Etty

De overgang is voor mij een periode waarin ik niet meer automatisch in de zorgstand schiet. Niet meer zo hormonaal gedreven zorg. En ook ben ik patronen gaan herkennen rondom zorgen, en helpen. Fixen. Valse hoop. Door uit die zorgstand te gaan ben ik mijn gangbare middel om me goed te voelen kwijt. En heb ik gemerkt dat ik mijn leven lang de focus heb gehad op dat anderen zich goed zullen voelen, of blijer zullen worden met mij als ik... Het is net als stoppen met zuipen @kruidenthee67. Gestopt, en dan? Je kent PRI. Deze theorie gaat er vanuit dat de valse hoop een afweermechanisme is om oude pijn af te dekken. Deze voelt veel beter dan de andere afweermechanismes zoals bijv. angst, en primaire afweer (somberheid, negatieve gedachten denken over jezelf en je leven), die pijnlijk zijn. Maar ook deze zijn bedoeld om oude pijn af te dekken, die er niet mag zijn omdat we er als kind niet mee konden dealen en moesten verdringen. Dat heeft ons beschermd. Angst en primaire afweer bestaan uit verhalen, overtuigingen over nu, om bliksemsnel een verklaring te geven aan waarom we geraakt zijn, iets voelen in ons lijf wat ons alarmeert. Het is bijna niet te vatten dat we ons beschermen door onszelf pijn te doen. Het lijkt wel op jezelf snijden, maar minder extreem. Waar we onszelf tegen beschermen is vele malen pijnlijker voor een kind. Je kunt beter bang zijn om voor schut te staan tijdens je eerste zoommeeting dan als kleintje zonder tijdsbesef en perspectief te ervaren dat je verzorgers boos op je zijn, of niet in dezelfde ruimte zijn terwijl je ze wel nodig hebt. Iets wat voor een volwassene niet zo'n probleem hoeft te zijn. Als ik stop met het herkenbare valse hoopgedrag naar bijv mijn kinderen omdat ik heb gezien dat ik ze onzeker maak met mijn helpdrang (of omdat ze het niet meer van me pikken;-)), dan heb ik mijn fix niet meer. Dan heb ik als er oude pijn geraakt wordt (en dat gaat de hele dag door) alleen maar die sombere of angstige gedachten over mijn leven. Het heeft mij gered om deze gedachten en gevoelens die deze gedachten produceren te gaan zien als iets wat mij moest beschermen. Als verhaaltjes om niet bij in slaap te vallen. Nachten piekeren, als waar het echt om gaat maar niet aan de oppervlakte komt. Ook al de schuldgedachten, pffff....

Je kunt nog wel wat doen denk ik. Wat ik vanaf vandaag probeer is het bericht over het aanscherpen van de forumregels te plaatsen. Zodat we weten dat we even moeten wachten, maar dat er wel wat gebeurt. Dat is meer dan alleen negeren. Als je een ambulance belt staat ie ook niet direct voor de deur, maar het voelt fijn dat ie onderweg is. Als anderen dit ook doen, die regels plaatsen, dan gaat dat vermoed ik wel helpen. Het is het proberen waard. Er zullen forumleden zijn die dit als de mond snoeren ervaren, en het zielig of jammer vinden voor de troll, maar inderdaad zoals je zegt @Yana het wordt zo echt een kutforum.

Van de moderatoren: 'Beste forumleden, We hebben het handhaven van de regels voor deelname aan het forum aangescherpt: als iemand zich niet aan de regels houdt volgt geen waarschuwing meer maar zullen we direct het account blokkeren. We hopen hiermee de sfeer en veiligheid op het forum beter te kunnen bewaken en ‘nieuwe’ deelnemers met een verkeerde bedoeling zoveel mogelijk te weren. Het forum wordt dagelijks gemodereerd maar we hebben niet de bemensing om het 24 uur per dag in de gaten houden. Soms kan het daarom iets langer duren voor we kunnen ingrijpen. Probeer tot die tijd vervelende berichten niet te voeden. Negeer ze, schrijf geen reactie, ga er niet op in. Dat werkt het beste. Samen houden we het forum leuk. de moderator'

@niks Snap het helemaal maar ik vind het wel jammer. Het forum kan wel ingrijpen, maar niet weren helaas.

Goedemorgen, Beterschap @nancy, en fijne vakantie. Ik kreeg ooit een hele goede tip van een oefentherapeut, toen ik mijn longen uit mijn lijf en iedereen wakker hoestte. Zodra je iets van een hoestprikkel voelt, handen tegen je flanken zetten en inademend voelen dat ze uitzetten. Visualiseren dat je je handen een klein beetje wegduwt met je flanken. Ik heb nu een hardnekkige hoest en stond in de winkel gisteren, en verrek, het hielp weer. Niet elke keer, maar het scheelt toch wat als je niet elke keer hoeft te hoesten.

Sterkte. En liefs.

@Loulou en @Fransie, na het soort berichten als bovenstaande is het altijd even wachten op een @moderator . Hieronder het bericht uit november jl: Beste forumleden, We hebben het handhaven van de regels voor deelname aan het forum aangescherpt: als iemand zich niet aan de regels houdt volgt geen waarschuwing meer maar zullen we direct het account blokkeren. We hopen hiermee de sfeer en veiligheid op het forum beter te kunnen bewaken en ‘nieuwe’ deelnemers met een verkeerde bedoeling zoveel mogelijk te weren. Het forum wordt dagelijks gemodereerd maar we hebben niet de bemensing om het 24 uur per dag in de gaten houden. Soms kan het daarom iets langer duren voor we kunnen ingrijpen. Probeer tot die tijd vervelende berichten niet te voeden. Negeer ze, schrijf geen reactie, ga er niet op in. Dat werkt het beste. Samen houden we het forum leuk. de moderator Succes met het stoppen!

Voor mij was alcohol een soort zelfmedicatie tegen somberheid. Maar het veroorzaakte ook sombere gevoelens, alleen al vanwege de chemische disbalans die het veroorzaakt in de hersenen, maar ook vanwege het gevoel van falen wat je nou eenmaal voelt als je jezelf aan het slopen bent, ook al stop je je kop in 't zand. Zonder alcohol neig ik naar somberheid en ik moest daar echt iets mee. Therapie o.a. Het fijne is dat als je helemaal niets drinkt, dat je daar dan de voorwaarden voor schept. Omdat je zo tegen jezelf aanloopt en geen escape meer hebt, moet je wel. Het motiveert. Als drank voor mij een optie is, dan kies ik nog steeds voor de quick fix en kan de hele kermis weer van voren af aan beginnen.

Welkom @Banaan. Ik begrijp dat slecht slapen enkele dagen tot weken kan duren. Iets waar je dus daarheen zal moeten. Dus niet stoppen in de hoop dat het dit keer niet zo zal zijn, maar een plan maken omdat je wéét dat het zo gaat zijn. Dat is een andere, meer krachtige insteek. En dan zijn er dingen die je kunnen helpen zoals niet overdag bijslapen, stukje lopen 's avonds, geen schermen voor bedtijd, boek naast je bed, warme melk, ontspanningsoefeningen, enz. Belangrijkste lijkt me er niet in trappen als je gedachten krijgt dat drinken toch echt beter voor je is nu. Kijken of er andere gedachten zijn die je kunt denken op zo'n moment die je helpen van de drank af te blijven. Die voor jou krachtig zijn. Die kun je van te voren opschrijven en dan lezen als je je zwak voelt.

Goedemorgen, Mooi om zo even oog in oog te staan met een dier. En dan geen door mij verwend huisdier, waarbij het me niet lukt om er niet een half mensje van te maken in mijn hoofd. Het lukte me gisteren prima om me in te leven in de schoonmoeder, die ''beschermd' of (zoals zij het ziet gevangen) zit in een verzorgingshuis en niet snapt waarom. Gelukkig, mijn empathieknop werkt gewoon. Zo even werken en dan met vriendin naar het strand. @Rosee er is voor zover ik weet geen vertaling van het boek van Purser. Als je het digitaal leest zou je steeds een stuk in Deepl kunnen gooien.

ho, zie nog net dat je iets schrijft over mediteren. Mijn bericht over het boek was stomtoevallig en geen reactie op jou:)

Ik ga aan de slag, Fijne dag allemaal

Dat lijkt wel zo. Ik verzet me steeds meer. Ik wil er niet meer aan mee doen. Ik zie steeds meer andere keuzes. Leeftijd ook, je niet meer zo gek laten maken door wat anderen zouden kunnen denken als je het anders doet.

Ja, van de koude kant:)

Nodig zijn is fijn als je het te geven hebt. Als mijn gevoel zo blijft is het voor haar ook niet goed dat ik er ben. Ik vind nodig zijn, betekenis hebben, een essentiële menselijke behoefte, die ik serieus moet nemen. Iets van mezelf geven. Delen.

Ben een boek aan het lezen, McMindfulness van Purser. Tegen de mindfulness als verdienmodel, als een manier om vooral de oorzaak van de stress bij jezelf te zoeken in plaats van hoe we de maatschappij hebben ingericht. Hard werken, meer meer meer, en op een matje gaan zitten om het allemaal aan te kunnen. "This process combats the social amnesia that leads to mindful servants of neoliberalism". Leuk opruiend boekje, precies op het goede moment voor mij.

Goedemorgen, Vanmiddag op bezoek bij iemand die zeer tegen haar zin in een verpleegtehuis zit maar er niet weg kan/mag. Beschermd maar gevangen. Ik maak deel uit van het sociale vangnet. Niet van harte. Ik heb altijd een gebrek aan wederkerigheid en warmte ervaren en het contact daarom minimaal gehouden. Ik doe het nu om anderen te ontlasten, niet voor haar. Kijken of het kan werken. Ik heb een hardheid naar haar opgebouwd omdat ze van die rotopmerkingen kan maken. En nu past die hardheid niet meer. Ze bevindt zich in een situatie die me horror lijkt en ik wilde dat het me wat kon schelen.

Bij mij is het ook veel minder. Ik ben niet echt bang denk ik, maar wil eerder er van weg dan er naar toe. Dat mag tegenwoordig, ik hoef er niets mee.

Wat fijn @niks, dat je er over kunt praten. Als je al een tikje geneigd bent tot je schuldig voelen, dan is het krijgen van kinderen een uitgelezen manier om ze op te botvieren en die gevoelens en gedachten te laten groeien. Mooi dat je ze al bij de wortel in de gaten hebt.

Want: dan blijft dat gedrag waar het om gaat ergens in de lucht hangen. Als een los eindje. Je zit in iemand te prikken, valt hem aan, drukt op zijn knoppen. Expres. Zou je dat doen in een kroeg dan kreeg je binnen 5 minuten klappen. Maar hier, op het forum, gaan we opeens dingen die logisch zijn ( x-gedrag = bloedneus ) ter discussie stellen. Want het is internet en daar gelden andere regels. Hoezo? Waarom die grens oprekken? Niemand heeft gezegd dat dat zo hoort, moet, wenselijk is. Het is gedrag dat als jouw kind dat vertoont, je je ernstig zorgen gaat maken over zijn sociale netwerk later. En als je ouders dat gedrag vertonen, dan maak je jezelf op een gegeven moment wijs dat het geen pijn doet. En als het wel pijn doet dan doe je iets verkeerd. Ligt het aan jou. Overlevingsmechanisme van het kind in een gewelddadige omgeving. En later, een manier om je niet te laten raken, nog steeds vanuit de overleefstand. Zoals ik. Ik was er trots op dat ik zoveel kon hebben. Voelde me aangetrokken tot agressieve mensen, was erg goed in hen kalmeren, en voelde me krachtig dan. Dacht dat ik wist wat zij voelden. Had een soort drang om me over hen te ontfermen. Niet vanuit empathie, maar omdat het mijn aangeleerde manier was om me krachtig te voelen. Als de agressieveling mij dan een toffe peer vond, dan kreeg ik vleugeltjes. Herkent iemand zich in dat patroon? Vanuit dat patroon kun je ook tegen de ander zeggen: dat jij geraakt bent zegt iets over jou. En dan werkt het niet. Je neemt de dader in bescherming, hem begrijpen gaat altijd voor de pijn van de ander. Want daar ligt jouw fix.

@Clivia hoe gaat het?

Daar doelde ik ook op, voor de duidelijkheid:)

Over die demonen @Quinn, vind jij dat ze weg moeten? Je zei iets over zelfacceptatie. Hoort daar ook bij, accepteren wat je is aangedaan? Toch iets gezegd, hopelijk vind je het niet erg.

Als je het hebt over verantwoordelijkheid, dan vind ik dat degene met de behoefte aan steun daar om zou moeten vragen.(uiteraard heb ik het over volwassenen). Lukt dat niet, dan is dat natuurlijk heel jammer. Voor degene met behoefte aan steun. En ook voor degene die de kans niet krijgt om die te geven, want elkaar helpen is fijn. Zodra je achteraf het niet geven van steun als verwijt krijgt, of het jezelf verwijt, omdat je denkt/te horen krijgt dat je het had moeten zien/ruiken/voelen, wacht dan even voordat je in dat verhaal mee gaat. Voor je het weet zit je net als ik de rest van je leven subtiele signalen op te vangen van mensen die al dan niet geholpen willen worden, en voel je je eindeloos tekort schieten als de ander tegen een mislukking aanloopt. Ben je de dankbare praatpaal, pispaal, boksbal. Als jij mij nou de schuld geeft, dan voel ik me schuldig, deal? Mijn zuchtende moeder. Wat is er? 'niets hoor'.

En dat alleen maar afschuiven op : dat zijn jouw eigen gevoelens, dat gaat ook niet.