Klassement

Gefeliciteerd @Pete! Dat zijn drie hele jaren. Went het al? En pak er nog een vierde jaar bij? Laat het ons weten. @erik ook mooi bezig. 3 maanden alweer. Proficiat! Applaus ook voor @Maverick en @MijnGerrit.

Goede morgen deze morgen, Mijn peuken zijn op en ik heb geen zin om op de fiets te springen om nieuwe te halen. Dus vandaag al een voorproefje op het definitieve stoppen... Ik heb hier in huis genoeg te doen dus de afleiding zal wel genoeg zijn en ik heb het vaker gedaan dus ik weet wat ik kan verwachten. Namelijk onverzadigbaarheid qua eten, die peuk is voor mij de afronding van de maaltijd. En ik heb een extreme behoefte aan zoetigheid, terwijl ik anders juist veel meer van hartig houdt. Maar ach dat heb ik allemaal in huis en kan zelfs nog een cake bakken als het niet voldoende is. Qua gewicht kan ik dat wel hebben, ik kan wel een extra thermolaagje gebruiken. Maar ja ik moet wel uitkijken, want afgelopen jaar werd mijn bloed gemeten en toen zat ik hoog in de suiker en hoog in cholesterol en kreeg ik de algemene boodschap dat ik moest gaan sporten en minder moest snoepen. Daar kon ik eigenlijk niet zoveel mee, omdat ik juist bij moet eten om niet af te vallen, ik 100 km per week fiets, paardrijd, schoonmaak en in bomen klim en als ik lang stil zit allemaal pijntjes ontwikkel dus vrij wel altijd beweeg. En ik ook niet zoveel snoepte qua suiker, geef mij maar olijven in plaats van een stukje gebak. Dus ik heb me laten doorverwijzen naar een diëtist want toen wist ik even niet meer wat ik wel kon eten en wat niet? Ik houd van pasta, aardappels en kaas. En daar lag het blijkbaar aan. Dus pasta is nu veranderd in volkorenpasta, light kazen heb ik geprobeerd maar ik houd gewoon van de kaassmaak en die dingen vind ik smaakloos dus skip ik. Al heb je bij de mozzarella niet zoveel smaak verlies dus die light houdt ik er wel in. En ik heb mezelf gewoon een suikermeter gekocht en meet mezelf als ik nuchter ben en nadat ik eten genuttigd heb en me niet zo goed voel. En dan blijkt dat mijn suikerwaarden niet zo extreem hoog zijn. En verder meet ik mezelf qua temperatuur en kilo´s, wie meet die weet. En zo weet ik dus dat ik verhoging ontwikkel na heel veel suiker inname, voor geen meter aankom en verder mezelf gewoon katerachtig voel als ik het genomen heb. Zodoende dat ik nu wel weet dat ik mezelf niet heel veel beter ga voelen als ik mezelf toesta om toe te geven aan die enorme suikerbehoefte tijdens het stoppen met roken. Dus ik wissel het af met hartig en suiker. En verder maak ik me veel meer zorgen over de 14de dag van het stoppen met roken. Dan ben ik zo depressief dat niks me kan schelen en mezelf in de problemen werk. Die kort lonterigheid kan ik nog wel mee omgaan, maar die depressiviteit niet zo. Dus ik heb besloten om toch maar weer eens naar mijn huisarts te gaan, voor dat niet verslavende pilletje. Om me over die weken te helpen. En als ik het voorgeschreven heb zal ik het jou ook laten weten @Tine. Verder verwacht ik niet dat ik nu ook echt definitief stop met roken, in mijn hoofd zit toch 29 december, maar ik mag alvast wel voorwerk doen. Dus zoveel mogelijk de valkuilen afdichten. 29 december is gewoon omdat geadviseerd is om een stopdatum vast te stellen. Ik vind het gewoon een symbolische datum omdat ik vroeger dus die verslaving aan mijn moeder mee wilde geven, maar het echte werk ligt bij mij. Als het me onderhand lukt, zou ik het toch ook graag met mijn moeder gedaan hebben of met dank aan mijn moeder of iets dergelijks. Ik lees haar dagboeken weleens en daar staan ook heel veel stukken in over hoe ze haar gevoelens met stoppen met roken beschreef. Heel anders dan ik, maar de toon is hetzelfde. Dus een leuke handvat en ook een fijne steun. Morgen mag ik weer gas gaan halen dus ik denk dat ik dan wel weer peuken koop. Dus het is maar voor 1 dag dat ik nu zonder peuken ga doen. Stom hè?

Dat schiet lekker op, @Elonwyn. Goed bezig. Respect voor @Shahire.

Zal ik je naam op de lijst dan ook maar veranderen in @barbabob? Of moet het @Sebastiaan blijven?

Morgen 75 dagen woohoo

Dank je @Claudius en @Lika En toen was de eerste van de maand al weer voorbij. Ik vier het elke maand , Weer een maand nuchter. Alcoholvrij Feest staat op het planbord. Nog even en ik vier vier jaar alcoholvrij. De coin ligt al klaar, besteld bij de AA. December is de klassieke drank maand. Ik ging naar de film en zag de glazen wijn ingeschonken worden. waarom? Is de film mooier met drank? Ben je dan echt een avondje uit? Ik vind december een prut maand. Kerst, Oud en Nieuw, mijn verjaardag, ik heb er niets mee, dus geen probleem om niets met alcohol erin te drinken. Mijn verjaardag was weer een privé feestje. Geen bezoek, niet uit eten, wel heel blij met mezelf. Wat ben ik trots op de stappen die ik de afgelopen bijna 4 jaar heb gezet. Mijn leven heb veranderd. Mezelf nu eindelijk echt leer kennen, zonder die mist sluier van altijd dat roesje, de kater daarna. Ik ben blij met mij. 1442 dagen nuchter. dat is drie jaar, elf maanden en twaalf dagen.

Was vreselijk leuk gisteravond. Eerst heel koud maar zo gauw je aan het lopen bent gaat het meestal prima. 2 honden die anderhalf uur lang elkaar probeerden te versieren en 2 die gewoon hun ding deden, waaronder de mijne die 9,5 jaar lang nog nooit een verloofde heeft gehad, die gaat liever achter de konijnen aan 😁

Kerstdiner achter de rug. Kon aanschuiven bij een fijne tafel met vnl directe collega’s die niet opkeken van mijn niet drinken en zelf gematigd dronken. Quiz was leuk, eerlijk is eerlijk. Kortom, het had slechter gekund 😄. Dank voor alle tips en aanmoedigingen! Leerzaam!

Hihi, ik ben nu al klanten fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar aan het wensen, dat voelt best raar! Alsof je iemand nu alvast feliciteert met zijn verjaardag terwijl deze pas in februari jarig is. Kerst en nieuwjaar zijn maar rare dagen vind ik, zeker als je met mensen werkt dus zo een beetje vooruit moet lopen op je rooster om ze te laten weten of je dan wel komt of niet. Andere jaren stond ik er niet zo bij stil, maar nu voelt het alsof ik de klok nog eens moet verzetten voor de 3de keer dit jaar en ik heb een s*hekel aan de klok verzetten! Dan ben ik echt een paar maanden weer van de wap. Maar dit is dan een minder erge wap, want ik doe het wel met plezier en gemeend ook en ongedwongen en op mijn eigen houtje. Dat is toch heel anders, dan dat gedwongen maatschappelijke gebeuren van de klok verzetten bij zomer en wintertijd. Het is al heel lang duidelijk dat het niet meer energie besparend is, slaapdeskundigen zeggen ook al een tijdje dat het best ongezond is, het staat altijd op een politieke agenda maar elk jaar opnieuw verzetten we de klok. Maf eigenlijk, hoe dingen heel snel kunnen gaan en andere dingen niet. Zwarte Piet was zo van de baan, maar ongeacht hoeveel mensen aangeven dat ze last hebben van het verzetten van de klok. Blijft die gewoonte nog wel bestaan. En zo filosofeer ik dan een beetje om een doodgewoon iets, dat ik het best een beetje raar vind dat ik nu al mensen gelukkig nieuwjaar en fijne kerstdagen wens. Maar ach ik ben gewoon een beetje gek denk ik dan. Kerst is voor mij ongestoord een klus kunnen doen in huis of zoals vorig jaar een puzzel leggen. Ik haal wel lekkere dingen in huis en zo, maar ik heb geen afspraken om ergens aan te schuiven aan een goed gevulde tafel. En het hoeft ook niet meer, mijn pa en ma zijn allebei dood en met mijn oudste broer heb ik geen contact meer en mijn middelste broer vindt het ook niet zo belangrijk. Daarvoor hebben wij ons broer en zus dagje. Toen mijn moeder nog leefde, vond ik het altijd wel een beetje dubbel om dan te zeggen dat ik niet kwam omdat ik thuis een muur wilde verven of iets dergelijks. Voor haar euthanasie 29 december 2020 heb ik dan ook wel nog kerst met haar gevierd omdat het de laatste keer zou zijn. En dat was een hele leuke en sobere kerst. Vanwege corona mocht je niet met veel bij elkaar zijn. Dus het was het eerste jaar en meteen ook het laatste jaar, dat mijn moeder niet haar benen uit haar lijf rende om het iedereen naar de wens te maken. Dus we hebben samen video´s gekeken, van mijn oude werk op het asiel als leidinggevende, want ze had dat bijzonder stukje van mijn leven niet meegekregen omdat we toen even geen contact met elkaar hadden. Ik had een kerstpakket gehad en daar hebben we van gesnoept en gedronken. En toen een vriendin van haar hutspot kwam brengen, voor mijn moeder en niet voor mij. Heb ik dat toch lekker opgesmikkeld! Toen wist ik het nog niet, daar kwam ik later achter toen ze dood was. Maar ik zal het blijkbaar onbewust wel ergens geweten hebben... Ze is in de dagen voor haar euthanasie gestopt met haar medicatie en ook met eten. Ik denk zelf, omdat ze zeker wilde zijn dat de euthanasie zou slagen. Maar dat is een invulling, want dat is ze me nooit komen uitleggen. Het was toen gewoon een fijne kerst met mijn mamsie en mijn beste kerst ever. Geen drukte, niet je best doen om het iedereen naar de zin te maken, geen masker op hoeven zetten. Maar gewoon zijn en elkaar wel kritische vragen stellen zonder bang te zijn dat je de sfeer verpest. Als ik dit jaar op mijn ladder sta om mijn plafond af te wassen van alle nicotine aanslag dan denk ik aan alle mensen die nu gezellig bij elkaar zitten en het ook echt leuk hebben. Want dat gun ik ze. En dan denk ik aan mijn mum en mij. En als mijn nek dan pijn gaat doen, ik nu eenmaal een zwakke nek. Dan kom ik van die ladder af en maak dat klusje niet af, dan ga ik wel een puzzel doen met een lekker snelle hap erbij. Dat is niet helemaal mijn ding, halverwege stoppen maar dit jaar mag dat. Omdat ik een hele lange kerstweek heb. Ik heb namelijk de rest van de week verlof opgepakt. En het geinige van dit is, in België heb je maar 1 kerstdag, in Nederland zijn het er 2 en in onze familie waren het er 3. En ik heb er nu dus een 4de bij gesnoept. Dus in 4 dagen denk ik wel dat ik de puzzel en dat plafond klaar kan krijgen. Ook omdat iedereen dan helemaal even in zijn eigen kerstbubbel zit, dus niet zo druk met mij is maar met zichzelf. En dat is heerlijk en werkt goed door. En verder hoop ik dat mijn moeder dan op de 29ste mijn rookverslaving wel echt meeneemt, zodat mijn werk niet voor niks was. Het is onzeker of ze het kan, maar ik ben van de rituelen en mijn moeder was een witte heks dus misschien lukt het dit jaar wel, wie weet? Toen mijn moeder dood ging, heb ik haar dat al eens gevraag of ze mijn rookverslaving dan mee zou willen nemen? En toen zei ze: Jij denkt echt dat ik nog veel meer kan als ik dood ben dan wat ik nu gedaan heb in mijn leven. En toen vertelde ze mij haar twijfels en beloofde me, als ze het zou kunnen ze me op een dag een blauwe vlinder zou sturen om te bewijzen dat er leven na de dood is. Nou ik heb heel veel blauwe vlinders gezien en gekregen er staat hier zelfs een hele grote op een berg in plaats van de molen die er stond. Maar waar wij het over hadden, dacht ik toch dat ze me dan een levende blauwe zou sturen, en die heb ik nog nooit gezien. Dus ik denk dat er geen leven meer na de dood is, maar ik ben nog niet helemaal van mijn geloof af. Mijn mam en ik kunnen alleen niet meer met elkaar praten. En dat zou een spraakverwarring kunnen zijn dat zij beelden van blauwe vlinders zou sturen en ik dacht dat ze echt levende vlinder zou sturen. Het andere is, dat ik toen ze overleden was, nog een keer in haar huis geslapen heb en in haar bed geslapen heb, waarin ze ook was gestorven. En toen voelde het alsof ik nog een laatste keer een voetmassage kreeg van haar. Ik ben daar nogal aan verslaafd. En dat irritante bordje voor het raam, waar iedereen opmerkingen over maakte, omdat het altijd tegen het raam tikte stopte met tikken. En toen opeens begonnen er borden in de kast waar niemand in geweest was te verschuiven. En toen heb ik gezegd, als jij het bent mam stop er maar mee. Ik weet dat je bij me bent, want je zit in mijn hart en in mijn herinneringen. Later hoorde ik van mensen dat mijn moeder op bezoek was geweest en in een stoel zat dus dat ze haar echt zagen. Ik wil het wel geloven, maar ik denk omdat ze mijn moeder ook heel graag hadden, dat ze het in hun rouw nodig hadden om haar te zien. Dus ik heb het aangenomen voor waar en die mensen in een waarde gelaten. Wat ik dan weer heel bijzonder vind, is dat mijn moeder zich voor haar dood nogal zorgen maakte om mij, of ik het wel zou trekken dat ze dood was. Dus ik heb daarna ook wel, goedbedoelde hulp gehad van boelveel surrogaat moeders. Maar ik vond het niet echt prettig en heb ze weggeschopt. Tsja, mijn ouders zijn al vroeg gescheiden en nieuwe vriendjes van mijn moeder die dan de rol van mijn vader wilde overnemen had ik ook problemen mee. Want mijn vader was er nog, wel niet direct betrokken bij mij maar die plek mag je van mij niet meteen innemen. Ik heb daar de keuze in en is geen verplichting voor mij. Ik heb wel een surrogaat vader gemaakt hoor, maar dat was een vriend van mijn moeder niet haar partner. Daar had ik een goed en veilig gevoel bij. En zo was het ook met mijn moeder, die is onvervangbaar dus gedraag je er niet zo naar en duw het niet door mijn strot. Ook dat is verkeerd begrepen denk ik. Want zeker 2 jaar na haar dood, leek het alsof ik in een bubbel zat van moederliefde. Alleen niks dan goeds kwam op mijn pad. Dan ging ik bijvoorbeeld nieuw werk doen en dan liep iedereen met mij weg. Maakte ik afspraken met mensen die mijn moeder kende maar mij nog nooit hadden gezien en liepen direct naar mij toe omdat ik blijkbaar heel erg op mijn moeder lijk. Maar ik ben veel harder dan mijn mum, ons mam kan vergeven en vergeten en dat kan ik niet. Ik vind het toch wel nodig dat iemand het weet hoeveel pijn je me hebt gedaan voordat ik vergeef. Ons mam maakte er geen discussie van die vergaf degene en dan liet ze het allemaal weer over zich komen. Kans op kans bij mij is het 1x en dan kan ik het je nog vergeven maar als je dan een 2de keer zoiets doet dan ben je afgeschreven. Maar in die tijd, was ik dus ook een beetje softer. Ik denk wel echt dat mijn moeder toen bij me was, machtiger dan nu, al zit ze nog steeds in mijn hart hoor. Ik maak weer mijn eigen keuzes en maak weer veel meer ruzie. Ik had het wel graag van haar over willen nemen, die rust en alles accepteren. Maar daar ben ik mens gewoon niet naar er suddert namelijk ook een stukje van mijn pa in mij. En daar stopt mijn betoog bij, het is al een veel te lang verhaal geworden. Ik mocht niet eens bij zijn uitvaart zijn en mijn broers en ik zijn onterft. Mijn vader is weer een heel lang verhaal op zich, want was ook een fijne pa maar met een hele grote handleiding. Voor dit is goed. En ik vond het weer heel fijn om te schrijven. En dat iemand de moeite nam om het lezen of niet. Het is gewoon fijner om hier te schrijven zodat een mens het leest. Dan dat ik het in een dagboek schrijf en op een dag ook de diagnose krijg van dementie en ze dan verbrand. Mijn moeder heeft dat gedaan, maar ze is wat dagboeken vergeten. Ik vind het leuk, te lezen dat ze ongeveer op dezelfde manier schrijft.