Etty

Goedemorgen, Wat moet je met 10 miljard? Ik zou de filantropische kant opgaan denk ik. Maar dan niet om zelf in de schijnwerpers te staan. Ik zou het stiekem doen. Of ik geef het aan mensen die graag rijk willen zijn maar in mijn ogen al genoeg hebben. Zodat ze erachter kunnen komen dat als je genoeg hebt, dat het dan ook genoeg is. Dat het boven een bepaald budget meer van hetzelfde wordt.

emotionele chantage? Zo te lezen ben jij daar niet gevoelig voor

Goedemorgen, Maak je voor elk bezoek zin @Oskar, of sla je ook wel eens iets af? Er waren veel kinderen aan de deur, maar we hebben veel snoep over.

Ik zou zeggen afname van spierkracht, wel leeftijdsgebonden dus. Ik merk dat ik minder kracht heb, en vaker mijn balans moet zoeken. Bovenaan een trap bijvoorbeeld, ik ga nooit meer een trap af zonder me vast te houden aan een leuning. Het kan ook aan mijn ogen liggen, dat ik toe ben aan een nieuwe bril. Door het verkeerd inschatten van diepte kun je ook vallen. Maar ik ben sinds de zomer niet meer gevallen dus ik maak er maar geen drama van. Ik werd er toen wel onzeker van, ik was keihard op mijn hoofd gevallen, maar dat ging weer over. Het wordt bij mij echt tijd voor krachtoefeningen. En wat heb ik daar een schurft aan. Tenminste, aan de opbouw. Als je eenmaal een beetje spieren hebt is het wel lekker om ze te gebruiken. En je schijnt je testosteronlevel ermee te verhogen wat ook z'n voordelen heeft. Dat las ik laatst en dat motiveert wel:)

Waar in je lichaam voel je het gemis? Of zijn het gedachten die je nu denkt? Gebaseerd op overtuigingen, aangeleerde aannames die misschien helemaal niet kloppen voor jou? Of je nou wel of niet later weer iets zal drinken, het kan geen kwaad om een beetje te rommelen met wat we zoal aan gedachten denken. Mis je nu op dit moment gezelligheid? Waar staat het voor bij jou? Welke manieren ken je nog meer om het gezellig te hebben? Het teveel koppelen aan alcohol houdt je afhankelijk, want een mens kan niet zonder gezelligheid.

Ik had dat van de zomer @Francoise, ik heb zelf het idee dat mijn evenwicht wat minder is en dat situaties die me uit mijn evenwicht trekken nu tot vallen leiden daar waar ik vroeger nog in balans kon blijven. En dit bedoel ik letterlijk, fysiek. Niet mentaal.

Of alleen wat vandaag moet @Maja? en dan als het wat beter lukt de rest?

Goedemorgen, Piekeren gaat bij mij altijd over dingen waar ik eigenlijk machteloos in ben, het piekeren is het verzet tegen die machteloosheid. En misschien is het als je klaarwakker bent gewoon iets om de verveling te verdrijven, wie weet werkt dat zo.

Goedemorgen, Mensen zijn rare wezens. Maar je hoeft er niet onder te lijden er één te zijn. Dat staat nergens dat dat moet. Er is veel negativiteit. Misschien meer dan ooit, misschien lijkt dat zo omdat de boodschap wordt versterkt, herhaald, ontkend. Ik probeer tegenwoordig meer uit te zoomen. Dat ik in deze zak moleculen rondloop is een kans van één op de triljoen of zo @bumperjim. Je zou er een moord voor doen als je de kans kreeg. Ook al is er ook veel shit. Toch? En tegelijkertijd merk ik dat mijn bereidheid om te helpen steeds groter wordt, ik word er dus niet onverschilliger van, van dat uitzoomen. Integendeel zou ik zeggen.

Goedemorgen, In mijn werk een email een bericht van Microsoft dat begint met: 'hallo, ik hoop dat u tijd heeft gehad om op te laden. ' Grinnik. En zo niet? Vind je het dan fijn om daar op gewezen te worden? Ik heb ooit een marketingtraining gedaan, het woord hoop diende je wel te vermijden leerde ik. Ik vermaak me kostelijk met de uitingen die steeds infantieler lijken te worden. Voor mijn verjaardag kreeg ik een tegoed bon van een kledingmerk waar ik wel eens wat van koop. 'voor onze hele speciale vriendin''. Wat een armoe. Wie trapt daar in?

Goedemorgen, Vanochtend vroeg al een wandeling gemaakt in de veronderstelling dat de duinen nog leeg zouden zijn. Ja, we waren de enige wandelaars, maar konden over de hoofden van de hardlopers lopen Hadden we kunnen weten. Zoon komt met vriendin lunchen. Dan gaat de verwarming wel even aan. En verder weet ik het nog niet.

Goedemorgen,

Het is misschien angstiger dat we ons hele systeem hebben ingericht op de aanname dat er wèl een vrije wil is.

Dat komt denk ik uit de geweldloze communicatie, kan dat? Elke actie is een strategie om een behoefte te vervullen, en je hebt goede en slechte strategiën. Behoefte en motivatie lijken wel op elkaar in dit verband denk ik.

Goedemorgen, Vandaag werken en het filmhuis , 'Close'.

Of we bewust kiezen weet ik niet, daar zijn de meningen over verdeeld. Kiezen we er steeds voor om terug te vallen? Of doen we maar wat en zeggen we achteraf: goed gedaan of oh nee wat ben ik weer fout en slecht? Waarom doe ik dit toch steeds expres en uit vrije wil, want ik kies immers bewust? Een manier om jezelf of een ander te beschuldigen: jouw keuze. En dan komen de smoezen met de verzachtende omstandigheden. Meer kans is er in mijn ogen met kijken waar je motivatie zit. Ergens niet meer omheen kunnen motiveert. Als je ergens heel erg zat van bent of in de problemen bent gekomen, dan motiveert dat. Als de gevolgen van je gedrag onacceptabel zijn geworden voor jou. Als jouw nek het begeeft omdat het niet is gemaakt om een hangend hoofd met een telefoonverslaving te faciliteren, dan ontstaat er als vanzelf de motivatie om het niet meer te doen. Of als je voor de zoveelste keer verzucht dat je iets leukers zou willen doen met je tijd op deze planeet en je krijgt op dat moment een melding van je wekelijkse schermtijd;) Maar tot die tijd doe je het gewoon.

Met nieuwe mensen zit je (nog) niet vast, geef het een paar weken en ook daar gaan we zekerheden inbouwen. Maar wel fijn om die vrijheid te ervaren, zodat je weer even weet hoe vast je jezelf hebt gezet. Onnodig. De bevrijding zit 'm wat mij betreft in de patronen waarin ik al vast zit.

Goedemorgen, Ja, het is ook gewoon een giftig (dood)ziekmakend spul en helemaal niet goed voor je lijf. Behalve als je één glas in de week drinkt of zo. We willen liever niet weten hoe slecht, behalve als we er weer goed zat van zijn. Het valt me op dat we het hier nauwelijks hebben over de negatieve gezondheidseffecten. Niet dat dat helpt overigens. Mijn facturabele werk droogt een beetje op in deze tijd van het jaar, nu kan ik de dingen gaan doen die niet persé hoeven maar waar ik volgend jaar wel veel profijt van ga hebben. Wat zal het fijn zijn als ik dat ook gewoon ga doen.

Je noemde dat dat niemand je kende. Speelt dat mee?

Dag voor dag als intentie kan helpen als je de gedachte nooit meer te mogen drinken niet kunt verdragen. Voor altijd, de knop om als intentie kan helpen als je de gedachte ooit nog te gaan drinken juist niet kunt verdragen.

Ach ja, als je als vader rondloopt met een kind met een gezicht vol opgedroogd snot en ongekamde haren, dan krijg je een vertederde blik en misschien heb je ook nog wel sjans. Als moeder zijn de reacties meestal anders. De moeder heeft het altijd gedaan. Dus zijn die wellicht wat minder relaxted als er iets niet deugt aan het kind. Maar buiten dat vind ik het consultatiebureau een leuk fenomeen om meegemaakt te hebben en ik vind het altijd fijn om vragen te beantwoorden waar ik het antwoord op weet. Ik ben wel een paar keer voor jan doedel naar het ziekenhuis doorverwezen en de zenuwen gehad, maar ook de opluchting dat het voor jan doedel was. Het is geen instelling waar ze op zoek zijn naar een gebrek om er geld aan te verdienen.

Goedemorgen, Dat klinkt als een goed idee @Renee80, even wat langer niet drinken. Niet drinken maar steeds bezig zijn met wanneer het weer mag, dat is nog steeds die afhankellijkheid die je dan voelt hè? dat is een rotgevoel, waar je pas vanaf komt door er weer één te nemen. Niet fijn.

Haha geweldig @bumperjim, er is er nog één inpandig bij jou:)

Ik ook. Mama dan. Maar ook hier: dat is aan hen. De schade die je (misschien) hebt aangericht als ouder, daar gaan zij over, niet wij. Schuldgedachten denken is een manier om te copen met machteloosheid. Dit gaat over ons, niet over hen. Als je goed kijkt, gaat dit over dat wij geruststelling nodig hebben, niet over wat goed is voor hen. Een therapeut had het tegen mij over gezonde frustraties die kinderen doormaken, waarbij op kamers gaan, studeren, gevoelens va eenzaamheid en twijfel overwinnen etc, daar wel een goed voorbeeld van zijn? Als we echt in de ouderrol zouden kunnen kruipen, in die van de volwassene, dan ging het prima met je kind. Dan deed ze haar ding, het regent, de zon schijnt enz. Dan zou je niet verwachten, hopen, dat het steeds maar goed gaat. Dit kun je nooit op het niveau oplossen waarbij iets doen voor haar je van je rotgevoel gaat afhelpen. Deep down gaat dit over onze eigen afhankelijkheid. En dat vind ik wel weer het mooie aan dit proces: dat je daar gewoon niet meer omheen kunt. Ze dat ook niet meer toelaten.

Fijn hè? Heb je iets anders gedaan om te ontspannen?