Klassement

Heb ik nooit, uitstellen, afschuiven en niet open maken. Ik doe alles kalm en op precies het juiste moment. Nooit te vroeg, nooit te laat, het juiste moment. Ook altijd in de juiste gemoedstoestand en dus op de goede toon. Mijn leven is dan ook een oase van zuiverheid en en deugd.

Wat voel ik mij een blij mens. Nooit gedacht dat alcohol zoveel van je gevoelens kon wegnemen. Ik kan terug blij, verliefd, gelukkig, zorgzaam en noem maar op zijn. Teveel om op te noemen. Dit al na bijna 3 weken. Er komen mooie tijden aan, ik voel het. ADB en daar ben ik fier op. Ga maar slapen duiveltje, ik laat je niet winnen. ♡♡♡

Even goedemorgen wensen, tussen 2 clienten door, Wat een stralend weer vandaag Voel me meteen een stuk beter

Ik meld me schoon en droog af voor de dagpact. Vanavond een NA bijeenkomst bezocht waar iemand zij overlevings- en levensverhaal deed. Weer indrukwekkend veel herkenning en heel veel openheid en eerlijkheid. Kan ik mee verder. Heb de draad van vandaag bijgelezen. Ik heb het er hier niet over, maar ook ik ben de vader van een kind welk heel veel schade heeft opgelopen door mijn gezuip en verslavingsgedrag: liegen, bedriegen en manipuleren. Bovendien was ik emotioneel niet beschikbaar omdat ik een andere "koning" dacht te moeten bedienen: C2H5OH. Daar heb ik spijt van in elke vezel van mijn lijf. Maar ik kan niets doen omdat de deur dichtgegooid is, met zo'n klap dat ik vrees voor het ergste. Net nu er een vader mens uit de puinhopen komt die misschien de moeite van het beleven waard is. Maar dan ben ik misschien weer een egoïst als ik dat zo zeg... Mij rest niets dan geloof, hoop en liefde. En bidden. Oprecht bidden. Welterusten en wellicht tot morgen.

was inderdaad niet de beste dag, maar kwam er doorheen. veel trekmomenten. maar ik mis het wel, met z'n twee bij de haard, drankje, hapje. hij kan het gelukkig ook goed laten staan, dus kwam niet in de verleiding. wel over gehad wat de plannen nu zijn, eerst maar eens een periode stoppen en dan verder kijken is het verhaal. lijnen ging prima vandaag! morgen weer een dag, leila

Het leven is geen wedstrijd Het gaat er niet om wie het beter "doet" Of wie zich rottiger "voelt" Het gaat m.i. om inzicht Met open ogen kijken Stick to the facts En patronen "durven" doorbreken (of niet, dat kan ook natuurlijk) Al betekend dat "verlies" En toch, bovenal blijven genieten in vertrouwen, wat het leven je biedt Fijne avond allen!

Heb je draadje gelezen en oh wat maakt dit me blij. Bedankt om je ontdekkingsreis te mogen volgen. Het geeft me echt de moed om verder te gaan. Super ♡

Ga zeker hulp zoeken ben al bij de aa geweest wacht op die online behandeling ga ze anders mailen heb nog geen reactie gehad. Zoals verwacht wilde mijn zwager samen even kroegen tochtje houden. Hij blijft hier v t wknd uit Londen met vriendin. Deze afgeslagen ga zo lekker mijn bed in bedankt voor jullie reacties :-)

Mooi

Jammer dat je je in een hoekje gedrukt voelt Agnieta ík ben juist onder de indruk hoe jopie het verwoordt. zonder enig oordeel, maar wel met de boodschap dat je misschien blinde vlekken hebt ten aanzien van je zoon en wat dit allemaal met hem doet. Het afgeven op de jeugdzorg ervaar ik als een verkapte kritiek en het niet zien hoe begaan zij juist zijn met hem en jou. als het goed gaat, echt goed gaat, met jou dan heeft je zoon ook een betere kans. Je vindt soms dat wij niet mogen reageren op jou, misschien is het konfronterend, maar kun je ook niet zien dat konfronteren soms gewoon nodig is? Ik hoop toch zo dat je je open kunt stellen, voor de hulpverlening, voor ons en de moeders hier die elk allemaal heus weet dat drinkende ouders littekens veroorzaken op kinderzielen.

Als je dag in dag uit met deze gebeurtenissen komt kun je reacties verwachten, Agnieta. Oke, genoeg voor nu.

Schoteltje...ook onvoorstelbaar voor mezelf maar nog steeds genoeg aan. Alcohol ..roken en zelfs veel eten,snoepen voegt niks toe Tis zoals het is 5 jaar vechten zo de moeite waard. Saai? Mijn leven is nog nooit zo de moeite waard en spannend geweest. Word nog steeds misselijk dat het me gelukt is. Misschien is dat wel het echte trotse gevoel..iets wat ik nog niet zo lang ken. Ze mogen alles van mij hebben...maar mijn overwinningen pakt niemand mij af. Dat dit zo sterk voelt zal wel te maken hebben met trauma en verwerking. Ik had het me destijds bijna aflaten pakken..wetende dat ik dit nooit meer overnieuw kan doen. Sterker dan ooit weer terug gekomen

En dan verklaar ik u hierbij tot man en vrouw. U mag de bruid

Gefeliciteerd met je twee maanden Klavertje! Dansje voor jou:

Een vreemde voelen zonder drank...is iets tijdelijks Heel herkenbaar...maar dit gaat over.

Ik heb ooit op het trainingsveld van het eerste team van ajax gelopen naast het oude stadion de meer. Dat was geen gras. Maar een soort mosveld. Superzacht en heerlijk om op te lopen. Beetje verend.

Wel fijn Smart dat het elektrisch is anders is het bijna niet te doen. Dat is ontzettend zwaar. En inderdaad je staat er van verbaasd hoeveel mos er in het gras zit. Dat verstikt allemaal. En je hebt veel geluk, het zonnetje schijnt.

Ik ga mijn achtste rookvrije weekend in! ben er zelf nog het meest verbaasd over en begin er lol in te krijgen! Hoop dat iedereen een beetje lekker in z'n vel gaat zitten, allemaal veel succes Jullie kunnen het allemaal, als ik het kan.......... (wilde niet eens stoppen)

die Jan is een bofkont Bol enb ja jij ook hoor☺♥ wijfie sterkte ik hoop dat jullie goed de nacht zijn doorgekomen. en nu volleybal wat zal ik meppen!

goedemorgen allemaal, de beruchte vrijdag voor mij, alhoewel misschien maak ik dat er ook wel van, maar ga er toch niet te licht over denken en wapen mijzelf, Dagpact: jowan Lila ErikB leila

Lekker mark. Thnxxx

Het was zelfs 5.30 uur vanochtend dat is een garantie voor een nachtje langer slapen aankomende nacht. Toch last van piekers en mijn mantra lijkt nu niet te werken (ik voel het niet) maar dat hoeft ook niet het werkt toch door, daar vertrouw ik dan maar op. Ik wens iedereen ook een fijne dag, ik ga er in elk geval wat moois van maken.

wij vieren de vierde klaVIER

lieve Anna welkom hier en dankjewel voor je verhaal. Het laat mij weer even zien wat drank allemaal kapot kan maken en hoe wij in een slachtofferrol kunnen schieten zolang we niet stoppen. Want ja, dan heb ik weer een excuus, want anderen snappen toch niet hoe moeilijk ik het heb. En hoe bang ik ooit was om te stoppen. Wat jouw man deed was konfronterend, maar een groot bewijs van witte liefde. Hij durft jou te laten zien, waar je kunt eindigen. Niet via woorden op dat moment, maar zichtbaar met een touw en een fles. Het klopt he, hij heeft aangevoeld waar je naar op weg was. Jouw broer heeft de rode draad doorgeknipt, dat kun jij ook. Dus bij jouw rijtje mag bovenaan: eerlijk zijn naar jezelf. En dan ook naar man en kinderen en de rest vd wereld. Je bent nog jong en zo veel goeie jaren nog voor de boeg. Zorg dat je die krijgt/neemt die jaren Anna.

Je bedoelt wél een leuk draadje, maar ik zat verkeerd?

Haaruitval. Of 'haaruitval' wel zo on-topic is op dit draadje durf ik ter discussie te stellen. Ikzelf kamp al bijna zolang ik leef met haaruitval. Ongewoon. Behalve dat ik nog nooit een shake heb aangeraakt, moet ik wel bekennen dat ik niet gewoon eet. Ik probeer koolhydraten te mijden en zoveel mogelijk eiwitten als brandstof binnen te krijgen. (Dit is dan mijn bescheiden manier om maatje 36/38 te houden.) Toch blijf ik denken dat stress vele malen slechter is voor je haardos dan weinig koolhydraten. In een stressvolle periode was ik een paar jaar bijna kaal ..........en momenteel, met weinig stress maar met nog minder koolhydraten, vermindert mijn haaruitval geleidelijk. Zelfs mijn háár is in herstel!

Weer een paar dagen verder. Donderdag therapie gehad, voor therapie aan voelde ik me niet goed ik was erg aan het piekeren over een mail die ik had gestuurd naar iemand die met de familie-ruzie te maken had. Het was een in mijn ogen prima mail waarin ik in aangeef dat ik meeleef en dat ik er zelf ook last van heb. Ik zat me rot te piekeren omdat ik niet een mailtje terug kreeg, al was het maar een soort van positieve bevestiging. Vervolgens therapie gehad waarin we mijn vermijdingsgedrag en het mezelf beschermen tegen het daglicht hielden. Wat is vermijding en wat is goede zelfzorg. Gelukkig genoeg kon ik het haarfijn aanvoelen wie het kleine bange meisje is die voor haar gevoel geen kant op kan en wie de volwassene is die wel keuzes kan maken en ook verantwoordelijk is voor haar daden en keuzes. Daarna was het gepieker over, uit mijn lijf en hoofd. Het kunnen accepteren dat ik niets hoor, het bij de ander kunnen laten, het niet leuk mogen vinden maar niet het gevoel afhankelijk te zijn van hun goedkeuring. Ik sta achter mijn mail aan hen en wat de ander er ook van vindt ik overleef het wel. Voor mij is het heel belangrijk om die twee uit elkaar te halen. En ik heb ook eigenlijk wel een hekel aan dat kleine bange meisje, moet ik niet hebben, maar ik schaam me er ook voor. Ik ben nu toch een volwassen vrouw van net in de 50, ik kan me toch niet meer beroepen op zo'n kinderlijk gevoel. Fijn om dit even op te schrijven, de echt volwassene in mij begrijpt het prima hoor, het is een overlevingsmechaniek. Mijn therapeute zei ook nog iets over een mechanisme waarvan mensen met vermijdingsgedrag zich van bedienen en dat is dat het winst op levert om maar heel hulpeloos en angstig te doen/zijn. Dat ik daar mijn voordeel mee kan doen, ze heeft ook gelijk, dat is het gevaar dat mensen me dan maar afschrijven en zeggen ach die arme Poppy die kunnen we nergens mee belasten. En ik ondertussen oplucht zijn dat ik niet mee hoef te doen. Wat hier fout aan is is dat ik geen verantwoordelijkheid neem, al zou de uitkomst hetzelfde zijn als ik als volwassene zou zeggen, ik doe hier niet aan mee omdat ik dat niet wil (weet dat het niet goed voor me is) dat voelt het oké en dan neem ik op een gezonde volwassen manier ruimte in en afstand van iets waar ik te veel last van heb. Zo ingewikkeld om voor mij positie in te nemen. Mijn therapeute dicht mij bij wijze van spreken een sleutel rol toe in de oplossing van het probleem, nou dat gaat mij nog net wat te ver. Ik neem mijn eigen stapjes wel en ik snap ook wel dat het heel mooi zou zijn als ik niet meer in mijn valkuilen stap, maar ik ga het mezelf ook niet (meer) kwalijk nemen. Stapje voor stapje, bewust worden en blijven zonder oordeel, maar zoeken naar wat goed voelt, wat sterk voelt. Hoop dat dit wat duidelijk is, in elk geval wel fijn even op te schrijven.

Hey Gerrit, Bedankt voor je lieve ♥ (ik heb niet zo'n mooi hartje) onder de riem. Je hebt gelijk oefening baart kunst, dat zal ik in mijn oren knopen. Ik ga wel iets opschrijven voor mezelf. Even een tekst voor degene die het aangaat, dan ga ik maar de kapotte (overslaande) grammofoonplaat doen. Ik wil mezelf geen slachtoffer meer maken door het gedrag van de ander, ik ben verantwoordelijk voor mezelf dus ik ga me ook zo gedragen. Wel fijn om dat hier zo op te schrijven, geeft me toch wel kracht, dus fijn om hier te zijn! welterusten

Dank je Gerrit, ik weet ook wel dat ze voor mij komt en mijn moeite hiermee kan ik een beetje delen. Het komt er allemaal op neer dat ik het zo belangrijk vind dat de ander zich op zijn of haar gemak voelt dat ik mezelf vergeet en dan misschien ook nog eens mijn doel voorbijschiet en stiekem lach ik mezelf een beetje uit omdat dit precies is wat mijn moeder doet/deed maar dan in het kwadraat. Ik heb ook helemaal geen organisatie talent ik kan dan zo druk zijn in mijn hoofd met wat ik allemaal nog moet doen en vervolgens doe ik er allemaal erg lang over zodat er nog minder tijd overblijft voor mezelf. Zo opschrijven helpt wel, ik kan zo een aantal oplossingen en antwoorden verzinnen. Dus hupla nu even doorzetten en dan vanmiddag ook nog iets leuks doen en op zoek naar rust want als ik 2 dagen heb gewerkt ben ik de dag erna altijd moe, ik was gisteravond erg gesloopt. Ik moet wel zeggen dat als ik zoals gister op de fiets naar huis rij wel aan drank denk, ik heb dan behoefte aan verdoving, alleen ik wil het niet meer, ik zie het ook nog als een automatisme dat mijn vermoeide hoofd richting alcohol gedachten gaat. Dan ben ik maar even ellendig moe en het enige wat helpt is vroeg naar bed gaan. En ik stel me voor wat er was gebeurt als ik wel had gedronken, laat naar bed, slecht slapen, zelfhaat , een kater en nog veel vermoeider en in nog steeds vastzittend in de nachtmerrie van mijn alcohol verslaving, dat wil ik toch echt niet. Dit is zoveel beter.

Morgen krijg ik een vriendin te logeren, iemand die ik nog niet heel goed ken en ik vind het spannend ook wel leuk hoor, maar spannend overheerst bij mij vaak. Wat vind ik dan spannend is de vraag die ik me heb leren stellen. Het komt er op neer, ben ik aardig genoeg is mijn huis netjes genoeg, is het eten goed genoeg en last but not least word ik gekwetst en geef ik mijn ruimte helemaal weg. Dat laatste ben ik het meest bang voor en daar ben ik zelf alleen maar verantwoordelijk voor en dat weegt tegenwoordig nog zwaar. Ik ben van plan om alle kleine stapjes die ik hierin maak op waarde te schatten. Ik hoop alleen dat ik me een beetje kan ontspannen. Vandaag staat dan ook helemaal in teken van haar komst, moet zo aan het poetsen maar ik moet ook hierin uitkijken dat ik mezelf hierin niet helemaal weggeeft omdat ik niet zo veel energie heb. Alcohol speel in dit contact gelukkig geen rol, maar wel de confrontatie met mezelf.

Weet inhoudelijk even niet wat toe te voegen. Maar als je iemand snel wil laten weten dat je de reactie gelezen hebt en waardeert, kan je de 'vind ik leuk' knop gebruiken. Fijne dag!

Ik ben zo blij dat we het forum hebben Hier wat bijlezen en voor je het weet ben je een uur verder en is de trek weg

Nou bedankt Indigo dat is lief om te zeggen. Ja die term ken ik ook, innerlijke criticus en 't is zeker n 'kreng. Ze houdt haar mond maar niet. Ik heb van die schuldenlijstjes en als ik ze niet afgewerkt heb blijven ze als hongerige luizen op me zitten en zuigen alle energie uit me. Maar.....er is hoop, ik probeer te leren dat schuldenlijstje zaken zijn die bij het leven horen en ze daardoor wat makkelijker leer parkeren. .Of op z'n minst keuzes leer maken. En weet je wat ook nog eens zo is, vooral met die schuldenlijstjes, is dat ik me ook goed realiseer dat ik de enige ben die daar op dat moment last van heeft, ik maak mezelf dan eigenlijk wel heel belangrijk alsof al die mensen op mijn schuldenlijstjes de hele tijd aan mij denken. Deze laatste gedachte helpt me wel een beetje, een therapeut zei dat ooit tegen mij, zeer verhelderend. Wat ik eigenlijk doe is mezelf saboteren door hier steeds obsessief over te piekeren het is een gewoonte waar ik graag vanaf wil. Soms wil het wel maar soms ook niet. Bewustwording is in elk geval het halve werk. Ik denk dat je ook gelijk hebt Indigo dat mannen ook erg last kunnen hebben van die innerlijke criticus alles wat met prestatie/zelfbeeld te maken heeft al is het voor jezelf of de buitenwereld en mannen zijn over het algemeen meer binnenvetters, dat 'babbelzieke' van ons werkt in ons voordeel vind ik. Ik wil graag nog meer reageren maar ik moet even wat rust pakken voor nek en schouders, heb toch wel wat meer last als ik langer achter de computer zit. Fijn hier te zijn!

Nee hoor, ik voel me helemaal niet gediscrimineerd . Het is allemaal heel simpel. - je kunt pas goed voor een ander zorgen als je eerst, of in elk geval ook, goed voor jezelf zorgt (anders sloop je jezelf); - voor een ander zorgen moet je alleen maar doen als je zeker weet dat de ander dat ook wil (anders sloop je de ander); - boos worden en ruimte innemen kan heel erg zorgzaam zijn als je het op de goede manier doet, namelijk vanuit een stevige volwassen basis (want je hebt wat te bieden in je boosheid). Sjo... nu nog even in de praktijk brengen. Ik denk oprecht dat als ik dit zou kunnen dat pakweg 80% van mijn alcoholprobleem opgelost zou zijn.