Allereerst en vooral: gefeliciteerd @brazer met je (bijna) vijfjarige alcoholloze leven.
Ten tweede even een reactie op de quote hierboven:
datzelfde ervaar ik ook. Alcohol m.b.t. m'n (over)leven is totaal niet meer interessant, niet meer iets waar ik strijd mee lever. Ik vond dat eerst wel wonderlijk, want hoe centraal stond alcohol ten tijde van de verslaving, als iets onontkoombaars, onvermijdbaars, 'deel van MIJ' zijnde...
Later veranderde wonderlijk in logisch. Wat je geen aandacht (meer) aan geeft groeit niet en verschrompelt zelfs, tot het op een gegeven moment "PINGGGGG, PFFFFTT" als een zeepbel in het 'niets' verdwijnt. Het wonderlijke is er dus van af.
Naast dat ik het natuurlijk als een opluchting beschouw, voel ik ook iets wat lijkt op 'jammer'...
Want na me jarenlang hier op het forum goed thuis gevoeld te hebben had ik dat op een gegeven moment niet meer zo. Het klinkt waarschijnlijk hooghartig als ik zeg dat ik steeds minder connectie voelde met de 'strijdende alcoholist', maar zo bedoel ik het niet. Ik wéét nog heel goed waar ik zat toen ik me hier aanmeldde, hoe nodig ik het had om met lotgenoten ervaringen uit te wisselen, maar in de loop der jaren verdampte die noodzaak. Ik merkte dat ik steeds minder kon halen uit dit forum en door alleen nog maar te brengen voelde ik dat ik steeds meer een schoolmeestertje werd.
Maar die jarenlange aanwezigheid hier maakt wel dat ik, net als jij, uit nieuwsgierigheid en de behoefte om 'ergens bij te horen' toch nog met regelmaat mee lees en dus ook af en toe nog wat neerpen.
Vandaar dat gevoel van 'jammer'. Ik wil hier nog altijd wel bijhoren, maar voel me er niet meer echt bijhoren. Jammer.