Klassement

Helemaal alleen achtergebleven op de draad, oké dan laat ik de hond nog uit, zet de vuilnis buiten, sluit het hek en doe de lichten uit. Voor de laatkomers hoop ik dat die een eigen sleutel hebben. De volgende shift bestaat weer uit onze montere, vroege vogels. Goede nacht allemaal.

Wens allen een hele fijne nacht rust. dag pact geslaagd meld me droog af en tot morgen maar weer

Nadia, je schrijft dat jouw nieuwe psych minder daadkrachtig overkomt. Is het mogelijk dat zij jou een nieuw perspectief biedt in de zin van: zachtheid, mildheid, en álles waar je nu nog zweetvoeten van krijgt............................. maar die jou zelfacceptatie zou bezorgen? Daadkracht en prestatiegerichtheid klinken beide kordaat. Dat spreekt harde werkers wel aan. Dat herken ik wel. Maar wat heeft het tot nu toe opgeleverd behalve loon en complimenten? Werd jij er intens gelukkig van? Ik niet. Ik kreeg complimenten, en ging daar goed op; maar gelukkig was ik niet. Misschien mag je van jouw nieuwe psych wel nieuw terrein verkennen; het terrein waar daadkracht niet hoger wordt aangeschreven dan Leren Liefhebben, te beginnen met jezelf.

Van het draadje Treffende Uitspraken zijn er twee waar ik vaak aan denk. Uit mijn hoofd: - je moet niet wachten tot de storm gaat liggen, maar leren dansen in de regen. - als je een vriend had die zo over jou praat als dat je over jezelf denkt, hoe lang zou hij dan nog je vriend zijn? Allebei prachtig. En voor mij ook ter plekke helpend. Fijn. Overigens zit ik met een lekker boek op een terrasje in de zon aan het water. Dat maakt het wellicht ook allemaal wel wat minder zwaar ;-)

Goedemorgen allemaal Gisteren was ik naar de sauna met een vriendin, de vriendin met wie ik ook weer dacht zo nu en dan een glas wijn of een biertje te kunnen drinken. Het was de verjaardag van haar overleden echtgenoot en bij die verjaardag hoorde een biertje, vooral in de Sauna. Dat waren zij samen gewend. Zij is wel gewend dat ik alcoholvrij bier drink, dus het viel niet op dat ik niet met haar meedeed Bij het eten vroeg ze wel, wil jij geen wijntje? Nee, ik wil geen wijntje. Dat viel wel op. Ik heb het dus niet gedaan, maar dat biertje was toch even verleidelijk, meer dan ik had gehoopt, Hhmmmm., toch oppassen geblazen dus. Zal ik een slokje.......... Nee, natuurlijk zul jij geen slokje..! De vanzelfsprekendheid van niet drinken heb ik nog niet terug, dat blijkt.

@ Meya en Erik: inderdaad heel mooie uitspraken. Vooral die hieronder kwam flink binnen. Als ik bedenk hoe vaak en hoe heftig ik mezelf heb neergesabeld!

morgen weer drukke dag, meld me droog af, tot morgen.

405 ❤ gescoort Kracht en conditie vanavond Fysiek werk wordt ook beloond...dus extra extra

Ik heb lekker in de tuin gezeten met een boekje. Heerlijk, zo mogen er meer komen. Dagpact weer geslaagd. Fijne avond!

Erik wat gun ik je een ontspannen vakantie. Lichamelijk opladen en je brein ontladen. Terug naar fabrieksinstellingen dus . Geniet zoveel je kunt.

Het is blijkbaar een multifunctioneel gebouw, deels buurtvoorziening, deels woonfunctie voor mensen die níet zelfstandig kunnen wonen, deels losse cliënten. Op het prikbord activiteiten als 'dieren verzorgen met Marco', 'koken met Irma', de oude dametjes kwamen ws. voor een maaltijd.

Ja Rapilos het gaat wel goed dus we gaan er voor. En ach mijn lichaam heeft dan toch even een uurtje rust gehad. Nu ga ik gewoon even lekker wat eten en dan gewoon rustige avondje van maken . Lekker serie kijken op netflix. tot later mensen

Daantje, die vermoeidheid, kan best nog lang duren als je net gestopt bent hoor. Je lichaam heeft nog een hoop herstelwerk te doen. Maar je gaat goed he !

ooh net terug van werk en best moe. Maar 2 nachten slecht geslapen dus denk ook aan een power napje Maar dan slaap ik vannacht misschien nog slechter???/ Heb ook boontjes in een pot die om gepoot moeten en stok Smart. Sucar snaps,... maar heb er veel te veel kan ik nooit op mijn balkon kwijt hahahah . Maar is wel een leuke bezigheid.

Lidia

Ja zeker en mijn dank is groot. Heb over even gekeken. Staan soms ook pakkende verhalen. Ik heb besloten dat ik het eerst gewoon hier met jullie samen ga doen. Heb gelukkig steun van mijn kinderen ook.

Een droom die je vertelt dat je nog lekker een paar uurtjes mag slapen terwijl het echt de hoogste tijd is om op te staan vind ik eigenlijk nóg gemener....

Fijne vakantie!

Dank je Soothe, ik vind het fijn om te horen dat je mijn verhaaltjes mooi vindt. Voor mij zijn ze inderdaad therapeutisch, een manier van ordenen, helder krijgen wat er zich allemaal in mij afspeelt. Soms schept het letterlijk orde in mijn chaos. Je hebt helemaal gelijk dat de oorsprong van mijn schrijfsels vaak ligt in verdriet en pijn, het helpt mij om erover te schrijven, niet alleen voor mijzelf, maar ook om ze hier te delen. Te leren durven mijzelf te laten zien. In Myrthe van der Meer herken ik veel, zij kan heel mooi verwoorden hoe zij zich voelt. Ik vond het een verademing om haar de eerste keer te horen, zij zei dingen die ik herkende, maar die ik niet hardop zei/kon zeggen. Zij is ook een keer gast geweest in "24 uur met", volgens mij. Zij vertelde over haar bestaan zoals het is, gewoon zoals het is, een verademing. Edit: aanvulling

Ga een kort vakantie verslagje bijhouden op mijn draad. Zit nu op Madeira. Ben weer alleen op reis. Deze keer wil ik echt tot rust komen. Lekker dichtbij mezelf blijven en dat gaat goed alleen met behalve natuur en wandelen niet veel prikkels. Heb behoefte om eens stil te staan. Stil staan bij ja.....wat jullie wel weten....dat ik niet graag vrijgezel ben. Stilstaan wat er gebeurde bij de ontmoetingen die ik had met vrouwen afgelopen maanden. Minder er over denken meer gewoon stilstaan bij. Veel geleerd over mezelf om bij stil te staan.Vandaag begint langzaam dat volle hoofd wat minder overuren te draaien....tot te rust komen. Niks te streven nu. Kijken hoe dat voelt. Vakantie was altijd gekoppeld aan drank. Met vertrek al. Nog nooit nuchter gevlogen en ben je al een jaar en drie maanden nuchter en is het 4.30 in de ochtend en zie ik drank en dan toch die pavlov reactie...Niks mee gedaan ik registreer die dingen alleen nog verder niet. Vandaag heerlijk tot rust gekomen. Boek van Vera Helleman mee Moeiteloos jezelf zijn......aanrader. Erg goed boek voor mij nu. Dank je Yogajuf voor het aanraden van die schrijver voor mij. Nu nog even zwemmen en bubbelbad na veel te veel eten.....morgen vroeg weer op. Wandeldag. Oké een echt kort verslag is het niet geworden....Voor mij dan hè kort...relatief gezien.

Ik heb een kasteel, het heet Tournoël en het ligt in de Auvergne, in het gebied van de Puys de Domes. Niemand weet dat het van mij is, tot nu dan. Het is van mij in mijn hoofd. Waar mijn Fascinatie voor kastelen vandaan komt, weet ik niet, die bestaat al lang. Frankrijk is wat dat betreft een ideaal vakantieland, veel kastelen. In 1989 waren wij, mijn toenmalige echtgenoot en ik, daar op vakantie. Er was een klein kasteel in de buurt, daar wilde ik heen. Het lukte me om zo door het kasteel te bewegen dat ik steeds de enige persoon in één ruimte was, zo kon ik mij alleen wanen en mij verbeelden dat ik de kasteelvrouwe was. Boven op de donjon was het uitzicht prachtig, het weer was schitterend, dus aangenaam toeven. Ik zat daar een poosje en keek om me heen. Om het kasteel lagen allemaal stenen, grotere en kleinere brokken, oud zo te zien. Het kasteel was een ruïne, delen waren nog min of meer te gebruiken, andere nauwelijks. Zo is het met mij ook, dacht ik. Ik ben eigenlijk een soort ruïne, je kunt er nog in wonen, maar comfortabel is het niet. Er zijn stukken ingestort, andere stukken zijn hopeloos ouderwets. Er zijn ook delen in dat huis waarvan ik niet begrijp hoe die ooit gebouwd zijn, welke vreemde gedachten hebben daar achter gezeten? Ik keek naar de stenen, die beneden aan de muur van het kasteel lagen. Ze waren blijven liggen, om nog te gebruiken bij een eventuele restauratie? Of lagen ze er omdat niemand de moeite had genomen om ze te verwijderen? Ik vond het wel handig dat ze er nog lagen, wegdoen kon altijd nog. Dit kasteel en ik vertoonden voor mij grote overeenkomsten: onpraktisch, verouderd, kil hier en daar, onlogisch, maar ook mooi, sterk, niet verwoest, met enige aanpassing bewoonbaar. Wat als we nou eens al die ruimtes en stenen bekijken, één voor één en zien wat nog bruikbaar is? Als we nou eens restaureren wat kan, gebruiken wat nog te gebruiken valt en alle overig stenen opruimen. Als we nou eens proberen om het kasteel weer leefbaar te maken? Als ik nou eens probeer de puinhopen van mijn leven te schiften, de goede dingen bewaar en in mijn huis investeer en de onbruikbare, soms zelfs schadelijke dingen wegdoe? Kan mijn huis dan een thuis worden? Comfortabel, veilig, sterk, goed toeven? Dat dacht ik al in 1989. De restauratie heeft veel vertraging opgelopen doordat er allerlei “klussen” tussendoor kwamen die belangrijker waren, dat dacht ik tenminste. Veel vertraging, soms stilstand en voor mijn gevoel achteruitgang, maar nooit opgegeven Toch niet opgegeven. Nog steeds, of misschien wel, eindelijk met echte aandacht, ben ik aan het onderzoeken, puin aan het ruimen. De goede dingen wil ik bewaren en weer in mijn huis kunnen integreren. De, voor mij, niet goede dingen, moeten zo langzamerhand maar eens het veld ruimen. Het blijkt een project van decennia. Levenslang waarschijnlijk. Dat geeft niet, als er maar gebouwd wordt aan mijn huis. Geen villa misschien, maar ook geen ruïne meer. Mijn kasteel, waarin ik kasteelvrouwe kan en mag zijn.

Hee! Dank je wel, Jannigje en huttula! Ik vergeet het te vaak, mezelf een schouderklopje geven of iets leuks alleen voor mezelf. Dat moet ik leren, dat het leven iets meer is dan 'all work and no play'.

Kennen jullie het verhaal van de zwarte hond?

update Ik heb sterk wisselende dagen gehad, met dus ook nare. Raakte het vertrouwen in het afbouwen van de ad wat kwijt; ben nu nog heel voorzichtig. Sensaties die ik had waren niet voor de poes; best agressieve gedachten, als flitsen. Niet zoals ik ben gewoonlijk. Beetje eng soms. (eenmaal was ik in een flits dichtbij wat men zegt over ad: een plotse idiotie. Echt naar!) Doen stofjes in de hersenen dat? Zo voelde dat wel!! Ik realiseer me dat mijn manier van schrijven vanuit de rede is doorgaans, minder vanuit de emotie. Maar de emotie is er wel; het is meer: hoe geef ik/je die prijs, hoe maak je die mooie/heftige/moeilijke/tevens warme kant kenbaar in je schrijven... aangezien dat de manier is , met woorden hier. Als dat gaat om problematische dingen dan is dat toch vanuit de rede, bij mij. Mij tref je niet huilend overstuur aan; hooguit meld ik dat ik heb gehuild. Het mooist voel ik me als ik huil en dat schrijf. Eerlijk. Ik herken in alle frummers wel iets, van hoe ik ook ben; dat is grappig.... Mijn benadering is dus de mijne, daar ben ik me van bewust. En het is een beperkte. Ik kan mezelf omarmen, om mezelf geven, maar ben/voel kwetsbaar jegens de ander, die daar het zijne en hare van denkt. Niets vreemds tot zover. ik zoek gewoon verbondenheid. Ben geschrokken vandaag, over hoe graag ik de huiskamer als veilig hebben wil! Wat ik wil: jemig!! ... En dus... wat ik nog los heb te laten..... aan willen... aan maakbaarheid. En elke dag weer een nieuwe in te gaan... te mogen leren en me verbazen en dankbaar te kunnen zijn met wat er is - ondanks veel gemis. Hoe zou het met Jacc zijn? Zomaar een vraag. Ik heb ook zorgen over iemand hier nabij die slecht ligt na een hartaanval. En Bol? En wat is mij gegeven? Moet ik niet eindelijk es stoppen met roken; of is het al te laat!? (heb er knap last van) We doen onszelf wat aan... het leven, nooit voorspelbaar - zet ons steeds weer op een ander been. En soms ben je te laat of is het leven domweg bijna op? Ik weet het niet. Ik let op .. en meer kan ik niet. En - zoals vandaag- realiseer ik me dat het een feest is om te leven en koop ik me een nieuw kleed voor op de vloer en een paar tuinmeubelkussens. En ik kijk de tuin in en zie violen, de start van de hosta, het vogelhuisje en de rozenboog die uitlopers heeft en ik hoor de vogels die er ook veel zin in hebben Genieten! Doen! Maar met zorg voor je/mezelf en met mededogen.... nou, zo sluit ik de dag af voor vandaag.... en niets dan dromen rest ons....... campral gestopt. Nu 2 x 4 druppels olie. Halve ad. Nee slaappatroon wijzigt niet. Nog steeds slaap ik tot 11 uur. Of ik nu bijtijds slaap of niet.

lieve Blondie, Uit jouw posting begrijp ik dat jij te weinig ondersteuning ervaart voor de mensen die al langer gestopt zijn. Als ik dat goed begrijp, dan vind ik dat heel naar voor jou. Op de eerste meeting dat wij elkaar in het echt zagen, vertelde jij één van jouw kwaliteiten: 'helicopterview'. Als ik het kleine beetje helicopterview dat ik bezit, inzet dan zie ik herstel in grote lijnen als volgt: ik stop ik ontdek de basis waarbij ik begon met ontsporen ik kom mijn verhaal, mijn rugzak onder ogen achter mijn verhaal ontdek ik wie ik geworden ben ik wil mijzelf herontdekken, leren kennen wie ik was 'voor' mijn verhaal ik ontgroei mijn zelfhaat en ontwikkel zelfliefde/eigenwaarde ik leer mezelf liefhebben (werkwoord) ik krijg liefde voor het leven, liefde voor de ander ik wil liefhebben at random ik wil geven (van alles wat ikzelf óók gekregen heb) Blondie, je schrijft dat er weinig oog is voor herstel, maar áls bovenstaande regeltjes de gemene deler zijn voor alle gestopten, dan zie ik dit in meerdere draadjes terug. Misschien is mijn rijtje helemaal niet de gemene deler voor gestopte alcoholisten. Misschien alleen de mijne. Wat gun ik je dat jij ergens de steun krijgt om jouw eigen rijtje in herstel te doorlopen. Je hebt alle kennis die nodig is om te kunnen herstellen, maar kennis is niet hetzelfde als steun. Ik hoop dat jij jouw directheid kunt inzetten om te vragen naar de steun die je zoekt. Soms schrijven mensen héél persoonlijke dingen in een posting, héél helpend of liefdevol bedoeld. En dan worden mensen soms keihard als zeepneus of zweefteef weggezet. Sommigen kunnen daar hartelijk om lachen, anderen zijn gekwetst en zullen het de volgende keer niet durven. Dan is het veiliger om alleen maar over het Stoppen te schrijven. De wil om over herstel te schrijven is er volgens mij wél, maar soms ontbreekt de veiligheid, en soms ontbreekt de noodzaak; want wie wil lezen over mijn groei, wie is erbij gebaat als niemand er een vraag over stelt? Blondie, ik denk eigenlijk dat als jij een hulpvraag stelt in jouw draadje, dat je draadje héél lang wordt. 102 pagina's komt tegenwoordig gewoon voor bij persoonlijke draadjes. Dit bedoel ik niet als kritiek, want jij doet het op jouw manier en die is per definitie góed. Sterkte in deze fase.