Spring naar bijdragen

Aanbevolen berichten

Geplaatst (bewerkt)

Bedankt, het is fijn dat er aan me gedacht wordt. Eerlijk gezegd ben ik doodnerveus, maar ik ga echt wel mijn best doen. Gewoon goed voor ogen houden wat mijn doel is.

 

Vandaag de laatste normale dag, of nou ja, nee, helemaal niet normaal. En dan heb ik het niet over de verschrikkelijkste president van de VS ooit, maar wat dichterbij. Helemaal niet normaal, maar wel zo ontspannen als mogelijk. Mijn liefde heeft dat idioot uitgebreide en gruwelijk ongezonde ontbijt gemaakt waar ik zo van houd en dat hij zo verafschuwt. Mijn andere liefde heeft zonder enig commentaar mijn stapel rommel geordend en in een tas gepakt.

 

Met de tweeling was ik vanmiddag naar de kinderboerderij, waar ze zo gek op zijn. Geitjes en konijnen, je kunt ze niet wilder krijgen. Pizza voor de lunch, appeltaart met cola en vanavond eten we patat. Ja, ik uit mijn liefde in voedsel. 

 

En nu, nu ben ik een uurtje alleen met mijn hoofd. Morgen ga ik weg, vrijwillig. Op elk moment kan ik daar weggaan, terug naar huis, dat weet ik. Liefst pak ik morgenmiddag de trein, maar daar heb ik natuurlijk alleen mezelf mee. En ik weet ook best dat de gedachte dat ze me daar nooit meer laten gaan, volkomen irreëel is. Maar toch heb ik hem. Net als de gedachte aan drank, niet veel, gewoon even voor de smaak. Want nu kan het nog. Dat idee. 

 

Ik merk dat ik hier niet eens meer alles op durf te schrijven wat er door mijn hoofd gaat, bang (alweer dat woord) erop afgerekend te worden. Sinds wanneer ben ik laf? Ik durf niet, zei hij en hij ging toch.

 

Bij de deur van de slaapkamer staat die verwenste tas, volgepakt. Rugzak ernaast, daar gaat de tablet straks braaf bij in. En verder mijn oude schaakbord, met een nieuw boek met schaakproblemen. Negentig pakjes sigaretten en vier aanstekers. Extra batterijen en opladers. Een verdeelstekker, want daar schreef iemand over. 

 

Op de tas staat het mooiste. Zoons lievelingsknuffel. Als gezelschap.

 

Zal het Youtubeje in het muziekdraadje mikken. Om nou bij afwezigheid geband te worden, is ook zo wat.

 

Edit: even de naam van mijn zoontje gewist, iets met enige anonimiteit.

bewerkt door Quinn
Geplaatst

Lieve Quinn,

Hou je taai. Nee, juist niet denk ik.

Ik ga na je eerste geruststellende bericht (morgen al, gok ik) schrijven: 'Zie je nou wel?'

Slaap lekker en tot gauw.

Geplaatst

Het laatste woord van je introductie tekst neem ik mee.

 

Ik ben Quinn...dromer....

 

Vecht ervoor, ga ervoor, laat je helpen om je dromen waar te maken.

 

Quinn, Moed, wijsheid en kracht voor de tijd die komen gaat.

Ik denk aan je en vind je dapper ( en heb een beeld van een stoere, mooie vent, met een sexy baardje, dat gaat toch niet verdwijnen he?).

 

Alle, alle goeds voor de komende tijd.

 

 

:heart:

Geplaatst

Hé, ik ben Quinn en ik ben tamelijk overweldigd door al die lieve comments. Ik gooi er straks wat pillen in (morgen moet dat toch langzaam afgebouwd worden, dus waarom niet) en dan hoop ik wat uren slaap te pakken. Baal ervan dat het nu niet lukt om op iedereen te reageren, maar misschien heb ik daar morgen wel tijd voor, weet ik veel. Geen idee hoe morgen eruit gaat zien, dat is nieuw voor deze controlfreak.

Geplaatst

Beetje gemakzuchtig, maar ben niet zo heel erg helder, dus ik kopieer gewoon wat ik op de dagdraad schreef. Mocht u die al gelezen hebben, dan kunt u de volgende tekst overslaan.

 

Ben er. Met de constitutie van een paard en een alcoholpromillage om u tegen te zeggen. Eigen kamer waar ik nu een half uurtje ofzo heb voor er gegeten moet worden. Nog geen echte plannen, eerst moet alle niet lichaamseigen troep uit het systeem zien te raken. Erg, erg, erg rustig en stil hier. Ik stuiter alle kanten uit en liefst weer wil weg, maar ik weet dat het erbij hoort. Wordt vanzelf minder. Al een vriendelijk advies gekregen om op te schrijven wat er door me heen gaat, dus nu staat er bloedplaatjes in mijn blok. Met daaronder irritant bijdehand rotjoch. 

 

Nou ja, ik ben er gekomen en nog niet vertrokken. Dat.

Geplaatst

 

... nu staat er bloedplaatjes in mijn blok. Met daaronder irritant bijdehand rotjoch. 

 

 

Dat irritant bijdehand rotjoch.... is wel erg negatief geschilderd.

Ik denk dat jouw bravour een valkuil kan zijn, maar ook enorm helpend.

Net... wat je daar zelf van maakt!

Geplaatst

Hé bijdehand rotjoch, je zit er, hè? Gaan ze je eerst ontgiften enzo?

Schrijf dit maar in je blok:

Het kon zo echt niet langer, dus kom maar op met die hulp. Dat.

Geplaatst

Eerste pluspunt: ze hebben net een deur voor me open gezet, zodat ik kan roken, Buiten ja, ik vind mezelf ook heel netjes nu. Kamer is zeer minimalistisch, kan me nergens aan pijn doen, zeg maar. Eten was... geen idee, heb niet gegeten.

Vannacht veel rondjes gelopen, vier stappen elke kant op en dan is er een muur. Vandaag gaan we over medicatie praten, maar ik wil geen medicatie, dus dat wordt geen lang gesprek. Of juist wel. Pakje bijna leeg, dan moet ik om een nieuwe vragen. Absurd. Ga kijken of er ergens koffie te vinden is. Koud!

Geplaatst

Hey Quinn, ervaringsdeskundige hier: medicatie kan je helpen om weer jezelf te worden. Dat heb ik ervaren en dat is ongelooflijk waardevol geweest. Overweeg het! Liefs van Eef.

Geplaatst

Lieve Quinn, wat herken ik je weerstand of misschien kan ik het beter eigenwijs of eigengereid noemen? Zoiets van: ''Ik ben hier, maar dat is alles wat ze krijgen van me!" Klopt dat, of sla ik de plank mis?

Ik hoop dat je alles een klein beetje los kunt laten en over je heen kan laten komen.

:rose: Sita

Geplaatst

Quinn,

 

Luisteren, overwegen, afwegen, communiceren.

Niet zomaar medicatie...maar wel open staan.

Ik snap je weerstand, hakken in het zand, zou ik ook hebben.

Kritisch zijn is ook goed...maar wel open staan. 

Wat heb je nodig, waar word jij beter van, dit moment?

 

Succes man!

Geplaatst

Vanochtend gesprek over medicatie gehad. Dringend advies om diazepam te nemen. Niet alleen voor de kalmerende werking, misschien zelfs wel slapen en het vergemakkelijken van het afkicken van de alcohol, maar ook om mijn illegale gebruik niet in één keer te stoppen. Langzaam afbouwen is beter, zeggen ze. En ik wil het niet, ik zit hier tenslotte om ermee te stoppen, om het niet meer nodig te hebben. Waarom dan toch blijven gebruiken? Wat een onzin.


 


Bovendien, ik wil helemaal niet dat het gemakkelijker wordt. Daar heb ik een heleboel erg goede redenen voor, echt waar. De psychiater luisterde, keek even op de papieren voor hem en zei "tenzij je deze ontwenningsperiode liever wilt gebruiken om je op de ongemakken van het ontwennen te fixeren, in plaats van te beginnen met naar de achterliggende problematiek te kijken natuurlijk." Bam, raak. Ik ga het hier zeker weten niet leuk vinden.


 


Vanaf vandaag aan de diazepam. Kliniek - Quinn: 1 - 0.


Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...