Akelige nacht achter de rug, ik word heel onzeker door alle dingen die me de laatste tijd overkomen (vallen, sleutels en andere dingen kwijt en dan natuurlijk alle fysieke en daarbij komende psychische zaken) Ik probeer erbij te blijven, maar het lukt niet. Teveel stresss.
Niet vergelijken: ik weet het maar kan het moeilijk laten. Het helpt me niet, trekt me naar beneden, maakt me somber..... en toch dringt het zich steeds aan mij op. En "natuurlijk" trek ik altijd aan het kortse eind.
Vandaag proberen iets van de dag te maken, op mijn manier.
En dan niet verongelijkt zijn