Klassement

Ha, wat een fijn rijtje!

Op deze site las ik ooit lang geleden een gedicht over een bluebird. (Gepost door yogajuf, waarvoor dank) Ik herkende het kwetsbare mooie vogeltje, dat zo zwak en ziek is door slecht verzorging zoals drank en sigaretten. Maar toch zit het er, het is niet dood en is een schitterend vogeltje...... Dit gedicht Tekst onder spoiler...... Dit gedicht ken ik al een tijd en is het meest toepasselijke gedicht bij mij, wat ik ken. Na jaren lang niet best zorgen voor mezelf hoor ik de bluebird nu, voel ik het nu zo nadrukkelijk. Zorg nu zoveel beter voor mijzelf en Bluebird. Ik droomde zelfs er van deze week. Werd wakker las het gedicht en werd best erg emotioneel. Het is de kern van mijn gevoel dat ik door mijn gedenk zo vaak niet bereik. Maar zo plots in de nacht helemaal volkomen vol van emoties. Het is geen zwak vogeltje meer het is sterk maar het voelt alsof het vast zit. In tegenstelling tot afgelopen jaren verstop ik het niet meer graag. Komen er mensen op mijn pad die ik echt vertrouw. Die laat ik open en eerlijk mezelf zien. Waar ik sta, wat ik bereikt heb. Waar ik nog hard bezig ben. Waar ik last heb van oudzeer. Maar ondanks alles zit de bluebird daar nog vast te zitten. Die mensen die ik vertrouw die mogen weten van mijn Bbluebird, die Bluebird die hoort niet in een kooi. Die Bluebird die zit ergens vast en ik weet niet hoe en wat. Het enige wat ik weet is open en eerlijk mezelf zijn. Bluebird zo de kans geven om eruit te komen. Bluebird is liefde, stralen, positiviteit en zo heel erg puur zichzelf. Bluebird wil en moet de kooi uit. Ook bluebirds moeten kunnen fladderen en als het moe is mag het in mij komen rusten. Zonder kooi, ik wil Bluebird uit zijn kooi. Dat hij naar iedereen kan fladderen en liefde, stralen en positiviteit kan brengen ook aan anderen. Bluebird mag bij mij blijven wonen maar niet gevangen in mij. Free Bluebird!

Ik begin hier even een draadje over het anders inrichten van je vrije tijd en sociale contacten. Omdat dit iets is waar ik nu tegen aanloop. Toen ik nog dagelijks dronk leek mijn leven bruisender: Ik zocht veel activiteiten op die met alcohol samen hingen: Etentjes plannen terrasjes zitten met vrienden naar alle verjaardagen toe en daar naar uitkijken regelmatig mensen uitnodigen voor een borrel of etentje uitgaan Nu ik ben gestopt vermijd ik veel van deze activiteiten. Daarnaast ervaar ik dat de dagen keurig in elkaar overlopen en emoties meer gelijkmatig zijn. Ik beleef de dagen meer intens. Uiteraard voordelen. Wel is het zo dat ik aan deze rust enorm moet wennen. Ik ben meer op mijzelf, contacten met andere zijn meer gedoseerd en korter, ik slaap vroeger en leef met meer regelmaat. Prettig! Maar na jaren en jaren van drinken en een hectische levensstyl die dat met zich mee brengt is dat soms ook vreemd en nieuw. Ik moet mijn leven anders gaan inrichten, dus niet alleen meer het korte, snelle vermaak van de drank. Andere dingen: de natuur, sporten, lezen en dus ook meer alleen zijn. Hoe zien andere dit? Hoe heb jij na het stoppen een andere invulling gegeven aan jou levensstijl? Zijn jou sociale contacten erg veranderd. Heb jij jezelf een compleet andere levensstijl aangemeten, of juist zaken gewoon bij het oude gehouden? Lukte dit meteen? Of had het nieuwe leven lang nodig om vorm te krijgen? Ik lees graag de tips, ervaringen, vragen, meningen en ideeen van andere hierover, want voor mij gaat het stoppen met drinken hand in hand met een andere levensstijl en een verandering in sociale contacten. Bedankt voor jou ervaringen, tips en zienswijze.

ik meld me ook weer droog af voor vandaag tot morgen mensen slaap wel

Ik ben ook weer geslaagd. Fijne avond!

De jurk Ik ben/was een trouwjurk en hang al bijna 37 jaar in de kast, zonder morren. Mensen zijn vaak ongeduldig, maar ik heb daar geen last van. Geen spat veranderd in al die jaren. Jannigje daarentegen wel, die is oud geworden! Ja, 37 jaar geleden, toen ze trouwde, had ze nog een mooie huid, geen rimpel te bekennen. Ook nog geen uitgezakte lichaamsdelen, als u begrijpt wat ik bedoel. Uit discretie wil ik verder liever niet in details treden. Maar laat ik het zo zeggen: de tand des tijds heeft diepe sporen nagelaten, letterlijk. Stilletjes aan was ik een beetje in slaap gesukkeld, tot ik mijn naam hoorde noemen, na al die jaren? Wat bleek, ze had een jubileumconcert en de dames moesten in gala. Nou, dat is snel geregeld. Dacht ik. Nee dus. Buiten de waard gerekend. Kijk, ik ben van nature nogal zeker van mijzelf, maar zij niet. Nooit geweest ook. Zij ging vergelijken, niet echt, maar in gedachten, en ja, dan gaat het mis. Zij praat veel hardop, dus ik kon het mooi volgen. Links tetterde de duivel op haar schouder, u hebt hem al eens ontmoet naar ik meen. Die was er schor van, kan ook niet zingen hoor, klinkt als een schorre kraai, maar wel heel luid. Rechts zit haar helper, maar die klinkt veel zachter, wel melodieus. Die kan vaak niet tegen die andere toeteraar op. Dus die uitgemaakte zaak bleek een misvatting van mij te zijn. Door die negatieve gedachten van haar begon ik ook te twijfelen. Stom natuurlijk, zelf gedaan ook, maar het is lastig om positief te blijven als iemand je steeds onderuithaalt. Ze durfde mij niet aan te doen, was heel bang dat ze er dan te gewoon, te eenvoudig uit zou zien. Dat was wel een klap voor me. Dan zoek je het maar lekker uit dacht ik gekwetst. Maar ongeveer een week geleden begon ze te veranderen, waardoor weet ik niet, maar het beviel me wel. Ze haalde me weer uit de kast en deed me opnieuw aan. Dat is wel grappig, zij past nog wel in mij, ondanks de andere verdeling van eh eh ..... En ja, dan zie je mijn sterke kant: ik verbloem alles, ik val soepel over dijen en billen, geen onvolmaaktheid meer te zien. Ze begon er vertrouwen in te krijgen, het hield nog niet over, maar toch. Ze besloot mij aan te doen! Yes! Ze heeft ook een heel mooie sjaal, niet dat ik die nodig heb, maar ala. Eenvoudige, maar wel mooie sieraden erbij, schoenen waarop ze hoopte het uit te kunnen houden (zij is van de platbodems, als fietsmens) En daar gingen we. Zij onzeker, toch nog, ik niet, ik glom. Ze keek, ze vergeleek......... En het viel mee! Ja, daar stond zelfs ik van te kijken. Ze zag dat ze niet uit de toon viel en sterker nog in sommige gevallen er beter uitzag dan anderen. Nou ja! Jannigje toch. Wat een hoogmoed, dacht zij Wat leuk, dacht ik. Ze kreeg complimenten. De avond was een groot succes. Door MIJ. En door de sjaal... En door de sieraden.... En door het orkest En door de solisten En oké, ze hebben mooi gezongen. Maar toch vooral door mij. En zij ging ook glimmen. Zij voelde zich heel vrouwelijk. Zij bloeide helemaal op. Dat vond ik wel ontroerend.

Hoi AlbertRemmo, heb je het goed gehad? Jannigje, wat een goede avond heb jij gehad, super! Fleeeuurrrtje, doe het nou maar :-) Ik meld me geslaagd af van het dagpact. Heb een fijne avond, allemaal!

Meld me weer droog af..fijne avond iedereen.

Dus Gipsy...eigenlijk wil je dit alles niet meer. Eigenlijk wil Gipsy door naar de toekomst. Best sterk eigenlijk❤ Dat automuliteren is dit niet aan compensatie van wat je allemaal al niet meer doet. Kan me er wel wat bij voorstellen Ik rook ,drink niet meer. En nu na operatie krijg ik weer heftige trek in eten..snaaien..stiekum snaaien Ik en mijn eigen wereld. Dat stiekum maakt me machtig en ook heel klein Dit stiekum eten heb ik vanaf klein kind al gedaan Iets in mij wil iets verbergen om niet te voelen. Dat wereldje wil ik niet meer heen dus ja werk aan de winkel Wat moet je met mijn verhaal Gipsy Niks. Ik begin je te begrijpen. Gipsy kies voor jezelf ..het kan❤

Wat goed om te horen Jannigje. Klinkt als een hele mooie ervaring! Met zijn allen knallen, plezier hebben en mensen plezier geven, wat een feestje! Tja en dan natuurlijk de afsluiter met drank

Erik, allereerst

Goedemorgen, Mooi weer buiten, maar dat zal niet lang duren. Spannende dag.... Vanmiddag bekerfinale met de FC Fijne zondag gewenst...