Jannigje

Lars, ik denk aan je

Lieve Blue, wat is het moeilijk om het bijtje er niet bij neer te gooien. Ik ben niet opgenomen, maar herken wel veel van wat je schrijft. Er is moet met een "t" en moed met een "d". Dat moeten met een t is niet fijn, voelt vaak niet goed, maar soms is het het enige wat je hebt en kunt. Ik wil ook graag van "het moeten" af, maar soms houdt het mij ook op de been. Dan is moeten soms gekoppeld aan moed. De moed der wanhoop? Maar oh, wat zou het fijn zijn als moeten niet meer hoeft en mogen en willen er voor in de plaats komen. Ik gun het je

Mijn gedachten onder controle houden, blijkt nu een forse uitdaging

Sterkte vandaag LadyJane , dank je voor de bloemen. Lika, Fleur en Suiker: ik weet nu nog helemaal niets, alleen dat het er niet goed uitziet, ze verwachten geen ontsteking of cyste. Men denkt echt aan iets kwaadaardigs.. misschien valt het mee? Misschien niet? A.s. Maandag ga ik naar een oncoloog, dan hoor ik wat er allemaal moet gebeuren en waarom. De definitieve uitslag zal nog even op zich laten wachten. Vandaag heb ik een koordag, daar ga ik nu maar heen. Afleiding. Tot later

Vandaag zingen i.p.v. Sporten. Regenpak maar weer mee, vrees ik

Goedemorgen

Sterkte lieve Quinn

Forum blijft belangrijk, ook als ik even niet "lijfelijk", of in ons geval "digitaal" aanwezig ben

Ik doe mijn best Wanderer. Ik ben helemaal "in de muziek" vandaag. Op mijn eigen draad heb ik al gerefereerd aan twee liederen, bij jouw naam moet ik denken aan "Let us Wander", een mooi duet, ik weet alleen even niet meer van wie

Lika, ik ben vandaag weer ingelogd. Ik denk ook vaak aan de mensen hier, maar het lukte me niet om aanwezig te zijn. Mijn hoeveelheid energie is flink afgenomen door alles wat zich jaren lang heeft afgespeeld. Mijn dagen zijn natuurlijk net zo lang, maar ik kan minder "hebben". Dat blijft voor mij heel lastig om mee om te gaan. Gisteren was ik naar de crematie van de moeder van één van de vrouwen van mijn therapiegroep. Het is raar om dan van een "kille" bedoening te spreken, maar zo voelde het voor mij. Zoveel "extra" leed in de wereld doordat mensen niet meer kunnen/willen praten met elkaar. Zoveel misverstanden, zoveel onuitgesproken gedachten,gevoelens en daardoor misschien niet waargemaakte verwachtingen. Zoveel eenzaamheid als gevolg daarvan. Ik zag het gisteren allemaal voorbij komen. In dit geval bij haar. het bracht mij terug naar de tijd dat mijn moeder overleed en werd begraven. Toen was ik de "outcast", en tot de dag van vandaag weet ik niet waarom (maar dat is een ander verhaal). Zoveel pijn, verdriet en eenzaamheid bij mij, niet snappen waarom? Waarom? Waarom niet praten, waarom iemand doodzwijgen, ook weer raar in dit verband. Het heeft zoveel pijn gedaan en nog steeds. Waarom toch? Zoveel onmacht, zoveel angst. Wat een, misschien onnodig, verdriet. Ik blijf dat moeilijk vinden.( Ik durfde niet, was bang voor hen, mijn eigen broers en zus.) Ik was er voor haar, omdat ik weet hoe het voelt en ik wilde dat er ieder geval een paar mensen voor haar. Ik kan haar leed niet wegnemen, maar dit kon ik voor haar doen. En ergens ook een beetje voor mijzelf. Terwijl ik dit schrijf luister ik naar "Ruht woll" uit de Johannes Passion, zo mooi en hoe toepasselijk. Over 4 weken mag ik dit zelf zingen, weer in Naarden. Ondanks alles is dat er, de muziek, het zingen, vaak zonder zin, maar toch, uiteindelijk........... Zo mooi, en zo goed voor mij. @ Smart: jouw bericht doet me denken aan het liede "Wie" van Liselore Gerritsen", ik heb het in de uitvoering van Herman van Veen.

Dag allemaal, ik meld me weer na een week (?) afwezigheid. Ik hield alle ballen weer niet in de lucht, en de bal "forum" viel daardoor even op de grond. Niet actief dus. Maar wel aan jullie gedacht. ik zie twee nieuwe namen: Wanderer en Smok, welkom, ook van mij Nadia, naar voor je, sterkte Smart aan het mediteren? Ik wens je rust en balans. Bor, jammer joh, weer opstaan en opnieuw beginnen? Sterkte . Dapper dat je je meldt. De komende dagen ga ik weer bijlezen. Ik wens ons allen weer alle goeds.

Geen cent te makken, is waarschijnlijk een verbastering van de Bargoense uitdrukking "'n cent 'n makke"

Ik ben gewend alles op de fiets te doen, ik houd niet van het OV. Ik vergeet ook vaak dat die optie er is, het zit niet in mijn systeem. Mijn grens ligt bij ongeveer een uur, enkele reis.

Drs. P. Van der S is een vrouw die bij het grote publiek niet bekend is, dit in tegenstelling tot de helaas overleden taalkunstenaar.

Het is gelukkig droog vandaag, gisteren 4x nat geregend, vind ik wel weer even genoeg. Zo meteen dus droog op de fiets.

Goedemorgen

Weet je Bert, het begint al met "jezelf goed genoeg vinden in zo'n periode". Met mijn verstand kan ik wel beredeneren dat ik "goed genoeg" ben, maar mijn gevoel spreekt dat tegen. Of is het de duivel die, altijd als ik me zwak en somber voelt, triomfantelijk zit te toeteren: "Ik blijf het zeggen hoor, jij bent niet goed, dus zéker niet goed genoeg. Wanneer leer je dat nu eens?" Wat bedoel jij met "de teugels flink laten vieren? vanmiddag op de fiets moest ik weer een een studievriendin denken. Wij zaten in dezelfde lees- en studiegroep voor onze opleiding. Na een vakantie kwamen we weer bij elkaar om te beginnen met het nieuwe studiejaar. Eerst even bijpraten en dan beginnen. Zij was stil, zei weinig, vertelde niet over haar zomer. Totdat wij er expliciet naar vroegen. Ze was depressief, somber, ze had een moeilijke zomer gehad. Aarzelend deelde ze een stukje van haar verleden, ze was eerder op deze akelige plaats geweest en kon dat niet nog een keer, zei ze. wij schrokken heel erg!!! We wisten het niet.Na een paar maanden kwam het bericht. Ze was er niet meer, ze had niet meer de kracht om nog eens te proberen uit die diepe put te klimmen. Zij kon niet meer,zag geen licht meer, geen uitkomst. Op de dag van haar crematie was de aula afgeladen vol, zoveel mensen, allemaal geschokt tot op het bot, allemaal voor haar. Ik zag en hoorde hoe mensen over haar spraken, hoe geliefd ze was bij familie en vrienden, collega's, cliënten en bij ons. Die warme, mooie, humorvolle, getalenteerde, unieke vrouw! Zoveel mensen die om haar gaven en het beste met haar voor hadden. Zij kon het niet zien, niet voelen We wilden haar zo graag helpen, haar uit die ellende trekken, maar we konden het niet. Ik weet dat er mensen zijn die net zo naar mij kijken als ik naar haar keek. Dus Smart, ook al kan ik het niet voelen, ik hoor je wel! En ik dank je dat je volhoudt en het weer tegen me zegt. dat probeer ik te doen, tot nu toe lukt het, min of meer

Eerst had ik 1, toen kreeg ik 3 erbij, 2 was nog geen probleem. voor mij dus eerst roken en eten "aangepakt", en tja toen bleek ik toch nog vluchtwegen nodig te hebben, dus toen kwam nr. 2. Dat van liefde en mildheid, was heel ver van mijn bed toen, nog vaak trouwens

SBS, ik wilde je lezen, maar geen energie meer. ik hou het niet bij. dus misschien eentonig, maar wel echt gemeend: stevige knuffel van mij

het is nu half een in de nacht, de meeste frummers liggen al op een oor, dat mag je tenminste hopen.zij melden zich vroeg, met al dan niet frisse tegenzin. en dan begint hun dag. Die "hun" is een groot deel van de forummers, voor dag en dauw uit de veren en aan de slag. die tijd van de dag is voor mij nog erg moeilijk, die wil het liefst ontwijken, dat is mijn angstige tijd, de tijd waarin ik hard moet werken om de angst niet te laten winnen. Tegen de tijd dat ik een dag heb bedwongen is het meestal al avond en hebben de meesten van jullie de meeste activiteiten als achter de rug. Het is alsof ik in een parallel universum leef, weer achter glas; wel horen en zien, maar er nbij kunnen komen, de muur is weliswaar van glas, je kunt daardoor wel alles zien, maar voelen, ho maar. te moe om nog mijn gedachten te kunnen formuleren. Welterusten

Die laatste paar woorden geloof ik nog niet zo erg. Nee eerlijk gezegd geloof ik ze helemaal niet, mijn vertrouwen in de toekomst is nihil.uitgaande van wat jullie zeggen en zoals ik de woorden hoor. Het risico daarvan is dat ik me nog verder van jullie af voel staan. Dat wil ik ook niet.ik probeer nu tegen mijzelf te zeggen dat als iemand iets tegen mij zet,dat dat ik gebeurd met goede bedoelingen. als ik zeg:ik geloof je niet, of zelfs ik kan het niet geloven, zeg ik daarmee zoveel als; jullie liegen. ik geloof jullie niet.maar dat klopt niet. het gaat om niet kunnen geloven, net kunnen voelen.

Beter dan Smart kan ik het niet zeggen: . dat je jezelf genoeg de moeite waard vindt om jouw 'euvel' verder te gaan onderzoeken.

Lars onze situaties zijn totaal verschillend, maar dit gevoel herken en ken ik. Ik heb geen opbeurende woorden of tips, weet het zelf ook niet. ik heb één heel mooi plaatje, maar ja, dat kan ik niet invoegen. Voor ons beiden geldt: "Hang in there", (eerlijk gezegd weet ik niet waarin we dan moeten hangen) Lars, heb/voel jij nog een sprankje, of meerdere sprankjes hoop?

Ooh, wat herken ik dat gevoel op dit moment!!!!! Maar ja, het helpt ons niet. Dussssss, toch maar doorgaan? Knuffel Knuffel Knuffel Knuffel etc Knuffel