Alle activiteit

De eettafel was mijn kroeg. Ik was altijd jaloers op de mensen die een hoekje in hun huis hadden ingericht als een echte kroeg, met een bar en een verzameling flessen van heb ik jou daar. En een stereo en sfeerverlichting en een dartbord. Die waren dan ook zonder uitzondering alcoholist en ik had wel in de gaten dat dat alles alleen maar erger zou maken voor mij. OK we hadden er ook niet echt ruimte voor 🤷🏼‍♂️

Goedemorgen! Vroeg op, zin in de dag. Werken in de tuin, afgewisseld met op de tuinbank met een boek. Voor iedereen een fijne dag op zijn/haar manier! Dagpact: Claudius Kunsie Maja

Er wordt inderdaad behoorlijk droog gedronken 😁 Als het nog droog is. Ik heb nooit flessen verstopt, vol of leeg. De Stier is dochter van een alcoholist dus die keek nooit ergens van op. Ik ben pas begonnen dingen te camoufleren toen ik haar vertelde dat ik minder wou drinken 🤣

Nou nee, edelachtbare, zo bedoelde ik het niet helemaal 🤣

Dagpact: Claudius Kunsie

WEEKPACT 10 Augustus 2025: Claudius

Goeiemorgen iedereen. Ik kan geen alcohol drinken, want als ik een glas drink, drink ik er twee en dan een volgende en een volgende … Daarom drink ik geen alcohol. Nooit meer. Ik mag trouwens niet van mijn psychiater. Een nieuwe dag, nieuwe kansen. Dagpact: Claudius

Dank je Lika.

Het gaat helaas dieper dan wat ik met ademhalings- en ontspanningsoefeningen kan herstellen. Ik kan het deels beïnvloeden maar voor een groot gedeelte helaas niet. Ik heb nog niet de moed op kunnen brengen om zangles te nemen. Ik ga maar aan de zangpedagoge die bij de herauditie was of zij mij les kan geven, zij heeft mij daar meegemaakt.

105,6

Ja, ik had dat wel. Of eigenlijk meer dat ik bang was niet genoeg te kunnen drinken in het bijzijn van anderen (mijn gezin). Dus dronk ik alvast voor en hield ik er een extra (stiekem) glas bij die ik bijvulde en dronk ik ook na, als iedereen al naar bed was om maar aan de gewenste hoeveelheid te kunnen komen. Niet zozeer een bepaald aantal glazen, meer een constante drang naar meer/nooit genoeg.

Lichamelijke gevolgen van drankmisbruik, ik ben mij daar nooit zo bewust van geweest. Je doet maar wat. Maar om je vraag te beantwoorden, ja, hartritme ging op een gegeven moment wel abnormaal. Na decennia lang dagelijks alcohol. Van die roffeltjes. En angstaanvallen, die bleken direct verband te houden met drankmisbruik. “Hanxiety”. Hangover-anxiety. En angstaanvallen tijdens het autorijden. Dat was wel de bloodyfuckinglimit. Toen heb ik besloten dat ik weer wilde leven. Wat je jezelf aandoet he… ongekend. Alle klachten verdwenen trouwens vrij snel toen ik alcohol/tabakvrij werd.

Zondag 10 augustus 2025 voor ons allemaal

Kiekje van vandaag. 🌞

Haha, nee. Ik werkte op een plek waar geen alcohol verkocht/geschonken werd. Kan/wil niet in details treden. Maar het was meer van zolang ik m'n werk doe, is [bijna] alles geaccepteerd.

Hi, Ik bedacht me vandaag ineens...het is zover! Ik heb er weer een jaartje bij. Gelukkig houd jij het nog steeds allemaal netjes bij Bob, dank daarvoor. En geen haar op mijn hoofd die dit fijne nuchtere leven op wil geven. Het niet drinken heeft me veel gebracht, dat wil ik niet kwijt. Voel me stukken beter, geen schuldgevoelens meer na dronken avonden. Ben een heel stuk fitter. En het belangrijkste voor mij, ik ben een leukere (en betrouwbare) moeder geworden door niet te drinken. En ik blijf heel graag nog een jaartje langer op het lijstje staan.

Ja absoluut Ik maak me dan ook wel wat zorgen hoor nu het einde van de opname eindigt. Daarom ben ik hard opzoek naar een sponser van de NA want ik ben overtuigd dat als ik stil ga zitten wat betreft mijn herstel dat dat gevaarlijk is voor mij

Ja ik heb de behandeling met twee weken mogen verlengen. ik zit nog tot 03-09 in de kliniek,dan heb ik er in totaal 15 weken opzitten. de tijd vliegt voorbij met alle modules en individuele therapieën. die spinnen zijn vreselijk op dit moment,het zijn er tientallen als het er geen honderden zijn.

Ja stoppen is 1 ding, het is slechts het begin. Het trajekt daarna is nog een heel avontuur.

Toen ik dagelijks dronk had ik een vast tijdspatroon. Tegen tien uur 's avonds schonk ik mijn eerste glas in, tenzij ik eerder op die dag bij een receptie of etentje buitenhuis al wat gedronken had. Van 10 tot pakweg 1 uur was mijn vaste tijd, daarna ging ik naar bed. Het ging dus niet zozeer om de hoeveelheid maar om de dagindeling. Ik wist dat ik veel meer zou drinken als ik mezelf aan zou wennen om eerder te beginnen, dus dat vermeed ik.

Ja, voor mij herkenbaar, al zal het misschien niet voor iedereen even sterk gelden. Ik dronk op het laatst ook om het malen in mijn hoofd te dempen. Malen over kwesties waarmee ik na het stoppen bewust mee moest leren omgaan. Er was toen een cursus "Voorbij alcohol" waar ik veel aan gehad heb. De naam zegt het al, het ging over de fase na het stoppen.

Ik snap je denk ik. Vroeger had ik een doel of meerdere doelen in mijn leven. Mijn hoofddoel was alchohol gebruiken en daarna samen zijn met mijn hondje. Beidden zijn weg, ik moet nog zoeken wat mijn doel in het leven is .

… maar dan begint het pas. Want drank had ooit een functie. Mensen nemen het om tot rust te komen, om gevoelens te dempen of als sociaal smeermiddel. Ik nam het om te dempen, omdat ik nooit geleerd heb met emoties om te gaan. Immers met drank op deerde mij niks, fuck it. Zombie. Nu ik niet meer drink (of dat probeer althans) moet ik ineens ook nog leren met emoties om te gaan. Dus herkennen wat je voelt, je uitspreken, contact maken, grenzen aangeven, emotioneel beschikbaar zijn, kortom al die dingen die je als afgestompte alcoholist nooit deed. Vet moeilijk vind ik het, maar ook schokkend dat ik dit zo lang heb gemist. Mijn stelling is dus dat het stoppen zelf nog iets is wat je gewoon kan doen, maar dat je vervolgens iets opnieuw moet leren om gestopt te blijven en dat vooral dat laatste iets is wat moeilijk is en wat je niet alleen kan. Ben benieuwd of jullie dat ook zo beleven. Of niet.

Bijna altijd dezelfde kroeg, maar niet altijd dezelfde plek binnen die kroeg. Het was er gezellig en ik leerde een aantal andere vaste klanten kennen. Het voelde als een vriendengroep daar binnen en dat was een mooie aanvulling op mijn thuissituatie aangezien ik toen, net als nu trouwens, op mezelf woonde. Thuis voelde ik me ook prettig hoor, maar het was zoals ik zei een mooie aanvulling. Soms gingen we na sluitingstijd nog wat doordrinken bij één van ons thuis.

Ja, wij hebben zo'n fietskarretje dat je ook als buggy kan gebruiken. We hadden toen een hondje van 17 jaar die niet meer langere stukken kon lopen. We konden dat ding meenemen in de auto naar het bos, of achter de fiets naar de uiterwaarden. Het tweede hondje, die dertien jaar jonger was, kon er, achter de fiets, ook bij in. In het bos of de uiterwaarden liep de oudste dan tot het niet meer ging en die liet zich dan prinsheerlijk rijden, koppie uit het dak of lekker liggend om zich heen kijkend. De jongste liep (rende) uiteraard de pootjes onder z'n lijfje vandaan. Dat karretje hebben we nog wel, maar die jongste (nu oudste, bijna 10) is met geen stok meer in dat ding te krijgen. Zonder stok trouwens ook niet... 😉 Maar lopen gaat 'm gelukkig nog heel goed af. Dus dan maar met de auto, als we uitgebreid gaan bos/uiterwaard wandelen, 2 à 3 à 4 keer per week. Onze jongste, een meidje van 7 gaat ook nog prima op haar eigen pootjes. En als dat niet meer zal gaan, dan zien we wel weer... Misschien wonen we dan ook wel ergens in het ruime noorden des lands. De plannen zijn er...