Spring naar bijdragen

Aanbevolen berichten

Geplaatst

Ja, dat heb ik me ook allemaal bedacht. Ik denk het niet. Ik kan nog 100 jaar met mijn man hier wonen. Steeds iets kribbiger denk ik. Hij voelt als mijn huisgenoot, broer. Dat is wezenlijk veranderd en eigenlijk al een paar jaar. Daar zit het probleem. 

En nu kopte iemand de bal in. 

Geplaatst (bewerkt)

Ben het (weer :)) helemaal met je eens Sheila. 

Iedereen gaat hier op zn eigen manier op reageren vanuit zn eigen ervaring. Ik nu ook:

20 jaar later en aan de andere kant van de wereld. Dat klinkt echt als een fantasieverhaal, dat in werkelijkheid alleen maar kan tegenvallen. De verliefdheid is aan het messen met je brein. Het klinkt ook als een vlucht uit je realiteit. De verliefdheid vervult nu even de rol van de alcohol. Het is bovendien niet eerlijk voor je man.

Sorry en doe ermee wat je wilt :) Ik heb zelf de catastrofale fout gemaakt en ik kan niet genoeg waarschuwen ertegen. Het komt uit een goed hart wat ik je schrijf ;) 

bewerkt door bumperjim
Geplaatst

Het roept heel wat op ja. Bij mij ook. En als ik het zo opschrijf zie ik ook het ogenschijnlijk ridicule en hopeloze ervan in. Maar er is een andere kant. Zoals bij alles. Tijd.

Geplaatst

Ridicuul heb ik niet gezegd, ook niet gedacht. Hopeloos weet ik niet. Ik weet best (denk ik) wat je doormaakt. Ik weet hoe vreselijk lastig het is. En hoe verleidelijk. Ik ga je niet nog verder proberen te beinvloeden. Wou je alleen zeggen dat het niet ridicuul is. 

Geplaatst

Ik vind het helemaal niet erg dat je schrijft wat je schrijft. De reden dat ik deel is natuurlijk de link met verslaving. Ik begrijp het.

Ik vind het alleen helemaal niet verleidelijk. Niets aan. Heb ook niet het gevoel dat ik iets verdoof, wegstop, ofzo. Eerder andersom. Ik ben nu in staat alles te bekijken wat er is. En hoe onhandig ook, dit kwam ook op mijn pad.

zaken die ik eerder niet onder ogen durfde te zien. Ook mijn relatie dus. En zolang we elkaar niet naar het leven staan dacht ik...ach, laat maar. Hoe erg kan het zijn? Voor de kinderen, scheiden is duur, je hebt wat aan mekaar etc. Al een paar jaar.

maar nu... tja wat nu. Tijd dus maar. En niet bang zijn. Voor mezelf. 

Geplaatst

Ik denk dat het er op,uit zal draaien dat ik alleen verder wil. Weet alleen nog niet hoe en wanneer. Ik ben te jong om nog 40 jaar mijn gevoel op slot te zetten. Ik houd van mijn man absoluut. Maar als man en vrouw zal niet meer gaan en dat wil ik wel. Ergens is iets veranderd. 

Dank jullie allemaal. Ik sudder nog wel even verder. Het besef dat de wereld niet in brand staat en dat ik tijd heb om te kijken is heel fijn.

Geplaatst

Een heleboel mensen leven als broer en zus en vinden dat wel prima... geen zin om alleen verder te gaan, geen lef voor of wat dan ook. Sommige mensen kunnen dat niet en nemen de stap. 

Het enige zou nog een optie zijn om relatie therapie te doen of zoiets, om weer nader tot elkaar te komen. Herinneren aan waardoor jullie verliefd op elkaar werden.

Veel succes met jouw innerlijke reis.:rose:

Geplaatst

Al lang geleden therapie/gesprekken voorgesteld. Dat wil man niet.

Ik dacht ook lang dat ik het wel best vond, maar al herstellend nu, van burnout, drank en alles wegstoppen, leef ik zo anders. Ik voel, geniet en leef. Ben boos, heb verdriet en leef. Ben machteloos, probeer en leef. Ben moe, uitgeput, maar leef. 

Ik verander. Op alle vlakken. Broer en zus is niet erg, ik heb er geen oordeel over. Maar voel dat mijn behoefte aan alleen en zelf erg groeit. Ik geef het nog even. 

Geplaatst

Ik herken veel in wat je schrijft Lika.  

Je schrijft dat je houdt van je man. Absoluut.

Hier ook een aantal zeer heftige maanden achter de rug relationeel.

Ja, ik verander.

Mijn partner doet mee. Wil mee. Ander tempo. Praten. Hulp. Afstand en nabijheid.

Ja, ik twijfelde zeer. Ik heb gekozen voor doorgaan en aangaan. Samen.

 

En vooral ook doorgaan met mezelf ontwikkelen.

Alleen en zelf laten groeien.

Dat doet onze relatie ook goed.

Omdat het hem ook  ruimte geeft.

Elkaar opnieuw ontdekken.

 

Wat je ook beslist, je doet het volgens mij bewust en overwogen.

Uiteindelijk geeft een keuze rust en kun je verder.

Ik wens je wijsheid.

:heart:

Geplaatst

Dank je Thee. Ik heb al veel geprobeerd in de loop der tijden. Misschien ook veel niet. Nu is het vrees ik - voor mij - te laat. Voelen wat er gebeurt als ik die gedachte echt durf toe te laten. Dat is mijn opgave nu. 

Mooi hoe jullie het aangaan. 

:heart:

Geplaatst

Werken gaat stukken beter dan het ging. Eigenlijk gewoon goed. Heb weer energie.

Vind het leven zonder alcohol super intens en spannend. En het is zo'n beloning zonder de schuld en schaamte te leven....

En de liefde. Nog steeds ontzettend verliefd. Soms met schuldgevoel, meestal zonder. Het is eigenlijk ook gewoon prachtig. Wat een gevoel. Nog nooit zo meegemaakt. De tijd zal leren wat wijsheid is. Ik weet dat nu nog niet. En natuurlijk ben ik ook bang. Maar ook weer helemaal niet. Kan het moeilijk anders omschrijven. Het heeft veel te maken met het wel of nieyt mogen van mezelf.

Het is een jaar van uitersten geweest. Totaal down and out en nog geen jaar later on top of the world. Daar komt vast ergens een gemiddelde uit.

Geplaatst

Bovendien zit de beste man aan de andere kant van de wereld. Dus het ritsen en haken- gedoe is er sowieso niet,,,, ( helaas) maar ook wel goed waarschijnlijk.

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...