Klassement

Ff in volgorde van belangrijkheid... 1. Gezin/kinderen 2. 3. ...... 68. Werk

Nou lieve Fleur en Tasseke, wat een ellende allemaal Maar spuien helpt hè, gedeelde smart is halve smart Er komen betere tijden , echt waar, alleen nu even niet

Lika ik stoei zelf ook met deze situatie. Door langdurig personeels tekort en te veel taken en te weinig tijd is dit ontstaan. Had gewoon geen privé leven mee. Behalve de fles En mijn hond die ik wel elke dag een lange wandeling gaf. Nu krijg ik wel even de ruimte maar ik weet niet hoelang. Probeer daar nu ook maar niet mee bezig te zijn. Wel met zaken op een rijtje, prioriteiten. Ik heb zoveel gemist! Nu ben ik aan het inhalen. En geniet daar ook van. Straks wordt het puzzelen maar ik heb me voorgenomen om een aantal zaken anders te gaan aanpakken. En dus vooral ook de dingen die binnen mijn invloed sfeer liggen. Zoals nee zeggen tegen teveel extra werken. Een beroep doen op mijn collega’s en zelf meer gaan loslaten en afstand nemen. Ik hoor dat jij daar ook mee stoeit en het is niet gemakkelijk. Het moeilijkste is altijd jezelf en je gedrag te veranderen. Dat voelt anders, ongemakkelijk vaak. En anderen reageren er niet altijd positief op. Een hele strijd Lika maar wel waard om gevoerd te worden. Hou je taai en hou ze van je af daar op je werk!

Lars . Dat is pruimen met perenkool . Het maakt inderdaad deel uit van ieders leven maar wennen doet zoiets nooit

Ach wat verdrietig @Lars. Je schreef regelmatig hoe ze je aan het lachen kon maken en dat je zo op haar was gesteld. Snap dat je dit erg raakt. Hou het droog he.

Dank je Francoise, ik heb het gevierd met een ijsje.

Natuurlijk is een burnout werkgerelateerd, ik zou geen burnout krijgen van het mountainbiken of wandelen van de hond. Dat wil niet zeggen dat het 100% de schuld is van de werkgever. Het is de relatie tussen de werknemer en zn werk die niet goed is. De schuldvraag is daarbij een beetje een achterhoede gevecht. Als je eenmaal 6 maanden ziek thuis zit wat maakt het dan nog uit wie zn schuld het was. Het gaat om preventie en itt RSI en zo staat de preventie t.o.v burnout nog echt in de kinderschoenen. Zit zelfs gewoon in de taboe sfeer. En als het dan tot een burnout komt moet zo’n persoon correct en professioneel benaderd worden en dat heb ik al zo vaak schandalig fout zien gaan. Ook al kunnende verantwoordelijken aan de kant van de werkgever stuk voor stuk redelijke “net echte” mensen zijn, een bedrijf als geheel kan een gewetenloze meedogenloze entiteit zijn omdat individuele verantwoordelijkheden eindeloos verdund worden. En als je dan in je uppie met je burnout daar tegenover staat, kijk dan maar uit dat je niet vermorzeld wordt. Sprak hij terwijl hij een vrije middag heeft genomen omdat hij het gewoon echt ff niet meer trekt. En morgen misschien ook vrij. Heb toch nog dagen zat staan.

Hmmm...ik interpreteer dat dus anders...niet dat werk niet belangrijk mag zijn. Of dat je werkgever 'schuld' is aan je burnout...maar ik zie zo n lijstje dan als...wat is het belangrijkst in je leven? En dat is je gezin...en jij zelf. En daarin zelfverantwoordelijkheid nemen. Vind het altijd lastig om te 'beoordelen' of een burn out werkgerelateerd is. Ik heb zelf ervaren dat de manier waarop ik met dat werk omging, debet was aan mijn uitval. En niet alleen op mijn werk, maar ook prive. En ook in mijn situatie had de werkgever misschien wel wat dingen anders kunnen doen. Maar ik zeker ook. Met name in grenzen aangeven, me uitspreken, me minder verantwoordelijk voelen..ach de bekende dingen Ook nu, omgeschoold, ander werk..blijft dat voor mij opletten..maar nu ben ik eigen baas

@Etty als ik zie hoe in ons bedrijf werknemees behandeld worden vooral als ze net uit een burnout komen, er tegenaan zitten of er middenin (sms’jes van wanneer kom je weer terug!) dan is de rangschikking volledig wederzijds helaas. 20 jaar geleden had ik het niet zo geachreven maar ik ben een paar illusies armer nu.

Ha, mooi...ja, dat precies! 'We komen er wel'... Klein houden, objectief en met wat afstand kunnen kijken. Je voordeel doen met reacties van anderen...wat humor erbij...maar allemaal vanuit zelfverantwoordelijkheid. Ik snap wat je bedoelt. Niet 'bevestiging van buitenaf'. Nuchterheid, voor mij absoluut voorwaarde om hier te kunnen komen, zijn. Voor mij zijn het op zich geen grootste, rigoureuze veranderingen ... maar wat het vervolgens doet, voelt wel zo. Voor mij. Keep up the good work.

Daarom deel ik hier zo uitgebreid. Nu zie ik het en kan ik ernaar kijken. Dat is op zich al een heel eind op weg naar anders handelen. Die ruimte waar je het over had @Thee. Ruimte om er iets mee te doen of het (bijna!) op tijd te herkennen. En dat herkennen, erkennen geeft al weer lucht en relativering. zo net op mijn werkoverleg gedeeld dat ik het druk vind, steken ga laten vallen en blij zal zijn als collega weer terug is. Niet vanuit de behoefte aan aai over mijn bol , die ik ook niet kreeg, maar puur omdat het belangrijk was voor mezelf. Verantwoordelijkheid nemen. Zo voelt het. En ja @bumperjim door bovenstaande kom ik dan uit bij de prioriteit waar die hoort. Want dan heb ik daar ook weer de aandacht bij. Zo fijn om dit te zien en er iets wel of niet mee te doen. Dat is toch echt wat anderhalf jaar nuchter oplevert.

Goedemorgen lieve mensen Dagpact Rapilos Nietmeer Kohtje Francoise Antoinnette Sterkte Lars Hier loopt deze dag helemaal anders dan gepland. Ik zou naar zwemplas vanmiddag, maar komt van alles tussendoor helaas. Morgen nieuwe kansen

Haha...een ezel... Hoe herkenbaar...maar he, je ziet het! En nu keuzes maken in wat en ook hoe je de dingen doet....adem in..........

Goedemorgen. Verdrietig, Lars. Sterkte ermee. Probeer jezelf een beetje bij elkaar te houden. Heel veel kalmte gewenst.

Flink hard "Boeh"roepen Von. Moghu mensen. Lars sterkte kerel.

Och...verdrietig...Lars

Goedemorgen. Lars

Wat verdrietig Lars, sterkte

Goedemorgen allemaal, Lars wat verdrietig, sterkte! Ik had ook een dagdraad geopend net een minuutje na Yvonne. Hoe verplaats ik die?

Goedemorgen allemaal, Lars, Gecontroleerd Dit zijn géén leuke dingen he

Ja, zo is het leven. Maar wat verdrietig voor jou en de mensen om haar heen Lars, gecondoleerd.

Inderdaad, ik heb het eerste jaar bijna nonstop geschilderd, was ook weer echt te. Toen was ik helemaal aan het eten volgens Paleo dieet, voorraden maken, bakken, braden, diepvries overvol gooien, eigenlijk was het meer richting obsessief. Nu doe ik dagelijks yoga, maar dat voelt eigenlijk wel goed, al moet dat ook van mezelf, anders begint mijn dag niet goed. Een ander doet het 2x per week, ik moet het weer iedere dag doen. Ik kan zeggen voor 70% mijn rust gevonden. Ik denk dat die 30% onrust gewoon bij me hoort, misschien ook bij jou @roosje01, is het gewoon een kwestie van acceptatie dat je soms onrust hebt. Ik mail later meer....nu slapen, morgen vroeg naar werk...doei