Etty

Staat je vrij hoor:) We spreken deze buren als we ze toevallig tegen het lijf lopen op straat. En dat is het hoi. Wat uitgebreider als de voortuinen weer eens aan de beurt zijn. In de lente dus. Zwaar en aanmatigend. Dat zie ik niet. Eerder gewoon duidelijk. Iets waar je mee zit delen. Zo zie je maar.

Precies Yvonne, beter direct reageren. Er zijn vast ook termijnen waarbinnen je bij een bedrijf dit kunt aankaarten. Als je het dan terloops laat vallen ergens in de lente is het: waarom heb je dat nou niet eerder gezegd?

Haha, we hebben ook wel mensen aan de deur gehad die gelijk begonnen met: dit accepteren wij niet! Dat zou ons niet zo gauw gebeuren, we zullen gewoon eerst vragen of ze het hebben gezien. Ben beniewd.

@Yvonne Zekers! Ze wonen hier pas een jaar, fijne mensen in vergelijking met hun voorgangers. Ben toch een beetje bang dat het de relatie gaat verstoren. In een eerder huis hadden de buren opeens zonder overleg de toch al hoge duiventil met een meter verhoogd, waardoor de zon voor een deel weg was uit de tuin. We zijn wel gaan praten, en vonden het toch wel zielig voor de buurman, de duiven waren zijn allesie. Als ruil heeft hij toen het raam van hun toilet die op onze tuin uitkwam (wie verzint het, huis gekocht met klimop ervoor) dichtgespijkerd, zodat we voortaan verschoond waren van de toiletgeluiden van het grote gezin. Goede deal vonden we dat toen.

Dus: aanbellen en hopen dat ze redelijk zijn. Dat ze het niet hebben gezien, weten. Dat het bedrijf die ze heeft geplaatst dacht: ojee, laten we onze mond maar houden, gauw door naar de volgende klus.

Haha @Adri02, dat zei mijn partner ook al. Maar we willen ze zelf ook, (of de kopers van ons huis eventueel) en dankzij hun actie zouden we zelf minder opbrengst kunnen hebben, of we moeten hetzelfde doen met de buren aan de andere kant:)

Goedemorgen, Vandaag werken en naar 'the banshees of Inisherin' Zin in. Buren hebben eergisteren zonnepanelen laten plaatsen, over de erfgrens zo te zien. Geen zin in.

Ik herken dat bij mezelf als valse hoop die instort, en die kennelijk meeliftte met de verstandige keuze om te stoppen. Stoppen met alcohol brengt je heel veel maar niet zoveel als waar we onbewust op hopen. Het is als je streefgewicht bereiken. Oké, je past in die jurk, en bukken gaat fijner. Je kijkt met meer plezier in de spiegel. Maar ben je nou echt gelukkiger? Gaat het gedoe met mensen makkelijker? Vind je jezelf nou echt een fijner mens? Is mijn leven leuker? Welke behoefte heb je, naast gezondheid, helderheid enz ook nog? En hoe kun je die vervullen?

Laat je niet wegjagen @Beatrix. Waarom er geen apart dagpact is waar je niet op sommige dagen door berichten van * moet scrollen om je droog af te melden weet ik niet. Ik ben niet van de dagpacten. Ik ben meer van het meer dramatische 'nooit meer' . Het is hier een unieke bonte verzameling van mensen, die in het echte leven elkaar niet zo gauw op de koffie zouden zien. Dat ben ik gaan waarderen. Had je al ontdekt dat je ervoor kunt kiezen om de berichten van sommige leden uit te zetten? Dat is misschien niet netjes, maar ik heb er wel eens voor gekozen. En heel grappig is dan om te merken dat ik dat dan toch weer terugdraai.

kleine kinderen kleine zorgen... Ja het gaat beter. Alles went:)

Ken je het boek: 'Ik moet nog kijken of ik kan?' Gaat over introvert zijn in een extraverte samenleving. Niks mis met introvert zijn. Koester het. Verwar schaamte niet met introvert zijn.

Goedemorgen, Beetje depri geweest en vaak gedacht: zal ik? Niet gedaan. Geen speciale dingen gedaan daarvoor, het gebeurde gewoon niet.

Als je het woord: 'negatieve' weglaat, dan lijkt het op kindermishandeling. 'Mijn kind mag geen emoties hebben' . Eigenlijk komt het daar wel op neer. Ik hoorde iemand laatst zeggen: 'blijdschap mogen we gewoon voelen, maar met verdriet moeten we leren omgaan. Dat vind ik raar'. Je kunt het een kind pas leren (voordoen) als je het zelf goed kunt. Emotioneel volwassen bent. Meestal ontstaat de motivatie om dat te bereiken pas nadat de kinderen er al zijn en de schade al is aangericht. Je afvragen of je emotioneel volwassen en mentaal gezond bent voordat je aan kinderen begint of met ze gaat werken is bepaald nog geen gemeengoed.

Welkom @gewoon Herkenbaar wat je zegt. Dat alcohol helpt een situatie te verdragen die je zonder alcohol niet in stand zou willen houden. Alsof je paracetamol slikt tegen de pijn door het dragen van te krappe schoenen, en niet op het idee komt om ze uit te doen, of andere te kopen. En hup weer naar de drogist.

Hihoi, Julli zijn lief! Ik ben er nog hoor. Ben weer aan het opkrabbelen na een lastige feestmaand en een hardnekkige griep.

Goedemorgen, Allemaal een heel gelukkig nieuwjaar! We hadden niets gepland gisteren en dat was maar goed ook. Man was vorige week ziek en ik ben het nu. @Roseewe zaten allebei ziek met een dekentje op de bank:) Geen kater, niet volgevreten. Goed begin. We zijn naar mooie plaatjes aan het kijken van gebieden waar we kunnen gaan wandelen.

Inderdaad, nog steeds niet vanzelfsprekend. Heb hem nog niet gezien maar ga er zeker heen.

Voor mij lukt dat wel, en de thuiszorg, al drijft ze die ook tot wanhoop. Haar ouderschap was nogal traumatiserend, dat komt als een boemerang terug nu. Niet te doen. We kunnen er ook vaak om lachen. De kunst is doseren. Niet meer doen dan je kunt geven. Kerst had niet gehoeven bijvoorbeeld. Dat zei ze ook gewoon

Hij is vreselijk saai vandaag maar dat is hem gegund. Ik ben maar gaan schoonmaken, dat kwam zomaar opzetten dat ik dat kon doen. Toen bleek dat onze zitbank aan de achterkant helemaal beschimmeld is. Getver. Nu weet ik wel waar de geur vandaan komt, die ik niet thuis kon brengen. Goed idee, dat niet stoken. Haha. Ik heb hem afgeboend, maar het zit natuurlijk ook in de kussens. Dat wordt een nieuwe bank.

Goedemorgen, Gisteren schoonmoeder op bezoek, die vanwege hersenziekte geen aardig woord meer over haar lippen krijgt. Werkelijk alles wat ze zegt is onaardig, aanvallend, klaaglijk. En ze praat onophoudelijk. We zijn naar de film geweest, die twee en een half uur duurde, dat wisten we niet van te voren maar was achteraf een zegen. Prachtig trouwens , De acht bergen. Ze vond de film verschrikkelijk, en het eten dat we erna gekookt hebben: niet te vreten. Nadat we haar naar huis hadden gebracht merkten hoe de dag ons had gesloopt. Vandaag lekker rustig aan, man heeft griep, de hele nacht lopen spoken, en we hebben besloten de plannen voor vandaag te cancelen. Dat betekent niet koken voor 8 mensen. En een dutje doen als we inkakken.

Misschien is er iets anders wat je samen met je dochter kunt doen, wat ook dezelfde lading dekt? En een gekke gedachte: misschien waren er vroeger moeders die gestopt waren met roken en het zo jammer vonden dat ze niet samen een lekker peuk konden roken nu hun kind er volwassen genoeg voor was. Die zullen er nauwelijks nog zijn. Drinken is tenslotte het nieuwe roken. Ongezond giftig, verslavend.

Het gaat hier denk ik meer over een overgangsritueel waar je niet aan deel kunt nemen. Niet over wijn atten met je dochter en samen op je knieen naar huis.

Zó herkenbaar! Ik vond mezelf zo'n faalmoeder dat ik niet gezellig met mijn dochter een glas wijn kon drinken. 'Mam, je drinkt toch wel bij het kerstdiner hè?' Zei ze toen ze deze aan het voorbereiden was, inclusief de wijnen. Achteraf gezien: ik vond het moeilijk om het gezellig met haar te hebben. Om echt ontspannen met haar te ZIJN. En zag in samen wijn drinken een manier om dat te veranderen. Ik ging genadeloos voor de bijl. Het heeft overigens niet geholpen. Integendeel.

Volgens mij is het positiever: als je het tot je 70ste geen kanker (bepaalde vormne dan) hebt gekregen, is de kans dat je het daarna nog ontwikkelt heel klein. Zo heb ik het begrepen.

@YanaUitlachen heeft iets van bovenaf naar beneden, zo van: wat doe jij raar dat doe ik nooit. Dat is afgescheiden en bah voor mij. Het is alleen maar leuk om samen te lachen, omdat het zo herkenbaar is. Dat is voor mij heel openend, bevrijdend. Ik mag even lekker opgeblazen doen, spelen. En jij ook, het is niet alsof we het kunnen tegenhouden. Het is ook: ik hoef niet mee te gaan in de werkelijkheid van de ander, mee te geloven in het opgepoetste verhaal. Ik geloof dat ik vandaag vooral erg blij ben met dat ik met humor kan aankijken tegen een situatie waar ik ook een langdurig drama van zou kunnen maken. Zoals ik vroeger vast gedaan zou hebben.