Spring naar bijdragen

Aanbevolen berichten

Geplaatst (bewerkt)

Schoon zijn vader 't hem verbood: Jantje scheen de pruimen - O! als eieren zo groot - te gaan plukken.

 

Hier is, zei hij, noch mijn vader,

noch de tuinman, die het ziet:
 
Aan een boom, zo vol geladen,
mist men vijf zes pruimen niet.
 
Maar ik wil gehoorzaam wezen,
en niet plukken: ik loop heen.
 
Zou ik, om een hand vol pruimen,
ongehoorzaam wezen? Neen.
 
Voord ging Jantje: maar zijn vader,
die hem stil beluisterd had,
 
Kwam hem in het loopen tegen
voor aan op het middelpad.
 
Kom mijn Jantje, zei de vader,
kom mijn kleine hartedief!
 
Nu zal ik u pruimen plukken;
nu heeft vader Jantje lief.
 
Daar op ging Papa aan 't schudden,
Jantje raapte schielijk op;
 
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,
en liep heen op een galop.
bewerkt door Ragnar
Geplaatst

Verder valt het me op dat zowel Ragnar als Sitar zich niet aan de regels van het spel heeft gehouden: beginnen met het laatste woord,  óf met de laatste woorden van de voorganger maar daar dan niets vóór of tussen zetten... 

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...