Een kleine update: deze week ga ik de 2 maanden aantikken. Ik had er weinig voor gegeven toen ik hier weer opnieuw kwam. Het was al zo vaak fout gegaan na een paar weken. Wel de reden dat ik er hulp bij heb gezocht. Mezelf dus serieuzer genomen dan before. Ik had de bodem van het vertrouwen in mezelf wel bereikt. Belangrijkste voor mij is dat ik nu een paar keer door een "moeilijke" fase ben heengekomen zonder weer opnieuw te gaan drinken. Ik had nog nooit meegemaakt dat je je - juist na zo'n periode - beter en standvastiger gaat voelen. Dat weet ik dus nu. Wat ook bijzonder is is dat het tellen een beetje gaat ophouden. Die twee maanden weet ik dan wel, maar hoeveel weken en dagen (hoewel ook ik dat als alpha nog wel kan berekenen:) speelt steeds minder mee. De dagen rijgen zich aan elkaar wat dat betreft. Ik word 's ochtends niet meer wakker met de gedachte "o god, ik drink niet meer". Zelfs 's avonds kan ik rustig niks doen zonder drank erbij, hoewel ik nog wel graag vroeg in bed kruip omdat dat toch de veiligste plek is.
Het is natuurlijk niet één en al jubel - ik ben naast een alpha ook iemand van de fles halfleeg (toen ik nog dronk helemaal leeg) - er staan steeds weer dingen op het programma die direct gerelateerd zijn aan alcohol: mooi weer, verjaardag, vakantie - in mijn beleving blijft dat zo. De gedachte "misschien dan gewoon 1 keer" plopt zeer regelmatig op. Maar ook de heilloze weg die daarna volgt. Die plopt er gelijk achteraan eigenlijk. Het onderhandelen over hoe vaak het dan zou mogen en wanneer wel en wanneer niet.
Zo beschouwd is nu een niet al te groot offer om het gewoon niet te doen, juist niet voor een keertje. Ik ben nu vrij en houd dat graag nog even vol.