Jannigje

Ik heb net een stukje van mijn eigen draad terug gelezen en zit met tranen in mijn ogen. Na het voorjaar van 2016 ben ik langzaam maar zeker steeds verder weggezakt. De AD sloegen niet meer aan en ik ging het hellend vlak weer af. Ik heb geknokt om hulp te krijgen, de hulp die ik nodig had. Na veel gedoe is dat eindelijk gelukt. Uit de tests blijkt dat ik erg slecht score op de despressieindicatoren. Of hoog eigenlijk. Zoals een positieve uitslag die betekent dat je ziek bent. De therapie die ik nu volg is heel leerzaam, maar helpt niet om mijn basis gevoel op te krikken. Daarom toch weer proberen met AD. Maar ja, dan moet ik eerst van deze af. Ik begin de moed op te geven, ik knok al zo lang. Maar ja, wat dan? Dit is geen leven, dus ik moet wel. Ik voel me nu zo afgesloten, eenzaam, ver van alles af. Alsof ik vanuit een andere planeet naar de wereld kijk en me verbaas over wat zich er allemaal afspeelt. Ik moet/wil weer op de e.o.a manier aansluiting zien te vinden. Zoals ik me nu voel, zou ik het liefst verdwijnen, maar aangezien dat niet gebeurt, zal ik toch iets moeten. Ik ga hier maar weer wat vaker schrijven, want ik vind het moeilijk om deze dingen op de dagdraad te zetten. Ik weet dat alles wat speelt daar mag en kan, maar toch.

Ik heb de draad van vandaag gelezen en heb blijkbaar van alles gemist. Het lukt me niet om de dagdraden en alle privédraden bij te houden. Bolletje, ik hoop zo voor je dat de medicatie gaar werken!!

Snijdt LJ daar een gevoelig onderwerp aan, ik ben niet blij, ik ben somber en voel me moedeloos.

Guitig vind ik een woord met veel lagen, in essentie een vrolijk woord.

Ach ik ben weer alleen, dus welterusten dan maar Jan, slaap goed. Dank je Jan, jij ook lekker slapen.

Is goed Erik, ga.maar lekker slapen ik doe het licht uit. Ik hoop,dat je rustig slaapt en geen nare dromen hebt

"De" ervoor is inderdaad questionable, het is zelfs meer dan dat, het is een echte mistake als gevolg van onoplettendheid.

Worden of niet worden, that is de question

Nee

☺️

Herkenbaar: heimwee hebben, maar niet terug willen. Mooi omschreven. Toch gefeliciteerd met je vier maanden SBS

Welkom Merenqu. De eerste stappen heb je gezet, heel belangrijk. Ik kan je niets vertellen over een opname, maar ik wens je wel veel succes.

Dank jullie wel, fijn dat jullie reageren. Heb ik echt even behoefte aan

Blijkbaar Smart, ik deed het wel voorzichtig, maar het schoot er toch in. Rode lamp moet ik ergens hebben. Ga zoeken

Tranen met tuiten BAH

Wil iemand ajb even iets tegen me zeggen. Ik heb de hele dag al erge pijn in mijn nek, dus ik was wat oefeningen aan het doen. Nu is het zo ontzettend in mijn bovenrug geschoten. Aauuww

Kohtje, zeurpiet, jij? ECHT niet

De winter is voor mij extra moeilijk Lika, ik heb erg veel moeite met de korte dagen, zeker als het somber weer is. Elk jaar probeer ik het "op te vangen" en er niet aan toe te geven, maar zodra de wintertijd in gaat, wordt het voor mij moeilijker. Ik doe wel van alles, en van sommige dingen kan ik ook wel genieten als ik ze doe, maar veel doe ik om door de dag te komen. Ik kan lang op mijn wilskracht door, maar als de somberheid weer de overhand krijgt, lukt dat steeds moeilijker. Dan lukt het zelfs niet om goed voor mezelf te zorgen. Dan is mijn plan van aanpak waar je naar vraagt Asterix, bijvoorbeeld gezond eten, bewegen, contact zoeken, therorie. Ik zie het, ik weet dat ik het moet doen maar het lukt me niet. Lichamelijke pijnen en kwalen helpen dan ook niet erg. Mijn baron van Munchhausen kracht staat op een laag pitje. Ik volg nu een vrij intensieve therapie, zwaar, maar wel goed voor mij, maar die is over een paar maanden afgelopen. Daar ben ik nu al bang voor.

Dank je Lars en Lika

Ja Lars, dat klopt. Het gaat niet zo goed met mij de laatste weken, ik heb erg veel moeite om mijn hoofd boven water te houden. Alles waar ik zo hard voor knok. Lijkt me weer tussen de vingers door te glippen.

Nee Bor, niets leuks hier. Sterkte, moeilijk om voor altijd afscheid te moeten nemen.

Aan de horizon zie ik helaas nog geen licht, hoe ik ook tuur, moeilijk om vertrouwen te houden.

Ach Lidia

Ach Quinn, wat je hierboven schrijft is voor mij zo herkenbaar, helaas. Niet helemaal op dezelfde manier als bij jou (bij mij roken, eetverslaving, drank en mezelf jarenlang onderwerpen aan alles en iedereen), maar het patroon is hetzelfde. Dus ja, praten............... Voorzichtig, kleine stapjes, soms grote.......... Kan ik, mag ik, durf ik..... Word ik gehoord, word ik gezien, word ik serieus genomen. Durf/kan/mag ik mijzelf serieus nemen? Ooit heeft een therapeut mij mijn eigen verhaal verteld in de derde persoon. Ik kon namelijk niet boos worden op...., ik gaf alleen maar mijzelf de schuld etc. Tot hij het verhaal vertelde over "een ander meisje".............. Toen was ik boos. Zij had geen schuld! Hoe konden ze!!! Maar als het over mijzelf gaat, blijft het moeilijk. Probeer het lieve Quinn.