Etty

Eens. Niemand anders kan het zijn. Jij bent de enige die andere woorden kan schrijven dan je jezelf aangewend hebt. In het zuivere en ideale geval wend ik me tot jou als jij iets doet wat over mijn grenzen gaat en als ik wil dat het stopt. Of ik trek me terug en zorg dat ik je niet meer hoef tegen te komen. Al het andere eromheen, de bemoeienissen van anderen, dat gaat vaak over het (ongevraagd) overnemen (en ontnemen) van de verantwoordelijkheid van één van de twee 'partijen'. Waar je niet aan kunt ontkomen als je meedoet. Denk ik.

Het gaat je wel lukken, misschien niet in één klap. Daadkrachtige personen hebben vaak moeite om om hulp te vragen. Te ervaren dat ze iets niet kunnen. Moeilijk vinden. Ze moeten sterk zijn. Zonder alcohol voel je je bij ontwenning afhankelijk, en je afhankelijk voelen is heel naar. Klein, eenzaam. Door te drinken verdoof je dat gevoel maar je wordt steeds afhankelijker. Gaat steeds meer een hekel aan jezelf krijgen. Van de blije drinker die je misschien ooit was is niets meer over, en ze komt ook nooit meer terug. Je mag het moeilijk vinden. Niet drinken is iets waar je je in kunt bekwamen. Stap voor stap. Sta jezelf dat toe, stel je op als een leerling. Ontdek wie je bent zonder alcohol. Ben je niet ergens nieuwsgierig? Door alle negatieve gedachten die we over onszelf hebben als we eenmaal zien wat we aan het doen zijn maar niet kunnen stoppen, vergeten we helemaal dat het mogelijk is onverdoofd te genieten van ons eigen gezelschap. We zijn gewend aan een staat van groeiende zelfhaat die verdwijnt zodra er een borrel in gaat. Ga uit van de hypothese dat het niet TE moeilijk is , dat je er heel blij van gaat worden dat je uit deze fuik bent gezwommen, en gun jezelf te ontdekken dat het waar is! Misschien kan de huisarts je doorverwijzen naar iemand die met je meekijkt naar wat je kunt doen als je het moeilijk krijgt?Je moet het wel zelf doen, maar alleen is niet nodig.

Hopelijk is het niet nodig. Hoe gaat ie?

Er komt meestal gedoe als iemand je de verantwoordelijkheid geeft over zijn of haar gevoelens en gedachten n.a.v. iets wat je hebt gezegd. En dat ie er dan niet vanaf te brengen is. Mensen die daar de neiging toe hebben, kunnen niet anders dan meten met twee maten. Je wordt niet getriggerd langs een logisch en rechtvaardig systeem.

Succes!

Goedemorgen, Gisteren een corona zelftest gedaan (gelukkig voordat ik naar het filmhuis wilde) en die was positief. Klachten vallen mee. Leuk serie aanrader op NPO: het jaar van Fortuyn (of zoiets).

En @Clivia, hoe werd je wakker vanochtend?

Dat bedoel ik dus, met die gedachten die met je op de loop gaan. Er is altijd wel wat dat als een excuus kan dienen. Niet in trappen!

Veel succes @Clivia! En laat je niet gek maken door je gedachten, die kunnen alle kanten opgaan. Smoezen om het toch nog maar even uit te stellen. Zo'n gedachten bombardement in mijn hoofd duurde ongeveer een kwartiertje, dan zakte het weer. En dan voelde ik me opgelucht. Schrijf hier van je af als je het moeilijk hebt, vandaag.

Bij ons was en is dat ook zo, en ik vind mezelf soms best wel zielig daarom. Ik zou heel graag met ons gezin op avontuur. Sommigen gezinnen lijken zo'n team met elkaar. Kijken met zoveel lol terug op gemeenschappelijke ervaringen. Ik heb alles uit de kast gehaald maar het heeft niet geholpen. Stikjaloers. Ga maar even mijn zegeningen tellen.

Goedemorgen,

Goedemorgen,

Ja zo werkt het natuurlijk ook:) Ik doel dan vooral op de onzekerheden, de schaamtevolle zaken, datgene waaronder we lijden. Maar misschien kun je dat ook oppoetsen om een ander in te palmen. Kijk ons eens hetzelfde zijn! Ik heb het ook! Schrijven is minder direct reageren, dan kun je letten op je afweren. In het echt spelen die dan toch de baas. Doe je nerveuzer, opgeblazener, mysterieuzer dan je 'echt' bent.

Een soort uitreiken in een loze ruimte? Voor mij is er geen onderscheid, ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten maken. Er moet wel eerst iets gebeuren, een soort herkenning van mezelf in de ander. De manier van denken, en hoe iemand met zijn lijden omgaat. Als ik iets lees kan ik me ook verbonden voelen met de schrijver, of met een personage in een film. Ik heb een paar goede vrienden die ik eerst virtueel kende. Een voordeel van schrijven kan zijn dat je eerst de binnenkant krijgt te zien. Al die lichaamstaal, daarbij kun je ook een hoop invullen. Waardoor je niet hoort wat iemand zegt.

Wanneer gaat verbondenheid over in afhankelijkheid? Ik kan me verbonden voelen met een ander als ik in verbinding kan blijven met mezelf (niet wegdruk wat ik denk of voel op dit moment) terwijl ik in contact ben met de ander. Op dat soort momenten ben ik mezelf niet aan het verdedigen of oppoetsen, ,de ander niet aan het pleasen, aanvallen, claimen etc. Geen afweergeschut. Dan kan ik de ander zien. Als ik denk dat ik de ander nodig heb om me zo te voelen, dan verlies ik acuut de verbinding met mezelf en kan je denk ik ook niet meer van verbinding spreken met de ander. Dan is die muur er weer en ben ik mezelf aan het beschermen, er voor zorgen dat de ander in mijn buurt blijft.

Heb je hulp @Rosee? Ik wilde dat ik dat voor mezelf had geregeld, achteraf. Het was een hele zware tijd en ik ben blij dat het voorbij is. Gisteren was hij op bezoek en nu hij volwassen is, zijn leven op de rit, zo anders dan de zwaarte van vroeger. Ik ben blij dat we altijd achter hem zijn blijven staan, hem hebben geholpen waar we konden. Dat ziet hij nu ook en dat hij daar de vruchten van plukken kan. Alleen jammer dat we onszelf vergaten, dat was achteraf niet nodig. En ook, er ging veel aandacht naar hem waar onze dochter nu van aangeeft dat ze daar behoorlijk onder heeft geleden. Dat maakt dan ook weer een soort boeman van hem. Allemaal patronen waar we nu weer wat mee kunnen. Als een kind met een 'dingetje' in de puberteit terecht komt dan is dat geen normale puberteit. Dan helpen de gangbare adviezen niet. Kom maar op met een puber, maar dit is echt andere koek.

Ik ga aan de slag. Routines omgegooid, om in de ochtend het meeste werk gedaan te krijgen, zodat ik in de middag buiten kan gaan spelen. De wekker stond op zes uur, dat was ff hard. Het leek een goed idee tijdens de duinwandeling gisteren. Begin zowaar wat discipline te ontwikkelen. @niks, als je nog netflix of boekentips tips nodig hebt of yogaoefeningen voor je gezicht en handen, roept u maar. Sterkte!

"s nachts wel fijn lijkt me? Overdag misschien wat saai?

Goedemorgen @niks, Ja, kan ik me voorstellen. Slapen in een ziekenhuis lijkt me erg wennen. Lig je met meerdere mensen?

Er is weinig wat mensen uitspoken wat ik niet op de één of andere manier ook in mezelf herken. Neigingen, gedachten. Gelukkig heb ik ook ontdekt dat ik dat niet ben, dat het niets zegt over wie ik ben maar alleen over wat ik heb meegemaakt en gezien. Dan kom ik losser te staan van wat ik denk en hoef ik de gedachten niet als opdrachten te zien die ik moet uitvoeren. Of als objectieve waarheid over iets of iemand. Geen etiketten maar patronen van gedrag, ik kan er soms wat mee het bij een ander te zien. Dan zie ik het opeens: dat doe ik ook. In het piepklein meestal, waardoor ik het zou kunnen verdoezelen voor mezelf. Dan irriteer ik me vaak aan die ander, omdat ik bij mezelf nog iets wil hooghouden.

Zien dat mensen zich kwetsbaar opstellen en daarop vriendelijkheid ontvangen, kunnen een diepe wond openen bij degenen die als kind hebben geleerd nooit maar dan ook nooit te laten zien dat je kwetsbaar bent. Om zichzelf te beschermen. Zien dat iemand zich niet beschermt en ook nog vriendelijkheid krijgt als reactie, strookt niet met de eigen beleefde werkelijkheid: dat de wereld keihard is en er geen vriendelijkheid is zonder dat daar wat tegenover hoort te staan. Als iemand aardig is dan zal het wel nep zijn, en dat moet worden ontmaskerd. Je kwetsbaar opstellen in de buurt van iemand die daar last van heeft, en waarvan je op je vingers kunt natellen dat je er weer van langs krijgt, daarbij kun je je afvragen waarom je dat doet. Het kan ook zijn dat je zelf in een afweermechanisme zit waarin je je probeert te beschermen door te blijven hopen dat als je maar laat zien hoe zwak je bent, dat ze dan wel voor je gaan zorgen, zoiets. Twee verschillende beschermingsmechanismen die elkaar feilloos weten te vinden: de sadist en het slachtoffer. Ik herken me wel in beiden, denk ik.

Goedemorgen, Sterkte @Maja, ik vind dit voor jou en je moeder een verschrikkelijke situatie en ik wilde dat we het met z'n allen anders hadden ingericht.

Technisch gesproken is dat denken dat je superieur bent. En dat is een strategie. Geen behoefte. De behoefte die eronder zou kunnen zitten is de behoefte aan bijv. zelfvertrouwen, zelfwaardering. Die wordt niet vervuld door te denken dat ik beter ben, al kan dat even zo voelen. Als je dingen zou ondernemen waar je zelfvertrouwen van krijgt, dan heb je waarschijnlijk geen zin meer in de strategieën die niet werken.

Ik heb het idee @Alcoholist, dat je vaak reageert vanuit de overtuiging dat de ander makkelijk praten heeft, omdat ie in andere omstandigheden leeft dan jij. Dus eigenlijk geen recht van spreken heeft als het gaat om het tonen van begrip naar anderen, laat staan het geven van tips. Maar ook haal je uit naar iemand die het niet zo voor elkaar heeft en een ander wil aanmoedigen. Dat is tegenstrijdig. Al je acties lijken er op uit te zijn om zelf eens de onverdeelde aandacht te krijgen. gezien, erkend en begrepen te worden. Vanzelfsprekend, zonder dat daar van jouw kant iets tegenover hoeft te staan. Zonder uit te reiken en jezelf te laten zien zal dat nooit gebeuren maar dat lijk je niet te zien. Je lijkt niet te kunnen verdragen dat de ander er steeds met die aandacht vandoor gaat, waardoor je ze wel moet afkeuren om niet te voelen wat je zelf mist. Of je nou degene die de aandacht krijgt afkeurt en kwetst, of degene die het geeft, dat maakt niet zoveel uit. Trollen is geen behoefte. Het is een strategie waarmee je vooral jezelf hebt. Zou je je niet eens begrepen willen voelen?

Goedemorgen, @Yvonne, volgens weeronline krijgt de dag het cijfer 10, al komt er in het noorden wat bewolking (daar zit jij toch? )