Hallo. Doodeng.

[bumperjim]

Wauw, dat laatste!!  

Ik heb zoveel van mn fouten geleerd, ik maak er denk ik nog maar een paar. Wie zei dat hier ook alweer? Ik vind het wel een uitspraak van @Cleo66

[Woodie]

Ik heb een gedeelte van je bijdrages gelezen Lika. Inspirerend, herkenbaar en wat heb jij een ontwikkeling doorgemaakt. 

[Lika]

En gisteren en vandaag... werkverantwoordelijkheid, beslissingen, zieken, dingen overnemen, ouders. Het schiet erin. Zelfverwijt, weten dat ik het slecht heb gedaan, verkeerde beslissingen, angst, paniek, onrust, moeheid. 

Same old story. Malen, malen, malen. 

Ik zie het. Weet even niet wat te doen. Maar dat is het juist, hè. Het is even blur. Ok. 

Als maandag de wereld op mijn werk niet is vergaan door al mijn fouten... dan is het dinsdag daarna en alles weer goed? Mhmmmm, Lika get real. Dit is het gewoon. Hier doorheen. Dat kun je. 

[Lika]

Week bleef blur... gisteren huilen op het werk. En toen, toen klaarde het op. Gewoon door te zeggen dat ik onzeker ben. Dat het veel is. Of als veel voelt... dat is het meer.

Vandaag vader verhuisd. Alleen. Hij en ik. Ik zag er zeer tegenop. Maar het werd een dag om nooit te vergeten. Ik huil nu weer. Mooi en verdrietig tegelijk. 

Ik heb hem heerlijk veel geknuffeld. We hebben gelachen. Ik hoop maar dat hij kan slapen. 

Goed gedaan Lika. 

[kruidenthee67]

'Blur'..dat woord ken ik niet, gebruik ik niet...maar voel wat je bedoelt.

Ja soms is het (weer) blur...

Goed gedaan Lika 

[Kohtje]

Lika, ik moet je nodig weer eens bijlezen. Toen ik niet met de laatste Sinterklaas maar die daarvoor (eersinteren, zeg maar) een gedicht voor je
maakte kon ik, door een beetje je Wie Is Wie door te lezen, nog wel een beetje 'op de hoogte komen' van je reilen en zeilen. Natuurlijk lees ik je
nog altijd met grote regelmaat hier, ik zie dat er veel met jou en om je heen gebeurt, maar toch ben ik het overzicht in je levensverhaal een beetje
kwijt geraakt. Vraag me niet waarom, ik weet het niet. Niet goed opgelet, niet goed bijgehouden. Maar ja, ik ben gelukkig geen therapeut of één
of andere -loog, dus jouw voortgang hangt niet af van mijn samenvatting en/of evaluatie.
Toch pakken je berichten van de laatste tijd me weer meer op de een of andere manier maar kan ik je niet meer helemaal volgen. Ik dacht: 'dan ga ik
je maar weer even teruglezen.' En toen zag ik dat we al op pagina 66 zitten, hier. Dus ik weet niet of ik ooit weer helemaal bij kom. Ik zal me dan
maar behelpen met je af en toe gewoon een like te geven of een kort bemoedigend woordje. Want je bent me te dierbaar om helemaal niks meer
te laten blijken.
Dag Liefka. Ik zal proberen je te volgen. En ik wens je tot slot nog een heleboel sterkte en kalmte. Aan moed en wijsheid heb je geen gebrek.

[IJsvogel]

3 uur geleden zei Lika:

Week bleef blur... gisteren huilen op het werk. En toen, toen klaarde het op. Gewoon door te zeggen dat ik onzeker ben. Dat het veel is. Of als veel voelt... dat is het meer.

Vandaag vader verhuisd. Alleen. Hij en ik. Ik zag er zeer tegenop. Maar het werd een dag om nooit te vergeten. Ik huil nu weer. Mooi en verdrietig tegelijk. 

Ik heb hem heerlijk veel geknuffeld. We hebben gelachen. Ik hoop maar dat hij kan slapen. 

Goed gedaan Lika. 

Wat komt er veel op je af, en wat fijn dat je tevreden terugkijkt. Klein en overzichtelijk gehouden met zijn tweetjes.

Goed gedaan Lika !! 

[Lika]

Dank lieverds. En eindelijk mag de hond mee naar zijn nieuwe huis. Dus ik ga straks gewapend met hond en kind op pad. 

En weet je @Kohtje ....? 

[lady jane]

[Lika]

En gek. Leek ik vorige week nog in de fuik van ellende te zwemmen. Van het niet aankunnen, instorten, op willen geven en alleen maar HELLUP IK VERDRINK roepen, sinds gisteren is het anders. Voelt het anders.

Ik kan het aan. Weer. Gewoon door.

Hoe dat nou toch gebeurt...?? Ik adem weer. Fijn.

[kruidenthee67]

Da's een rare gewaarwording he? 

Ik vertrouw mezelf op zulke momenten niet...is het waar dat ik dus niet omval...maar dat het gewoon door kan gaan...dat ik het gewoon kan? Da's niet echt, ik hou mezelf voor de gek...die gedachten...hoe kan het dat ik nu geen stress meer voel...dat de aanknop toch is omgedraaid? Angst dus. Dat later de grote knal tegen m n kop komt....nu 'weet' ik inmiddels dat dat niet hoeft, die grote knal. Is dat het oogsten...van het werken aan mezelf...van het nuchter aangaan? Ik denk het...vertrouwen groeit.

En we ademen...adem in en uit....nu.

Fijn voor je Lika.

 

[Lika]

Ja. Dat , Thee! Het is niet waar, kan   niet... kan toch!!

[kruidenthee67]

Ik herken het zó.....

Maar vind het soms zo stom om dat dan weer te zeggen....'ik herken wat je beschrijft'....zullen we vriendjes zijn O, dat is ook raar he? Dat ik dat denk...

Geniet van dit. Het is fijn. Ja, om in soort van rust je dingen te doen. Ook moeilijke dingen. Beetje terugleunen en tóch doen. Zoiets...

[bumperjim]

Myep de wereld draait gewoon door ondanks onze zorgen en stress. En schuldgevoelens. En minderwaardigheidsgevoelens. En weet ik wat nog allemaal. Al die gevoelens die komen en gaan en die maar een zeer beperkt nut hebben. En die we dus niet serieuzer moeten nemen dan nodig is. We moeten er niet tot onze nek in zitten in die gevoelens. 

[Lika]

Ik wil heel graag vriendjes zijn @kruidenthee67

En @bumperjim het gaat door allemaal ja. Ik weet het: komen en gaan. Maar soms word ik bijna verlamd door angst lijkt het. En dan is het moeilijk te geloven. 

Maar ja. Ik ben er weer. Zo fijn!

[Lonster]

O dat klinkt fijn Lika. Alsof de lente komt.

[Lika]

De lente komt en gaat en komt en gaat. Bang ben ik vaak. Bevangen door paniek regelmatig. Naderend onheil.....

Ik heb ‘iemand om mee te praten’ gevraagd op mijn werk. Mijn zorg gedeeld. En ik voel de signalen. Herken ze.

Moeilijk om mezelf niet te ‘slaan’ daarvoor. Ik ga veel wandelen dit weekend. Ademen.

[lady jane]

als Lika komt van Telika dat is de betekenis gift of God
wat zou het fijn zijn als je die angsten los kunt laten♥

[bumperjim]

Op 13-2-2019 om 07:05 zei Lika:

Ik wil heel graag vriendjes zijn @kruidenthee67

En @bumperjim het gaat door allemaal ja. Ik weet het: komen en gaan. Maar soms word ik bijna verlamd door angst lijkt het. En dan is het moeilijk te geloven. 

Maar ja. Ik ben er weer. Zo fijn!

“Ik ben er weer, zo fijn” dat is je blauwe lucht achter de wolken van je zorgen. Van binnen ben je van goud, zegt de Boeddha. Of zei iemand, in ieder geval.  

Zie jezelf over 5 jaar. Dan ben je alweer een stuk verder op weg met je angsten. Dan ben je misschien een of meerdere persoonlijke ervaringen rijker. Trieste, misschien. Sterker geworden. En daardoor misschien iets opgeschoten in het idee dat angsten maar angsten zijn. En dat je misschien zelf je grootste angst bent.

Misschien leven we hiervoor, om dat langzaam te ontdekken. En dat dan door te geven. 

Dit stadium had je nooit bereikt als je was doorgegaan met verdoven  

[Lika]

Klopt @bumperjim. Dat weet ik. En de grap is dat dezelfde ‘problematiek’ niet weg ging door te verdoven hoor.... even en dan meer verdoving en meer en weer. En ... na ooit vele depressies vanwege hetzelfde gewoon de totale burnout in.

Ik ben bang voor de consequenties van fouten. Wil alles uitpluizen ...wat als...., moet ik niet.... etc, etc. 

En toch maak ik fouten. Hellup!

Nu zie ik mezelf. Soms is een arm om mezelf heen nog lastig, maar daar mag ik voor gaan praten. Ik weet het zelf, maar wil een vinger aan mijn pols. Door te praten. 

[Woodie]

Lika, waar ben je zo bang voor? 

[Lika]

Dat eindelijk uitkomt wat ik diep van binnen allang wist... Ik kan het niet. Ik maak verkeerde inschattingen.

Dat is het denk ik. Ik ben maar bezig om te zorgen dat niemand dat ziet. 

[Pelle2]

Ik dacht dat ik eerlijk was. Maar ik ben naar anderen bijna net zo eerlijk als naar mezelf. Ik kom er nu achter dat dat helemaal niet zo eerlijk is. Ik hou mezelf voor de gek. Ik heb een wereld van waarden en normen bedacht en van overtuigingen en principes, waarvan ik vind dat ik daar aan moet voldoen. En een beetje aan de rand zitten gaat nog wel, want hé, niemand is perfect. Maar wat ik nou écht ben en wil en voel en belangrijk en mooi vind... Aardig gevonden willen worden hoort daar ook bij...

Eerlijk naar mezelf zijn is wel een uitdaging. En wat ik dan ook ben, daar verander ik niet zo veel aan. Maar door het te zien kan ik keuzes maken waar ik gelukkiger van word. Met alcohol gaat dat niet gebeuren. Ging dat in ieder geval niet gebeuren. Is dat in ieder geval niet gebeurd. Ik vind het wel wat hebben een nieuw deel van mezelf te ontdekken. En af en toe iets minder aardig doen voelt ook wel bevrijdend.

Nu ik dit zo terug lees weet ik niet of je iets heel anders bedoelt, maar dit kwam in mij op. Getriggerd door Sober's opmerking dat angst de grootste zorg is, verpakt in boosheid. Die boosheid kende ik wel....

[lady jane]

13 uur geleden zei Lika:

Dat eindelijk uitkomt wat ik diep van binnen allang wist... Ik kan het niet. Ik maak verkeerde inschattingen.

Dat is het denk ik. Ik ben maar bezig om te zorgen dat niemand dat ziet. 

Iedereen ziet en weet dat ook jij een mens bent. Net als wij. En allemaal kunnen we dingen wel en andere dingen niet. Let go Lika.

[Woodie]

Lika, volgens mij maak jij het jezelf veel te moeilijk. We zijn allemaal mensen en we maken ook allemaal fouten. Nobody's perfect! Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben zelf bezig met een coachingstraject en dit benadrukt maar juist ook mijn kwaliteiten. En juist die kwaliteiten maken mij anders dan de mensen om mij heen. En dat koester ik, en die probeer ik ook in te zetten. Waarom iets proberen te veranderen als dit mij moeite kost en het niets oplevert? Dus kop op, je bent een mooi mens en probeer dit ook in te zien