Spring naar bijdragen

Hallo. Doodeng.


Lika

Aanbevolen berichten

Aangenaam, mijn naam is Nobody :P

 

In het begin vond ik die schrijvers noemen en zo erg ingewikkeld. Ken ze niet, geen zin om het allemaal op te zoeken...een beetje van kom op, waar blijft het verhaal :blush:

Vanaf het hoofdstuk overgave werd ik gepakt. Ik ga het begin nog een keer opnieuw lezen. Ik werd erg geraakt door het stukje wat ik gister las in hoe ze haar partner niet heeft gezien. Of gezien met haar aannames...ja, mooi geschreven. Inderdaad ook de AA beschrijving, het belang en de waarde van her- en erkenning...

 

En tja..het leven leven...en hoe moet dat dan 'goed'? Dat is 'm...goed voor mij.....? Goed genoeg, tevreden kunnen zijn...gewoon kunnen 'zijn'. Met wat er is. En durven doen. We komen er wel, we zijn er al mee bezig!

 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

20 uur geleden zei kruidenthee67:

Moet het even tegen je zeggen...in het begin kwam ik er niet goed in. Maar ben blij dat ik door heb gelezen...een paar hele rake spiegels...bijzonder boek. Niet te vergelijken met een boel andere die ik las. Ik doe nog een stukje voor t slapen gaan...

Mag ik vragen welk boek jullie bedoelen? Ik heb terug gelezen maar kan het (nog) niet vinden. Vind het verder fijn om hier te lezen. Mooi deze diepgang. Ben nu te moe om het heel helder en concreet uit te kunnen leggen maar het lezen doet me iig goed. Bedankt jullie allemaal :rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ah... ja. Uit. Ik zal morgen een paar citaten die mij raakten opschrijven. En @kruidenthee67 waar staat dat stuk precies dat jij mooi vond?

nu ga ik beginnen aan: ‘Examens in empathie ‘ van dezelfde schrijfster.

ik begrijp jullie bezwaren. Ik vind de stukken over die andere schrijvers prettig juist. Verbindend.

Maar is een kwestie van smaak natuurlijk.

Ze heeft een boek als een AA meeting willen schrijven, las ik. En soms treft een boek net de juiste snaar op het juiste moment. Soms niet.

It hit me right in the face...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik schrijf hier drie keer iets op en haal het weer weg.

Tranen zitten hoog, voel me onbestemd. Gaat wel weer over.

I know. 

Twee dingen die me bezighouden (uit Examens in empathie, Leslie Jamison)

- ‘het vermoeden dat ik een schraal gevoelsleven had dat alleen geactiveerd werd door de behoefte  aan constante bevestiging,’

- ‘dat ik te koop loop met mijn gevoelens , terwijl ik tegelijkertijd verborgen houd wasr ze vandaan komen.’

Ze haalt de woorden uit mijn mond...

bewerkt door Lika
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ja, ook mooi. Zij schrijft de dingen zo op dat ze voor mij aankomen. 

Ik woratel een beetje met wat liefde is. Kan ik wel echt liefhebben? Of heb ik gewoon maar lief als iemand zegt dat hij/zij mij lief vindt? En hoe zit dat dan richting mijn kinderen? Mijn ouders? Ben ik er wel echt voor de ander of doe ik alles ter meerdere glorie van mezelf? Ook nu een jaar contact met het buitenland. Wil ik dat nog? Mag ik dat nog willen of wil ik niet meer? Wat voegt het nog toe? Hoe kunnen man en ik onze relatie wellicht ook weer fysiek vorm geven? Wil ik dat? Hoe bespreek ik dat? (Afwijzingsangst dubbelop)

Nu ik dit opschrijf klinkt het wel erg negatief. Goed om zo even te zien staan. Want het is niet negatief.

Het zijn mijn diepste angsten/ onzekerheden en gevoelens waar ik mee aan de slag mag en al ben. Ik ben mijn eigen empirisch onderzoek.

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik heb die gedachten ook geregeld. Dan draait t maar door en door. En het leidt nergens toe. Want liefde kan je niet bij elkaar beredeneren als ware het de stelling van Pythagoras. 

Liefhebben is een werkwoord. Na een kwartier geredeneerd te hebben weer over tot de orde vd dag en gewoon iets liefs zeggen of doen en daarmee heb je alweer een beetje lief. Toch?

Dat fysieke ook. Zou ik gewoon stapje voor stapje mee beginnen in het midden vd nacht als je toevallig allebei wakker bent. Merk je vanzelf of het een beetje aanstekelijk is. Vooral niet eerst een lang gesprek over voeren, dat windt niet op :P 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Waarmee worstel je? Met al die vragen die ik ook heb? 

Wat ik ook gewoon doe, is nu heerlijk met mijn lichaam in de zon op een perfect terras aan zee zitten.

Man drinkt 2 rosé.  Ik registreer het moment. Ja, dat wilde ik ook toen. Wilde ik naar een plek als deze vanwege de rosé etc. En dan chagerijnig, want moe erna, slapen, dag voorbij.

Nu registreer en voel ik zon. Ik word niet boos op de kinderen. Beetje op mezelf en man daarstraks. Na inpakken. Nou ja. 

Ik kan het ook weer loslaten. 

 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Au! Tsjak... afwijzing. Man en ik hadden een gesprekje. Een eerste verkenning hoe nu verder, zeg maar. Deed mij afgewezen voelen. 

Tranen, weg kwijt geraakt. Fuzzzz

Maar anders dan anders. Ik zag dat ik in paniek was, ik weet dat het anders wordt, ik voelde dat ik (uiteindelijk) altijd bij mezelf kan aankloppen.

Ik denk een begin van verwerking van wat ik nooit kon aangaan en kon zien van mezelf. Waarmee ik een ander dus ook heb gekwetst en afgewezen.

Bij terugkeer naar de tent enorme huilbui. Troost gevonden bij echtgenoot . Nu komen er ook tranen. 

Blijkbaar denk ik in jaren van zomervakantie naar zomervakantie. Dit jaar wordt een jaar van verdieping. Ik voel het. Ik gun ons beiden ook verbinding. Ik zet me in.:heart:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...