Etty

Ja, ik probeer mezelf ook te beschermen door mijn ogen tot spleetjes te knijpen en mijn oren dicht te houden. Ik vraag me af wat er gebeurt als ik daar mee op zou houden. Ik ken iemand die heeft zo'n virtual reality bril, waarmee je spellen kunt spelen alsof je er in staat. Ik ging in de ring om te boksen. Er kwam een enorme angst opzetten om klappen te krijgen. Ik kon de bril niet ophouden. Er is ook een spel met heel veel schrikeffecten. Ergens maakt het me nieuwsgierig. Maar misschien draai ik wel door als ik daar mee ga lopen experimenteren.

Goedemorgen, We hebben een keer vegan brokken geprobeerd, het effect was komisch.

Ja, heel boeiend. Ik vertoon mijn hele leven verslavingsgedrag. Ik heb verschillende dingen uitgeprobeerd om er vanaf te komen. Uiteraard gewoon stoppen met het middel. Vervangen met iets gezonds. Therapie. Trainingen rondom zelfobservatie/zelfcompassie en meditatie. En van alles heb ik wel wat opgestoken. Mijn leven is een stuk lichter. Als er een emotie opkomt dan kijk ik naar de herkomst. De trigger. Dat is een tweede natuur geworden, wat me duizenden vlieguren heeft gekost maar me gered heeft van die altijd aanwezige treurnis en zelfhaat plus bijbehorende emoties. Misschien kan ik dat ooit eens loslaten. Ik check emoties aan de deur. Even terug. En dan laat ik ze binnen. Emoties kunnen ook instinkers zijn, het voelen ervan zinloos en afweerversterkend. Gedachten worden emoties, emoties worden gedachten. Overtuigingen. Maar als oefening gewoon eens voelen en niet wegstoppen, ontkennen, zoals we allemaal leren, kan zinvol zijn natuurlijk. Voor mij was het een onderdeel van een ontwikkeling. En keihard nodig. Mogen miepen. Behoeften hoeven niet vervuld, die kunnen worden uitgesteld door een volwassene. Met het oog op balans tussen korte en lange termijn. Het gaat mij nu om de onbewust aanwezige behoeften die ik juist omdat ik me er niet van bewust ben, tot sint juttemis blijft uitstellen. Maar die ergens wel aan de deur kloppen, en me wellicht in de cirkel van verslaving houden. Aan wat dan ook. Om zo te kunnen blijven ontkennen wat ik nodig heb. Ik vermoed dat dit bij mij op het gebied zit van mezelf ontwikkelen, zingeving.

Goedemorgen, Gisteren 'Kom hier dat ik u kus' gezien. Aanrader. Alles schuurt in deze film.

Het onderwerp positief denken op het forum deze week heeft me langer dan ik wilde beziggehouden, dus ik kon weer oefenen. De volwassen behoeften in het nu : voortgang, afronding, verantwoordelijkheid, zelfstandigheid, ondersteuning aan, afspraken nakomen, betrouwbaarheid, die vervuld worden door werken in mijn eigen bedrijf, zijn erg belangrijk voor me. Als ik deze behoeften niet regelmatig vervul, dan voel ik me ongemakkelijk. Dan gaat er iets knagen. Dan geniet ik niet meer echt van vrije tijd (zonder een borrel). Dan ga ik wakker liggen. Dan ben ik opgelucht als er geen 'wanneer krijg ik' mailtjes in mijn mailbox zitten als ik deze open in de ochtend. Het leven kleurt een beetje grijzer totdat er ergens bloed uit dreigt te lopen en er geen uitstel meer mogelijk is en, ik neem me opgelucht voor om nu echt planmatiger te worden . Het is weer fris. Dat weet ik. Al jaren. Met alles, mijn hele leven. En toch... Via de objectief waar te nemen actie: 'ze leest mee en schrijft berichten die ze niet verstuurt terwijl ze sinds anderhalf uur aan het werk had willen zijn' kijk ik welke behoeften ik via het forum zou willen vervullen op dat moment. Ik heb gemerkt dat het hier vaak gaat om behoeften die ik ook heb, maar die wat onbekend zijn voor mij, die pijn doen als ik ze uitspreek. Onvervulde volwassen behoeften, die ook als kind al onvervuld waren, en waar afweermechanismen het roer overnemen zodra het wordt aangeraakt, hetgeen een groot stempel drukt op hoe je leven loopt. Dus, vraag: welke behoeften? Ik zie: van betekenis zijn, meedoen, leren, meedenken, erbij horen, helpen, co-creatie. Vraag: is op dit moment meedoen op een forum de juiste strategie om deze te vervullen? Moet het nu? In plaats van wat ik eigenlijk wilde? Antwoord: nee. Maar ik lijk de kans deze behoeften te vervullen niet voorbij te kunnen laten gaan. Iets in de berichten triggert een gemis plus de kans dit niet te voelen. Als kind ben ik afhankelijk van wat me van buitenaf wordt aangereikt. Dan denk ik niet zoals ik nu zou kunnen doen: weet je wat, ik ga vanavond na het eten een uurtje zitten en nog wat schrijven als het relevantie heeft. Misschien zie ik dan dat ik mezelf een fopspeen wilde aanreiken, of ik kan ik gaan kijken hoe ik invulling kan geven aan deze behoeften, zelf, actief, niet afwachtend. Want het zijn legitieme behoeften, niet alleen voor een kind. Het verschil met het kind is dat ik het vervullen van behoeften kan uitstellen, omdat ik overzicht hebt over wat nog meer belangrijk voor me is. Een kind heeft dat overzicht niet, die heeft het nu nodig. Het lijkt zo te zijn dat afweren erop gericht zijn je op je plek te houden, alsof je je nog steeds in de oude situatie bevindt. Het is zelfs de bedoeling, want daar ligt het comfort. Hoe lelijk je leven ook is. Je moet in de illusie kunnen blijven geloven dat je ook met zo'n lelijk leven kunt overleven. En dat lukt- als je je er als volwassene in je huidige leven niet van bewust bent- het best met een leven dat (gedeeltelijk) op dat lelijke leven lijkt. Dàt doorzien, heeft mij wel het één en ander opgeleverd rondom verslavingen. Behoeften vervullen met surrogaten, leven vanuit schaarste. Met wat er van buiten naar binnen komt. En de focus ligt op wat er buiten gebeurt. Ook wel op binnen, maar dan vooral op wat er niet deugt, ten dienste van buiten.

Dat is het hè? voor alle neerslachtigen, degenen die het niet (meer) zijn en het ook nooit (meer) willen worden, en alles er tussenin.

Ja, het is ook een middel. Dat lijkt iig zo als ik mezelf observeer. De cirkel zoals ik deze waarneem: er is een trigger (iets wat ik onbewust waarneem met mijn zintuigen, het kan van alles zijn) naar oude onvervulde behoeften, trauma's. Dat activeert mijn afweermechanismen. Die mechanismen bestaan uit het creëren van illusies: een illusoire behoefte, een illusoire oorzaak, een illusoire oplossing, plus gedrag om die illusies te versterken: de behoefte vervullen, jezelf of een ander de schuld geven, of je best gaan doen in één of ander verbeterplan. Welke je eerst (onbewust) kiest, hangt van de situatie af en welke mechanisme bij jou het sterkst ontwikkeld is. Eerst de behoefte vervullen en je dan schuldig voelen, of je eerst schuldig voelen en dan de behoefte vervullen, dan weer schuldig, een verbeterplan etc. Als het maar niet helpt:-) . Dan komt de volgende trigger, die komen af en aan, en begin je weer aan een nieuwe cirkel. De oude trigger heeft zijn werking verloren. Of speelt ook nog een tijdje mee. Je hebt van die dagen dat alles tegen lijkt te zitten, of iedereen tegen je is. Zo kun je je de hele dag vermaken, zonder te weten wat je drijft. Ik vind het interessant om me hier bewust van te worden, en merk dat dat ook kan. Dan kun je er naast gaan staan, erboven, of losser van komen, uit ontsnappen, hoe je het ook wilt noemen. Mijn oefening van deze week, kijken welke behoefte er achter de (voorgenomen) acties zit, is zo'n manier om me bewuster te maken. Ook om het verschil te ervaren tussen die automatische afweer piloot, de oude onvervulde behoeften als drijfveer of gewoon de behoeften die we als volwassen mensen ook nog kunnen hebben. Ik merk dat ik deze nog niet zo heb leren kennen en ben daar nieuwsgierig naar.

Ik was aan het werk gegaan en begon met mijn bureau opruimen. Behoefte: overzicht. Oké. Juiste strategie. Ik legde mijn telefoon neer en mijn blik viel op de wordfeud app, mijn partner had zo te zien een nieuw woord gelegd. Het volgende moment probeerde ik mijn X zo dodelijk mogelijk in te zetten. Betrapt. Dit wilde ik nu niet doen. Welke behoefte wordt nu niet vervuld? Zelfsturing. Het zou fijn zijn om gewoon aan de slag te gaan. Deze behoefte voelen roept negatieve gedachten op merk ik. Aan dat waar ik mee aan de slag moet, moelijk. Te moelijk? Voor het kind dat al deze mechanismen heeft verzonnen vast wel. Die zou veel liever even Wordfeud spelen in plaats van dingen doen die te moelijk zijn. Te hoog gegrepen. Die boosheid zouden kunnen oproepen. Oud, in het heden niets aan de hand zie ik. Ik pak mijn planbord voor vandaag en prik de dingen erop die vandaag aandacht behoeven. Zelfsturing. Juiste strategie. En dat in 3 minuten. This is fun. Aan het einde van de dag toen ik een te dikke reep chocolade als toetje aan het wegwerken was voorde tv vroeg mijn partner: welke behoefte? toen merkte ik dat ik de oefening kennelijk had losgelaten. en ook dat het oké was. En dat vind ik dan weer de juiste mindset. Geen strengheid.

Wat grappig dat als je zegt: 'iedereen heeft recht op een verslaving', dat dat dan heel anders klinkt als: 'iedereen heeft recht op één verslaving'. Het eerste klikt alsof het meer een moeten is, alsof je beter aan iets verslaafd kunt zijn dan aan niets. Sja, wat dan wel mag. Verslaving herken je aan een activiteit die naast enig plezier ook onwenselijk en onnodig lijden veroorzaakt. Als er geen lijden is, is het geen verslaving maar een hobby. Dus in principe mag alles. Als je maar in staat bent om zoals @Pulluptomybumperzegt, te weten wat je wilt en niet het tegenovergestelde te doen. De makkelijkste verslavingen om te herkennen zijn die aan de dingen die je kunt verbannen. Waarvan het leven niet vraagt dat je het een beetje doet. Drinken, roken, drugs. Stap 1 als je jezelf wilt bevrijden van verslaving is daarmee kappen. Oké, en dan. Voelt het goed? Zo laten. Heb je een geest die dezelfde onrust op andere zaken gaat plakken, dan is er nog wat werk te doen misschien. Zo u wilt. De kersen op de taart des levens. Ik ga voor de kersen, nu ik hier toch ben. Let wel, ik vind dit ook gewoon errug leuk! Ik ga deze week een oefening doen. Ik heb een kaart van een communicatiecursus die ik een paar jaar geleden heb gedaan. Daar staan allemaal behoeften op die je als mens kunt hebben. Om het mechanisme te betrappen zou ik me door de dag heen kunnen afvragen als ik een impuls voel om iets te gaan doen/eten/drinken, of als ik in een denkriedel vast zit: welke behoefte wil ik hier mee vervullen? Zo'n kaart helpt dan omdat het nog niet meevalt om te weten wat ik wil, voel, welke behoefte ik heb. En als ik dat dan helder heb, welke behoefte ik heb op dat moment, dan kijken of de voorgenomen actie wel de juiste manier is om deze te vervullen. En dan besluiten om het niet of wel te doen. Het is naast een leuke manier om mezeff wat beter te leren kennen ook een manier om de verslavingsneigingen niet uit te voeren. Ik ben benieuwd wat de oefening gaat opleveren. En verder gewoon door met leven, werken, socializen, wandelen.

Goedemorgen,

Zie je er tegenop @Lika? Je zei eerder al dat je het momenteel zwaarder hebt... Een paar dagen weg met een vriendin kan misschien helemaal niet zijn wat je nu juist nodig hebt?

@Rosee

Even iets lekkers, leuks. Of toch maar tegen heug en meug iets doen waar je veel te moe voor bent. Niet één keertje mogen overslaan. Volkomen onschuldig lijkt het, zelfs goed. Je bent het toch waard? Je mag toch wel jezelf een keer verwennen? Discipline is toch goed? Ja, tenzij.,,,

Opassen geblazen, hou je maar niet taai!

Het niet drinken voelt weer vertrouwd. Fijn. Ik zie wèl dat het mechanisme gewoon doorgaat. Ik kan doorslaan in alles wat dopamine oplevert en wat er mee samenhangt. Ook de mooie dingen. Uiteindelijk kom ik steeds weer terug bij de wijn. Na 8 jaar , na 1 1/2 jaar, na een jaar, een paar maanden... Komt dat omdat ik de ene verslaving met de andere vervang? Ik ben nieuwsgierig naar het mechanisme te leren doorzien voordat het me beweegt. Zonder urgentie. Misschien heb ik er nog meer over te melden. Vandaar dit draadje. Ik las in ‘De kunst van nuchter leven’ van Petra Moes: ‘de reden waarom ik niet drink, is dat ik wil weten wanneer ik me vermaak’. Dàt. Er aan toegevoegd: wanneer ik op mijn gemak ben. Wat doe ik allemaal als ik me niet op mijn gemak voel?

Goedemorgen, Is @Likamet vakantie?

Ik heb de serie gezien, jammer dat er maar 4 afleveringen waren. Ik vond het ook erg geloofwaardig, en herkenbaar. Het gevoel van die eerste glazen, het sociale risico dat je neemt. Na de eerste slok niet kunnen stoppen.

Goedemorgen, Hier ook slecht geslapen. Ergens rommelde de wind hoorbaar aan het raam dat op een kier stond, en ik moest eigenlijk plassen. En dan er toch niet uit gaan om er wat aan te doen. Eigen schuld dikke bult.

Ik denk dat er plekken zat zijn op internet om te doen wat hij hier doet. En als hij zich aan de forumregels kan houden, dan is hij hier gewoon welkom. Hoe erg is het nou eigenlijk dat je ergens niet dronken mag sarren en ruzie mag zoeken? Wiens probleem is dat? Ik weet niet @Bor, hoe gezond is het als je de uitlaadklep wilt zijn voor dergelijk gedrag? Wat biedt je dan eigenlijk?