Klassement

Bedankt voor de felicitaties..wat een berg. Niet verwacht..ik kom niet veel in de huiskamer 51 geworden. Weet niet of ik dit geworden was als ik nog doorgedronken had. Kan me niet voorstellen..ik was mezelf echt aan het kapot drinken. Geen uitweg meer en geen drank genoeg om me voor altijd te verdoven. Toch voor mezelf gekozen En daar ben ik mezelf en alle hulpverlening dankbaar voor. En ook jullie❤ Geen makkelijke weg..wel de moeite waard Zo en nu taart

Hey Blondie Ik snap denk ik wel wat je zegt, en ik zag / zie het ook gebeuren. Actief gebruik en hoe daarmee om te gaan staan duidelijk op de voorgrond. Het gaat weinig over herstel en alles wat daarbij komt kijken. Hier op het forum - maar ook in 'real life'. Denk ik te zien dan… mijn mening. Weet ook niet precies wat dat is en hoe het komt… Ik mijmer... Het acute 'probleem' is weg en er is zo weinig bekend over wat 'herstel' nu precies inhoudt. Het is ook een heel individueel proces… Al zie ik ook wel veel overeenkomsten. 'Codependency', je grenzen aangeven, communicatie met anderen, omgaan met gevoelens die loskomen, liefde en relaties, werk uiteraard… En natuurlijk 'het grote loslaten', waar jij zo mooi mee bezig bent. Misschien is 'herstel' ook 'eng'. Ben je eindelijk van je 'probleem' af, krijg je er een megapakket uitdagingen voor terug! "Kan het niet gewoon wat makkelijker allemaal?!" Nee, dus. (Langer) gestopten vertrekken ook, en natuurlijk hoort dat ook bij het proces: verder gaan. Er zijn nog wel een paar heel mooie stemmen op de dagdraad, ik noem alleen even Kohtje hier, als voorbeeld. En Monster natuurlijk… En Jane... Oh sjips, nu maak ik toch weer een lijstje :-)) Als ik eerlijk naar mezelf kijk, en naar mijn houding en gedrag, wil ik wel de hypothese opperen dat die (langer) gestopten zelf wellicht ook soms kampen met trekjes van 'codependency' in de vorm van een meer of minder bewust 'helperssyndroom'. En dan is het 'dankbaarder' om je te richten om mensen in 'acute nood' - in actief gebruik dus, of die net gestopt zijn. Misschien hoort het bij wat ze bij de AA de 12de stap noemen. (???) En dan is er nog iets met 'gelijkwaardigheid' wellicht… Ik denk ook wel eens dat ik hier niet de feedback zou kunnen vinden op het level waar ik nu zit. Dat ik dus maar beter kan geven hier, dan nemen. Maar dat is een aanname en/of een vooroordeel - geen waarheid! 'Valse macht' ook misschien, iets arrogants in mij? Ik weet het niet. Kortom: ik mijmer maar wat, lieve Blondie. Dat gezegd, zou ik het wel heel jammer vinden om een van die stemmen - de jouwe - hier niet meer te lezen. Want: lezen doe ik je!!! Maar ja, wat heb jij daaraan hè? Ik wens je heel veel liefde, geluk, en KMW zoals ze dat noemen. Misschien hoef je ook geen echte beslissing te maken? Kun je gewoon even kijken hoe het loopt. Hoe het je bevalt. Of je het gaat missen, of niet. Heel mindful. Enzo. Voor nu: heel veel liefs en kussen van Yo

Het verhaal van de regenbroek Ik wil ook graag iets schrijven. Het balkon en de Pieris zijn mij al voorgegaan, maar ik wil ook graag gehoord worden. Kent u die behoefte? Gehoord willen worden. Het liefst word ik ook gezien, maar dat gebeurt zelden, helaas. Dat dacht in tenminste, nu ben ik daar niet meer zo zeker van. Meestal zit ik opgesloten in een fietstas of lig ik achteloos weggelegd in Jannigje haar box, beneden bij de flat. Ik wil heel graag de zon op mijn huid voelen, maar denkt u dat ik die kans vaak krijg? Dat ik überhaupt die kans krijg? U denkt misschien dat u het als mens moeilijk hebt, maar hebt u wel eens echt nagedacht over het bestaan van de regenbroek? Altijd maar wachten en hopen, altijd maar opgesloten zitten, of in het donker liggen wachten. Ja, daar hebt u niet bij stil gestaan hè? Ach ja, zo gaat dat, je kunt ook niet het leed van de hele wereld met je meedragen. Zij neemt mij wel vaak mee, ik kom nog eens ergens. Helaas zie ik vaak niet waar ik ben. Sneu, vindt u ook niet? Ik vind van wel, ik vind mezelf regelmatig sneu. Als ik mijzelf erg sneu vind, word ik zielig, dan voel ik mij een slachtoffer. Dat vind ik niet mijn beste eigenschap om eerlijk te zijn. Mijn moeder-regenbroek gedroeg zich ook altijd als slachtoffer en dat haatte ik als klein regenbroekje. Ik nam me voor om nooit zo te worden, maar wat bleek? Ik werd groter en voor ik er erg in had, deed ik het ook. Ja, dat was een pijnlijke gewaarwording kan ik u zeggen. Zij gebruikt mij ook vaak, zij gaat namelijk bijna altijd op de fiets. Ik moet zeggen, voor zo’n oude vrouw vind ik dat wel een prestatie. Wat zegt u? Belediging, leeftijdsdiscriminatie? Hoezo? Oooohhhh, u bent zelf ook ongeveer van die leeftijd. Oeps Sorry hoor. Ik heb wel gelezen dat er nog in ieder geval één persoon van u club is die altijd een collega van mij meeneemt, zij fietst blijkbaar ook altijd. Heet zij niet “DeBeerisLos” o.i.d. Ik ben het even kwijt. Ik zei al:ik wil zo graag de zon op mijn huid voelen. Dat is goed voor mij, helpt tegen de trekmomenten. Kent u dat, trekmomenten? Ik Wel, dan wil ik er zo graag uit en de zon voelen. Maar ja, dat is het probleem van mij in een notendop: ik wil graag de zon voelen, maar dat gebeurt bijna nooit. De tragiek van mijn bestaan dames en heren. Want als het goed weer is, neemt ze mij niet mee! En denkt u dat ze dat even met mij overlegt, het even bespreekt? Nee, dat doet ze niet. Persoonlijk vind ik dat nogal bot en erg ondankbaar. Want als het regent dan trekt ze me wel aan, ook als ik geen zin heb. Ik moet dus leren om mijn baaldagen te hebben op zonnige dagen, anders wordt mijn leven onnodig moeilijk. Waar ik stiekem altijd op hoop zijn buien! Dan moet ze mij namelijk meenemen en ja, dan bestaat de kans dat......... Soms zit ze op de fiets en begint het zachtjes te regenen. Daar word ik opgewonden van, ja logisch toch? Ieder zijn meug. Dan gaat ze naar de lucht kijken en een inschatting maken: zal ik of zal ik niet. Zij doet mij namelijk liever niet aan. Soms gokt ze goed, maar soms ook niet. Dat wordt ze toch lekker nat. (Ik moet opeens aan Sammy denken, maar ik ken helemaal geen Sammy? Hhmm.) Ik lig dan te grinniken van leedvermaak. Heb ik lang over gedaan om dat te accepteren van mezelf, want vroeger mocht ik dergelijke gevoelens helemaal niet hebben. Ik heb ze nu min of meer, en soms grotendeels, geaccepteerd. Daar heb ik lang over gedaan, maar toch. Mijn beste kans op zon op mijn lijf heb ik als er buien zijn, onderweg. Zij vindt dat niet zo leuk, mij stemmen ze hoopvol. Dan moet ik aan, geen probleem, dat is mijn werk. En dan hoop ik dat die bui overtrekt en zij dan geen zin heeft om mij uit te doen. Dat is mijn kans! Mijn ENIGE KANS. Zeg nou zelf, dat is toch best sneu, om zo afhankelijk te zijn van anderen. Hebt u nog heel even? Voor een dame van zekere leeftijd heeft ze best een aardig evenwichtsgevoel. Want laten we eerlijk zijn, mij onderweg aantrekken is niet altijd zo gemakkelijk. Dat evenwichtig zijn is trouwens maar zeer betrekkelijk. Voor de rest is ze nogal eens uit balans, ja, ze heeft soms een héél zwaar leven, echt waar. Vandaag schijnt de zon, ik zal hem niet op mijn huid voelen. Ik neem maar een baaldag.

Gisteren, in de NA-meeting waar ik was, een persoonlijk verhaal gelezen in het NA boek. Die persoonlijke verhalen komen zo eens in de zoveel tijd terug in zo'n meeting. Dit verhaal is toch al weer een tijdje geleden.. minstens een jaar, denk ik. En zo kwam ik ineens, een beetje onverwacht, weer één van mijn meest favoriete teksten tegen. Ik wil jullie die niet onthouden omdat dit voor mij zo'n beetje de kern van mijn kijk op de ziekte verslaving en herstel inhoudt.. "Ik ben nu 3 jaar clean en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet meer aan drugs en gebruiken denk, maar gedurende die 3 jaar is er geen moment geweest dat er geen andere uitweg aanwezig was. Ik hoef niet meer te gebruiken om die knoop in me te ontwarren en ik hoef dat gevecht met mezelf niet meer aan te gaan. Het programma van NA, de 12 stappen, hebben me de werktuigen aangereikt en als ik bereid ben die te gebruiken hoef ik vandaag niet te gebruiken. Simpel, zou je zeggen. Ja soms. het lijkt voor mij immers soms zo aantrekkelijk mijn gezicht te willen redden en ik heb gedurende al die jaren van verslaving een arsenaal aan instant oplossingen voor problemen opgebouwd. En voor mij als verslaafde lijken ze zo aantrekkelijk. Het is niet beter met me beginnen te gaan toen ik gestopt ben met gebruiken. Niet gebruiken en alleen maar niet gebruiken is voor mij als verslaafde een hel. Ik ben me beter gaan voelen toen ik dankzij het programma van NA heb ingezien dat drugs in feite niet mijn probleem waren. De drugs waren de oplossing voor het probleem. Het probleem is niet waaraan ik verslaafd ben maar de verslaving zelf. Dat gevoel, dat verlangen naar iets buiten mij dat mijn problemen zal oplossen, dát is mijn verslaving. Mijn favoriete drug draagt de naam "MEER". Een beetje is ok, genoeg is niet genoeg en teveel is te weinig voor mijn behoefte." Dit is dus een citaat uit het NA boek (NA-Anonieme Verslaafden) en ondanks het feit dat deze persoon ten tijde van dit schrijven drie jaar clean was en ik nu zeven jaar, voelt dit stuk nog steeds alsof het m'n eigen verhaal is. En dan eindigt dit verhaal ook nog eens met de zinnetjes: "Ik hoef het in het leven niet meer zo nodig te maken. Het leven gebeurt gewoon en NA heeft mij de middelen aangereikt om er aan deel te nemen." Als ik dit zo af en toe lees dan word ik zo blij......

Lieve Blondie, Heeft het forum voor mij meerwaarde? Wat is meerwaarde? Meer waarde dan waarde? Het forum heeft voor mij waarde. In die zin, dat het deel van m'n leven is geworden. Die waarde is per dag verschillend. De ene dag herinner ik me wie/hoe ik was door iemand hier. De andere dag zie ik wat/hoe ik zou kunnen worden door iemand hier. Weer een andere dag zie ik wat ik absoluut zelf niet wil door iemand hier. En er zijn dagen dat ik laat zien waar ik ben geweest en waar ik nu ben. Verwachtingen zijn óf mooi óf verschrikkelijk. Als mooie verwachtingen de realiteit geen onrecht aandoen zijn ze juweeltjes. Als mooie verwachtingen onrealistisch zijn kunnen het molenstenen om onze nek zijn. Als verschrikkelijke verwachtingen de realiteit geen onrecht aandoen zijn het wegwijzers om een andere route te nemen. Als verschrikkelijke verwachtingen onrealistisch zijn kunnen ze ons totaal lamslaan en in blinde paniek doen belanden. Al met al zijn verwachtingen over het algemeen fnuikend voor een realistische en onvoorwaardelijke kijk op de dingen. Hoop is wat dat betreft inspirerender omdat er meestal geen vast omlijnd (eind)resultaat achter staat. Ik verwacht niets (meer) van dit forum. Ik neem er aan deel omdat ik deelnemer ben. Niets meer en niets minder. En dat komt eigenlijk alleen maar doordat ik een computertje heb waar ik dagelijks enige tijd achter zit. Her en der lees ik en soms blijf ik ergens plakken als ik denk wat toe te kunnen voegen. Jou lees ik ook met grote regelmaat. Ik weet alleen niet veel toe te voegen. Je klinkt in mijn ogen/oren niet echt wanhopig. Eerder daadkrachtig. Dat bewonder ik in je. Misschien had ik wat meer , , , , , , en zo kunnen doen.. Bij deze, Blondie: :) :excl:

Huttala, heel hartelijk gefeliciteerd.

BamBam en JaNina gaan we voor nòg zo'n gezonde maand erbij?

Meld me succesvol af voor de dagpact. Ook de AA was weer een goede bijeenkomst, het helpt me droog te blijven en netjes te leven. Welterusten.

Nou ja zeg, ik had sjans vanmiddag!

Goede morgen hier haastige ziek .Al 10 dagen alleen maar hoofdpijn.Al weer een voorhoofdsholte ontsteking .Nu aan de antibiotica .Van dag drie maanden geleden besloten om mijn leven te veranderen en niet meer te drinken .Wat had ik het toch moeilijk de eerste weken en nu ook nog soms .Maar het wordt gewoner niet te drinken en dat is wel fijn .Ik gaar zeker door wil er niet meer naar toe waar ik geweest ben elke dag of avond drinken .In 90 dagen heb ik nu gemiddeld 98 1 Liter flessen wijn niet vedronken .2 avonde wel gedronken maar goed voor de rest ben ik er wel tevreden me .Toch een hoop wat ik niet gedronken heb 98 flessen puuuh en een hoop wat ik toen toch dronk.Ik gaar gewoon door .Voor iedereen een fijne dag .

gefeliciteerd

lieve Blondie, Uit jouw posting begrijp ik dat jij te weinig ondersteuning ervaart voor de mensen die al langer gestopt zijn. Als ik dat goed begrijp, dan vind ik dat heel naar voor jou. Op de eerste meeting dat wij elkaar in het echt zagen, vertelde jij één van jouw kwaliteiten: 'helicopterview'. Als ik het kleine beetje helicopterview dat ik bezit, inzet dan zie ik herstel in grote lijnen als volgt: ik stop ik ontdek de basis waarbij ik begon met ontsporen ik kom mijn verhaal, mijn rugzak onder ogen achter mijn verhaal ontdek ik wie ik geworden ben ik wil mijzelf herontdekken, leren kennen wie ik was 'voor' mijn verhaal ik ontgroei mijn zelfhaat en ontwikkel zelfliefde/eigenwaarde ik leer mezelf liefhebben (werkwoord) ik krijg liefde voor het leven, liefde voor de ander ik wil liefhebben at random ik wil geven (van alles wat ikzelf óók gekregen heb) Blondie, je schrijft dat er weinig oog is voor herstel, maar áls bovenstaande regeltjes de gemene deler zijn voor alle gestopten, dan zie ik dit in meerdere draadjes terug. Misschien is mijn rijtje helemaal niet de gemene deler voor gestopte alcoholisten. Misschien alleen de mijne. Wat gun ik je dat jij ergens de steun krijgt om jouw eigen rijtje in herstel te doorlopen. Je hebt alle kennis die nodig is om te kunnen herstellen, maar kennis is niet hetzelfde als steun. Ik hoop dat jij jouw directheid kunt inzetten om te vragen naar de steun die je zoekt. Soms schrijven mensen héél persoonlijke dingen in een posting, héél helpend of liefdevol bedoeld. En dan worden mensen soms keihard als zeepneus of zweefteef weggezet. Sommigen kunnen daar hartelijk om lachen, anderen zijn gekwetst en zullen het de volgende keer niet durven. Dan is het veiliger om alleen maar over het Stoppen te schrijven. De wil om over herstel te schrijven is er volgens mij wél, maar soms ontbreekt de veiligheid, en soms ontbreekt de noodzaak; want wie wil lezen over mijn groei, wie is erbij gebaat als niemand er een vraag over stelt? Blondie, ik denk eigenlijk dat als jij een hulpvraag stelt in jouw draadje, dat je draadje héél lang wordt. 102 pagina's komt tegenwoordig gewoon voor bij persoonlijke draadjes. Dit bedoel ik niet als kritiek, want jij doet het op jouw manier en die is per definitie góed. Sterkte in deze fase.

Ja , door het stoppen met roken word ik toch weer keihard geconfronteerd met mijn afhankelijkheid. Zelfs nu ik dit schrijf... Grijp ik mis.... Ik alleen met mijn vingers en de gedachten. Niet even de afleiding....verduistering in m'n brein. Er zijn van die inzinkingen, maar die zijn nog steeds 100000 keer minder erg dan de inzinking na drankgebruik. Vanavond weer AA club, hebik hard nodig.

Ja Smart maar ikzelf heb nu zoiets van, liever een chemisch fabriekje dan een depressie. ik hoop voor jou ook van ganse harte dat het weer goed komt. Die Lexapro die ik moet gaan slikken is gelukkig niet verslavend en lees daar hele goeie ervaringen over. Want ja, ik zoek alles op voor ik ga slikken.

Gisteren in de loop van de dag of eigenlijk tijdens het werk ging het met mijn stemming weer wat beter. Ook vandaag voel ik me beter dan de afgelopen dagen. Dat afstemmen van medicatie kost echt even de tijd... dan kom je lastige dagen tegen... brrr. Ik ben best geschrokken van de plotselinge sensaties die ik nu en dan kreeg: geen wonder dat je heel voorzichtig moet zijn met ad gebruik en ook bij het afbouwen ervan!! Ik voel me zo nu en dan een chemisch fabriekje.... de zaken horen liever niet in de war te raken! Wat kwetsbaar is het menselijk lichaam! Wij mensen... Maar ik denk en hoop dat het vanaf nu weer wat beter gaat. Gisteravond moest ik plots langer doorwerken. Pas tegen 00 uur thuis. Pff, en dan die automatische gedachten aan een paar glaasjes... nee het is nog niet uit mijn systeem, zo ineens duikt die impuls weer op. Blij dat er niets in huis was! Eventjes voelde ik me wat sneu.... sja. Pff grrrwm blubs.... en nu blij met een rustig koppie!

Nou mijn h. arts heeft me gebeld. Helemaal uit zichzelf en ik heb nu de tabl. gekregen die er voor kunnen zorgen dat ik me prettig ga voelen, dus duimen allemaal. In het begin kunnen de klachten verergeren maar die neem ik op de koop toe. Vrijdag belt hij weer. Als het aanslaat krijgt hij van mij een lekkere doos bonbons, dat is het me wel heel erg waard.

Compenseren met eten Soms is dit ook de oplossing als je het ff niet meer weet.

Best apart. Een ieder komt voor hetzelfde doel ADB worden. Eenmaal dat bereikt met een hoop bagage om te delen. Daarna gaat de weg verder en kom je elkaar minder tegen. Voelt soms als een gat...een leegte De antwoorden moet je nu zelf gaan geven.Misschien ook wel een leerproces. Door het te doen. Uiteindelijk zijn we allemaal op onszelf aangewezen. Ook ik ben minder actief op forum. Ook ik heb nog een hoop werk aan mijn winkel. Werk dat een ander niet zo meer ziet. Geeft niet het is ook mijn winkel. En teleurstelling volgens mij kunnen we er allemaal niet zo goed mee omgaan. Daar hadden we altijd "iets" anders voor nodig..om niet te voelen Ook teleurstelling is een wezelijke Waar ik nogal moeite mee heb. Teleurstelling komt ook bij mij hard binnen. Ik heb er vaak geen invloed op. Iets waar ik moeite mee heb. Onzekerheid ook zo iets wat bij mij binnenkomt. Allemaal gevoelens die ik/we nog moeten leren plaatsen. Het is 1 grote ontdekkingsreis ons leven De moeite waard❤

Hey, de paashaas is nog in het land! Gefeliciteerd JaNina! Hoe gaat het met je?

JAARPACT dinsdag 5 April 2016 -> 52 Deelnemers FASE 6 VIJF JAAR EN LANGER [11] 14 Jaar 01-09-2001 Rudy 09 Jaar 07-08-2006 Anna 09 Jaar 07-08-2006 Ferry 09 Jaar 05-09-2006 Bambam 08 Jaar 25-11-2007 Soothe 08 Jaar 13-02-2008 Adam 07 Jaar 24-02-2009 Dhen 06 Jaar 04-08-2009 Lady Jane 06 Jaar 25-12-2009 Bolletje 06 Jaar 20-02-2010 Kate 05 Jaar 09-02-2011 Mirjam7 FASE 5 ÉÉN TOT VIJF JAAR [23] 04 Jaar 16-04-2011 Jan1000 04 Jaar 22-04-2011 Huttula 04 Jaar 14-11-2011 Shahire 04 Jaar 27-03-2012 Fofies 4 jaar 03 Jaar 02-05-2012 Dylan 03 Jaar 16-12-2012 Monster 02 Jaar 18-04-2013 Kastanje 02 Jaar 25-05-2013 Sowhat 02 Jaar 16-06-2013 Skip 02 Jaar 13-09-2013 A3 02 Jaar 27-10-2013 Poppy 02 Jaar 01-12-2013 Artax 02 Jaar 01-01-2014 Kurkdroog 02 Jaar 15-02-2014 Mijn Gerrit 01 Jaar 15-06-2014 Luna 01 Jaar 28-07-2014 Dribbel 01 Jaar 09-09-2014 Nancy 01 Jaar 18-10-2014 Wimmelt 01 Jaar 20-10-2014 Yogajuf 01 Jaar 05-12-2014 JaNina 01 Jaar 07-01-2015 Erik 01 Jaar 03-02-2015 Suikertje 01 Jaar 13-02-2015 Tony 01 Jaar 08-03-2015 BillyBob FASE 4 NEGEN MAANDEN AFGEROND [7] 11 mnd 06-04-2015 Anette69 11 mnd 19-04-2015 JoAnn73 11 mnd 25-04-2015 NBW 11 mnd 30-04-2015 Wisse 10 mnd 08-05-2015 Blondie 10 mnd 10-05-2015 Pumpkin65 09 mnd 09-06-2015 Fruitvlieg FASE 3 ZES MAANDEN AFGEROND [5] 09 mnd 19-06-2015 An 08 mnd 10-07-2015 Marc 08 mnd 19-07-2015 Ietjefietje 08 mnd 25-07-2015 Happiness 06 mnd 04-10-2015 Klaviertje FASE 2 DRIE MAANDEN AFGEROND [5] 05 mnd 14-10-2015 Akkordeon 05 mnd 17-10-2015 Tomtom2 04 mnd 13-11-2015 Darlene 04 mnd 24-12-2015 Jannigje FASE 1 START [1] 02 mnd 25-01-2016 Kwispel To All ... Davona

Ook hier weer een droge afmelding. Net terug van een cursus. Dus latertje voor mij.

Super! We doen met je mee. Je bent niet alleen, en je hoeft het niet alleen te doen. Trots zijn op jou.

Hier het dagpact ook weer gehaald. Fijne avond nog!

Ik ben vandaag ook weer geslaagd voor het dagpact. Fijne avond nog

Mijn dochter is jarig morgen. 18 jaar wordt ze..helemaal volwassen volgens haar Ze is naar een feestje en ik vertrek morgenvroeg naar Dusseldorf voor een dagje dus zie haar niet. Maar dat vond ze wel ok. Als ik mezelf soms de nek omdoen over hoe het ooit was, vergeet ik het vlug. Maar nu, op een moment als dit.. Dochter in haar nieuwe kleedje, haar door het strijkijzer, die glunder op haar gezicht. Op die momenten denk ik.. Fleurtje, je hebt het zo slecht nog niet gedaan. En dan denk ik automatisch aan Vonneke. Want jij, Vonneke, weet me dat keer op keer terug te vertellen als ik me slecht voel en het vergeet En ik ben je daar super dankbaar voor. Maar ook anderen hier..ook een aantal die ik niet meer lees. Melig momentje

Ouwe snoepers!

Ik denk dat ieder van ons hier zijn eigen verhaal heeft. Daarvoor hoef je zelfs geen alcoholprobleem voor te hebben. Ik had een relatie, zoveel jaren geleden, en alhoewel ik toen nog wel wat kon verzetten aan alcohol denk ik niet dat dat de hoofdreden was voor de breuk. Er speelt zoveel mee..een relatie is hard werken en soms wil iemand dat gewoon niet meer. Of het na 2 jaar is of na 20 jaar...ik weet niet of de impact hetzelfde is maar voor mij maakte de duur van de relatie geen verschil. Ik was niet meer wat hij zocht. Dat vond hij ergens anders. Op de dag dat mijn broer stierf wist hij dat te vertellen via sms. Ik ben daar heel lang, heel ziek van geweest. Mijn perfecte reden om niets te veranderen en gewoon door te drinken. En ook weer niet. Want niet kort daarna besefte ik dat, alhoewel het niet aan de basis lag van deze breuk, er wel iets moest veranderen. Maar misschien ben je daar nog niet. En dat is ok. Wat zo bizar is, is dat de vader van mijn dochter, ook een alcoholprobleem heeft. Dat was er al voor het mijne begon en is van een totaal andere categorie. Voor zover ik weet was dat probleem er ook helemaal niet toen wij nog een relatie hadden. Mijn dochter wil haar vader al heel lang niet meer zien. Hij was nooit agressief. Hij was de meest aardigste man die je maar kon tegenkomen. En verschrikkelijk knap. Maar ik weet dat zij één van de meest mooie mensen, nooit zal (willen) kennen zolang alles hetzelfde blijft. Dat is het ergste. Dat ze beiden moeten missen. Hmmm... Ik weet niet meer wat mijn punt was

Nou, Jannigje, het is duidelijk lente. Ik kon me weer níet beheersen. De nieuwe Nicci French! Hebben.

Ja Meya, ik ben zaterdag weer begonnen : spinnen, buikspieren (wat daar nog van over was) en daarna nog half uur krachttraining. Gisteren heb ik een uur gewandeld en vandaag weer een uur gefietst. Dus ja, ik ben er blij mee, mijn lijf heeft het nodig.

Als je alles loslaat heb je twee handen vrij om de toekomst te grijpen. Dat geldt voor jou (je onderschrift), dat geldt voor je vrouw, dat geldt voor iedereen. Je blijft je vastklampen aan een vermolmde, getergde, vermoeide, niet meer in staat tot buigen zijnde grashalm.. Waarom, Lars? Alleen omdat JIJ wilt dat... Als jij (ook) loslaat en je laat meevoeren door de loop van de stroom ben je misschien eerder uit die kliniek dan je nu denkt, zonder dat je de impuls hebt om het op een zuipen te zetten.. als je loslaat ga je misschien de ontelbare mogelijkheden die het leven altijd voor iedereen in petto heeft. Ze dienen zich meestal pas aan als je er de deur voor openzet.

Ik denk niet dat je de scheiding tegen kunt houden., ja misschien voor even, maar dat heeft totaal geen zin. Kost alleen maar extra energie voor jullie beiden. Het is nu zaak om het in harmonie te laten verlopen. Zodat de verstandhouding nog redelijk blijft. Ook ten opzichte van je kinderen. Niet dat je op alles ja en amen moet zeggen, maar gewoon redelijk blijven.

Maar Lars toch... hoe denk je nou dat je huwelijk er uit gaat zien als jij kost wat kost je vrouw bij de haren terugsleept in je huwelijk? Zul je dan de rust vinden die je nodig hebt om geen drank meer nodig te hebben? Zul je blij zijn met je vrouw als je haar steeds moet "pushen" om "moeite te doen" om jou te accepteren zoals je bent? Heeft ze dat al niet dertig jaar lang geprobeerd / gedaan? Heeft ze geen recht op haar eigen invulling van haar leven, net als jij dat hebt, zonder de ander mede verantwoordelijk te maken voor dat eigen leven? Wat die belofte betreft.. die ging niet alleen over goede en slechte tijden, maar ook over trouw en er altijd voor elkaar zijn.. Niet alleen zij heeft die belofte gedaan, ook jij. Hoe waar is die gebleken?

Je kunt inderdaad weigeren te scheiden door de akte niet te tekenen... dat levert een vertraging op van drie maanden en dan kan de scheiding alsnog definitief worden Lars. En ja, er bestaan mediators, zij helpen om de scheiding zo soepel mogelijk te laten verlopen. En of therapie helpt als jouw vrouw nu al niet bereid is een gesprek met jou en jouw begeleiders aan te gaan? Trouwens, ook daar moet ze dan toe bereid zijn....

Geldt ook voor mannen :-)

Konnichiwa Ho, wacht, ik ben er al hijg, hijg. Sorry, ik ben de tolk. We beginnen opnieuw. Even voorstellen: ik ben nieuw hier en ik heet Pieris Jap Katsura.

Winterse taferelen