Jannigje

Het is weer zover. Mijn opbeurende plaatje is verdwenen. Dan maar met woorden: wees maar mild voor jezelf

Bij mij is in ieder geval sprake van een "Giant Haemangioom" (wat ik zag tijdens de punctie was een massa die er uit zag als een mega grapefruit!!) en daarbij nog andere afwijkingen die niet nader gespecificeerd zijn. De oncoloog zei bij het eerste consult dat een operatie niet mogelijk was, maar ja, ze heeft ook gezegd dat ik binnen afzienbare tijd dood zou gaan, dus haar mening is .........................????? Volgende week heb ik weer een afspraak met haar en dan maar eens alles op een rij zetten. Van tevoren had ik niet kunnen vermoeden wat voor impact zowel de eerste als de tweede boodschap zouden kunnen hebben. Vandaag werd ik gebeld door een oud collega die zef kanker heeft gehad en die mij allerlei advies gaf. Heel lief en goed bedoeld, maar ik kan het nog moeilijk verdragen. Zij was overigens heel reëel en weet waar ze over spreekt, maar ik vind het toch allemaal heel heftig. Opeens komen er ook allemaal verhalen van mensen die eerst ook de diagnose "goedaardig" kregen en bij wie het uiteindelijk toch kwaadaardig bleek...... Omdat ik nog geen idee heb wat er nou echt aan de hand is, moet ik heel erg oppassen dat die verhalen niet met mij aan de haal gaan. Ik wilde heel graag eens een rustig jaar, tot op heden lukt dat niet erg

Wat mooi Erik, geniet er maar van!

Succes met de verhuizingen mannen, intern dan wel extern.

Ik help je even roepen Asterix: SBS gaat het?!?!

Goed Skyer!!!!

Heel herkenbaar Lars. Het is ook moeilijk als je zolang negatieve boodschappen hebt gekregen! Dat leidt tot overtuigingen die heeeeeel hardnekkig (kunnen) zijn, helaas. Geef niet op Lars! Ach moet je horen wie het zegt De, om met Haddock te spreken, "hetzelfhetbijltjeerbijneerwillengooiende"

Het is vandaag maandag? Ja, maandag, ik ben het idee van tijd een beetje kwijt. Ik worstel enorm. Ik kan slecht omgaan met wat er allemaal is gebeurd. Veel mensen die eerst verbijsterd waren door het slechte nieuws, zijn nu blij. En zij verwachten dat ik ook blij ben. Maar dat ben ik niet, ik ben helemaal niet blij!! Wel opgelucht: opgelucht dat ik niet aan de chemo hoef, dat ik geen enge, ernstige operaties hoef te ondergaan. Maar blij? Nee, blij ben ik niet. Dat klinkt misschien ondankbaar. Maar goed beschouwd ben ik "nog net zover als voor de onderzoeken" + daarbij een heel slechte lever. Een groot, gezwel huist in mijn lever, goedaardig, maar toch! Geen wonder dat die bolling in mijn buik niet minder wordt. Op dit moment heb ik geen idee wat er verder zal/ moet gebeuren. Ik krijg nog een gesprek met de oncoloog en zal dan wel naar een MDL-arts verwezen worden. Ik ben heel benieuwd of de oncoloog haar excuses aan zal bieden, dat heeft ze de vorige keer niet gedaan. Ze heeft wel een erg eufemistische zin in de brief naar de huisarts gezet. Bah, alsof het allemaal al niet erg genoeg is! Ze hoeft niet door het stof, maar het minste wat ze kan doen, is zeggen dat ze het verkeerd heeft gezien en sorry zeggen. Sorry voor de onnodige schrik en paniek en enorme angst die zij heeft veroorzaakt. Het afdoen met: ik was voorbarig vind ik niet goed. Neem mij serieus en zeg sorry tegen me!! Ik denk niet dat ze het zal doen. Ik ben nog steeds in de war, heb een steen in mijn buik die ik er nog niet uit krijg. Ik ben gespannen, heb nog steeds het gevoel dat er iets boven mijn hoofd hangt dat zo naar beneden kan vallen. Ik was bezig met de dood, met het voorbereiden van mijn uitvaart. Ik nam me voor om de tijd die ik nog had zo goed mogelijk te besteden en de depressieve gevoelens zo goed mogelijk te onderdrukken. Dat zou moeten kunnen als ik niet zo lang meer had. Maaepr nu? Ik weet het niet, moet ook maar stoppen nu, ik krijg mijn gedachten niet goed op papier. Kan niet verwoorden wat en hoe ik me voel. In ieder geval gespannen en nog steeds bang.

Goedemiddag Sterkte Nadia , altijd eng, de tandarts Ik heb alle commotie gemist vanmorgen, geeft niet, ik heb commotie genoeg

Dank je Suikertje. Weet je, dromen over een toekomst is moeilijk als je depressief bent. Ik moet opnieuw totaal omschakelen en dat vind ik moeilijk.

Dag allemaal Ik ben nog steeds van de kaart, het hele gebeuren heeft er flink ingehakt, lichamelijk en geestelijk. Gisteren is het weer in mijn rug geschoten, dat helpt ook niet. Vannacht heb ik wel eindelijk lang geslapen, maar wel met vreemde dromen. En nu zit ik verdwaasd op de bank, kan letterlijk niet veel beginnen, gebonden aan huis, nu niet fijn.

Of is dit uit de verkeerde streek? Hoe dan ook , ik wens je veel succes en heel veel liefde

Lieve Lars, ik gun je een fantastisch weekend met je dochter/schoonzoon en kleinkind!!! Als je echt bang bent dat ze je alleen vraagt uit medelijden, kun je dat inderdaad aan haar vragen. Het neemt veel spanning weg en de kans dat je dan kunt genieten lijkt mij groter. Je mag ook best zeggen dat je je onzeker voelt, neemt ook alweer spanning weg. Tenminste bij mij werkt dat zo. Ik hoop dat je gaat

Ja Lika, dat zeg ik ook tegen mijzelf, maar het komt niet binnen. Te moe en nog teveel van slag denk ik. Suikertje: gefeliciteerd Quin: succes joh Lars, wat ga jij nu doen dit weekend?

Lieve mensen allemaal heel hartelijk bedankt voor jullie meeleven en reacties. Eerlijk gezegd ben ik nog behoorlijk van de kaart. Eerst moest ik iedereen het slechte nieuws vertellen, in etappes, nu dit andere nieuws erachter aan. Mijn lijf is gespannen als een veer en doet pijn. Aanvankelijk was er shock, ook opluchting en weet ik wat voor andere gevoelens allemaal. Nu ben ik gruwelijk moe, niet zo verwonderlijk natuurlijk en denk ik: en wat nu, hoe nu verder? De specialist heeft het als volgt verwoord naar mijn huisarts: Patiente is terecht geschrokken van alle wisselende berichtgeving en moet het nieuw nog verwerken.

Ik ga nu maar de afwas doen

Ja, ik ga het wel aan, daarom voel ik ook wat en hoe. Ik hoop alleen dat ik nog wel wat kan slapen, dat scheelt weer een aantal uren.

Weet je Vol, ik ben zo lang bang geweest! Bang voor van alles en nog wat, bang niet goed genoeg te zijn, bang het leven. Maar dit? Ik realiseerde me net opeens dat ik nooit meer beter zal worden, nooit meer. Dat is toch niet te vatten? Ik heb net medicijnen genomen, maar weet niet meer precies welke!!! Ik slikte ze door en dacht meteen: neeee, welke was dit Ik adem, kijk t.v. voor de afleiding, ik loop niet gillend door mijn flat terwijl ik de haren uit mijn hoofd trek, maar ik weet niet meer of ik nu wel of niet een slaappillen heb genomen.

Dank je Lika, LadyJane, Lars, Vol en ja Vasja een mens kan heel bang zijn. Ik wist ook niet hoe bang of op welke manier. Ik ben ontzettend bang nu, de angst bouwt zich al vanaf vanmiddag steeds meer op. Tot een uur of 2 kon ik het nog redelijk weghouden, maar daarna was/is er geen houden meer aan. Geen vertrouwen, geen hoop, een kille verstikkende angst. Vanmiddag liep ik nog te onderhandelen met God, Allah, Jaweh, Boeddha, Brahma, Vishnu, wie dan ook. Het kan gewoon niet waar zijn, geef me nog één voorjaar en zomer"............ Nou ja, dat heb ik al eerder gezegd.

Ach lieve Lars, dank je wel nu is je toch "spreek", moet ik je even streng toespreken? Je zat er namelijk helemaal naast laatst: jij zij dat jij weinig voor mij zou kunnen doen o.i.d. Niet waar lieve Lars, ik voel me door jou ENORM gesteund, echt waar. "Doen" is namelijk een ruim begrip!!! "Er zijn" ook. Er was al iemand die bijna bij mij in wilde trekken, echt waar , dat is doen + er zijn. Maar dat is niet wat ik nodig heb, of wat mij helpt. Jij wel

Ach lieve Vol, zo ik het leven inderdaad. Alles gebeurt en is tegelijkertijd. Het staat allemaal naast elkaar. Hoe wonderlijk, onwerkelijk en pijnlijk het soms ook is! Dus lieverd, geniet van je middag, geniet van je kindjes en je knakworstjes en van de zon!!! Weten dat jij geniet én aan me denkt, helpt enorm!!! Vroeger dacht ik dat ik alleen mijn echte medeleven betuigde als ik mee ging huilen met de wolven in het bos (b.w.v. Spreken). Maar zo werkt het niet, dat is niet "goed". Leef jou leven, geniet als je kunt! Én denk aan mij als je wilt en kunt. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen: ik denk dat je me meer helpt en meer serieus neemt als je doorgaat met je eigen leven. Ook al benijd ík je misschien, ook al zou ík graag willen dat het voor mij anders is. Ook al kan ik het misschien soms niet horen of verdragen omdat ik zelf bang ben of pijn heb. De vriendin die morgen met mij meegaat, staat dag en nacht voor mij klaar. Daarnaast geniet zij enorm van haar partner, haar mooie huis en geweldige tuin, haar volle leven!! Ik denk dat het eerste ook alleen maar kan als zij het tweede ook doet. Ook al is dat voor mij soms pijnlijk. Ik op mijn beurt probeer zoveel mogelijk ook met haar mee te leven en belangstelling voor haar te houden. De wisselwerking, allebei aanwezig, beide situaties zijn er. Soms kan ik het even niet, dan ben ik even stil, tot ik het weer kan. Of tot ik de moed heb om haar te zeggen dat ik blij voor háár ben, maar dat ik haar benijd. snap je een beetje wat ik probeer te zeggen? Ik kan de woorden niet zo goed vinden. Dus lieve mensen, geniet als je kunt, en zeg het. Én leef met mij mee, als je kunt, en zeg het!

Hebben we sommige vragen beantwoord, andere, prangende vragen wachten nog op antwoord

Ja hoor, ik heb een paar heel lieve vriendinnen, die mag ik altijd bellen. "Altijd" doe ik nog niet, maar wel al "vaker". Bellen als ik bang en in paniek ben, is geheel nieuw voor mij. tja, er is veel nieuw voor mij. maar ook lieverds slaap zacht, ik probeer het ook