Hallo. Doodeng.

[Lika]

2 minuten geleden zei smart:

Spanning dus? Innerlijke eisen?

Ik moet het goede antwoord geven, maar heb heel vaak geen idee. Pas in rust en vaak alleen, komt het gevoel waarbij ik me comfortabel voel boven drijven. 

Ja, dus, @smart

[smart]

Herkenbaar.

Bij mij blijft toch in al mijn celletjes aanwezig dat ik moet "voldoen". Een ingebouwd remmetje wat idd makkelijker te verslaan is als ik op mijn gemak ben... niets te verliezen heb... of kan loslaten, al is het voor even.

Andersom.. zou ik nergens aan hoeven voldoen dan bleef ik misschien wel in mijn bed liggen 

[Lika]

Ja, maar goed voor jezelf zorgen is beide niet. En dat ga ik nu aan. Ik sta oprecht open voor ‘goed voor mezelf zorgen’. Wat dat dan ook moge zijn...

 

[Lars]

vind je zo goed bezig

[Lika]

Dat vind ik jou ook Lars.  Dank je. We worstelen door, ok?

[Lars]

Zeker Lika er zijn ook nog mooie dingen in het leven

[Lika]

 

4 minuten geleden zei Lars:

Zeker Lika er zijn ook nog mooie dingen in het leven

Best veel eigenlijk. 

[Sensitief]

Dichtbij jezelf blijven @Lika

Wat neem je waar, wat doet het met je, welk gevoel heb je erbij en welk verzoek kun je doen? 

[Lika]

Welk verzoek kun je doen? Oef...mooi, dat ik nu al dichtklap. Dat is het precies! Ik ga eens even die kant op denken. Thanks!

[Sensitief]

Succes @Lika

[smart]

Soms is er gewoon wat er is...

Open staan. Blijven doen!

[Lika]

Weet niet hoe het kwam, maar opeens hadden we het erover. Man en ik. Ik heb gezegd dat mijn ultieme droom is twee huizen naast elkaar. Lekker mijn eigen stek, keuken, slaapkamer, rommelhok. Hij zei dat ik vriendelijk, zorgzaam ben voor hem en meer niet. Klopt. Ik kan er niets anders van maken. 

Hij vertelde dat hij tegen alles opziet, niets leuk vindt. Dat weet ik. Dat maakt dat ik me moeilijker voel om mijn gevoel (dat er nog maar beperkt is in relationeel opzicht) te uiten. Dat uitgesproken. Voel me een verschrikkelijk mens, maar voel me ook rustig. Hij verdient het dat ik geen doe-alsof-show speel. Dat ik hem meeneem in mijn beweging/gevoel.heb te lang in mijn eentje gemord en verdoofd.  Ik verdien het dat ik mag voelen, me niet hoef te straffen voor wat ik voel. 

En ik kan nu niets beslissen. Ben er niet aan toe. Hij wil geen verandering, behalve wel een leuk leven. Argh.....

ik wou dat alles klaar en af was. Dat we weten hoe het afloopt. Doe ik te lang hierover? Mag dat juist? Van mij mag het. Wat maakt gelukkig (genoeg)? Oef. 

14 mei 2018 bewerkt door Lika

[kruidenthee67]

Poe

Wat in mij opkomt....pijnlijk...maar eerlijkheid is goed. Dat verdien je beiden. Zorgvuldig...geweldloos en respectvol. En dan?...tijd...kmw

[IJsvogel]

Op 10-5-2018 om 15:48 zei Lika:

Ik moet het goede antwoord geven, maar heb heel vaak geen idee. Pas in rust en vaak alleen, komt het gevoel waarbij ik me comfortabel voel boven drijven. 

Dit is zo herkenbaar.  En nu moet ik ook deze gesprekken en dat bepaalt veel voor mijn toekomst en het herstel na burn out en eigenlijk zeg ik alleen maar: ik weet het niet.  Wat wil ik nu, hoe gaat het, kan je al meer uren werken..... Geen idee, gisteren niet, vandaag wel, morgen?? Dat weet ik nog niet.

En dat zegt ook weer een hoop

[IJsvogel]

2 uur geleden zei Lika:

En ik kan nu niets beslissen. Ben er niet aan toe. Hij wil geen verandering, behalve wel een leuk leven. Argh.....

ik wou dat alles klaar en af was. Dat we weten hoe het afloopt. Doe ik te lang hierover? Mag dat juist? Van mij mag het. Wat maakt gelukkig (genoeg)? Oef. 

Bijzonder en heftig dat jullie dit zo besproken hebben, lijkt me. Verder alleen maar liefs en veel sterkte. 

[Lika]

Ik vind het ook doodeng hoor! En ben gewoon nog waar ik altijd was. Maar de behoefte durven uit te spreken, te mogen uitspreken, dat is al zo veel voor mij. Zo eng. En ook om dat te doen zonder boos te zijn ofzo. Ik voel me niet boos.

[Sensitief]

Ach lieve @Lika, wat een lastige situatie. Het klinkt als een broer en zus relatie, i.p.v. een huwelijk. De knoop doorhakken is idd zo moeilijk. Er hangt zoveel vanaf; veiligheid, de juiste beslissing voor de kinderen, financieel enz. Mijn relatie was qua aantrekkingskracht goed maar op communicatie waardeloos, hierdoor was ik ongelukkig. De tip die ik ooit kreeg van de relatietherapeut was de mantra op te zeggen;  ik hoef niet te blijven en ik hoef niet te gaan. Er is dus een moment gekomen dat ik die beslissing wel durfde te nemen en al het andere wat toen door mijn hoofd ging, nu bijzaak is. De veiligheid zit in mezelf en ik verdien het geluk en een ontspannen leven. Jij ook! Zodra jij er klaar voor bent ga je de beslissing maken. Heb vertrouwen

[Lika]

Dat denk ik nu ook maar. Dank je.

En inderdaad. Voor mij voet het als broer en zus, man vindt dat onbegrijpelijk. Ik zou werkelijk niet weten waar ik het vandaan moet halen om dat weer om te buigen. Voelt als totaal onnatuurlijk inmiddels. Goed, ik stond er zelf bij en keek ernaar toen het gebeurde. 

Ik vind het zo jammer dat hij het niet (net als ik) een leuk plan vindt om in twee flats naast of vlakbij elkaar te gaan wonen. Maar hij houdt sowieso niet van verandering en zeker niet van deze.... ik heb er gewoon helemaal zin in. Voelt ook niet zwaar of moeilijk, maar als logisch. ( Als we dat allebei zouden vinden. )

nou ja. Komt tijd, komt raad inderdaad.

15 mei 2018 bewerkt door Lika

[lady jane]

[Sensitief]

Tja en dan blijf je loyaal aan de ander, je voelt je schuldig. Kiezen voor jezelf en dus je geluk ... blijft een lastig proces, maar is wel mogelijk als de tijd rijp is

[smart]

Oh wat zou dat fijn zijn... naast elkaar wonen!
Mijn ex spreekt zich er ook wel eens over uit (nu we na een hele tijd weer op zeer goede voet staan) en we doen dus plotseling weer best veel samen.
Toch zouden we geen van beiden meer onder 1 dak willen. De eigen vrijheid is mij te lief. Hij kan...  het ook niet. Nu dus wel een half uur rijden bij elkaar vandaan; ja broer/zus maar erg dierbaar.

Niet te vergelijken: wij zijn oudjes en hebben geen kids samen. Maar ik zou het je zoo gunnen. Je eigen-ding-leven. Zonder het gezamenlijke weg te gooien.

 

[Lika]

Even vanaf mijn werk melden dat ik domweg gelukkig ben vandaag. Dat ik vanochtend op de fiets ECHT zag dat ik een keuze heb. Altijd. Niet gemakkelijk altijd, maar wel ene keuze. Ben ik eerder heel boos om geworden als iemand dat zei.

Ik zie ook hoe ik in feite voor mijn man ben gaan zorgen en daarmee verantwoordelijkheid voor mezelf heb laten lopen. Ook onze relatie heb laten lopen. En ik kon mezelf vergeven. Ik deed het naar beste kunnen.

ik kan ook gelukkig zijn zonder dat mijn leven perfect is of alles is zoals ik ten diepste zou wensen. Over de dingen die niet goed zitten moet ik me beraden. Wederom: komt tjd komt raad.

 

( ook even hier. Gekopieerd van dagdraad, maar belangrijk inzicht.)

[Gast]

Ja, ik besef ook steeds meer dat IK zelf kan, mag, moet, WIL kiezen! 

Inderdaad een waardevol inzicht. 

[Lika]

En eng. Dat ook. Dus kleine stapjes. Maar heeft alles te maken met verantwoordelijkheid nemen.

[Gast]

Vooral die kleine stapjes moet ik mezelf steeds voorhouden. Ik wil, met heel veel dingen, te veel, te snel, etc.