Etty

Eens. Maar andersom, wat is dan de meerwaarde? Meer begrip krijgen voor de naasten? Dat kan glibberig worden.

Omdat het wel beviel bedoel je, toen het niet meer kon?

Als ik zou accepteren van mezelf dat ik geen : mijn huis is een zoete inval-type ben, dan zou ik dingen veel meer naar mijn eigen hand zetten, zodat het beter te pruimen wordt voor mij. Trekken aan een dood paard-gesprekken zou ik dan vervangen door iets ludieks, en ik zou ook een camper in de tuin zetten, wat hier niet kan want een piepkleine tuin. Ik kan natuurlijk wel in een hotel in de buurt gaan zitten. 'Kom gezellig logeren, dan boeken wij ff een hotelletje, zien we jullie bij het ontbijt".

Goedemorgen, Je moet mazzel hebben met je schoonfamilie, je kiest ze niet zelf uit. (misschien niet eens zo'n slecht idee...). Omgekeerd geldt het natuurlijk ook. Maar een hok vol visite, met hier en daar een vloerkleed waar wat onder is geveegd en iemand over zou kunnen struikelen, hard werken vind ik dat.

Precies, dat. Uitspreken wat er aan angstgedachten leeft, zodat het geen verhaal wordt dat gaat rondzingen, en wat je gaat onderdrukken omdat het in het rationele hoofd belachelijk klinkt. Ondergronds blijft de angst toch. En vertaalt zich in fysieke verschijnselen. Hyperventilatie. Neem de tijd... Er is veel over bekend denk ik, vele wegen naar Rome. Daar zal zeker iets bij zitten wat passend is voor jou.

Toen ik in de duinen liep zag ik een man hardlopen, je hoorde hem op afstand hijgen en puffen, zijn gezicht knalrood. Dat ziet er dan niet aantrekkelijk uit, dat je denkt van: leuke hobby dat hardlopen. Maar je weet als hij het volhoudt loopt ie over 10 weken als een hinde, en heeft ie zelfs de kracht om even een glimlach te geven in het voorbijgaan. Denken dat hij het beter kan opgeven omdat hij duidelijk nog geen conditie heeft, is dat vergelijkbaar met zeggen: ik heb geen zin in dat depri gedoe?

Als een scheet in de wind. Het forum heeft last van iemand die zich niet aan de regels houdt. Kwestie van geduld wanneer de moderatoren daar iets mee doen. Zo fijn om te lezen als voorbeeld hoe de kwaliteit van je leven verbetert als je niet meer tegen je zin drinkt!

Goedemorgen, Hier ook filterkoffie. Ooit een espressoapparaat gehad, maar die nam te veel ruimte in en het geluid van het malen maakte de kinderen wakker als we met een lekker kopje koffie even rustig wakker wilden worden. En gefilterde koffie houdt wat foute stofjes tegen begrijp ik. Ik heb niet liggen malen en piekeren vannacht, ondanks dat er heftige emotionele toestanden zijn momenteel. Dat is toch wel het grote voordeel van thee in plaats van een fles wijn in de avond. En misschien ook wel één van de vruchten van het inzicht dat je niet elk verhaal dat je jezelf vertelt hoeft te geloven.

Vroeger riepen we als kinderen onderling, als we werden uitgescholden: schelden doet geen zeer maar slaan veel meer! Ik dacht dat er iets niet aan mij klopte omdat het wel zeer deed. Liever een klap dan een rotopmerking over mijn neus bijv. Die zou me een levenlang bijblijven. En het is nogal eenvoudig om te raken ook nog. Je richt gewoon je pijlen op huidskleur, sekse, leeftijd, seksuele geaardheid, dingen waar mensen niet in willen falen zoals het ouderschap, of als kind de ouders, de moeder vooral. Bingo. We hebben allemaal een zwakke plek. En raak @jopie? Het zou ook zo maar kunnen gaan over kritiek op iemand die jij deelt misschien? Een mee-eens? Ik zou wel eens naast je op de bank willen zitten of een wandelingetje met je willen maken @Donder, gewoon uit nieuwsgierigheid, om je in de ogen te kijken. Ik denk niet dat je dan gemeen zult zijn.

Ik omring me het liefst met mensen die door hoe ze zich gedragen, me herinneren aan een kant die ik ook heb. Die ik wil ontwikkelen. Maar die nog niet stevig verankerd is, zodat ik er mee opsta. Qua drank zijn dat mensen die iets positiefs zien in een leven zonder alcohol. Mensen aan wie ik me een beetje kan optrekken. Totdat ik het zelf kan. Mijn automatismen brengen me in situaties waarin ik probeer zelf zo'n mens te zijn voor anderen. Maar het (misschien nog)niet te geven heb. En dan lijkt het alsof ze me omlaag trekken. Het zijn juist dan mensen die eigenlijk niet te motiveren zijn. Dan gaat het net als vroeger voelen, tussen de mensen die geen enkele zelfreflectie toonden, en dus ook geen hoop op verbetering. Dat gevoel in het nu hebben klopt dan niet uiteraard, mensen trekken je niet letterlijk omlaag, dat doe je zelf met je gedachten, maar als ik last heb van die gevoelens is mezelf bloot stellen aan een bepaald soort gedrag van anderen gewoon niet goed voor mij. Ik moet mezelf eraan herinneren dat ik een keuze heb. Dat het niet hoeft. Anders kiezen brengt me in een andere rol: iemand die zich optrekt aan anderen, misschien zelfs wel leiding, sturing aanvaart. Iemand die zich durft op te stellen als een leerling en daar is vertrouwen voor nodig. Dat het leuk is om mij iets te leren, te geven, zonder dat er iets voor terug hoeft.

Werd jij ook losser @Rosee? Ik merk dat ik er altijd even in moet komen. Maar dat ik ook zonder alcohol losser word. Als ik met mensen ben die de overtuiging hebben dat de ontspanning en de losheid in de fles zit, dan ben ik altijd blij als ze de eerste achter de kiezen hebben: nu wordt het gezellig. Soms willen ze met me meedoen dan, en vaak blijft het dan wat tam. Er mist iets.

Als ik het zo voor me zie dan zou ik zeggen dat in acute situaties de handeling het meest belangrijk: eten, medicijnen, onderdak. iemand voor een auto wegtrekken. Niet lullen maar poetsen. Wilde je daar iets voor terug hebben eigenlijk, jammer dan. Hulp vanuit de 'verkeerde' intentie, daar heb ik gedachten bij die gaan over opgedrongen hulp, afhankelijk makende hulp, chantage. Lange termijn. Goed of slecht, ik vermoed dat we allemaal ergens heen en weer zwengelen.

Ik denk na over geven. Helpen. Wat wil ik, kan ik, moet ik van mezelf? Ik moet denken aan Marshall Rosenberg die het had over 'Natural giving': "Anything we do in life which is not out of that energy, we pay for and everybody else pays for. Anything we do to avoid punishment, everybody pays for. Everything we do for a reward, everybody pays for. Everything we do to make people like us, everybody pays for. Everything we do out of guilt, shame, duty, or obligation, everybody pays for. " Voor wat hoort wat. Do gooders en good doers. Wat ben ik? Zou ik ook helpen als niemand het zou weten, als ik het aan niemand zou vertellen? We hebben het erover, mijn lief en ik. Over onze altruïstische kant. Eigenlijk zijn we dat best wel, vinden we, maar waar is het bewijs? We hebben ooit alle donaties stop gezet omdat we op zwart zaad zaten, en zijn er niet weer mee begonnen. Nu steunen we alleen nog milieudefensie en ook alleen maar omdat we ons nichtje op straat tegenkwamen en zij als bijbaantje voor goede doelen aan het werven was. We besluiten een deel van ons maandbudget voortaan vrij te maken om doelen te steunen waar wij wat mee hebben, en daarmee een deel te reserveren voor acute situaties. Zoals nu. Mijn voorwaarde is dat we dat als oefening aan niemand zullen vertellen, uit onszelf. Juist omdat dat tegennatuurlijk voelt. Het Rode kruis zal het een worst zijn of ik geld doneer en daarmee fatsoen en aanzien wil kopen. Toen ik klein was was de tweede wereldoorlog nog niet zo lang geleden. De oma's en opa's hadden deze oorlog allemaal meegemaakt terwijl ze al een gezin hadden. In de verhalen over hun ervaringen ging het vaak over het verzet, en daar begon het dan, het opbieden tegen elkaar met wat wie dan wel had gedaan om zijn leven te riskeren. Het ergste verhaal kreeg de meeste goedkeuring. Wat mij als kind enorm aangreep was dat die verhalen niet helemaal waar hoefden te zijn. Dat je waardering kunt oogsten met leugens. Met dikdoenerij. Ik zie dat ik mezelf heb teruggehouden van doneren, geven van tijd en geld, omdat ik in mezelf ook wel dat soort dikdoenerij bespeur, en het niet vanuit die energie wil doen. En me wel wil ergeren aan mensen op wie ik plak dat ze dat wel doen. Die zich menen op te offeren en daar zelfgenoegzaam over zijn. Per saldo levert dat geen enkel goed doel een cent op. De gekozen middenweg is nu het aan niemand vertellen en dat dan weer heel nobel vinden van mezelf:)

Jee @bumperjim, wat zit je te katten. Hard roepen welke goede daden je gaat verrichten in de toekomst en dan anderen de maat gaan nemen.

Ik denk bij diepgang ook niet perse aan privacy. Een visie gebaseerd op de eigen ervaring heeft ook zijn beperkingen. Je gaat al snel invullen. Diepgang ontstaat denk ik juist voorbij het gekleurde eigen perspectief, het ontstaat vanuit nieuwsgierigheid. En voor nieuwsgierigheid moet je ruimte hebben, dingen (even) los kunnen zien van de eigen ervaring, mening.

Ik wil ook weer naar Parijs! In de lente gaan @nancy, dan is er veel bloesem, prachtig. Parc des Buttes-Chaumont is een aanrader wat mij betreft.

Goedemorgen, @Cleo66 gefeliciteerd, dat je maar een oud en wijs besje mag worden:) Lijkt me heerlijk even naar de zon @Lika, veel plezier. Vanochtend zoon op bezoek. Gezellig bijpraten over nieuwe baan en relatie. Vanmiddag naar het filmhuis wandelen voor een vroege voorstelling. En daarna weer lekker koken, en laat eten.

Goedemorgen, Veel wakker geweest, opvliegers, kat loopt te roepen/miauwen, volgens de dierenarts zou ze dement kunnen zijn. Dat denken wij ook. Beestje. Het valt me op dat ik 's nachts niet meer pieker. Bob spreekt tegen me zodra het gejammer begint: 'stop it!' Dekens van me af slaan om op te drogen, de kat roepen die dan op mijn stem afkomt en naast me komt liggen, en ik slaap weer in. Vandaag koffie drinken met een nieuwe klant. De zaken beginnen te lopen.

Nou @lady jane, het was geen film voor mij. Ik verveelde me. Viel in slaap. Maar dat zegt iets over mij natuurlijk.

Goedemorgen, Goede film en fijne actrice inderdaad @Artemis. Ben ook een filmfan, heb een Cineville pasje en ga elke week. Het verveelt me nooit.

Oh wat leuk @Oskar! Magisch moment. Ik heb heel wat films gezien dankzij mijn kinderen, die ik anders niet gezien zou hebben. En erg genoten.

Ja klopt @Oskar. Spiderman heb ik de trailer van gezien, vet! Zonder een kind op het puntje van zijn stoel naast je vind ik het voor mezelf wat minder dan. Veel plezier!

Nee @lady jane'The tragedy of Lady Macbeth'. 'The power of the dog' (van Jane Campion trouwens) heb ik voor de lockdown nog kunnen zien. Inderdaad goede film! Vinden ze bij de Oscars ook geloof ik, 12 nominaties. Netflix heeft meer films bijna tegelijkertijd met het uitkomen in de cinema's. Meestal heb ik hem al gezien. Er gaat niets boven het grote doek vind ik.

En hoe ging het, je eerste stopdag? Succes!