Klassement

Ik ben wel Charlie. Charlie is een hofnar. De hofnar had in de middeleeuwse kastelen al de functie om zowel de wereldlijke als kerkelijke macht te bespotten. Centra van macht hebben altijd de neiging absoluut te worden. Spot is het middel daartegen. Spot is een middel tegen een ego probleem. Mensen die op basis van religie, bloedlijn, maatschappelijke positie zich verheven voelen. Daar werkt spot tegen. Ook in 2015 is de hofnar nog nodig. Ook Mohammed, Paus of president mag niet uitgezonderd worden. Altijd mag je alles en iedereen beledigen. Het mag maar het hoeft niet. Maar gezien de illusie dat je het vrije woord kan onthoofden met een AK47 is in mijn ogen doorgaan met het tekenen van dit soort cartoons een must. Nooit toegeven aan terreur!!! Op TV gaf een Moslim precies aan wat ik ook vind. Het is absurd een tekening beledigend te noemen. Moorden onder de uitroep Allah Akbar (Allah is groot), is veel meer een belediging voor de Islam en de profeet, dan een tekening ooit kan zijn. Mijn hoop is dat dat besef doordringt bij alle Moslims en dat ze hun mate van verontwaardiging daar op aanpassen. Vergeleken met Theo van Gogh zie ik gelukkig een tendens dat dit zo lijkt te zijn, Een Moslima in tranen op TV uit verdriet dat er in haar religie zulke gruwelijkheden gepleegd worden. Verder had ik me vergeten me gisteren af te melden. Het was lastig want was voor 18.00 demonstratie in de stad en overal weer mensen aan een drankje. Fris gaan slapen en nu dag 3 weer.

Zo mijn bed uit, weer laat. Gisteravond achter elkaar spannende serie kijken. Dus ja val ik pas om 3u in slaap. Kleine maar schoppen in buik. Altijd s'nachts.. overdag slaapt ze, dus wordt een nachtleven denk ik straks. Gordijnen worden zo opgemeten. Veel inkijk en daarna niet meer. Broodje, muziekje op, straks lekker mijn haren wassen. Kan het niet geloven, maar ik ben weer happy wakker geworden.

Het boek Illusies van Ingeborg Bosch is ook een aanrader als je wilt werken aan co- en/of counterdependentie. Zij gebruikt die termen niet, maar t komt er wel op neer. Ik hop op en neer van codependent naar counterdependent - wat uiteindelijk toch een bevestiging is van mijn codependentie. Niet alleen relateer ik mijzelf voortdurend aan anderen, ik moet ook nog eens voldoen aan wat ik dénk dat mijn "eigen" verwachtingen en behoeftes zijn. Dit klinkt misschien ingewikkelder dan het is trouwens, ik ben niet anders gewend en gelukkig ben ik er me nu enigszins van bewust. Mediteren, relativeren en deïdentificeren helpt, alhoewel mijn valkuil is dat ik mezelf volledig dissocieer ("er boven ga hangen"). Een andere valkuil is alles heel goed wéten, maar niet kunnen voelen of ervaren. Voor zover de diagnose van en voor mijzelf. Tot slot nog een kijktip voor alle (mede)verslaafden aan de liefde: de docu Love Addict. Te zien via NPO uitzending gemist.

Zit toch nog even te peinzen over de aanslag in Parijs. Nee ik ben geen Charlie. Ik kan me niet vinden in het maken van tekeningen waarin een geloof, ongeacht welk geloof dat is, belachelijk wordt gemaakt op een manier waardoor mensen zich diep gekwetst voelen. Daarom ben ik niet Charlie. Maar ik ben wel degelijk net zo verontwaardigd en boos. Het is te walgelijk voor woorden dat mensen worden vermoord vanwege het feit dat zij wel zulke tekeningen maken. Dit is ook niet iets wat vanuit de Islam goed te praten is. Er zullen ongetwijfeld teksten in de Koran te vinden zijn die dat wel aangeven, net zoals ze in de bijbel te vinden zijn. Maar het zijn zinnen die over het algemeen uit hun context gehaald zijn. Of zelfs later in het boek al herroepen zijn. Dit hele gebeuren zal weer koren op de molen van partijen als de PVV zijn ben ik bang. En ja, ook allerlei deskundigen en sommige politici grijpen zoiets maar al te graag aan om zichzelf weer te kunnen profileren... Nee 'je suis Charlie' is niet op mij van toepassing, maar nooit en nooit mogen er dingen gebeuren zoals eergisteren. En er is een enorm grote groep moslims die net zo verontwaardigd is als de niet moslims. ik heb het logo 'dit is niet mijn Islam' al diverse keren gezien !!! Zo, ik wilde dit toch even kwijt. Wat mij betreft niet de bedoeling om in discussie te gaan.. ben niet zo'n discussieertype, maar wilde er toch íets over zeggen. Aanpassing: foutje herstellen.

Mogge Niet heerlijk geslapen..maar wel gedachten de vrijheid gegeven. Word er nog een kei in, niet kunnen slapen,geen ergenis daarom. Nu ik me zo bedenk is het best veel voor mijn hoofd. Gister avond wake..indrukwekkend met vuurkorven..vuurpijlen..fakkels lekker de traantjes laten lopen Vandaag begravenis Emoties en luchtwegen het doet veel met elkaar..gister weer goed gemerkt Hele week gewerkt..toch een mooie week van gemaakt..ik tel weer mee op mijn werk Mijn naam word weer geroepen en gehoord Geef nooit op waar je achter staat..vroeg of laat word het oogsten Fijne dag..maak er wat van

Ben al niet braaf sinds de kleuterschool heb ik me laten vertellen maar dat heeft voornamelijk met hsp te maken, en ik ga alcohol echt niet de rest van me leven afzweren maar moet het beperken tot een gelegenheid en daar ben ik nu aan het werken. Eind april ben ik jarig en dan wil ik wel met me vrienden wat biertjes doen maar tot die tijd ga ik proberen droog te blijven.

ik sta er van te kijken hoe mensen reageren nu ik minder dingen doe om Sterk, Autonoom over te komen. Ik weet niet of ze me aardig vinden. Ik deed nooit aardig, ik deed hard. Ik weet niet of ze respect hebben. Ik probeer dat allemaal niet in te vullen. Ik probeer te handelen zoals ik behandeld wil worden. Ik probeer te zijn wat ik in de spiegel tegen wil komen. Bovenal probeer ik me continu te beseffen dat ik onderdeel ben van een groter geheel. Ik hoef niet te dansen naar andermans pijpen en ik hoef niet zo met mijn gedrag bezig te zijn. Ik hoef alleen maar eerlijk te zijn. En dat is al zat, daar heb ik mijn handen soms vol aan.

Oef Kruidenthee, mijn dochter heeft mijn drankgebruik ook meegemaakt. Dat is ook waarvoor ik me heel erg schaam, naar mijn eigen kind. Toen mijn dochter zo verdrietig was over hoe ik mij gedroeg (en dat verhaal heb ik hier toen ik nieuw op het forum kwam ook geschreven) kon ik niet meer ontkennen dat ik een groot probleem had. Vanaf toen is mijn strijd begonnen, ik wilde haar dit nooit meer aandoen. Ik ben haar moeder en moet haar steun en toeverlaat zijn en niet andersom. Vanaf de keer dat zij me op de vloer vond, volledig van de wereld, en me naar bed heeft gesleept en mij de volgende morgen hiermee confronteerde met hele dikke tranen. En ik wist er gewoon niks meer van, helemaal niks. Toen dacht ik, dit kan niet, dit mag ik haar niet aandoen. Ze heeft zorgen genoeg om me gehad. Ze is 18 en geniet, van het leven en van haar moeder die weer haar moeder is. Soms hebben we een gesprek over drugs, alcohol etc. Ik vertel haar hoe het bij mij begon, en hoe het langzaam erin sloop. Dat ik me nooit had kunnen voorstellen dat ik alcoholiste zou kunnen worden. Laatst kreeg ik vanuit het niets een dikke knuffel van haar en zei ze, mam, ik ben zo blij dat jij mijn moeder bent. Ik kan jullie niet vertellen wat voor gevoel dat geeft, een groter cadeau kan ik niet krijgen. Ik heb godzijdank niet alles verknald bij mijn kind. En dat motiveert ook weer in mijn strijd tegen alcohol. Want deze band met mijn dochter is me alles waard. Gerrit, dat doe ik zeker! Het lijkt soms of mijn partner mijn probleem bagatelliseert, het gezeur vindt, en een gesprek erover is moeilijk omdat hij geen feedback geeft. Hij vindt er eigenlijk niks van of over. Soms heel frusterend. Maar goed het weerhoudt me er niet van om door te gaan hoor. Jane, dat is echt een compliment van je dochter! Jouw alcoholprobleem is ook voor haar echt verleden tijd, heerlijk! Tsja, slapen gaat nog niet echt fijn. Het lijkt me heerlijk om om half 11 's avonds mijn bed in te kruipen en 's morgens om half 7 pas wakker te worden. Maar ik heb er maar vertrouwen in dat dat gaat komen. Jouw matje Jane is dat met al die rondjes met puntjes?

Misschien moet ik t ook eens lezen ...

codepedente mensen letten sterk op andere mensen en reageren daar op ..... daar kan ik meerdere kanten mee op, en ik heb ook meerdere kanten geprobeerd het toppunt van codependent gedrag is: een boek kopen voor je wederhelft zodat die aan diens codependente gedrag kan gaan werken (dat heb ik dus gedaan, ik kocht in de kliniek een boek van Melody Beattie voor mijn man ..................ging het zelf lezen toen ik eindelijk door had hoe ik zelf óók behept ben met het gedrag)

tussen de spagaat en de kangoeroebiefstuk vroeg Jopie gisteren iets te vertellen over codependentie. Eigen ervaringen dan. Oke. Ik ben niet de klassieke people-pleaser zoals vaak wordt bedacht bij codependente mensen. Ik deed altijd wél wat ik dacht dat er van mij verwacht werd: ik was zelfstandig, ik kon alles zelf, ik werkte hard, ik was collegiaal en nam alle diensten over die nog over genomen moesten worden. Ik was geen redder en slachtoffer, ik was aanklager. Dit was niet authentiek Monster (hoewel monsterlijk gedrag), dit was gedrag zoals ik dacht dat ik mij moest gedragen. Daar zit een belangrijk punt: een codependent persoon gedraagt zich hoe hij denkt dat hij zich moet gedragen om lief, aardig, acceptabel, sterk enz over te komen. Waarom was ik niet gewoon lekker wie ik echt ben? Onwetendheid? Nee. Schaamte. Als mensen weten hoe erg (lui, stom, onaardig, gemeen, zwak, dom) ik écht ben, dan willen ze niet met mij omgaan. Waarom denk ik dat ik erg ben? Omdat ooit ergens dat geloof gekomen is, en is gaan groeien. Om het tegendeel te bewijzen is er dat gedrag ontstaan. Codependentie is voor mij: gedrag aanpassen aan de omgeving en daarbij authenticiteit opgeven. De manier voor mij om het te tackelen is: eerlijk worden tegen mezelf (ik ben NIET zwak en NIET dom) eerlijk worden over mezelf (ik kan het niet (alleen), wil je helpen) en de anderen hun eigen keuzes laten . Dit is de daadkracht en laatkracht voor mij waar ik het 1 januari over had. Jopie, wellicht ben ik meer dan de helft vergeten, maar dan is hier alvast de eerste kleinste helft

Precies Vonnie het bericht van jou is precies datgene wat ik gisteren probeerde uit te leggen. En dank voor de koffie, zal hem met smaak opdrinken.

.

.

Heerlijk wat een actie Plof! Word er helemaal blij van...als een kind, lekker spelen! Fijne dag allemaal en sterkte voor wie het nodig heeft.

.

Goedemorgen allemaal. Vandaag voor de tweede keer 2 uurtjes werken. Mijn reïntegratie traject is begonnen na bijna 1,5 jaar ZW. Na mijn terug val met de kerst nog steeds niet gedronken. Ik ben eigenlijk best wel trots op mezelf. In totaal nu 159 dagen droog.

Ik krijg enorme kansen. Ik moet ze grijpen. En hoe zet ik uit dat ik de smylies niet meer kan gebruiken?

OH YEAH EN BLIJ VAN

We roepen het gewoon naar elkaar. WE DRINKEN GEEN ALCOHOL MEER. WE ZIJN ERMEE GESTOPT! Ja, het scheelt een hoop als je in ieder geval een thuishaven hebt waar je gesteund wordt. Het gaat goed, nog steeds. En we gaan het volhouden. Ree

Nance en Myriam de 9e is voor jullie

Ik moest 3 keer lezen .... Domibo... Weer wat geleerd Jammer dat je alleen naar het " alcosympo" moet. Ik stuur je een virtuele knuffel dan maar

even terug op dat man-vrouw generaliseren van gisteren: verschillende forummers hebben me toegeroepen: Ow! ben je een vróuw? Ik dacht al maanden dat je een man was! Ws. zien jullie bij mijn foto niet het woord vrouw. Dat weet ik dus niet zeker. De verschillen die we hebben zijn volgens mij slechts soms sexe gebonden. Met uitzondering van roddelen. Ik denk helaas ook dat dat een vrouwending is. Maar dat weet ik niet zeker omdat ik een vrouw ben

Hoi Hummer, welkom! weet waar je aan begint hoor ook ik schreef ooit de zin die jij nu schreef en nu ben ik ruim 5 jaar verder en kom hier nog steeds elke dag even. En heb ook na die zin nooit meer gedronken dus voor mij was het heel erg de moeite waard, en nog steeds. Ik hoop dat jij deze zin hierboven over 5 jaar ook kunt schrijven aan een nieuwkomer hier.

Het gevoel dat je kan en mag delen, als het goed gaat maar ook als het minder goed gaat. Belangrijk is dat he Monster. Hier herkennen mensen je strijd, in je dagelijkse omgeving veel minder of niet. Mijn man vindt helemaal niet dat ik een probleem heb. Je bent toch nooit meer dronken? Wat maakt die paar glaasjes wijn nu uit. Hij drinkt helemaal niet (gelukkig niet) en heeft ook nooit gedronken maar ziet er het gevaar van alcohol ook niet in. Hij kan het zich simpelweg niet voorstellen. Laat staan dat ik het met hem kan delen. Mijn dochter geniet van haar alcoholloze moeder, maar krijgt niets van mijn strijd mee, omdat ik dat niet wil. Ik wil niet dat ze zich hierover zorgen maakt. Bedankt allemaal voor de lieve woorden en steun!