Klassement

Oei, lekker taartje, danku danku Lady Jane! Ja daar was ik weer/nog... het is wat he, achttien jaar alcoholvrij. De jaren schakelen zich als vanzelf aan elkaar, ik hoef er niet zoveel meer bij na te denken. Wat dat betreft is het begin moeilijker, je groeit er in, het wordt een nieuwe gewoonte, een vanzelfsprekendheid. "Nee dank je, ik drink geen alcohol" zeggen voelt als heel normaal en het fijne is ook dat op zeker moment de omgeving het normaal gaat vinden, dat helpt zeker. Dus, ik wens het nog steeds iedereen toe, en ik feliciteer iedereen met iedere droge dag, en ik blijf zeggen: "Hou vol!"

Nog ongeveer 9 dagen, dan wordt mijn hondje geboren. En dan nog acht weken wachten..gelukkig hebben we in die tussentijd drie oppas adressen met honden kippen katten en ezels, dus kan mijn hart ophalen in de tussentijd

Goedemiddag, er was vanochtend een ongeval bij Groningen Zuid. Dus ik deed een uur over Assen - Groningen ipv 25 minuten... Zo begon de re-integratie dag, gelukkig kon ik nog tegen mezelf zeggen: Het is maar 2 uur, of je nu om half 9 aankomt of half 10, dat maakt ook niets uit.... Maar uiteindelijk een erg fijne 2 uur gehad op het werk, veel gepraat met collega's, bijna de helft had het zelf ook al eerder meegemaakt of van dichtbij meegemaakt. Wat ze me meegaven: Denk om jezelf

Goedemorgen allemaal, Weer een stralende dag vandaag. Straks eerst boodschappen doen want dochter komt vanavond met haar gezin eten Daarna naar de tuin, want alles wordt erg droog @Lika, dat uitzoeken bij je moeder is misschien niet zo leuk, maar ik heb daar toch een paar dierbare herinneringen aan overgehouden, waaronder de mondharmonica waar ik laatst over schreef en een zilveren wilhelmientjes dubbeltjes armband. Beide pronken nu in mijn vitrinekast

@Rodha Jij ook al! Medicatie kan hele rare dingen met je doen. Bij afbouwen van pammen wordt normaal alles omgezet naar diazepam omdat die langer werken. Alleen werkte het bij mij op de spieren en niet op de angst. Klopt wat je broer zegt. En als alles dan in 1x wordt omgezet naar iets dat niet werkt, weet je niet meer waar je het zoeken moet. Dan ben jij ook door de hel gegaan. En je snapt er niets van op dat moment. Nu ben ik dokter in de pammetjes:) onderhand. Ben nu uit de burn-out maar het blijft oppassen. Teveel dingen achter elkaar doen is een valkuil, vooral met mensen in de buurt. Hoop dat jij ook uit je burn-out bent! En dat de rest ook beter aan het worden is! Er was 1 vrouw bij het GGZ, hier noemen ze dat mediant, de laatste, die mij heeft kunnen overhalen om langzaam te stoppen met de olanzapine (want ik durfde niets meer te veranderen). Het was een sprong in het duister. Totaal opgedraaid op straat lopen en de wereld leek van goud. Heb het doorgezet, had niets meer te verliezen. Ze dachten ook dat ik 1 of andere vorm van autisme had. Zij beeldde van alles uit en ik moest raden wat dat was. Zij was degene die wel interesse had en echt haar best deed. Ben haar ooit nog eens tegengekomen en heb haar bedankt voor alle inzet. Nu al jaren andere medicatie die de trauma's bedekken en mij minder gevoelig maken toz van alles. Ben daar heel erg blij mee. Probleem in deze tijd is dat je geen andere huisarts meer krijgt, ze zitten allemaal vol. Anders zou je dat nog kunnen proberen. Dank je wel voor je lieve berichtje! Wens jou ook het allerbeste. Oh ja, ken je de film The Green Mile? Het is al een oudje. Daar speelde een grote neger in mee, John Coffey. Hij zat in de dodencel en vond dat helemaal niet erg, hij wilde graag dood. De hele dag voelde hij de ellende van de hele wereld. Hij kon dat niet meer verdragen. Zo voelde mijn leven ook vanaf kinds af aan.

Applaus voor @Tatum, @brazer, @mcflurry en @Dylan.

Het is afgerond. Ik ben tevreden over mezelf. @Remi1hoe is het?

Op mijn 51e ongeveer voelde ik me erg slecht. Na jaren verzet toch aan medicatie. Ik had een goede huisarts, dacht ik, een vrouw, ouder dan ik. Met haar durfde ik de medicatie wel te proberen. De medicatie zette de overgang in werking. Het was winter, dus ik vond het niet zo erg. Lekker warm. Toen ik tegenover haar zat kreeg ik zo'n opvlieger. Ze zei: tja, ik weet ook niet waar die rode kleur in je gezicht vandaan komt. Half jaar later ging ze met pensioen en zat ik tegenover een jonge mannelijke arts van nog geen 30. Medicatie was op herhaalrecept en ik kreeg ineens iets heel anders wel 3 keer zo sterk bij de apotheek. Toen ik erover belde was het antwoord: Ja, klopt hoor, is protocolair. Ik besloot mijn eigenwijze koppigheid overboord te gooien en zat jaren vast aan een veel te sterke medicatie die de overgang heel erg triggerde. Toen kwam covid en heb ik de medicatie afgebouwd, begeleid door advies van een oudere dame van de apotheek. Sindsdien slik ik valdispert. Ik had dit jaar veel te veel stress en heb het vervangen door htp5 en tryptofaan. Dat helpt. Af en toe een valdispert erbij nog. Maar dit blijf ik mooi even zo slikken tot ik voel dat het veranderd kan worden. Ik ben verhuisd naar het noorden. Hier is het een paar graden koeler en waait de frisse zeewind. Ik heb plannen om nog dichter bij zee te gaan wonen. Er is een dijk waar kunstenaars wonen, daar pas ik tussen. De lokatie is prachtig. Deze zomer hoop ik te kunnen genieten van de natuur ipv van liggend de dag en nacht uitzitten met 2 ventilatoren, een waaier en kletsnatte kleding. Na de slechte ervaring met medicatie durf ik geen hormoon therapie te slikken. Maar wat een narigheid, bah.

@karin123 Ja de medicatie die ik heb gehad waaronder pammetjes, antidepressiva en ook nog een ander soort medicatie quetiapine, hebben mij totaal niet goed gedaan….. wat een hel ja…. maar goed, gelukkig is dat verleden tijd nu. Nu neem ik niks meer. En ook nooit meer 🙂 Ik had mijn reactie aan jou verwijderd, ik ben nog wel eens onzeker over mezelf wat betreft delen over dingen die ik heb meegemaakt oa. Ik dacht misschien is het wel helemaal niet helpend… Achteraf gezien had ik het gewoon kunnen laten staan natuurlijk. Ik heb veel bewondering voor je doorzettingsvermogen. Met jouw verhaal laat je zien dat herstel mogelijk is op mentaal vlak. Of in elk geval een leven te creëren waarin je beter kunt omgaan met dingen die je hebt meegemaakt en minder invloed hebben op je dagelijkse leven, ook al is werken niet mogelijk. Nee ik ben nog niet volledig hersteld, maar inderdaad zoals je zegt te veel willen doen is een valkuil. Dat is iets wat ik heel erg aan het leren ben. Maar met mini stapjes ga ik vooruit! Ben heel blij voor jou dat je de burn-out heb overwonnen! Hahah de wereld leek van goud, dat lijkt me wel heel mooi 🙂 is mijn lievelingskleur! Wat fijn dat je ondanks slechte ervaringen toch die ene ggz dame had die zo hard haar best voor jou deed! Wat een geluk! En fijn dat je nu medicatie hebt die de scherpe randjes eraf halen Hier hetzelfde, overal patiëntenstop….. dus ik moet het er maar mee doen Graag gedaan Karin, ik zal weinig schrijven op dit forum, vooral rust is nu mijn prio, maar ik zag je berichtje en dacht ik moet iets schrijven, ook omdat ik je begreep Ja dat herken ik, je afschermen van de soms pijnlijke buitenwereld…. Maar tegelijkertijd zie ik nu ook wel steeds meer de mooie dingen in het leven, dat kan zijn: Het zonnetje dat straalt, glimlach van iemand, een mooi gebaar van iemand, toch dat saamhorige gevoel onder lotgenoten, mensen die zich met hart en ziel inzetten voor anderen, knuffel van mijn kat, en zo kan ik nog wel doorgaan. Dat houdt mij oa in leven. Knap dat je ondanks alles toch nu in een betere vaarwater zit, ik noem dat toch een succes verhaal! Dank je wel voor het delen Karin!

Goedenmorgen, Weer een lekker zonnetje @Lika heel veel sterkte. Uit ervaring weet ik, dat dit heel emotioneel is Het zwemmen gisteren, was voor herhaling vatbaar.Had bijna een privé zwembad.Daarna lekker uitwasemen in een heerlijk Turkse stoomcabine. Volgende keer wel badslippers meenemen .

Dagpact: Claudius Fonny🌞 Yvonne

@Yana Dat de hersenen niet meer functioneerden kwam meer door de medicatie die ik kreeg. Ik weet dat de overgang dat ook kan doen. Dit was heftiger. Kon niets onthouden en alleen nog simpele spelletjes doen. Kon ook niet lezen, ik begreep niets. Bij een opname om van de pammen af te komen kreeg ik Olanzapine, bedoelt voor iemand met een psychose, die ik niet had en niet heb gehad. En ik ben al heel gevoelig voor medicatie. De ha die ik heb weet totaal niets van de overgang. Hij gelooft niet in al die klachten. Ik heb na jaren wel hormonen gekregen en heb ze twee jaar geslikt, wat een rust:) Bio identieke hormonen ken ik ook. Ik ben er nu gelukkig doorheen, maar vergeten doe ik het nooit. Heb zelf de hormonen afgebouwd. Dank je wel voor je reactie!

Allereerst: van harte welkom hier en wat heb je eerlijk gezegd een verdrietige nickname gekozen. Ik vind je verhaal herkenbaar vanuit de kant van een verslaafde, en wat pijnlijk dat jij dit als naaste hebt moeten meemaken. Heel rot voor je. Ik heb enkele stukken uit je bericht gequote waar ik nog op terug wil komen. Ik ben nogal lang van tekst begreep ik van meerdere forummers hier dus succes alvast met lezen 😉 Je wil iemand helpen uit goedheid en omdat je van iemand houdt, totdat je ex partner in dit geval zózwaar de grens overgaat dat het echt niet meer kan. Heel knap dat je destijds aan de bel hebt getrokken, hoe moeilijk ook. Verwijt jezelf daarin ajb niks. JIJ bent niet degene die hem alcohol voert, dat is aan hemzelf. Je helpt misschien in die periode de verslaving in stand houden omdat je het destijds tolereerde. Maar je trok je grens en verliet hem, verhuisde en bouwde je eigen leven weer op. Hoe knap is dat! In nuchtere periodes is een alcoholist - in ruste - vaak een heel ander persoon. Dan kan het contact goed zijn, tot diegene (weer) een misstap maakt. Trek hierin je grens alsjeblieft, nee is nee. Je wordt onrustig, je wil door met je leven, je bent bang voor de negatieve effecten.. je hebt in de nuchtere periode - een jaar, petje af daarvoor! - een rustig jaar doorgemaakt waarin je niet in een rollercoaster zat. Ik zou zeggen: wees duidelijk en wees niet bang. Deze negatieve dingen die het bij je oproepen zouden niet mogen opwegen tegen de ellende dat je het contact niet durft te verbreken. Koester je leven en zet je kwetsbaarheid richting hem even aan de kant. Ik heb persoonlijk meer baat gehad in mijn verleden bij mensen die zeiden: "Maia, nu even geen contact, ik bel je over een poos wel weer wanneer je weer kunt laten zien dat je wél nuchter kunt zijn " dan mensen die me het hand boven het hoofd hielden. Moeilijk, kut en pijnlijk, maar achteraf was dit de spreekwoordelijke schop onder mijn kont die ik nodig had. Je hebt je leven terug, voelt je beter en hebt weer zelfvertrouwen. Hoe mooi is dat! Hoe waardevol is dat! Vergelijk dat eens met al her nare en verdrietige waar de verslaafde ex partner je in meegetrokken heeft. Is het het waard om daarna terug te trekken? Om je daarmee weer mee in te laten? Je noemt zijn verslaving en het gedrag/resultaat confronterend en je schaamde je. Wil je ook maar überhaupt ene stap terugzetten die kant weer op, ookal is het uit een soort medelijden? Kies ajb voor jezelf. Let wel: je bent 31, in de bloei van je leven. Ik gun je een zoveel mooier leven dan in een relatie zitten met een verslaafde. In je bericht geen je zo aan dat fit geen goede relatie is, ik denk dat je daar echt naar moet kijken, de voors- en tegens tegenover elkaar moet zetten en niet alleen op basis van gevoel/medelijden de huidige situatie in moet gaan. Maar: was het een eenmalige uitglijder? Denk je? Of is dit een eerste misser terug naar volle ellende? Heel veel sterkte en wijsheid. Je mag me ook altijd een privébericht sturen als je dat fijn of prettiger vindt.