Klassement

Och Sita, ik hoop dat je de komende tijd met of zonder hulp echt de kracht gaat vinden die binnen in je schuilt, om er een heuse draai aan te geven zodat je weer wordt zoals je eigenlijk wilt zijn. Oef, dat is een lange zin, maar zonder drank op kun je hem wel lezen, toch?

Ook positief nieuws op studiegebied, heb mijn opleiding deze week afgerond :)! En dat zonder alcohol gevierd.

Hoi Lisette, Goed dat je er weer bent. Je moet het zelluf doen, maar juist niet alleen.... Ik heb zelf inmiddels ervaring met uitglijden en terugvallen. Niet fijn, kost bakken energie. Ergens moet je de 'drive' vinden om er echt voor te gaan. Of misschien ergens een 'dieptepunt' bereiken? Mooi dat Harp dat stuk voor je terug haalt. Ik denk ook vaak aan de winst. Van niet drinken, nuchter zijn. Maar ook aan de verschrikkelijke momenten. Die 'negatieve' momenten helpen me nu. De positieve ervaar ik...neem ik steeds bewuster waar. Over hulp: vorig jaar via huisarts naar praktijkondersteuner. Dat was ok, maar ging meer over mijn relatie dan alcohol. Wel belangrijk, maar niet genoeg om volledig droog te staan. Helaas. Een maand of twee geleden heb ik me gemeld bij een AA groep in de buurt. Dat was een drempel, maar blij dat ik die genomen heb. Wat een herkenning, het alles kunnen delen is voor mij enorm helpend. Toch nog af en toe een uitglijder. En het gevoel de controle te verliezen. Angst om weer in die dagelijks en te veel drinken spiraal terug te komen. Ben terug gegaan naar praktijkondersteuner, heb specifiek hulp gevraagd voor verslavingszorg, en als het goed is krijg ik snel een uitnodiging voor een aantal gesprekken. Zou deze week een telefoontje krijgen......kan nog morgen...dus ja, wat verwacht ik... Weet ik niet goed....heel eerlijk, niet te veel. Bedoel het niet negatief. Ik 'verwacht' vooral wat van mezelf. Dat ik de ondersteuning die ik zoek, de drive die ik voel alcolholloos door het leven te gaan ook echt kan gaan leven. Blijven leven. En dat gesprekken me inzicht geven in wat ik moet doen om op dat pad te blijven. Voor mij is heel erg helder geworden dat ik het echt zelf moet willen en doen, maar dat er ook heel veel hulp is. Op allerlei manieren. Forum, AA, maatje, lotgenoten...wel vooral mensen die weten waar het over gaat. Ervaringsdeskundigen. En dat ik aan de slag mag met wat onderliggende thema's...ipv verdoven. Ik hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal en dat het je lukt om de draad weer op te pakken. Succes!

@Cyclad58 Lastig voor je dat je geen medewerking krijgt voor de diazepam. Dat is toch wereldwijd de beste methode gebleken. Wil je behandelaar je helpen met taperingsstrips voorschrijven? Dat zou je wel kunnen helpen. En dan met toch een langzaam afbouw schema, omdat Lorazepam een kortere werking heeft en tegelijk zoveel sterker is dan diazepam. Hoop dat je wat aan de tips hebt. Sterkte! Het gaat je zeker lukken, maar probeer wel even de goede methode te vinden. Doodziek worden is echt onnodig in dit geval. Met beleid zou je er goed doorheen moeten kunnen komen. Ik ben van 1 mg Lorazepam overgestapt op 5 diazepam en dat was nogal een tik kan ik je vertellen. Maar het afbouwen heb ik wel vertrouwen in. Mocht het niet lukken, ga dan gewoon een arts zoeken die je wel wilt helpen. Mijn dokter was gelukkig wel bereid en mijn psychiater ook, dus er is wel hoop...

Wauw...wat een inzichten lees ik in je posting!

Foei Lars

Sterkte !! Ik wil het ook echt niet maar die drang he!!!! Keep ya head up

Lieve Sita, wat fijn om van je te horen. Wat vervelend dat het zo slecht gaat. Wat Kruidenthee zegt. Hang on....! Kan ik iets voor je doen/zeggen?

Dag allemaal, Ik ben eind oktober 2016 na een ziekenhuisopname op 4 mg Lorazepam per dag gezet. Dat heeft me toen de rust gegeven die ik nodig had (had angst- en paniekklachten) Ik bouwde vanaf eind november af in een rustig tempo. Op 30 juni nam ik mijn laatste 0.25 mg en vanaf 1 juli was ik van de Lorazepam af. Dacht ik. Na 3 dagen kreeg ik erge ontwenningsverschijnselen en 4 dagen later was voor mij de maat vol. In overleg met behandelaar weer 1 mg Lorazepam per dag genomen om stabiliteit terug te krijgen. Na 1 week (dat is a.s. zaterdag) mag ik "proberen" terug te gaan naar 0,5 mg per dag. Overstap naar diazepam acht mijn behandelaar niet zinvol. Tijdens het afbouwen ging het eigenlijk best goed. Wel wat last, maar niet buitensporig. Na de overstap van 0,25 mg naar 0 kreeg ik echt heftige verschijnseleen, waarvan slapeloosheid en heftige spiertrekkingen de ergste waren. Ik moet nu weer vertrouwen in opnieuw afbouwen. Ik ga de strijd weer aan, maar voel me als een bokser die 2 maal 8 tellen rust heeft gehad , maar niet knock-out gaat. Ik was er kennelijk nog niet klaar voor. Hopelijk lukt het straks wel, ik zal de laatste stappen nog rustiger doen, desnoods met schuurpaper (de pillcutter werkt niet meer bij kleinere doseringen dan 0,25 mg). Iedereen hier veel sterkte gewenst! Ik ben wel gesteund door jullie ervaringsverhalen, het ligt dus niet aan mij.....

Sterkte Sita, in deze heftige periode. Hulp is in zicht, je man is er voor je. Hang on...

Gefeliciteerd! Wat goed! Dubbel goed!

Oei, wel groot!!!! Maar goed ik heb ook groot goed nieuws!!!! Mag zelfs een kleurtje hebben. Toevallig was meneer schildpad de eerste die ik tegenkwam om het aan te vertellen, dus Fleur weet het al? Na Herstel en Jopie ben ik de derde!!!! De mega grote operatie is van de baan, in ieder geval voorlopig. Ze gaan bij mij de nieuwe behandeling proberen, die is veel minder ingrijpend. Het is nu nog niet te voorspellen of ze de tumor in éen keer kunnen " bewerken", dat zal pas tijdens de ingreep duidelijk worden. Dus misschien moet het herhaald worden. Of het werkt, weten we pas op zijn vroegst drie maanden na de ingreep. Als het blijkt te werken, moet ik daarna misschien nog wel 3-6 maanden wachten voor duidelijk wordt of een operatie nog nodig is. Deze radioloog wil duidelijk de ingreep zelf doen, logisch natuurlijk, nog nooit eerder gedaan, dus dat is een kans. Van mij mag hij. Voor mij betekent het wachten tot hij terug is van vakantie, maar ach, ik wacht nu ook al maanden, dus dat kan wel. Dus ik ben de eerste!!! Uniek geval dus!!!! Wat je toch moet doen om uniek te zijn!!!! Ehh, ik ben zomaar binnen gevallen, hoop niet dat ik een gesprek verstoor. Zucht, ik zat op de draad van gisteren, ik ben er nog niet helemaal bij.

Goed dat je het hebt afgewezen. Jammer dat het zo moet allemaal.

Nu geen dier van plezier en in weekend was je blij met je dirigent en zijn stokje

Zeg Sita.... hoe is het met jou? Laat je steunen meis!! (zoekt emoticon met opgeheven vingertje ) en schrijf vaker! Ik mis Vasja ook.... p... verdrie! Basta: autonomie gaat heel ver!! Erg heel ver. Zoooo ver dat mensen zich niet meer laten helpen. Omdat zijzelf het beter weten. En vaak vanuit angst. De angst alleen al om betrapt te worden op hun onevenwichtigheid, die ze weten... Reden voor mij om mijn angst alle kanten om te draaien, te bezien. Tevens: te nemen voor wat het is.. ik bevocht het te vaak en nu is dat wel es klaar. Hier voor u: een aangepast mens ... met nog steeds de woede om onrechtvaardigheid in de wereld waarin we leven; gevoel slaaf te zijn, vrijheid zoekend, als ieder ander.... (woede is beter dan angst!! Woede leidt tot actie, angst verlamt of gaat om zich heen slaan) Vrijheid en autonomie zijn belangrijke mens-waarden. Binnen het eigen domein is het al lastig dit te borgen voor jezelf, laat staan wanneer je te maken hebt met een gemeente die vindt dat er op een camping niet gewoond mag worden (bv). Of in de zorg (in het algemeen) waar het zo moeilijk is om de voor jou geschikte plek te vinden; de bureaucratie, de regels waar amper doorheen te kijken valt. Ach (waar heb ik toch al mijn typische moppers opgeborgen in mijn brein ? scheelt weer tekst nu..... mopperde mopper....) Ik sprak vanavond iemand die 5 jaar weg geweest is uit NL en nu niet meer weet te aarden in NL. Beroerd van de regels, de oordelen, de meningen van mensen om haar heen.... Ik kan me dat voorstellen. We zijn een *land geworden, met verborgen geheimpjes en behoorlijke oneffenheden en verrechtsing. Neolib ....... brrrr Maar niet de plek hier om uit te weiden. Wel over mijn woede. En mijn soort van woede geeft me autonomie (denk ik dan zelf dus tevens maar... enz). Ik zie dat we als mensen eigenlijk veel op elkaar lijken: we hebben basisbehoeften gemeen; zuivere gevoelens van gelijk willen zijn ten diepste. En daarnaast zijn er de schaduwaspecten.... macht, hebzucht e.d. Nou ja, we kennen het... toch? En is het niet onze taak de eigen ziel te onderzoeken en buiten de duivel te blijven? Hoe je dat ook wenst te interpreteren. Weg met de duivel. (al ken ik religieuzen die niet in de gaten hebben dat ze de duivel al binnen lieten) Niks nieuws waarschijnlijk... Hier adb, heb het druk. Ben vrij tevreden geraakt met het werk-bestaan. Roken is in ene een nieuw item, maar niet eenvoudig... pff Lieve mensen, keep up the good works! .. en slaap goed! liefs.... smart

Lieve Lars, ik ben weer voorzichtig aan het werk en doe nu al bijna een maand over ongeveer niets. Ik maak me zorgen dat ik eruit word gegooid, ze me niet willen etc. Maar voor wie leg ik de lat zo hoog? Aan wie moet ik me bewijzen? Het zit in onszelf waarschijnlijk. Dat is frustrerend. Tuurlijk maak je je zorgen om die taarten te bakken. Bekritiseer jezelf niet om dat gevoel. Het is zo. Net als de zorg die je nodig hebt. Het is zo. Maar het is ook zo dat je het aanbod hebt gekregen om taarten te bakken. Het is ook zo dat je hier op het forum veel brengt. Het is er allemaal Lars.