Klassement

Zo, ik ben bijgeslapen :-) Vind de discussie tussen jowan en kohtje interessant en erg leerzaam voor mezelf. En ik heb erover nagedacht - over de verhouding met mijn verslaving. Ik heb hier al vaker geschreven dat ik in wezen dankbaar voor mijn verslaving ben omdat ze me gemaakt heeft wie ik nu ben. Daar is geen woord aan gelogen. Zonder verslaving en alle ellende die erbij hoorde, had ik nooit gedaan wat ik nu doe, was ik nooit de mensen tegengekomen die ik nu ken en had ik nooit zo kunnen waarderen hoe goed ik me nu voel omdat ik het kan afzetten tegen het tegenovergestelde gevoel. Ik kan en wil mijn verslaving daarom niet als de 'vijand' zien. Ik zie verslaving als een onderdeel van mij, je zou het een persoonlijkheidsdeel kunnen noemen. Ik wil een deel van mij niet afstoten of bevechten. Dat voelt niet goed ten opzichte van mijzelf. Wat ik ook weet is dat de intenties van dit verslaafde deel 'goed' waren. In de zin van: ik dronk omdat ik er iets positiefs mee wilde bereiken. In mijn geval dronk ik om me "gelukkig" te voelen, ik zocht het geluk op de bodem van de fles. Mijn verslaafde deel had alleen niet door dat dat niet de juiste manier was om z'n doel te bereiken, om het zacht uit te drukken. Het joeg een illusie na. Door dit in te zien, is het mij gelukt om dat verslaafde deel niet alleen te accepteren, maar ook om het te transformeren. In feiten heb ik het doen inzien en laten voelen dat er andere, meer gezonde en minder destructieve wegen zijn om dat geluksgevoel te bereiken. En dat je dan op die nieuwe manier ook nog "the real thing" bereikt, en niet het neppe, tijdelijke en kunstmatige. Nu blijf ik mijn verslavingsdeel eerder koesteren dan dat ik het weg wil drukken. En dat uit zich in alle aandacht die ik eraan besteed, op het forum en daarbuiten. Ik besteed er zeer veel aandacht aan. Ik wil het 'opvoeden' met liefde, als ware het een kind. Dat kind, dat deel van mij, noem ik dan niet 'geniepig', maar eerder 'gekwetst' en 'beschadigd'. Het heeft daarom speciaal onderwijs nodig. Zo, dat was het denk ik. Beetje risico genomen om voor zweverig te worden uitgemaakt, maar misschien heeft nog iemand iets aan deze ziens- en leefwijze. X van Y

@ jowan, Ik kom even terug op mijn bericht van gisteren waarin ik zeg dat ik alcohol niet meer zie als een geniepige vijand en jouw (min of meer) reactie daarop. Jij zei: "Ik raakte een beetje aan de twijfel toen Kohtje stelde dat hij bij de NA geleerd had dat je na een poos "wel weer vriendjes" met je middel kunt worden. (Ik realiseer me dat dit mijn eigen woorden zijn.) Het was de NA koppeling die me verontrustte." Ik had gezegd: "In NA werd me een nieuwe manier van leven beloofd als ik aan het programma zou (blijven) werken, wat er op neer komt dat ik blijvend aan mezelf werk.. Zo langzamerhand is die nieuwe manier van leven een feit geworden en me eigen geworden. ..... hoef ik verslaving niet langer als een geniepige tegenstander te zien maar als een deel van mezelf waar ik me bewust van moet zijn/blijven." Die NA koppeling is minder NA gericht dan jij misschien denkt. Nergens staat dat ik in NA kan leren met mijn middel om te gaan. Onthouding is de enige manier van abstinentie. Ik leer in NA minder egocentrisch te denken en doen. De stappen geven me richtlijnen om daar mee aan het werk te zijn/gaan. Het is echter mijn opzet niet om in de NA wereld te blijven hangen en de wereld om mij heen daar aan aan te passen. Ik wil met wat ik leer in NA een "gewoon" leven leiden, me los maken van NA vocabulaire, de realiteit onder ogen zien zoals ze is en niet zoals NA ze ziet... M.a.w. ik wil me, met hulp van de stappen aanpassen aan de realiteit. Ik hoorde gisteren nog een fellow zeggen: "reality is for people who can't use drugs". Ik kan geen drugs/alcohol meer gebruiken. Geef me nu dan de realiteit maar. Daarin zitten overal feiten verweven die met alcohol en drugs te maken hebben. Door ze te "verbannen" uit m'n leven blijf ik in een soort vluchtsituatie zitten. Door ze toe te laten in m'n leven maar bewust te zijn van het feit dat ik ze niet meer kan gebruiken hoef ik ze niet meer uit de weg te gaan. Vriendjes met mijn middel zal ik niet meer worden, maar als vijand hoef ik het ook niet meer te zien. Ik heb dit niet in NA geleerd maar met hulp van NA. Voor mij is dit het ultieme erkennen dat ik machteloos sta tegenover mijn verslaving. Niet door mijn middel nooit meer in de ogen te kijken, maar juist door het wél in de ogen te kijken en het te bezien voor wat het is: een verslavend middel waar ik aan kapot ga als ik het gebruik. Zo blijf ik elke dag uit eigen vrije wil de keuze houden tussen leven en dood.

Ik heb een aanvulling op de "discussie" tussen Kohtje en mezelf, aangevuld met de waardevolle opmerkingen van Yogajuf. (Discussie gaat naar mijn gevoel over gelijk krijgen en dat hebben we hier niet.) Het verschil wat ik wil maken is dat mijn middel niet mijn verslaving is. Is ben dus niet alcoholverslaafd. Ik heb een ziekte verslaving en die grijpt elk mogelijk voorhanden middel of proces aan om zich te manifesteren. Van suikerwafels tot seks. Sinds ik stopte met alcohol kwamen onder andere suikerwafels en het kopen van fotoapparatuur aan bod. Misschien minder destructief, maar evengoed een uiting van mijn ziekte verslaving. Zeker zo ernstig dus. Verslaving is een ziekte in mijn hoofd, iets moeilijks met transmitters en receivers en heel kleine deeltjes. Die functie van mijn brein is defect. Kapot gegaan door overmatig gebruik of zelfs als een overerfde aandoening. Voor dat laatste bestaat bij mij een gerede kans als ik naar mijn afkomst kijk. Dat ik het daarna door overmatig en zeer langdurig misbruik definitief de vernieling in heb geholpen zou me niets verbazen. Het mag duidelijk zijn dat ik daar niet trots op ben. Ik weet niet of ik "blij" kan zijn met mijn verslaving, zoals anderen dat soms zeggen. De poel van ellende die ik achter me probeer te laten is daar te groot voor. Ellende voor en naar mezelf, maar zeer zeker ook naar anderen, mensen die me zeer nabij zijn (waren). Ik heb er al een hoop moeite voor gedaan om het te accepteren. Dat lukt. Om mijn ziekte verslaving als iets positiefs te zien vind ik ook erg lastig. Ik denk wel dat het een overlevingsstrategie geweest zou kunnen zijn. Een mechanisme wat ervoor zorgde dat ik niet teveel ineens op mijn bordje kreeg. Had ik dat gezuip niet gehad of gevonden, had ik wellicht andere dingen gedaan die me wellicht fataal zouden zijn geworden. Ik hecht eraan te vermelden dat ik alcohol als een harddrug beschouw, niets minder. Ik weet dat het haaks staat op de sociale consensus, maar dat hebben we wel met meer middelen gehad. Voortschrijdend inzicht zorgt hopelijk voor inkeer. Voor mij was alcohol duidelijk een demper, ik hoefde niets meer te voelen. Of ik het aangekund zou hebben of niet was niet meer relevant nadat het misbruik een gebruik was geworden, structuur had gekregen. Ik schakelde uit waarvan ik dacht dat ik het niet aan zou kunnen. een soort dissociatie. Een "uitzetknop" die ik extreem goed kon inzetten. Vaak nog, als ik niet heel erg goed uitkijk. De "mindfulle" bejegening van YogaJuf snap ik wel en vind ik ook sympathiek. Ik kan er alleen (nu) nog niets mee. De schade en de ellende zijn daarvoor te omvangrijk. Mijn ziekte verslaving misbruikt elk moment van zwakte of onoplettendheid van mij om mij weer terug te trekken naar daar waar ik NOOIT meer naar toe wil. Dat zou een wisse dood worden, zeker na deze cleantijd en het gevaar voor OD. Dat is dus ook de reden daat ik het middel uitban, zo strak en effectief als ik kan. Mijn ziekte verslaving is inmiddels een geaccepteerd deel van mij. Daaraan kan ik niets veranderen en de medische wetenschap ook niet. Ik ben een verslaafde en merk daar dagelijks de effecten van. Ik denk niet dat dat ooit overgaat. Vergelijk het met een andere chronische ziekte, diabetes bijvoorbeeld. Daar kun je oud mee worden en een goed kwaliteit van leven handhaven, mits je je maar rekenschap van de ziekte geeft en de medicatie en zorg volgt. Voor mijn ziekte verslaving heb ik de NA en de AA groepen met hun 12-stappen model uitgekozen. Daar vaar ik al een hele poos wel bij. Het grote voordeel is dat het zich veel minder richt op het stoppen van middelenmisbruik (Neem de eerste niet....) maar veel meer op het opnieuw inrichten van je leven of het verbeteren van je leven. Omdat verslaving een ziekte in mijn hoofd is, past me de mindfulle en spirituele benadering van de 12 stappen me erg goed. Overigens was de suggestie om wekelijks enkele groepen te bezoeken voor mij erg belangrijk. Daarmee kon ik mijn eenzaamheid en sociaal isolement oplossen. Ik was de interactie met mensen kwijt en ik schat in dat als ik daar weer in terugval, een terugval in het middel een kwestie van weinig tijd zal zijn. En dus mijn dood. Het is voor mij dus niet zomaar een spielerei, ik probeer wat, neem wat risico links of rechts, en als het misgaat, ok, probeer ik het nog wel eens als ik daar zin in heb. Dat is niet mijn scenario. Ik moet het serieuzer nemen dan dat. Ik wil leven. Mijn verslaving is dus niet echt een illusie, zoals ik vandaag las. Het is bittere, bikkelharde, dagelijkse realiteit. Maar ik leef, ik drink niet, en heb een beter leven dan ik ooit gehad heb. Ik heb nog een hoop noten te kraken, maar ook dat is mijn (uitgestelde) leven. En daar ben ik dankbaar voor!

Goedemorgen, Beter geslapen dan gisteren. Het is een stuk vriendelijker buiten. Zo lekker naar de kapper. Dag 11 van m'n roesvrije leven. Gisteren naar de meeting van de AA geweest. Fijn! Fijne dag allemaal.

Daar was ik weer. Vandaag een fantastische dag gehad, iedereen heeft het reuze naar de zin gehad. Ik lig nu helemaal voldaan op de bank. Eerst een heerlijk fiets tochtje met mijn dochter en twee zoons en mams en mijn neef. Toen we pauze namen konden de kids heerlijk klimmen en klauteren en ondertussen heerlijk met mijn mams en mijn dochter geklets en lekker broodjes gegeten en koffie gedronken en de kids hadden de grootste lol. ( we hebben altijd ons picknick bij ons anders word het te duur en zo kunnen we vaker een uitstapje doen) Daarna verder gefietst en naar het LEGO festijn, de jongen helemaal door het dolle heen. Daarna heerlijk in het oude boemeltreintje van het ene dorp naar het andere dorp. In het ander dorpje heerlijk gewandeld en leuke winkeltjes bekijken, dit vonden mijn dochter en ik en mijn mams weer super. Ben vandaag ook eens een keertje voor mezelf geslaagd 3 nieuwe shirts gehaald en een leuk shirt voor mijn dochter. Toen weer terug met het boemeltje en toen nog even bij de LEGO gekeken en allemaal wat klein dingetjes gehaald wat ze graag wouden hebben. Op de terugweg heerlijk genoten van de natuur en met de pauze heerlijk met mijn dochter geknuffeld dit vond ze ook heel prettig. Thuis heerlijk de lasagne in de oven en allemaal heerlijk gegeten, daarna zijn de oudsten naar hun vader gefietst. Toen nog even een momentje met mijn jongste en hem verteld dat het even een tijd niet zo lekker ging met mama en dat ik en papa samen er voor hebben gekozen dat mama het eventjes wat rustiger moet doen en dat we eraan werken dat het met de tijd weer normaal zal gaan. En dit vond hij heel fijn. Morgen ga ik laat in de middag naar het zwemwater en komt mijn ex met de kids. En mijn goeie vriendin met haar zoon komen ook dit vind ik heel prettig. Lekker een potje trik trak spelen een duik in het water.

Gefeliciteerd trio Skip, Monster en Jan! (Dames, doen jullie een beetje voorzichtig met hem, please?)

terug van neurofeedback.....zaterdag zijn bevindingen maar zo op het eerste gezicht twee dingen die opvallen, een hoge alfa activiteit en een zeer goede focus.... nu eens kijken hoe makkelijk die geleidingsgel zich laat uitwassen..

Goeiemorgen. Tijd voor aktie Wijfie, je loopt helemaal vast zo. Er bestaan ook casemanagers dementie, die hebben ervaring en weten de mogelijkheden. Als dat het is bij J, en daar lijkt het toch wel wat op. Mooie posting van Yogajuf. Ik zou voor mezelf willen toevoegen: ik wil me niet meer identificeren met een verslaafd zijn. Ook dat is uiteindelijk een illusie. Zweverig? Als je illusies doorziet kom je juist met beide benen op de grond. Mijn eerste etentje met collega's meegemaakt. Het ging goed en was best leuk, al vind ik zulke bijeenkomsten toch altijd een soort pose. Kaboutertje, hoi! Fijne dag allen.

Dit vind ik nu een hele mooie zienswijze naar mijn verslaving. Sta er helemaal achter, vooral het verschil tussen geniepig en gekwetst en beschadigd. En opvoeden als ware het een kind en dat kind heeft inderdaad speciaal onderwijs nodig. Heel individueel en met veel zorg en liefde. Totaal niet zoals ik zou omgaan met iets wat geniepig is en waarmee strijd gestreden moet worden, gestraft moet worden en zoveel mogelijk verbannen uit mijn hoofd.....wel uit mijn handelen. Maar daarvoor werkt de zienswijze als hierboven bij mij veel beter. Soms lees je een zin waar je denkt exact, zo zou ik het zelf bedacht willen hebben. Leren niet te zoeken in de ilussie maar in hoe je geluk kan bereiken zomaar om je heen in het echt. Met mijn verslaving zocht ik ook maar naar geluk, ik zocht alleen op de verkeerde plek. Dat maakt mijn verslaving niet geniepig het heeft alleen veel zorg, liefde en opvoeding nodig om anders te gaan kijken en anders te zoeken. En ja ook ik zal wel weer als zweverig gezien worden. Soit...

Bighamster Mindfullness is heel veel over te vinden als je zoekt op google. Bron Zoals je ziet kan je dat overal doen en altijd. Het is vaak onderdeel van yoga meditatie, cursussen over stressreductie op het werk.......het is niet zozeer een kwestie van kennen maar doen. Oefenen en nog eens oefenen en bewust zijn van het hier en nu integreren in je dagelijks leven met alles wat je doet. Je handelingen echt bewust te doen en je focussen op die dingen die je op dat moment doet en niet wat je allemaal moet doen. Als voorbeeld. Je speelt met je kind in de speeltuin en dan is het jij, je kind en de speeltoestellen en het plezier maken samen en niet de planning van de boodschappen die nog moeten, de aankomende vergadering op het werk....nee onverdeelde aandacht voor jij, kind en spelen. Dat en niets meer. Hoeft helemaal niet zweverig te zijn maar juist heel practisch.

@Bighamster: is het echt zo moeilijk om even te googlen met je vraag? https://nl.wikipedia.org/wiki/Mindfulness Dit zou een begin kunnen zijn voor je informatie.

bighamster nog meer van hetzelfde weer therapie/begeleiding is dat dan wel integrerend? je zou ook aan Mindfullness kunnen denken daar hebben veel mensen hier wat aan gehad ik ook. Je bent misschien al verder dan je denkt? ik ben bijgelezen en ga na een fijne dag vroeg mn bed opzoeken slaapwel

Heel veel succes Jan. Shake it!

Zo, dinsdag weer bij de psychologe geweest, het gaat boven verwachting goed met me, ik voel me ook sterk. Net voor een kleine 100 euro aan fitness-producten gekocht. Ik ga knallen!!!

Nou Blondie als ik dat zo hoor denk ik, iedere dag kan de laatste zijn, dus probeer ik zoveel mogelijk te genieten. En dat lukt me heel vaak, maar als ik dan de verhalen van sommigen hier lees denk ik, ik zou dat jullie ook zo graag gunnen. Wijfie een stuk gelukkiger, Hannah een goeie gezondheid, enz. Wat ben ik dan rijk.

Vandaag mijn geplande schilderwerk klaar..fijn. Yo...ik ben erg bezig met je tekst...ik ben daar nog niet...vind het niet zweverig. Maar 'dwingt' me wel tot reflectie. Ik heb afgelopen jaar héél veel gereflecteerd, veel geleerd, veel gezien...maar dit stuk (verslaving) vind ik heel moeilijk...ik weet het ook even niet, is heel dubbel. Moeilijk dus. Verder heb ik een TED talk geplaatst...in essentie gaat het om 'alles is liefde' als we het dan toch over zweverig hebben. Ik vond dat heel mooi om te horen/lezen. Het aandacht vragen, je plek op eisen of niet, in het leven, hier op het forum....ik vind het soms lastig daar op te reageren....niets is wat het lijkt...ik merk dat ik nu meer neig naar 'real life'...daar moet ik het doen..niet hier achter de pc...en lees me niet verkeerd, ik leer heel veel van een ieder hier. Hannah...ik ken je niet echt met willen leven. zo vaag is het. schrijft Jopie...het is wel de essentie...waar wil jij het allemaal voor doen? Ongeacht de situatie waar je in zit? Geldt dat niet voor ons allemaal?

Dank voor de toevoeging Kate en ja, inderdaad, mezelf niet identificeren met mijn verslavingsdeel - of welk deel dan ook - maar het bekijken vanuit mijn ware zelf. Erik, een deel omarmen en integreren ("ik heb een verslaafd deel") is anders dan je ermee identificeren ("ik ben mijn verslaving"). Nu hou ik wel echt op anders gaat A3 straks flippen

Voor mij geldt dat zoals Yo schrijft mijn verslaving onderdeel van mij is en me gemaakt heeft wie ik nu ben. Mezelf identificeren met verslaafd zijn wijst me enerzijds op de minder leuke herinneringen en het deel van mezelf wat ik soms liever niet zie. Ik begrijp de houding en de behoefte om het verslaafde deel buiten mezelf te plaatsen en me niet langer te identificeren ermee. Wat ik zo relevant voor mezelf vind is de houding van Yo die juist dat deel juist nadrukkelijk omarmt en omdenkt. Omdenken in de zin van het heeft me gemaakt wie ik nu ben en hieraan zitten niet alleen de zwarte herinneringen van de verslaving maar ook de blijdschap en de tevredenheid met mezelf voor wie ik nu ben samen met mijn drank verleden. Ik herinner me nog heel goed dat Yo die zienswijze schreef een paar maanden terug en merk dat het proces van omdenken voor mij heel goed werkt. Ik voel me fijn bij het omarmen van mijn verslaving en mijn verleden. Je ne regrette rien....tevreden met wie ik nu ben. En idd het besef van mijn tevredenheid nu voel ik zo nadrukkelijk omdat ik het kan afzetten tegen het tegenovergestelde gevoel van mijn ervaringen. En ik weet nog niet zo zeker of mijn verslaving ooit een illusie zal blijken. sws is het onderdeel van mij en mijn verleden en wie ik nu dus ben maar of het richting toekomst ooit geen onderdeel van mij zal blijken....we zullen zien.

nou Wijfie, ik denk dat het allemaal goed bedoeld is, er wordt aan jou belang gedacht, bel met de gemeente (WMO) en vraag hulp.

@Kohtje: voorlopig: we hebben dezelfde eindbestemming, zo lijkt het, maar reizen ieder over een ander spoor. En dat kan. Dank je wel.

Tja Vonneke Jij ook een hele fijne dag toegewenst. Hummer 11 dagen al. Das inderdaad een heel mooi getal. De eerste dagen zijn het moeilijkst daarna wordt het makkelijker want lichamelijke trek is er dan niet meer zo erg. Succes bij de kapper.

Morgu Bol, Spud, Loen en Hummer. Jeetje Bol, wat jammer toch, zou zo heel anders kunnen gaan. Spud, hoop dat de h.a. je nu goed kan helpen... En Hummer straks met een nieuw koppie terug, mooi, en bijna twee weken nu al.... Luitjes, ik heb de boel in de warmhoudkannen gedaan voor de langslapers. Tijd voor mij om aan de slag te gaan. Maak er een mooie dag van. Dag dag.

Jan, Monster en Skip ik voorzie nog héél wat droge maandjes voor jullie drie

Ik heb verslaving ook als geniepige tegenstander gezien, en terecht. In NA werd me een nieuwe manier van leven beloofd als ik aan het programma zou (blijven) werken, wat er op neer komt dat ik blijvend aan mezelf werk.. Zo langzamerhand is die nieuwe manier van leven een feit geworden en me eigen geworden.. Doordat ik me (zeer) bewust ben geworden van mijn ziekte verslaving en van alles wat dat met zich meebrengt, heb ik er geen moeite meer mee om alcohol in mijn omgeving te hebben, of dat nou is in een fles, glas of zelfs mens.. mits dat laatste niet de spuigaten uitloopt, want dan krijg ik net zoveel last van zo iemand als dat anderen in het verleden van mij hadden. Trek krijg ik er niet van. Wel is juist die confrontatie met alcohol datgene wat me bewust houdt.. Hierdoor hoef ik verslaving niet langer als een geniepige tegenstander te zien maar als een deel van mezelf waar ik me bewust van moet zijn/blijven. Ik weet natuurlijk niet of het voor iedereen geldt, maar voor mij is mijn ziekte verslaving ondanks dat het nooit overgaat, wél behapbaar geworden. Geen drama, gewoon een dingetje (ha, sorry A3 , ik weet dat je niet van "dingetjes" houdt) om rekening mee te houden als het nu en dan nodig is..

Eindelijk bijgelezen. Gisteren een nieuwe wc bril gekocht, was al voor de pinksteren gesneuveld :drank maakt meer kapot dan je lief is. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om boodschappen te doen in een super waar alles de helft goedkoper is dan op mijn dorp, waar de laatste dorpssuper verdwenen is en slechts een klein winkeltje over. En een melkhandel en groentewinkel, net zo duur en lang niet alles is er voorradig. Dit vertel ik hier omdat het wel belangrijk is want daardoor kom ik niet vaak in de gelegenheid om te voet "even" 1 of 2 "dure" flessen wijn te halen. De goedkoopste kost al 3x zo veel als een normale in een supermarkt. Ik had helemaal geen preek tegen mezelf gehouden over niet in het drankpad, want was er niet mee bezig. Stond er bij de ingang een leuk bedoelde BBQ uitstalling met een paar schappen wijn erbij. Ik heb er even kennis van genomen en ben toen doorgelopen. Ging het maar altijd zo makkelijk als de laatste 2 weken. Daarvan heb ik alleen bij een bezoek met eten aan de buren wat gedronken. Zo zou ik het graag willen, ben benieuwd hoe dat deze keer zal gaan, want heb het gevoel dat er iets veranderd is. Dat heeft ook wel te maken met de docu over binge drinken, die ik 2x heb gezien. Met mijn verstand wist ik natuurlijk wel hoe schadelijk en gevaarlijk alc. is, maar het lijkt wel of het nu pas goed in zonk. Nu nog van die ellendige dagelijkse hoofdpijn af, schijnt uit mijn nek te komen. Maandag heb ik een afspraak met een orto manueel therapeut die ook arts is. Heb veel goede berichten over zijn behandeling gehoord. Het is wel 2 dorpen verderop, terwijl mijn fys./manueel ther. 20 meter van mijn achterdeur praktijk heeft, Maar die behandelingen helpen maar even. Het zal nooit meer beter worden, stuk is stuk, maar ik hoop dat het resultaat goed zal zijn en vooral dat het langer effect zal hebben. Het gekke is, als ik dronk, had ik de vlg. dag geen hoofdpijn. Dat mag natuurlijk geen reden zijn om het op een zuipen te zetten, maar dat heb ik uit wanhoop wel eens gedaan. Pijnstillers ben ik niet zo van en helpen me ook niet. Zo, ik ben weer eens op de dagdraad, zullen jullie weten ook.

http://www.ted.com/talks/johann_hari_everything_you_think_you_know_about_addiction_is_wrong

Wie uit de hel komt, wil niet weten hoe het leven daar verder gaat. Uit: Overspel, Paulo Coelho