Klassement

Mijn dochter is 16 jaar Fleurtje, en ik ben erg blij dat ik toch heel goed met haar kan bespreken en ze heeft me zelf in het verleden op de drank gewezen. Vandaag zei ze gelijk dat we samen naar de winkel zouden gaan en de komende dagen ook. Vind ik toch zo tof van haar. Want dat deden we nooit meer. Ik zorgde er voor dat ik genoeg ik huis had. Maar ze wist het wel. Vandaag zei ze maar we gaan eerst een ijsje eten en zij wou trakteren. Pfff nu ik dit schrijf weet ik wat ik haar tekort deed en hoe geweldig lief kind ik heb. Ook mijn zoons vandaag ge appt,.... dat het dag 2 is voor me en die wisten nog van niets. Ook van hen gelijk een bericht terug dat ze trots en blij zijn en dat ik ze moet laten weten als er iets is of afleiding nodig heb. En het is nog niet te laat. Dag 2 gaat goed tot nu gelukkig. .

idd en dan meld ik me nu ook droog af voor vandaag. slaap wel mensen

Ga een kort vakantie verslagje bijhouden op mijn draad. Zit nu op Madeira. Ben weer alleen op reis. Deze keer wil ik echt tot rust komen. Lekker dichtbij mezelf blijven en dat gaat goed alleen met behalve natuur en wandelen niet veel prikkels. Heb behoefte om eens stil te staan. Stil staan bij ja.....wat jullie wel weten....dat ik niet graag vrijgezel ben. Stilstaan wat er gebeurde bij de ontmoetingen die ik had met vrouwen afgelopen maanden. Minder er over denken meer gewoon stilstaan bij. Veel geleerd over mezelf om bij stil te staan.Vandaag begint langzaam dat volle hoofd wat minder overuren te draaien....tot te rust komen. Niks te streven nu. Kijken hoe dat voelt. Vakantie was altijd gekoppeld aan drank. Met vertrek al. Nog nooit nuchter gevlogen en ben je al een jaar en drie maanden nuchter en is het 4.30 in de ochtend en zie ik drank en dan toch die pavlov reactie...Niks mee gedaan ik registreer die dingen alleen nog verder niet. Vandaag heerlijk tot rust gekomen. Boek van Vera Helleman mee Moeiteloos jezelf zijn......aanrader. Erg goed boek voor mij nu. Dank je Yogajuf voor het aanraden van die schrijver voor mij. Nu nog even zwemmen en bubbelbad na veel te veel eten.....morgen vroeg weer op. Wandeldag. Oké een echt kort verslag is het niet geworden....Voor mij dan hè kort...relatief gezien.

Ik heb een kasteel, het heet Tournoël en het ligt in de Auvergne, in het gebied van de Puys de Domes. Niemand weet dat het van mij is, tot nu dan. Het is van mij in mijn hoofd. Waar mijn Fascinatie voor kastelen vandaan komt, weet ik niet, die bestaat al lang. Frankrijk is wat dat betreft een ideaal vakantieland, veel kastelen. In 1989 waren wij, mijn toenmalige echtgenoot en ik, daar op vakantie. Er was een klein kasteel in de buurt, daar wilde ik heen. Het lukte me om zo door het kasteel te bewegen dat ik steeds de enige persoon in één ruimte was, zo kon ik mij alleen wanen en mij verbeelden dat ik de kasteelvrouwe was. Boven op de donjon was het uitzicht prachtig, het weer was schitterend, dus aangenaam toeven. Ik zat daar een poosje en keek om me heen. Om het kasteel lagen allemaal stenen, grotere en kleinere brokken, oud zo te zien. Het kasteel was een ruïne, delen waren nog min of meer te gebruiken, andere nauwelijks. Zo is het met mij ook, dacht ik. Ik ben eigenlijk een soort ruïne, je kunt er nog in wonen, maar comfortabel is het niet. Er zijn stukken ingestort, andere stukken zijn hopeloos ouderwets. Er zijn ook delen in dat huis waarvan ik niet begrijp hoe die ooit gebouwd zijn, welke vreemde gedachten hebben daar achter gezeten? Ik keek naar de stenen, die beneden aan de muur van het kasteel lagen. Ze waren blijven liggen, om nog te gebruiken bij een eventuele restauratie? Of lagen ze er omdat niemand de moeite had genomen om ze te verwijderen? Ik vond het wel handig dat ze er nog lagen, wegdoen kon altijd nog. Dit kasteel en ik vertoonden voor mij grote overeenkomsten: onpraktisch, verouderd, kil hier en daar, onlogisch, maar ook mooi, sterk, niet verwoest, met enige aanpassing bewoonbaar. Wat als we nou eens al die ruimtes en stenen bekijken, één voor één en zien wat nog bruikbaar is? Als we nou eens restaureren wat kan, gebruiken wat nog te gebruiken valt en alle overig stenen opruimen. Als we nou eens proberen om het kasteel weer leefbaar te maken? Als ik nou eens probeer de puinhopen van mijn leven te schiften, de goede dingen bewaar en in mijn huis investeer en de onbruikbare, soms zelfs schadelijke dingen wegdoe? Kan mijn huis dan een thuis worden? Comfortabel, veilig, sterk, goed toeven? Dat dacht ik al in 1989. De restauratie heeft veel vertraging opgelopen doordat er allerlei “klussen” tussendoor kwamen die belangrijker waren, dat dacht ik tenminste. Veel vertraging, soms stilstand en voor mijn gevoel achteruitgang, maar nooit opgegeven Toch niet opgegeven. Nog steeds, of misschien wel, eindelijk met echte aandacht, ben ik aan het onderzoeken, puin aan het ruimen. De goede dingen wil ik bewaren en weer in mijn huis kunnen integreren. De, voor mij, niet goede dingen, moeten zo langzamerhand maar eens het veld ruimen. Het blijkt een project van decennia. Levenslang waarschijnlijk. Dat geeft niet, als er maar gebouwd wordt aan mijn huis. Geen villa misschien, maar ook geen ruïne meer. Mijn kasteel, waarin ik kasteelvrouwe kan en mag zijn.

Bedankt voor jullie reacties op mijn berichtje van vanochtend. Ik heb nu wat om over na te denken Ik ben weer geslaagd voor het dagpact. Slaap lekker straks.

Meld me droog af voor vanavond. Net terug van een cursus. Was vanochtend al om 6 uur op, dus snel naar bed nu Morgen weer vroeg dag ! Welterusten allemaal (Korte draad vandaag trouwens)

Fijne tijd gewenst!!

geniet van je rust, boek en vakantiegevoel Erik! oh ja en vooral ook van het lekkere eten.

meld me droog af, tof daantje, dag 2 in the pocket!

Nou Wijfie, wat een mooi compliment heb je gekregen! Die kan je toch mooi in je zak steken. Weer een droge dag erbij voor mij, dagpact geslaagd. Fijne avond!

Jannigje hoi, Ik ben niet iemand van de zijdraadjes. In de meeste gevallen schrijf ik op de hoofddraad. Al dat heen en weer klikken is niet zo mijn ding.Kost ook zeeën van tijd. Maar als ik dan een keer kijk,kan ik niet om het purperblauwe ezeltje heen en ben ik toch maar gaan lezen. Jannigje je schrijft mooie verhaaltjes. De ondertoon is niet altijd even vrolijk, maar een therapeutische werking heeft het volgens mij wel. Myrthe van der Meer heeft er haar professie van gemaakt, dus wie weet wat we nog van jou kunnen verwachten. Ik heb ze dus maar allemaal gelezen en vindt het zeer ontroerend. De bril die bij de opticien gesteld moet worden, hetgeen met een 'lichte' onhandigheid gepaard gaat, doet een beetje aan mijn vriendin denken. Ook zij kan wat 'schutteren' onder zulke omstandigheden.(niet verder vertellen) Jannigje het zijn knappe verhaaltjes ook al is het achterliggende niet echt een feest, denk ik. Bouw voort aan je kasteel. Weg met de brokken puin! Groet en schrijf voort.

Goedemiddag allemaal, Fijn, dat je er ook bij komt staan Daantje Succes vandaag he !

Dat vroege opstaan is echt niets (meer) voor mij. Ik was ooit een vroege vogel, nu is dit meer mijn stijl:

Ik ben blij dat de mods grondig hebben opgeruimd aldaar, dank daarvoor.

Fleurtje, het is weer goed gekomen met de jongens. Storm in een glas water. Slapen...na een paar weken veranderde ik in een soort marmot en mijn bed in een heerlijk warm nestje. Is eigenlijk nog steeds zo :-)

Verandering Ik kon/kan slecht tegen verandering. Als iets mooi is, wil het zo houden. Afgelopen week fietste ik over een kade, langs veel mooie bloesembomen. Elk voorjaar heb ik hetzelfde: ik wil de schoonheid aanraken, voelen en vooral ook meenemen, vasthouden, dat lukt niet, Er ontstaat een soort wanhoop. Ik kan het niet vasthouden. Ik kan er niet echt bij, het is alsof het mij ontglipt terwijl ik erbij sta. Opeens dacht ik: maar als je nu eens niet zo krampachtig probeert om “het” vast te houden, als je nu eens probeert alleen maar te genieten van die mooie bloesem, nu, op dit moment. Ik dacht aan Japan, waar de mensen massaal uitlopen als de kersenbloesem de bomen tooit. Het komt, het is en het gaat. En dat is goed. Dat is ook blijkbaar genoeg. Vreugde voor het komen en zijn en zien van de bloesem, weemoed bij het vallen van de blaadjes. Het is en het is goed. Het is de natuurlijke gang van zaken. En opeens dacht ik: je hoeft het niet vast te houden, want volgend jaar zijn ze er weer. Elk seizoen heeft mooie kanten, ze komen en gaan, en ze komen altijd weer terug. Ook de bloesem komt terug, misschien niet hetzelfde, het ene jaar uitbundig, het andere jaar misschien helemaal niet door bijvoorbeeld een late vorstperiode. Laat komen. Laat gaan. Probeer niet vast te houden, lukt toch niet. Die paniek hoeft niet, laat maar gaan. Het komt en het gaat, niet hetzelfde, maar dat hoeft ook niet Dat hoeft ook niet. Verandering, beweging. Het is als een stekje, een ontkiemend zaadje. Zie ik nou al iets, of verbeeld ik het me alleen en wil ik het zien? Doet er niet toe. Heel voorzichtig roert zich iets in me. Rustig laten staan en niet aankomen. Geef het een kans.

En weer geslikt op deze eenzame draad