtje, ik ga zo de deur uit en zal heeeeeeeeeeel goed opletten. Ik ben er behoorlijk neurotisch door geworden

Planten van bollenplanten zag ik vorige week in de Hortus

Goedemorgen

Welterusten allemaal

Ietje, hoe is het met jou?

Lady Jane, Erik, Ferry, Rosa, Anna

Mag ik met jou meedoen Lars, ik ben namelijk ook te laat

Weekpact 6-2-2017 Bol Lika Nooitgenoeg Pumpkin Mootje Jane smart Hallo Jannigje

Overkomt mij nu dat ik én een bericht én mijn kluts kwijt ben?

Geen plaatjes met IPad, dus dan maar zo http://stoprokenblog.nl/blog_img/e/161618-E9tVd-original.jpg Voor ons allemaal.

Goedemorgen @Lika: Succes vandaag Lika @Lars: beterschap Lars, doe rustig aan, je zal wel moeten he?

Lang geleden dat hier een verhaaltje werd geschreven. Nu is het weer zover. Deze keer door ons: de sleutels van Jannigje Het is niet echt een feest om haar sleutels te zijn. Ze is ons om de haverklap kwijt, of denkt dat ze ons kwijt is. En dan is het paniek! Dat gebeurt nogal eens. Dat geldt trouwens niet alleen voor ons, over haar telefoon en andere dingen hebben we het maar niet. Meestal valt het mee, maar niet altijd. Afijn, afgelopen vrijdag had ze ons bijna in de deur van haar box laten zitten, het scheelde een haar! Gelukkig zag ze het op tijd. Ze nam een snoekduik(je) en kon net voorkomen dat de deur onverbiddelijk voor haar neus dichtviel. Hartkloppingen. Dan denk je: ze zal nu wel beter opletten. Niet dus. Therapie, behoorlijk heftig. Dus Ze was er naderhand niet helemaal bij. Ze vond dat ze wel een traktatie had verdiend en toog naar Appie. Deze keer eens niet al te zuinig, ze kocht o.a. lekkere geitenkaas. Meestal vindt ze dat te duur, maar vandaag mocht het. Goed idee, wij waren het er wel mee eens. Wij zaten in haar rugzak en zagen haar wikken en wegen. Duurde wel even hoor. Gelukkig had ze ons in ons vaste vakje gestopt. Het heeft een tijd geduurd voordat we haar zover hadden dat ze dat automatisch deed Moeilijk trainbaar, Jannigje. Ze is er de laatste tijd vaak niet helemaal bij. Ze vergeet zo ongelofelijk veel! Vaak in de war. Van alles kwijt, vergeetachtig ed. En dan is er de paniek! En niet een beetje. Ze baalt er erg van, het maakt haar ook vaak radeloos. Ze doet namelijk echt haar best om bewust bezig te zijn, maar het lukt niet. Ze is bang om dement te worden en ze ziet dit als bijna onweerlegbaar bewijs. Ze lijdt aan depressies en is nu met nieuwe medicatie bezig, dat helpt ook niet echt. Ze wist trouwens niet dat vergeetachtigheid ook een symptoom van depressie is, dus mogelijk valt het met die dementie nog wel mee. Nog steeds in gedachten ging ze met al haar tassen naar haar fiets. Althans dat dacht ze. Thuis gekomen ontdekte ze toen ze haar fiets wegzette, dat ze de tas met de geitenkaas en de andere lekker dingen miste. In verwarring ging ze naar buiten...... en u raadt het al. Waar waren wij? Juist, in het slot. Binnen. Zichtbaar door het raam, maar onbereikbaar. Sukkeltje, sneu wel. Uiteindelijk is alles op zijn pootjes terecht gekomen met het nodige kunst en vliegwerk. Ze was wel erg geschrokken maar hield haar koppie er wel bij, dat viel ons weer mee. Wij dachten: die stort ter plekke in elkaar, maar nee........ Ze belde haar vriendin die haar reserve sleutels heeft, die was er niet, kon ook niet komen maar belde haar buurvrouw. Die ging de sleutels ergens buiten verstoppen. Jan snelwandelde er in een recordtempo van 20 min naartoe. Daarna door de buurvrouw met de auto teruggebracht, zo lief.. Sleutel van de box gezocht en gevonden en ons opgehaald. AH gebeld en wat bleek, de tas was er nog! Dus die moest ook worden gehaald. I.p.v. om half zes zeeg ze om half tien op haar bank neer. Eind goed al goed? Zucht. En nu voelt ze zich weer zo belabberd dat ze niet eens kan genieten van de lekkere dingen die ze heeft gekocht. Geen energie, geen zin, geen moed om zin te maken. Verschrikkelijk duizelig en bibberig. Ze heeft het gevoel dat ze elke dag weer opnieuw een enorme berg moet zien te beklimmen, of vanaf – zoveel de dag weer aan moet zien te gaan. Vandaag is het -15, da’s niet best. Wij blijven vandaag hangen waar we zijn, vrezen wij. Ze zal ons denk ik niet gebruiken. Alles geht vorbei? Ja het zal wel. Maar zij voelt dat nu niet. Zij moet toch altijd maar weer ergens moed vandaan peuren. Wij wachten maar af. https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/73/c4/d7/73c4d7b961335c85f201564a2deea227.jpg

Goedemiddag Ijsbeelden in Amsterdam? Heb ik gemist. Zou ik heen kunnen gaan, doe ik niet, geen energie voor. Kan mezelf niet motiveren om te gaan of iets te doen. Daar baal ik van, helpt niet. Ik heb mezelf nog niet eens de douche in gekregen, nu toch echt maar doen. Dan maar verder zien.

Heb ik gedaan, ik had geen puf om nog iets anders te maken. Het smaakte een beetje rokerig zal ik maar zeggen

Ggggggggrrrrrrr, zit ik hier te lezen, laat ik mijn eten aanbranden. voor de zoveelste keer. vergeet gewoon dat het opstaat. Stom

Voor jou ook één hoor Lars

Klopt Kohtje, mijn verstand en gevoel zijn het vaak oneens. Mijn verstand weet inderdaad dat alles weer voorbij gaat. Maar als ik heel diep ben weggezakt, kan mijn verstand zich bijna niet meer hoorbaar maken.

alleen al door de grote van de afbeelding krijg ik strafpunten denk ik. Maar hij staat er!!!!!! Voor iedereen die behoefte heeft aan steun, troost, gezien worden etc. De super-kuffel

"Voelt alsof ik elk moment in huilen uit kan barsten en ik wil het liefst in bed blijven liggen dat voelt ook niet goed, maar als ik wel dingen doe is het ook niet goed. AAARGGGGHHHHH," Zo herkenbaar, zo vervelend!!!!!!!! En dan Kohtje: "verduren, verdragen... alles geht vorbei." Zo waar, maar zo vaak voelt het alsof HET (wat "het" ook is) NOOIT voorbij gaat. Ook zo herkenbaar en opnieuw zo vervelend/akelig. En toch: ruim 10 weken.

Need I say More?

Dit is dus een heeeeeeeeel grote knuffel Quinn

Evenwicht, mooi woord, maar op zo lastig. Ik heb de wijsheid ook niet in pacht, geen idee wat voor jou het beste is. En natuurlijk wil je te snel, wie niet? Ik ook, iedereen hier waarschijnlijk wel. Ach en dan roept en hier wel iemand, of meerdere iemands: Quinn PAS OP, LET OP. Wat je besluit ook zal zijn, ik sluit me helemaal aan bij Lars.