Klassement

In mijn stapel dingen die ik nog wil lezen en misschien nog kan gebruiken voor mijn werk...kwam ik de behoeftelijst van Geweldloze Communicatie tegen. Het is wel een ding ja, wat wil ik. Lika schreef er laatst over...na een compliment op haar werk. Het mechanisme: ik krijg een compliment over iets wat ik doe, dus ik ga meer van dat doen...automatisch. Me niet afvragend of het is wat ik wil. Op dit moment komt er veel voorbij op werkgebied. Word ik 'gevraagd'...en o, wat vind ik het lastig om te 'voelen' wat ik wil. Ja, dat is misschien een luxeprobleem. Lijkt het...want inmiddels heb ik goed in de gaten dat ik voor mezelf mag blijven zorgen. Is dit wat ik wil? Heb ik er voldoende ruimte, tijd voor? Kan ik het doen op de manier zodat ik er ook blij van word? Soms loop ik daarbij vast in emoties, 'drama's'. En de bijbehorende gedachten. Gelukkig heb ik een partner die me er op wijst. En dat kan ik dan, in tegenstelling tot 'vroeger' wel ontvangen...ook op dit vlak gaat het om zelfverantwoordelijkheid. Dat 'vroeger' is de tijd dat ik dronk. Dat is gestopt op 17 augustus. Vandaag alweer 11 maanden. Ik ben oprecht dankbaar. Voor het feit dat het me lukt om niet te drinken. Dat gevoel wordt enerzijds normaal..maar ook intens. Het is vanzelfsprekend en eigenlijk ook niet. Maar het geeft ruimte, op alle fronten. Ik heb af en toe gesprekken met mijn dochters...over mijn verslaving. Zo terloops af en toe. Daar ben ik dankbaar voor. Dat ik het tij heb weten te keren. Ook in de relatie komt nu ruimte. Voor mij begint het allemaal wat gelijkwaardiger te voelen. Op alle fronten. En ik wijt dat vooral aan het verdwijnen van de schaamte en schuld. De saus van zelfafwijzing, die overal overheen droop, gaat er wat vanaf. Het jaar komt in zicht...in het begin dacht ik: als ik dat jaar maar eens haal...nu denk ik, ach dat is mooi...maar ook maar 'een moment'. Het is de dag van vandaag die telt. Niet meer, niet minder. Vandaag drink ik niet.

Dat zei mijn dochter kunnen we samen naar mannen in zwembroek kijken

Je schrijft het allemaal erg mooi Thee, kan nog een hoop van je leren. En inderdaad dat laatste: het is de dag van vandaag die telt... zo zie ik het nu ook. Niet eens meer bezig met 'een jaar', 'de rest van mijn leven', gewoon: vandaag drink ik niet. En fijn dat alles een beetje op zijn plek begint te vallen bij jou.

Heee, Lars... die ken ik ergens van.. komt me bekend voor.

Dag lieve allemaal, Ik lees van sommigen dat zij liever even niets meer posten omdat ze vrezen dat ze een zeur zijn. Nou, dat is dus absoluut niet zo! In zware tijden moet je het van je af kunnen schrijven als je daar behoefte aan hebt. Al schrijf je negen keer per dag of twintig keer per week hetzelfde, als dat je gevoel is dan is dat zo! Wij zullen altijd proberen om een woord van bemoediging te posten en te steunen daar waar we kunnen, wees daarvan overtuigd. Voor iedereen: het wordt echt beter! Ik kan dat nu wel zeggen na 7,5 maand Lorazepamvrij te zijn. Soms steekt er een mindere dag (of nacht) tussen, maar het verschil met 8 maanden terug en daarvoor is er echt. Houd moed!

Bernice wat doe je zo heel de dag? Ik bedoel werk je nog of heb je ook hobby's? Heb je ook vrienden, want meestal trekken verslaafden zich terug en vereenzamen.

Goh zeg wat is er veel geschreven vandaag hartstikke te gek. Zo nu ff lezen. Maar eerst ff een knuffel geven aan Guus zo.

Misschien in de ogen van een niet-verslaafde kinderachtig maar voor een alcoholist die geen alcohol wil kan het het verschil betekenen tussen leven en dood. Klinkt dramatisch misschien, maar het tekent hoe relatief 'kinderachtig' is.

Nee Lars! Dat is juist heel erg volwassen. Je neemt namelijk verantwoordelijkheid voor jezelf. Je weet dat dit een trigger is. O, dat heb ik ook wel eens gedacht...het is toch te kinderachtig voor woorden...maar dat is het niet. Jij neemt hiermee je eigen herstel serieus! Echt! Hier hoef jij je niet voor te schamen.

Lieve Bolletje , wat ben jij een steun voor ons allen , zo lief ! Ik ken je natuurlijk niet , masr je bent echt een schat! Dank voor dit mooie lichtje!!!!! liefs Eleo

Ohhhh ja , nog even , die benen het gevoel dat je een lappenpop bent en er door heen zakt, of een heeeeeel zwaar gevoel in je benen/ je lichaam ! liefs

Ahhhhh lieve Guus en Brrnice, ik geef jullie eerst een dikke knuffel , voel mij zo gesteund en erkend , dit snapt inderdaad niemand. Soms denk je inderdaad dat je het over jezelf afroept , reactie van mijn man , je hoeft niet zo nerveus te zijn , je maakt je verl te druk. Pffffffff ga het masr eens uitleggen , dat je hier geen vat op hebt. Ook niet over de andere symptomen die komen en gaan.De grilligheid ervan maakt je soms zo wanhopig.En maar tegen jezelf blijven zeggen dat het healing is.als ik een wat betere dag heb trap ik er steeds weer in , denk dan ahhh morgen weer zo,n dag.wat valt dat dan weer tegen.Maar we gaan het redden meiden .Jullie zijn al een stuk verder , maar daar kom ik ook wel daar moet ik maar op vertrouwen.Misdchien als we allemaal genezen zijn kunnen we er samen een proostte op doen. Ik kan niet wachten schatjes!!!!!!! liefs Eleo

Bernice, zeker een hel, die spanningen, ik herken het ook zo de slapheid in je benen, id het gevoel dat je erdoor heen zal zakken, maar dat klagen kon ik alleen op het forum kwijt het is ook zo moeilijk om het gevoel over te brengen wat je voelt aan een ander, alleen mensen die het zelf aan de lijve hebben ondervonden kunnen dit begrijpen, dus wees jezelf op het forum, de herkenning gaat de genezing worden zij weten wat je doormaakt komt goed, we komen er ! Knuffel guusje

Ik herken dit! Maar je bent geen zeur!!! Deel je gevoelens en ervaringen. Daar helpen we elkaar juist mee. Ik moest ook even die drempel over (een week geleden) Ben snel geneigd me terug te trekken. Maar dat werkt niet.... Delen, delen, delen. We steunen elkaar!!

Welkom Pytje

Welkom, @Pytje. Ik zet je erbij met 1 juli als startdag hoor. Geen probleem.

Ha allemaal, Tja, hebben we nog vakantie nodig nu het hier zulk heerlijk weer is? Nee toch? Nou ja, behalve de werkmensen zoals ik misschien, maar ik mag geduldig wachten tot het september is. Dat slapen is met deze warmte voor veel mensen een gotzpe. Ik hoor niet anders dan geklaag daarover. Ik had afgelopen nacht ook moeite om in slaap te komen, maar uiteindelijk lukte dat toch. Had met de BBQ ook wel wat veel naar binnen gewerkt, dat blijft toch een valkuil voor me. @Kaida74 als je denkt het aan te kunnen kun je de volgende stap wel zetten. Alleen jij voelt dat aan. Als je te snel gaat roept je lichaam je wel terug. Als dat nu niet gebeurt kun je je vast concentreren op de volgende stap. Succes!

Dag beter, zo herkenbaar je verhaal. Ook ik val telkens terug. Wil maar verdoven. Laat alle gevoelens er maar zijn. Accepteer en omarm ze! Vandaag de 1ste maar niet nemen. Zo veel fijner om met een frisse kop en energie op te staan! Heen veel succes jij!