Stoppen

[Kohtje]

Ik denk maar zo: alles wat beter dan slecht gaat gaat goed.

Trusten, Lars.

[Sita2]

Lief dat je op m'n draadje was. Hoe gaat het? Las op de dagdraad dat je in de lappen mand bent! Beterschap!

[Sita2]

 Het leven is niet altijd makkelijk. 

 

 

Nee, dat kan ik beamen. Niet dat je daar wat aan hebt .

[Kohtje]

Dat gevoel had ik ook vaak in het verleden. Tot ik me realiseerde dat ik de rest van m'n leven nog vóór me had en dat ik dáárnaar

moest kijken. Niet naar wat geweest is en had kunnen doen, maar naar wat nog komt en wat ik nog kan doen. Ik stel verder niet te

hoge eisen aan wat ik nog zou moeten/kunnen doen. Als het maar niet nog een keer dezelfde fouten uit het verleden zijn.

[Vol]

Je had een mooi doel voor komend voorjaar!

[kruidenthee67]

Rustig aan Lars, je loopt vast in je gedachten.

Je bént niet je gedachten.

Adem in....

[huttula]

Gevoel van falen ken ik ook.

Peut zei destijds dat ik het ook kon zien dat ik opnieuw kon beginnen..uitvinden..

Zie het dat je heel jong bent en weer nieuwe keuzes mag maken.

Er is nog genoeg tijd over.

Moet zeggen er is toch wel tijd over om opnieuw te beginnen.

Ik hoef niet meer in te halen ook al heb ik vaak wel de neiging.

Ik mag het nou anders doen...das ook wennen.

[basta]

Lars!!!

(Ik weet niks te zeggen, ik vind het erg dat je je zo voelt)

[kruidenthee67]

Hoe gaat ie nu Lars, beetje kunnen slapen?

[Vol]

Poeh

Dat lijkt me heftig ja

[Meya]

Jeetje Lars. Dat zou voor mij een mokerslag zijn.

[basta]

Oei... wat een nekslag.

Maar Lars, weggaan kan over een half jaar ook nog, ik heb het idee dat de begeleiders daar jou nog veel te bieden hebben.

[Kohtje]

Lars, je bent nu, als ik het goed gelezen heb, vier maanden van de alcohol af. Toch denk je bij elke -al dan niet grote- stap of tegenslag nog aan

je angst voor drinken. Ik denk dat je ergens (???) iets niet goed doet. Je ziet alcohol nog te vaak en makkelijk als de oplossing voor als je iets niet ziet zitten.

 

Je zegt vaak: drinken is geen optie, maar toch ben je er nog bang voor. In hoeverre geloof je jezelf wanneer je zegt dat drinken geen optie is?

Je komt dingen tegen in het leven die (met veel gevoel voor understatement) niet leuk zijn. Dat zal altijd zo zijn, dat geldt voor (bijna) iedereen.

Mijn ervaring is dat toen ik eenmaal echt voor mezelf geloofde dat drinken géén optie is, drinken niet meer aan de orde was. Toen ik

eenmaal had geaccepteerd dat rotdingen net zo goed bij het leven horen als leuke dingen. Niet meer bij elke tegenslag, hoe groot ook, denken

dat drinken het makkelijker zou maken.

 

Uit de cirkel stappen die verslaving in stand houdt. Met dat ik besloot dat drinken geen optie meer was

was ook de angst om het op een drinken te zetten weg.

Maar ik moest er wel zélf voor de volle honderd procent in geloven. Dat konden geen honderd hulpverleners er bij me instampen zolang ik

die deur van dat "geloof" niet zélf open had gezet.

[lady jane]

Lieve Lars,

het klinkt alsof je midden in een depressie zit.

Ik herken wat je schrijft beter dan ik zou willen.

Ik heb er jaren last van gehad en deed er eerst niets mee.

In die tijd ook gescheiden en financieel klem komen te zitten.

Pas een jaar nadat exgenoot vertrok zag ik hoe ik mezelf

depressief maakte met drank o.a.

Ik ben van de ene op de andere dag gestopt en ontdekte dit forum.

Dat gaf wat soulaas in mijn eenzaamheid.

Slecht slapen deed ik al jaren en ik zat in een burn out. Werk kwijt,

1 kind uit huis, de ander om en om bij haar ouders. Dat gaf mij te

veel tijd en gelegenheid om meer te gaan drinken. Toen ik zag dat

juist die periode alles erger maakte ben ik gestopt. In eerste instantie

om en voor dochter. Later realiseerde ik me mijn eigfen winst, verantwoordelijkheid

en gevoel van weer grip op mijn leven te krijgen.

Ik ben soms jaloers hoe expliciet jij je negatieve gevoelens uit hier. Dat er eens een vloek

of scheldwoord bij zit, dat is wat mij betreft puur en eerlijk, uit de grond van je hart. Niks

mis mee. Tegen de regels oké, dus sancties helaas (jammergenoeg in dit geval). Schelden is een

teken van onmacht. vloeken ook, zo denk ik erover. Ik zou willen dat ik het destijds kon. Ik hield

alles binnen en moest er hard mee aan het werk in therapie. Dat alles er maar uit mocht komen.

Want ik werd een tikkende tijdbom. En alles keerde zich in mij tegen mij. Ik werd suicidaal.

Het niet drinken heeft me gered, samen met het forum en een deel de therapie. En natuurlijk

ook dat ik volhield, want ik ben en blijf een survivor, dat vergat ik wel eens. Ik wilde niet dood,

ik wist niet hoe te leven.

Wat er om je heen gebeurt, heeft wel invloed (je samenwonen van exgenote) maar vormt jou niet.

Hoe jij ermee om leert gaan wel. Ook al ben/lijk je nu onmachtig, je bent het niet.

Je gevoelens erover, gewoon uiten, hier bij de psych, waar dan ook; gooi ze eruit. Dan is er

weer ruimte voor ook de andere gevoelens, je liefde voor kleindochter, dochters en hond, jezelf!

Persoon;lijk zou ik geen risico nemen om daar weg te gaan. Je lijkt me nog niet sterk genoeg, vanuit angst

zo'n grote sprong wagen, vraagt om nog een moeilijke harde les. Daar leer je, stapje voor stapje, jezelf kennen.

Eindelijk Lars weer, zonder drank. Jij bent sterk Lars. Dat weet ik zeker ook al heb ik je nog nooit gezien.

Jij weet het zelf ook. Maar nu heb je daar geen contact mee misschien. Dat komt weer. Ooit.

En tot die tijd blijf je hard werken. Het leven zal nooit echt makkelijk worden ben ik bang. Alhoewel ikzelf mijn

leven de laatste jaren juist een makkie vind. Ondanks omstandigheden soms. Ik kan het aan, ik geniet weer volop, ik slaap

weer goed en heb met niemand echt ruzie/problemen. Maak me weer nuttig voor de maatschappij en vind eindelijk

de rust in mezelf, die ik ooit met alcohol af probeerde te dwingen.

Een hele preek Lars, sorry, maar recht vanuit mijn hart.

[basta]

Jemig...

Wat aangrijpend allemaal.

[kruidenthee67]

O.......Lars, 

Ik hoop dat je de berichten van Koh en Jane goed binnen kunt laten komen.

Dat je de boodschap oppakt, meeneemt voor jezelf. Hoe moeilijk nu ook.

 

Dappere Lars. 

[Quinn]

Sterkte Lars, rotsituatie.

[huttula]

Je begint jezelf door te krijgen Lars

[smart]

Heftig... zo eerlijk!!

[Kohtje]

Hoe stap ik dan uit die cirkel Kohtje? Hoe ga ik in mezelf geloven dat drank niets toevoegt. Het is niet alleen bij tegenslagen. Ik durf geen supermarkt alleen in. Het is gewoon schandalig.

 

Nu komt het dwarse joch ook weer naar boven. Dat voel ik dat weet ik.

 

 

Hoe jij uit die cirkel stapt kan ik niet voor je bepalen, Lars. Ik kan jou niet in jezelf doen geloven, dat kun je alleen zelf.

Dat dwarse joch kan ik me wél goed voorstellen, ben zelf ook (nog steeds min of meer) behoorlijk dwars... eigenwijs, zeg maar.

 

Uit de cirkel stappen die verslaving in stand houdt. Met dat ik besloot dat drinken geen optie meer was

was ook de angst om het op een drinken te zetten weg.

Maar ik moest er wel zélf voor de volle honderd procent in geloven. Dat konden geen honderd hulpverleners er bij me instampen zolang ik

die deur van dat "geloof" niet zélf open had gezet.

 

Ik kan je wel vertellen hoe dat uit die cirkel stappen voor mij ging.

Ik heb maar één ding hoeven doen, en dat ging uit wanhoop min of meer vanzelf.

Ik heb mijn eigenwijsheid om mijn behandeling (12-stappen) een kans te geven in elk geval een tijdje aan de kant gezet.

Dat was een noodzakelijke stap naar de sleutel tot "succes"...

 

Ik leerde over nederigheid en vatte dat in eerste instantie op als onderdanigheid. Maar omdat ik die behandeling een kans wilde

geven was ik zélfs bereid onderdanig te worden, zó graag wilde ik dat m'n leven anders zou worden.

Gaandeweg het werken aan mezelf in die behandeling en tijdens deelname aan meetings van NA-Anonieme Verslaafden werd me

duidelijk dat nederigheid niet onderdanig zijn aan iemand betekende, maar overgave aan het feit dat ik mijn leven niet in eigen hand heb.

Ik begon langzaam in te zien dat ik niets, maar dan ook werkelijk niets in mijn eigen leven precies zo kon arrangeren en garanderen zoals

ik het graag zou zien.

 

In eerste instantie leek me dat wel beangstigend, maar om dat te compenseren ging ik eens goed naar anderen luisteren, vooral

naar succesverhalen van herstellende verslaafden. Zoveel mensen, zoveel verhalen. En ik kreeg mogelijkheden, uitprobeersels,

kansen, inzichten aangeboden die ik zelf niet had kunnen of durven bedenken. Aan de hand van deze ervaringen heb ik,

nog steeds met aan de kant gezette eigenwijsheid, een soort van herstelroute voor mezelf uitgestippeld. Niet te ver vooruit, slechts

voor zover ik het op dat moment kan overzien. Meestal is dat alleen maar voor vandaag.

 

Toen ik na een tijdje merkte dat m'n leven een veel minder krampachtig karakter kreeg door mijn eigen eisen aan dat leven los te laten,

durfde ik weer een beetje eigenwijsheid toe te laten. Zonder afwijzend te worden naar wat me aangeboden werd, meer om te relativeren.

Ik hield de deur naar herstel met daarachter een wereld van onmogelijk gedachte mogelijkheden open.

Door erop te leren vertrouwen dat ik nooit méér op m'n bordje krijg dan ik aankan (dat kan best nog wel heel veel zijn, maar nooit teveel),

verdween te behoefte om te verdoven, om te vergeten, om te vluchten. Als ik leer de consequenties van mijn doen en laten te accepteren

is er geen reden meer om te drinken. En daarmee logischerwijs ook de angst voor drinken..

 

Zonder de counselors van de 12-stappen behandeling en de bezoekers van de meetings waar ik heen ging, had ik dit nooit bereikt.

Ik kreeg van deze mensen een schat aan ervaringen in de schoot geworpen. Ervaringen die ik nooit zou hebben meegemaakt als ik

mijn verslaving aan alcohol als enige oplossing had blijven zien. Een schat aan ervaringen die ik nu eens niet als

"daar geloof ik niet in" bestempelde maar als "misschien wel de sleutel naar succes"..

 

zoiets...

[smart]

Precies, er zijn korte termijndoelen en er zijn lange termijndoelen.

De korte termijn en het gevecht daarin lijkt soms te zwaar.

Maar als je weer weet waar je in de verte heen gaat dan snap je even weer beter dat gestaag

doorwerken en geduld belangrijk zijn.   a rose is a....

[Sowhat]

Zeg dat dan tegen je oudste,dat je het alleen kon met drank in je lijf.

Stel voor niet langer dan 2 uurtjes langs te gaan,kleine stapjes.

[Meya]

Ik weet het natuurlijk niet Lars. Maar mijn eerste gedachte: Niet doen als je jezelf er niet ok bij voelt, je mag en moet je eigen uitdagingen zoeken. En je mag en moet je eigen grenzen stellen.

Over dat gebrek aan begrip ben ik hard: begrip moet je halen bij ons, bij je medebewoners en bij je therapeuten. Niet bij je kinderen. Je kinderen hebben jou begrip nodig.

[Quinn]

Ik weet het niet goed Lars. In eerste instantie zou ik zeggen dat je zelf je grenzen bepaalt en aan moet geven wat je wel en niet aan kunt. Maar soms is een uitdaging misschien ook wel juist goed?

[Roberto]

Lars,

 

Ik heb het niet allemaal gevolgd maar:

Jouw kinderen mogen wel begrip tonen, maar jij moet geen begrip bij hun proberen te halen.

Zo begrijp ik Meya.

Je kinderen zijn je kinderen, niet je vrienden / therapeuten / lotgenoten, et cetera.