Klassement

DAGPACT: Freekie Anitawest Fonny Yvonne Okkie Ik kocht gisteren een fles wijn, samen met een salade voor op het werk, had een avonddienst. Fles ging in mijn fietstas, man vroeg of ik alleen die salade had gekocht waarop ik droog 'ja' zei. 'Hm wel een dure salade dan'. Ik naar het werk, terwijl fles in fietstas zat. Het zat me niet lekker, ik weet dat eerlijk zijn een belangrijke stap is naar herstel. Dus bij thuiskomst zette ik de fles wijn op tafel en vertelde dat ik die had gekocht. Dat ik bang was voor zijn reactie maar dat eerlijkheid wel een grote stap vooruit is naar herstel. Dat kon hij waarderen, samen de wijn door de gootsteen gespoeld. Yay!

Nou mensen.. vanochtend met zoveel stress naar mijn werk. Ik dacht in de auto, waar ben ik mee bezig.. Ik stapte kantoor binnen en probeerde nog opgewekt goedemorgen te zeggen, maar de moed zakte me in de schoenen. Ik heb het eerlijk gezegd. We zijn even apart gaan zitten en zij zagen het ook wel aankomen. Waardeerden dat ik het nu aangaf en niet in een later stadium. Dus nu thuis. Net even boodschappen gedaan en GEEN wijn in wagentje. Ik wil dit nu ongeacht of ik werk heb of niet, doorzetten!!

Een willekeurige dag in 2024 Ik sta op rond kwart voor zeven omdat ik rond die tijd meestal wakker word. Het was weer een goede nacht, ik heb lang en ononderbroken geslapen. Ondanks dat ik geen ochtendmens ben en moeite heb met wakker worden, stap ik met een fris gevoel uit bed en het eerste wat ik doe is een kop koffie zetten. Ik zie een lege fles wijn staan en weet dat mijn vrouw gisteravond later naar bed is gegaan. Al sinds haar operatie vorig jaar zomer drinkt zij veel minder. Wat ben ik blij dat ik geen last meer heb van hoofdpijn, brakheid, zweten, pijn in organen, kortademigheid en loopneuzen ’s morgens. Waar ik mezelf eerst afvroeg of die loopneuzen nou van de verkoudheid of allergieën kwamen weet ik nu dat het de alcohol was. En ik bedenk me dat zelfs de heftige aanvallen van hooikoorts die ik normaal gesproken in deze tijd van het jaar had, achterwege zijn gebleven. Dan loop ik naar boven om de kids wakker te maken en hen te helpen hun kleding aan te trekken. Ik voel de rust en helderheid waarmee ik dat kan doen en we maken samen lol. Beneden aangekomen maak ik het ontbijt voor ze klaar. Ik raak wat geïrriteerd omdat ze allemaal verschillende dingen willen eten en moet dan terugdenken aan de tijd waarop ik met mijn brakke hoofd dan boos en geprikkeld uitviel tegen de kids. Wat een verschil! Ik maak ook mijn eigen ontbijt klaar en kom bij ze aan tafel zitten. Eet smakelijk! Na het eten ga ik met de hond naar buiten en laat hem lekker snuffelen. Nog steeds kan me dat ongeduldig maken, maar ik kan me nu veel meer berusten in het moment. Eenmaal thuisgekomen zeg ik de kids gedag want die gaan naar school en stap ik onder de douche. Na het douchen zet ik nog een kop koffie en klap ik de laptop open, klaar voor een nieuwe werkdag. Ik merk bij mezelf dat ik ondanks mijn burn-out en stressklachten toch minder gejaagd ben en meer rust in mijn hoofd heb. Ik bedenk me dat ik voorheen altijd een kan met water mee naar boven nam. Nu vergeet ik zelfs vaak een glaasje water in te schenken. Tijdens het werk merk ik dat ik veel meer gefocust ben en het denken me makkelijker afgaat. Ook thuis is dat trouwens het geval. Een gevolg van niet drinken is dat emoties ongefilterd en puur binnenkomen en daar moet ik nog wel aan wennen. Op moeilijke momenten zoals bij mijn terugval in mijn burn-out, komt het alcoholverslaafde deel van mijn brein ‘Henk’ zich nog wel eens melden, maar ik weet dat dat niets gaat oplossen. Hoe fijn is het dat ik nooit meer die discussie met mezelf aan hoef te gaan, die continue vraag over wanneer wel en wanneer niet mogen drinken en de gevoelens van schaamte, spijt en lichamelijke ongemakken die erbij komen kijken. Dat is het echt niet waard. Sterker nog, ik heb nu echt het gevoel dat ik leef, met alle positieve ervaringen en uitdagingen die daarbij komen kijken. Met de kids voel ik me ook meer verbonden. Niet dat ik ze voorheen negeerde, integendeel, maar ik was vaak geïrriteerd en geprikkeld en met mijn gedachten bij het eerste (of volgende) wijntje die dag. Ik kan nu echt genieten van het samenzijn. Hoe heerlijk is dat! Ook mijn relatie met mijn vrouw voelt verbeterd. In plaats van in een dronken bui haar schreeuwend opgekropte dingen te verwijten kan ik nu rustig blijven en het meer bij mezelf houden. Geen verwijten meer, veel minder irritatie en boosheid, wel meer contact. Ik merk ook dat mijn vrouw veel meer verbinding met mij zoekt. Dat vind ik erg fijn, het geeft mij vertrouwen en zorgt er ook weer voor dat ik meer positieve energie kan steken in ons. De dag verloopt rustig. Af en toe lees ik op Alcohol de Baas de bijdragen van lotgenoten, om toch bewust te blijven van het gevaar van een uitglijder en terugval met alcohol. De herkenbaarheid van lotgenoten en hun verhalen helpen mij om scherp te blijven. De verslaving verdwijnt meer naar de achtergrond, en dat is voor Henk reden om zich op sommige momenten toch even te laten horen: als het zo makkelijk gaat dan viel het met die verslaving echt wel mee. Eentje op z’n tijd moet toch kunnen? Dank voor je advies Henk, daar gaan we niets mee doen. Ik moet terugdenken aan de afgelopen jaren, toen ik zoveel dronk. Ergens blijft altijd het gevoel hangen dat het wel meeviel. Nadat ik gestopt ben heb ik nooit echte onbedwingbare zucht gehad. En het stoppen zelf ging, nadat de knop om was, ook verrassend makkelijk. Misschien beschik ik over veel zelfdiscipline. Ik weet ook dat als ik met dit soort grotere issues eenmaal iets heb besloten, ik daar niet meer op terug kom. Daar prijs ik mezelf gelukkig mee. Want tegelijkertijd blijft altijd het gevoel hangen van ‘eentje kan wel’ en daarom hou ik steeds de metafoor van de bekerplant van Allen Carr in gedachten. Eenmaal de eerste gepakt glijd je bewust of onbewust zo weer af naar je oude dagelijkse drinkpatroon. Ik herken dat nog van het stoppen met roken, waar ik naar mijn idee helemaal niet zo verslaafd aan was -in ieder geval veel minder dan aan de alcohol. Gewoon even één sigaretje werd al dezelfde week weer een pakje per dag. Maandelijks lees ik meerdere malen mijn lijst met ‘36 voordelen van gestopt zijn met alcohol’ door en gedurende de tijd zijn er daar ook nog een stuk of drie nieuwe bijgekomen. Alhoewel ik me daar toen helemaal niet van bewust was, stond mijn leven echt in het teken van drank. Het kopen, drinken en herstellen ervan, of het bezig zijn met momenten om te kunnen drinken. En daarbij ongemerkt toch heel vaak smoesjes gebruiken en stiekem gedrag vertonen, zoals altijd een reden vinden om te drinken, een extra slok nemen of flessen verbergen. Vooral het laatste jaar werd dat ook voor mijzelf merkbaar, helemaal na de operatie van mijn vrouw. Zij heeft de laatste maanden vaker geroepen dat ik teveel dronk. Ik dacht altijd dat we gelijk op gingen. Dat we allebei een probleem hadden -of niet. Maar achteraf gezien dronk ik toch net wat meer, langer, eerder en vaker en heb ik mijn vrouw onbewust gebruikt om te kunnen drinken en mijn eigen drankgebruik te verbloemen en te rechtvaardigen. En dat spijt me enorm. En dan de impact die het heeft gehad op mijn werk en gezin. Met een aantal wijntjes op je werk nog doen, of juist de volgende dag vanuit je brakheid niet goed kunnen functioneren is natuurlijk absurd. Laat staan de aandacht die ik niet aan mijn gezin heb gegeven, de woede-aanvallen, irritaties en verwijten in plaats van de echte verbinding zoeken. Alcohol maakt meer kapot dan je lief is -ook voor jezelf trouwens. Vanuit de verslavingszorg gaven ze aan dat ik gelukkig nog een gezin, baan en huis had. Dat nu het juiste moment was om te stoppen, omdat de volgende stap het kwijtraken van dat alles zou kunnen zijn. Dat voelde allemaal zo ver weg. Maar als ik de vergelijkbare verhalen van lotgenoten lees, had dat beslist geen onrealistisch scenario geweest. Ik ben dankbaar dat ik de kracht heb gevonden om te stoppen met alcohol. En gestopt te blijven. Gestopt zijn voelt heel goed, alsof het nooit anders is geweest. En tegelijkertijd soms toch ook wel eenzaam. Omdat ik weet hoe het ooit was. Omdat in mijn omgeving en de maatschappij in het algemeen drank de norm is en niet drinken soms een beetje vreemd. Zeker op verjaardagen, waarop traditioneel veel gedronken wordt heb ik het nadat de eerste wijntjes zijn ingeschonken wel gezien. Ik heb me nooit gerealiseerd dat je al na de eerste slokken zo uit je mond kan stinken. Laat staan na anderhalve fles, terwijl ik destijds echt dacht dat als ik wat afstand hield mensen het niet zouden ruiken. Nadat er meer wijn in het spel is hebben gesprekken ook steeds minder diepgang. En mensen worden zo luidruchtig. Sinds mijn burn-out is dat iets waar ik slecht tegen kan. Of heb ik dat altijd al gehad maar met alcohol onderdrukt? Alcohol gaf mij altijd rust in mijn hoofd, in plaats van angst, gejaagdheid, overprikkeling, irritatie en stress. Het gestopt zijn doet paradoxaal genoeg hetzelfde. En dat de hele dag door. Ik las onlangs twee hele mooie quotes die me voor altijd bij zullen blijven: 1. Alcoholism is to give up everything for one thing. Sobriety is to give up one thing for everything 2. I would rather go through live sober, believing I am an alcoholic, than to go through life drunk, trying to convince myself that I am not. Zo treffend. En zo waar. Vooral de laatste quote sluit goed aan op hoe ik het nu beleef. Tegenwoordig weet ik dat ik een alcoholverslaving heb, in tegenstelling tot ‘vroeger’, toen ik mezelf er steeds van probeerde te overtuigen dat ik geen alcoholist was. We konden ook geen alcoholisten zijn want we dronken toch goede, duurdere wijnen? Ik heb de eigenaar van de wijnhandel wel eens subtiel gevraagd of deze veronderstelling klopte. Ja uiteraard herkende hij dat, echte alcoholisten kopen niet bij hem in de winkel maar halen hun goedkope alcohol bij de supermarkt. Nu weet ik wel beter. Het feit dat in mijn hoofd mijn alcoholverslaafde vriend Henk er mij nog steeds van probeert te ‘overtuigen’ dat één drankje best wel kan, is het beste bewijs dat er sprake is van verslaving. Anders had dat ene drankje in mijn hoofd nooit een issue geweest. Een belangrijke uitspraak van de AA hierbij is: één is te veel en duizend nooit genoeg. En dat is voor mij heel herkenbaar. Vrij vertaald: neem die ene niet want dan ben je binnen de kortste tijd weer terug bij af. Tegenwoordig heb ik ook geen last meer van al die lichamelijke ongemakken denk ik terwijl ik nog een koffie en chocoladekoekje pak, mijn nieuwe verslaving. En de bijbehorende spanning over mogelijke risico’s op enge ziekten is ook verdwenen. Ik voel me over het algemeen veel stabieler, ben veel minder geprikkeld en kan zaken nu meer bij mezelf houden zonder verwijt aan anderen. Dit is ook een gevolg van het herstel van mijn burn-out, die twee hangen nauw samen met elkaar. Tijdens het avondeten drinken we nog steeds water, alhoewel ik tegenwoordig wel een klein in plaats van een groot glas pak. Na het eten ruim ik de afwas op en doe met de hond nog een rondje. Gedachten die in mijn hoofd opkomen laat ik gaan en ik luister aandachtig naar de vogels die fluiten en andere geluiden om mij heen. Eenmaal terug breng ik samen met mijn vrouw de kids naar bed. Regelmatig ben ik een half uur of langer boven bij de kids en dat vind ik heel fijn. Ik kan nu met al mijn aandacht bij hen zijn, zonder geprikkeld te zijn of gedachten aan wijn die nog gehaald of gedronken moet worden. In het algemeen merk ik dat ik tegenwoordig rustig en geduldig kan zijn naar de kids, wat ik erg prettig vind. En zij kennelijk ook, gezien de aandacht die ze me nu geven. Als ik beneden kom zet ik een kop verse Earl grey thee. Het geeft me voldoening om bewuster bezig te zijn met het maken van thee en koffie. Onlangs heb ik ook een perculator gekocht waarin ik met vers gemalen koffiepoeder zelf koffie kan zetten. Met mijn vrouw heb ik het nog even over de kids en de planning voor morgen en we kijken samen naar de Code van Coppens op tv. Nadat ik de hond nog kort heb laten plassen is het tijd om naar bed te gaan, vanwege mijn burn-out ga ik standaard rond negen uur naar bed. Mijn vrouw gaat dit keer gezellig mee naar boven en in bed lees ik nog wat voordat ik ga slapen. Een jaar geleden hadden we nu de tweede of zelfs derde fles wijn opengetrokken en zaten we nog wel tot een uur of half twaalf te ‘bingedrinken’ (meer dan 5 drankjes in twee uur tijd). Gelukkig behoort dat tot het verleden. Alhoewel ik moe ben voel ik me ook nog fris en bedenk me hoe heerlijk het is om de hele dag bewust te hebben meegemaakt. Wat een vrijheid en wat een rust!

En doe je zingend een rondedansje:-) Moe maar voldaan naar bed met een (luister)boek ter afsluiting en morgen vroeg op voor een wandeling. #voorsprongopjezelf

Goedemiddag, Gisteren na mijn laatste bericht al het bestelde bier door de plee gegoten. Weg ermee! Zonde van het geld maar was nog meer zonde geweest als ik het had opgedronken. Gaan slapen en heel lang. Was denk ik oververmoeid/teveel prikkels. Nu ben ik daar blij mee natuurlijk want ik voel mij redelijk goed. 3 nachtdiensten gaan lukken. Die kittens en Mimi in mijn slaapkamer heeft mij veel slaap gekost want bij elke piep en miauw werd ik wakker en alert. Nu in de poezenkamer een aparte plek voor hen gemaakt. Zo kan ik rustig slapen en zij zijn veilig apart in de nacht of als ik moet slapen overdag. Want ik heb echt slaap nodig. Ja wie niet? @Lika een echte trigger of excuus? Weet het niet. Maar heb een nieuwe mobiel en moest alles overzetten, simkaart, pukcode al die ellende. Ben er zo slecht in en iemand zou komen helpen. Heb het zelf gedaan en lukte van geen kant. Sim vergrendeld dus mobiel kan ik niet gebruiken nog. Frustreert mij zo en ook dat iemand zich niet aan een afspraak houdt. Nogmaals geen excuus om te gaan drinken maar had het gehad. Angry en tired. @FrancoiseJa ik denk dat jij een punt hebt, zelf ook over nagedacht. Trek mij alles teveel aan en wil het oplossen en dan ga ik ver over mijn grenzen heen. Draag liever het leed of geluk van de ander dan het zelf te ondergaan, zoiets. Ik log ook juist niet al te vaak in maar zal het dus nog iets minder moeten doen. Balans daarin. @Anitawest super sterk dat je het hebt aangegeven op jouw werk. Sterkte en succes. Lijkt mij niet gemakkelijk. Ook 1 keer gedaan en dat werd gelukkig goed ontvangen. Ook omdat alcoholisme als ziekte wordt gezien en de werkgever je daardoor niet kan ontslaan op staande voet. Een chronische ziekte in mijn geval helaas. Dat blijkt wel. Fijne dag allemaal! Ik ga mij op mijn 3 nachtdiensten richten en de 5 dagen vrij erna moet ik anders gaan indelen. Er moet iets anders dat zeker.

Goedemorgen, ik moet vaker zo vroeg op bed.. Alle waarden op mijn smarthorloge zijn nu beter. Die waren afgelopen weken al niet zo goed, vermoeidheid van de motor vakantie. De week erna, aantal X maar 6 uur slaap.. Het werd steeds minder.. Stress door ex erbij.. Nu 9 uur slaap gehad en dat voelt als bij tanken. Dagpact Freekie

Heel blij van geworden!! Drie zwanen vlogen vlak boven mijn hoofd. Prachtig.

Gefeliciteerd @Anitawest!! Wat goed van je. Jezelf serieus nemen. Voor jezelf opkomen. Zo dappper. Dat valt niet mee, maar één ding is zeker: nuchter lukt dat beter EN nuchter lukt het waarschijnlijk ook alleen maar om (een begin van) tevredenheid en trots op jezelf te voelen. Houd vast. Wat zul je opgelucht zijn.

Okkie Ania en Smaragd. 3 dappere berichten hier vlak na elkaar te lezen.wat fijn. Eerlijkheid begint bij en naar jezelf.

een hele goede morgen allemaal, Zowaar een zonnetje hier. Vanmiddag weer een scan, dus dat word weer spannend Helaas de uitslag pas over 3.5 week 🤔 Enfin, nog maar even een tweede bakkie koffie dan

Ik ook! Tegelijkertijd denk ik “ moet je horen wie het zegt”. Ik doe het namelijk zelf niet of nauwelijks. Uit angst inderdaad en helaas kwam die angst voor mij een paar keer precies zo uit. @Quinn, door juist wel te schrijven over je depressie help je mij weer. Dankjewel daarvoor. Herkenning geeft mij vaak weer een beetje lucht.

@Charly gefeliciteerd met je zes maanden. Je komt weer een wagon verder naar voren te zitten in onze trein. Respect ook voor @billy1981, @Amethist en @wimmelt.

Ik weet nog dat een vriendin langskwam toen ik heel depressief was. Ze waarschuwde me dat als ik te lang ‘zo’ bleef ik geen vrienden meer zou overhouden. Dat was precies mijn angst!!!! Maar ik kon niet anders. Ik denk er vaak aan terug. Alsof je het kunt veranderen als je maar hard genoeg je best doet. Puh!

@Quinnje hoeft je wat mij betreft nooit te verontschuldigen voor het uiten van je depressie. Gewoon niet. Het is volkomen ok dat je dat doet. Al gun ik je heel iets anders! Maar ik ben blij je te kennen met depressie en alles.

Dan zet je een lekker potje thee 😋

Dank je wel @Lika! Het doet zo goed dat mensen mij een hart onder de riem steken hier! Heb nu ook weer zo'n zin in een glas wijn. Blij dat ik het niet in huis heb. Want wil echt volhouden!

In de week van zondag 30 oktober 2023: de knop om Zondag Ondanks de anderhalf of twee flessen wijn die ik op heb schrik ik van mijzelf. Zei ik dat nou echt? Het is zondag, begin van de nacht en onze jongste dochter heeft ons wakker gemaakt. Wakker geschreeuwd kan ik beter zeggen, het arme kind staat bovenaan de zoldertrap en heeft de hele trap plus muur onder gespuugd. Doodziek. Ik ben zwaar geïrriteerd en het eerste wat ik denk, en ook zeg, is: ‘Ik kan niet eens een avondje goed drinken en dan gebeurt er dit weer’. Direct daarna overvalt me een zwaar gevoel van walging en schaamte. Is dit nou de papa die ik voor mijn kinderen wil zijn? Ik heb stiekem wel vaker gemerkt dat ik de drank belangrijker maakte dan de kids, maar dit spant de kroon. Ik word me er pijnlijk van bewust en ik kan er niet meer omheen: ik heb een alcoholprobleem. Ik zie maar één uitkomst, en dat is stoppen met alcohol. Terug in bed (in dat van de oudste dochter want de jongste slaapt nu in ons bed) ga ik op internet direct op zoek naar informatie over alcoholverslaving. Ik besluit hier de volgende dag in nuchtere toestand verder onderzoek naar te doen en val rustig in slaap. Want ik voel aan alles dat dit (eindelijk?) het moment is om ook echt werk te maken van het stoppen met de drank -in ieder geval voor een flinke periode. Maandag De volgende dag besteed ik grotendeels aan het doen van online testen en het bekijken van sites van verslavingsklinieken en andere sites die gaan over het stoppen met alcohol. Een belangrijke vraag die ik heb is ‘ben ik verslaafd aan alcohol?’. Daar is geen uitsluitend antwoord op te vinden. Volgens de ene site ben ik ten minste een probleemdrinker, volgens de andere ben ik een excessieve drinker en de derde site zegt dat ik verslaafd ben en echt hulp nodig heb. Ik ben in de war. Tot de conclusie dat ik een probleemdrinker ben was ik gisteravond al gekomen. Maar om nou te zeggen dat ik alcoholverslaafd ben? Moet ik dan net zoals een kennis van ons worden opgenomen in een kliniek? En kan ik dan mogelijk nooit meer drinken? Dat beeld staat toch nog wat verder van me weg. Laten we eerst maar eens, zeg, de komende maand niet drinken. Dan zien we wel verder. Dinsdag Ik ben in de auto op weg naar mijn coach die ik voor het werk heb in Zwolle. Om vragen op mijn antwoorden te krijgen, heb ik besloten te bellen met twee verslavingsklinieken. Op de snelweg krijg ik wel antwoord, maar niet helemaal de duidelijkheid die ik wil hebben De eerste kliniek geeft duidelijk aan dat zij alleen voor totale abstinentie gaan, niet voor minderen. Of ik verslaafd ben, is niet de belangrijkste vraag. Wel in hoeverre ik last en afhankelijkheid ervaar van mijn drankgebruik en welke hulp ik daarbij wil. De andere kliniek geeft aan dat er inderdaad sprake is van een alcoholverslaving, en dat gezien de hoeveelheden die ik dagelijks drink een detox onder begeleiding van artsen en medicatie voor de hand ligt. Er wordt uitgelegd dat ik opgenomen kan worden, maar er ook voor kan kiezen om ambulante zorg te krijgen. Daar schrik ik van, maar ik wil tegelijkertijd absoluut doen wat nodig is. Ter plekke besluit ik ook om de coach mee te nemen in mijn alcoholprobleem en het al dan niet tijdelijk stoppen met alcohol. Ik voel sterk de noodzaak om nu open kaart te spelen. En eenmaal thuisgekomen onderneem ik actie. Mezelf laten opnemen in een kliniek, dat voelt nog steeds heel zwaar. Daarnaast voel ik me bezwaard om het hier met de huisarts over te hebben en een verwijzing te vragen. En ik wil het vooral in eerste instantie zelf oplossen, ook mijn vrouw wil ik niet betrekken. Eerst maar eens laten zien dat ik ook daadwerkelijk stop met de drank, geen woorden maar daden. Daarnaast wil ik ook vermijden dat ik mijzelf ga vergelijken met onze kennis, hij had een serieuze alcoholverslaving. Ik moet mijn eigen probleem niet groter maken dan het is. Niet aanstellen maar doorpakken. Daarom besluit ik me in eerste instantie in te schrijven voor een online behandelprogramma van verslavingszorg ‘Brijder’, wat drie maanden duurt. Mocht dit toch niet werken dan kan ik altijd nog een kliniek inschakelen. Ik stuur ze een mail met de vraag of ik me mag aanmelden voor het programma en wil werken aan twee vragen: 1. wat maakt dat ik zoveel drink en 2. is het mogelijk om in de toekomst te kunnen blijven drinken? Ik kom er al snel achter dat het antwoord op de tweede vraag ‘de heilige graal’ is onder alcoholisten die hulp zoeken (en dat het antwoord voor vrijwel iedereen ‘nee’ is). En dan volgt die avond deel twee van de ‘rock bottom’ en bevestiging van mijn alcoholprobleem. Onze oudste dochter wordt thuisgebracht van de hockeytraining. We komen er achter dat ze daar haar jas heeft laten liggen. ‘Ik haal ‘m wel even op’ zeg ik. Normaal gesproken zou ik dat trouwens direct aangrijpen om ook even langs de supermarkt te gaan voor wijn, ergens heb ik dan ook het gevoel dat mijn vrouw het niet helemaal vertrouwd. Maar ik heb geen tijd om daar verder over na te denken. Onze oudste raakt namelijk totaal in paniek en schreeuwt een aantal keren: ‘Papa, hoeveel wijntjes heb je al op?’ Wat blijkt: ze heeft zojuist gezien dat de politie in de straat om de hoek een alcoholcontrole houdt. Het feit dat mijn dochter een alcoholcontrole direct linkt aan mijn drankgebruik en daarbij volkomen in paniek is, raakt me in mijn hart... Woensdag Ik wacht met smart op antwoord van Brijder. Ik denk dat ik al minstens vijftig keer in mijn mailbox heb gekeken voordat ik eindelijk een mail terug krijg. Jitske van Brijder geeft aan dat ik waarschijnlijk wel toegelaten kan worden tot het behandelprogramma. Het aantal glazen wat ik per dag dronk kan volgens Jitske wel een obstakel zijn in verband met de detox. Omdat we ook wel eens enkele dagen niet hebben gedronken lijkt de kans op heftige ontwenningsverschijnselen kleiner. Ik mag me daarom aanmelden en binnen een week weet ik of ik toegelaten word. We hebben het ook over minderen of stoppen en Jitske geeft aan dat minderen voor veel mensen lastig is omdat het stemmetje in je hoofd je continu probeert over te halen om toch te drinken, dat blijft een gevecht. Van Brijder mag ik zelf beslissen wat ik ga doen: minderen of stoppen. Ook na het incident met mijn dochter de vorige dag groeit het bewustzijn dat stoppen voor mij de enige optie is maar nog helemaal zeker ben ik niet. Aan de andere kant heb ik geen zin meer in gedoe, het wel niet-wel niet drinken stemmetje in mijn hoofd, dat ik me continu moet gaan verantwoorden naar mezelf en goedkeuring moet geven om te drinken. Maar nooit meer drinken? Dat is wel heel lang zeg. Nooit meer drinken met kerst, verjaardagen, feestjes, Koningsdag, oud en nieuw, vakanties, op terrasjes, etc etc. Ik besluit dat nog even te laten bezinken. Donderdag Ik voel me gespannen en blij tegelijk. Gespannen omdat ik de hele dag wacht op een mogelijke goed- of afkeuring van Brijder. Mag ik deelnemen aan het online programma? Als dit niet het geval mocht zijn dan heb ik besloten dat ik hulp ga vragen via de huisarts. Ik ben ook blij omdat ik voel dat ik de juiste beslissing heb genomen. ‘De knop is om’ zullen lotgenoten niet lang daarna tegen me zeggen. Deze dag is ook de dag van verandering. Er wordt me duidelijk dat stoppen met alcohol voor mij de enige manier is. De gevolgen van dit besluit kan ik nog niet helemaal overzien en dat maakt me onrustig, en tegelijkertijd wil ik ook doorzetten. Ik begin op zoek te gaan naar ervaringsverhalen van anderen die gestopt zijn met alcohol. Ook luister ik de podcasts van Koos van Plateringen, Jan van Heemskerk en Jacqueline van Lieshout, die met verschillende (on)bekende Nederlanders in gesprek gaat over stoppen of minderen met alcohol. Alle afleveringen heb ik verslonden. Wat een herkenning! Er blijken veel meer mensen te zijn die met alcohol worstelen. Wat me heel erg bezighield was de vraag hoe mijn drankgebruik zich verhoudt tot anderen. Is het wel zo erg? Ik heb toch gewoon een baan, ik functioneer toch gewoon? Het beeld wat ik had van een alcoholist is die van een dakloze, die voor de Albert Heijn ’s morgens goedkope blikken bier drinkt. Al snel leerde ik dat alcoholisme verschillende gradaties kent. Ik las over de ‘bekerplant’ en het afglijden’ van Allen Carr, dat iedere gebruiker zich op een hellend vlak bevindt naar dat eindstation: de alcoholist die niet meer te redden is en de dood. Ik leerde de term ‘functionerend alcoholist’ kennen, de veel voorkomende alcoholist zoals ik, die nog wel goed kan meekomen met de maatschappij maar tegelijkertijd ook aan het afglijden is. Ik voel me vanaf deze dag niet meer alleen. Ik voel herkenning en erkenning. Lees verschillende herkenbare verhalen. Ook over stoppen en minderen. Ik leer over ‘uitglijders’ (eenmalige terugval in drinken) en ‘terugvallen’ (weer terug in gebruik vallen). En ik heb zoveel vragen. Wat moet ik in plaats van al die wijntjes nu drinken? Hoe ga ik om met ‘zucht’? Hoe zullen anderen met mij omgaan? Was het allemaal wel zo erg? Moet ik mijn leven nu helemaal anders gaan inrichten? Wat vindt mijn vrouw ervan? Ook heb ik behoefte om het met iemand te delen, zonder veroordeling of vragen. Zondag heb ik een afspraak met een vriendin om te wandelen. Haar wil ik het graag vertellen. En ik ben heel benieuwd naar haar reactie, vind het ook erg spannend. Hoe reageert ze? Herkent ze het? Of ziet ze het probleem juist niet? Vind ze het een goede keuze of juist overdreven? Zal ze wellicht gaan aangeven dat helemaal stoppen niet nodig is? We zullen het zien. Vrijdag De verlossende mail komt binnen: ik mag door met de online behandeling! Ik krijg toegang tot het portaal en ook een behandelaar/psycholoog toegewezen. Nu voelt het allemaal officieel. En ook spannend, want ik heb mijn vrouw nog niets verteld. Ik wil dat na het voltooien van het behandelprogramma doen, of eerder als ze er zelf over begint dat ik niet meer drink. Direct ga ik aan de slag met het invullen van het dagelijkse schema, ik kan al 5 dagen ‘0’ genuttigde glazen invullen! Een trots gevoel overvalt me. Ik lees al een tijdje mee met het forum ‘Alcohol de Baas’. Daarop helpen lotgenoten elkaar met vragen, schrijven ze hun eigen verhalen op en waar ze tegenaan lopen. Zoveel herkenbaarheid! Ik heb in mijn zoektocht naar hulp ook bij de AA gekeken. Dat leek me wat te zwaar en dit forum past prima bij mijn behoefte om te schrijven, delen, leren en ontdekken. Pas na verloop van tijd kom ik erachter dat veel van wat ik op het forum leer zijn oorsprong heeft bij de AA en het zogenaamde ‘Twaalf Stappenprogramma’. Mijn eerste post op het forum start ik in ieder geval wel op de in mijn ogen typische AA wijze: ‘Ik ben James en ik ben verslaafd aan alcohol.’ En tot mijn grote vreugde en verbazing krijg ik direct een aantal bemoedigende reacties terug. Dat voelt fijn, het contact met mensen die mij begrijpen en dezelfde weg (meermaals) hebben afgelegd. Zoals de herkenning van steeds redenen zoeken om te drinken, ‘het grote smoezenboek’ en ‘achterdeurtjes zoeken’ genoemd. En dus de grote vraag: kan ik minderen en blijven drinken? Een vraag die ik direct kreeg was waarom ik mijn vrouw niet in het proces betrok. Zij had ook recht om te weten waar ik mee bezig was, en kon mij dan ook steunen. Daarnaast hield ik door mijn vrouw niet te betrekken het zg ‘achterdeurtje’ open: een mogelijkheid om toch weer te beginnen met drinken. Daar kan ik me heel erg in vinden en met lood in de schoenen besluit ik het haar de volgende dag te vertellen. Zaterdag Ik kijk niet uit naar deze dag. Voel me zelfs wat neerslachtig. Het is normaal gesproken de dag van borrelplanken en wijn aan het einde van de middag, het is de dag van het verjaardagsfeestje van mijn schoonzusje waar ik eerder zo naar uitkeek maar nu niet meer kan drinken, en het is de dag van ‘het Gesprek’ met mijn vrouw. Ik voel de behoefte naar een glas wijn (eigenlijk de hele fles) en weet dat ik dit gevoel moet onderdrukken. Later in het behandelprogramma leer ik dat ik deze zucht juist moet laten zijn, dan is het ook zo weer weg. Het is een Stomme Dag. Zeer gespannen leef ik naar de avond toe. Wanneer zal ik met mijn vrouw in gesprek gaan? Mijn bedoeling was om het voor het feestje te doen, maar gaat dat lukken met de kids? Dan blijkt dat mijn vrouw zich niet lekker voelt en op tijd naar bed wilt gaan. Ik voel de spanning van me afglijden. Nog één hobbel te gaan vandaag, het feestje, en ik voel steeds meer weerstand om erheen te gaan. Sta ik daar straks met m'n colaatje, te kijken naar hoe iedereen zijn of haar wijn naar binnen staat te hakken. Ik besluit om al vroeg te gaan, en ook na een uurtje te vertrekken. Bij binnenkomst biedt mijn schoonzusje me gelijk een drankje aan. ‘Wijntje’? zegt ze blij terwijl ze me het glas half in mijn hand drukt. ‘Euh, nee, doe maar colaatje’ zeg ik besmuikt. Ik geef aan dat ik me net zoals mijn vrouw niet zo lekker voel en ook weer op tijd naar huis ga. En hiermee is de kous af. Waar ik me in het begin van het feestje nog erg onwennig voel, en onbewust steeds weer naar het lege wijnglas blijf grijpen wat voor me staat, blijkt het in de loop van de avond toch gezellig te worden. Ik raak in gesprek met mensen die met de auto zijn en dus ook nauwelijks drinken. Het is ook de eerste keer dat ik aan een vreemde vertel dat ik gestopt ben met het drinken van alcohol. Zo’n gesprek zal ik vaker hebben en is kennelijk een noodzakelijke stap in het proces van herstel. En om een uur of twaalf loop ik opgewekt en trots naar huis toe. Dat heb ik maar mooi gedaan die eerste keer! Ik kan niet wachten tot de volgende ochtend, het moment dat ik fris en zonder kater uit bed stap. Zondag Vandaag zou ik een wandeling maken met een vriendin, maar helaas heb ik mij vergist. Het is ‘pas’ volgende week. Ik had haar graag willen spreken voor mijn gesprek met mijn vrouw. Dat voelt enigszins als een domper, omdat ik me er zo op had ingesteld om voor de eerste keer een bekende over mijn alcoholprobleem te vertellen. Aan de andere kant, voelt het ook goed om mijn vrouw als eerste te betrekken. Daar heeft ze natuurlijk ook recht op. De dag van de waarheid. Wat gisteravond niet is gelukt ga ik vandaag doen: het gesprek met mijn vrouw. De hele dag lukt het me om de spanning voor het gesprek voor me uit te schuiven. We eten en ik breng de kids naar bed. Nadat ook onze jongste dochter slaapt kan ik er niet meer onderuit. Ik bereid een aantal zinnen voor en oefen in mijn hoofd meerdere malen het gesprek. De spanning breidt zich vanuit mijn buik nu snel uit naar mijn hele lichaam, ik voel het van top tot teen en mijn hart begint te bonzen. Ik bedenk me dat het beste is om snel ‘spijkers met koppen te slaan’, en het gesprek niet langer uit te stellen. Dus loop ik naar beneden en ga op de bank zitten. Ik wil ook niet meer twijfelen en steek gelijk van wal. ‘Ik wil het ergens met je over hebben’ zeg ik en ik zie mijn vrouw zich verschrikt omdraaien. Ik heb me helemaal niet gerealiseerd dat zij deze woorden ook anders zou kunnen interpreteren. ‘Misschien is het je opgevallen dat ik de afgelopen week niet heb gedronken’ vervolg ik daarom snel. ‘Je hebt het al een aantal keren benoemd, en na afgelopen zondag werd het me duidelijk dat je gelijk hebt. Ik heb een alcoholprobleem en ben sinds gisteren online in behandeling bij een verslavingskliniek’. Zo, dat is eruit. Mijn opluchting is compleet nadat mijn vrouw heel fijn en begripvol reageert. Ze geeft aan dat ze zich de laatste tijd nogal zorgen maakte over mijn alcoholgebruik en dat ze het heel dapper vindt dat ik de stap heb genomen om te stoppen met alcohol en het ook met haar te bespreken. Het blijft natuurlijk een onwennig gesprek, waarin ik toch ook bij ons beiden de opluchting voel dat het eindelijk op tafel ligt. Het voelt erg fijn dat ik haar heb betrokken in mijn proces, eerlijk ben geweest en niet meer stiekem hoef te doen. Wat een mooi einde van mijn eerste en zeer turbulente week alcoholvrij! Er valt een last van mijn schouders. Het voelt nu echt, en ook geaccepteerd. Er is geen weg meer terug, dat wil ik ook niet. Waar deze reis me gaat brengen weet ik nog niet maar ik ben er klaar voor.

Lieve mensen, heel erg bedankt voor jullie reactie en alles. Sorry voor de uitingen van mijn depressies, ik doe m'n best om die bij mensen weg te houden om besmettingen te voorkomen, maar alles liep me volkomen uit de hand. Zoals gezegd. Mijn medicatie ligt onder de loep en gaat sowieso verder aangepast worden. En natuurlijk moet ik stoppen met de zelfmedicatie, want daar wordt niets beter van. Opkrabbelen, terugveren, alles weer bij elkaar rapen en proberen het beter te doen. Beter te leven. Ik ben nog lang niet zover als ik wel dacht.

Goed bezig @Roberto nu de kunst om niet al het achterstallig werk in te korte tijd weg te werken. Wat mij helpt is de volgende gedachte, aangezien ik nuchter blijf hoeft niet alle werk vandaag, dat kan komende weken ook nog wel, prioriteren en lief zijn voor jezelf.

Och Quinn, jij bent zo waardevol, voor anderen, voor jezelf, jij bent jij. Maar je kijkt zo rottig tegen jezelf aan helaas. Zou C nog bij jou zijn als hij jou niet heel hard nodig had? Jíj bent het waard om voor te knokken, C is het waard om voor te knokken. Jouw kinderen ook, ook al heb jij het gevoel dat ze jou niet meer nodig hebben. Ík vind jou waardevol, ik ben blij met jouw bijdragen op het forum, en ik ben niet de enige zoals je ziet. Ach Quinn, ik kan hele lappen gaan schrijven, ik wil eigenlijk alleen maar zeggen: Knok voor jezelf, knok om jezelf weer als mooi mens te gaan zien... ❤️

NP!

Dankje @herman0167 en @lady jane

Sorry Anita

goeiemooiemorgen frummers vandaag vriendin die 70 wordt en ooit was deze dag mijn trouwdag nu mijn saunadag

Moghu Freekie, Anita en alle anderen. Lekker dat je uitgerust bent.

Goedemorgen, Matige nacht gehad, veel moeite met inslapen, miste de slaapmutsjes. Maar toen ik eenmaal sliep, toch redelijk geslapen. Ook gespannen voor de nieuwe werkdag. Hoop betere start als vrijdag, toen ik een blackout had. Ik wens jullie allen een mooie dag.

Ik ben ook net in bed gestapt, droog. Gisteren op het festival bij het kaasplankje 1 glas côtes du rhône gehad. Het enige vd hele dag. Een half uur later zegt de Stier: wat heb je ineens een rode kop! Ik voelde al zoiets. Het lijkt wel of ik langzaam een alcoholallergie krijg of zo. Raar. Deze werkweek iig weer droog gepland.

Mooi bezig, @reboot.

Hoi Marian, Nee, was maar 1,5 weekje. Inmiddels weer een nieuwe baan verder en telkens regels maken.. dan wel drinken dan niet, dan maar 2 glaasjes werkt echt niet voor mij. Vandaag besloten rigoreus niet meer te drinken. Ben er zoooo klaar mee BASTA!!!!

Die gevoelens horen er nog bij na een half jaar, dar gevoel dat het saai is en dat stemmetje in het achterhoofd. Ik ben een jaar verder en heb dat niet meer. En ik kan juist veel gekker doen als ik niet heb gedronken, want ik ben meer ontspannen. Niemand die je dan aankijkt, zie die dronkelap 😀

Een half jaar! Ik kan bijna niet geloven dat het zo snel is gegaan! Maar makkelijk was het niet en ik ben er nog lang niet. Het is heerlijk hoe fris in ben, ik ben afgevallen, voel me fit, scherp en ben trots op mezelf. Ook merk ik echt dat mijn paniekaanvallen veel minder zijn en bijna niet meer voorkomen. Wat een onwijs verschil! Maar toch merk ik dat er altijd dat stemmetje in mijn hoofd zit. Als ik blij ben, moe ben, onrustig ben, allemaal triggers. Het is ook saai geworden. Maar ook zo rustig nu ik niet de hele tijd met alcohol hoef bezig te zijn. Wat ook gek is? Ik dacht altijd dat ik alcohol nodig had om het leven en moeilijke momenten aan te kunnen. Nou nee hoor, ik kan alles veel en veel beter aan zonder alcohol! Alleen het gek doen even lekker los zijn, dat mis ik echt. Maar hopelijk verdwijnt die wil naar de achtergrond.

Dank jullie wel voor het gebak, ik heb zelf een potje thee meegenomen ipv koffie. (Drink ik niet). Willen jullie een kopje? Kunnen we samen gebak eten.

Then to have never loved at all. Toevallig beluisterde ik deze in de auto , meerdere keren.

goede morgen, Fonny je hebt Anitawest van het dagpact gegooid, is al weer hersteld zie ik