Spring naar bijdragen

Aanbevolen berichten

Geplaatst (bewerkt)

O snap het...

Ik wis straks nog wat hoor.

 

Ik vroeg impliciet aandacht voor het feit dat terugkeren naar traumatische gebeurtenissen (best lastig) niet prettig is. (en dacht aan jou)

---

 

 

Ik herken het onderdrukken van nare gebeurtenissen steeds ietsje beter.

Daarstraks liggend op mijn bank ontdekte ik nog een stukje van de situatie, namelijk dat ik om hulp riep en dat niemand iets deed en

mijn 'gijzelnemer' riep dat er niets aan de hand was ... en nog iets lelijks.

bewerkt door smart
Geplaatst

Te veel eer. Ik ben maar gewoon een mens hoor. Hou wel van verhalen en van vertellen...

 

Gisteren op de yoga is er meer gepraat dan gewerkt! De leraar heeft soms hilarische verhalen

(vanwege herkenbaarheid maar niet noteren) en het kleine groepje genoot ervan. Een manier

om elkaar wat beter te leren kennen. Natuurlijk dacht ik wel even... waar blijft het echte werk?

Maar het genieten mag ook best eens.

 

Vandaag geen spierpijn dus.

;)

Geplaatst

Ik leg momenteel maar een lijstje aan van films wat aanraders zijn. Anders vergeet ik ze.

"Her" zou ook goed zijn?

 

Wat kinderachtig he om de cijfers te vermelden! :lol: maar ik zeg vaak maar "hoe ouwer hoe gekker".

(wil ik dat wel.... al dat gestudeer?) Maar enfin, het hoort bij het werk. Zou ik die uren vergoed krijgen :wub:

De komende tijd werk ik best veel, meer dan gemiddeld; er is oa ziekte. Maar het grote voordeel van werk is

dat ik mee-eet ! Best handig in plaats van voor me uppie te koken. ^_^

Kortom een heel ander leven nu.

Wel vermoeiend; meer bijkom-tijd nodig. Het gaat zoals het gaat. Geen rugpijn meer in elk geval.

 

Overigens heb ik ook een paar x gekke missertjes gemaakt, puur concentratieprobleem- teveel op automatismen gestoeld.

Ongevaarlijk, maar best wel iets om alert op te blijven...

Ik heb dan ook al wel gezocht naar meer begeleidend werk op de sites, iets meer rust, met het oog op de toekomst....

want dat het te zwaar is (voor mij) blijft een feit.

Geplaatst

Missertjes door bv de agenda in juni open te slaan en daar iets te willen neerpennen.

Of denken klaar te zijn met medicatie uitzetten (de map lijkt verder leeg) maar er zijn er nog 2 te doen.

Niet zo erg, bijtijds gecorrigeerd maar ik ben heel erg bang voor fouten. TE bang.. absurd bang...

wat vermoeiend... :(

 

" ik heb een heel  :musicnote:  :musicnote: zwaar leven" ......... :musicnote:   :D

 

Verder is het echt ... naar (voor de zorg): ben al 2 x gebeld voor werk dit weekend, net ook nog....

ziekte...  en ingelaste vergadering komende week: hoe gaan we dit volhouden?!

 

Domweg niet!

Maar vandaag was het een goeie vrije dag :rolleyes:

Geplaatst

Zo werkt dat domweg in de zorg. Bij tekorten wordt je gebeld... en vaker, want de 1e beller noteert ! niet dat ik zei het hele weekend niet te kunnen, zucht.

(gister ook al gebeld en op mail de oproep gezien)

Misschien moet ik al op de mail zetten: BEL ME NIET?

 

Dit soort dingen vermoeien extra. Dit is werken in de zorg... (als Erik leest: is dat bij jullie beter?)

Geplaatst

Overigens merk ik het beslist qua drinken.

Ik gun mezelf inene 1 drankje per dag deze week en zit nu bij de Tired en drink wat meer.

Voelt als dolend en opgejaagd, BAH echt BAH.

 

De halve AD extra geeft me het gevoel meer in een vacuum te zitten. Na berichtgeving van pasgeleden

wil ik het liefst weer terug naar 1 capsule/vrij lage dosering. Zoals voorheen. En dan nog een poosje verder therapieën

en weer gewoon aan de thee s'avonds.

Het mag geen excuus zijn ... dat idiote werk. Toch is het er wel. Die link naar meer spanning en Agebruik, die is er.

Komende week een volle werkweek... zie er tegenop.

Ik moet echt gaan accepteren dat ik iets anders moet gaan zoeken.

De controle weer terug, in meer opzichten dus.

 

Vooralsnog: aan de bak!

Geplaatst

Succes smart! En ik besef dat het zwaar is dat er zo vaak een beroep op je wordt gedaan. Probeer je grenzen te bewaken binnen de mogelijkheden. Snap ook dat je niet altijd nee kan zeggen. Maar altijd ja zeggen dat houd je ook niet vol. Jezelf beschermen hoor! Rustig aan!

Geplaatst

Lieve Smart, ik ben ook zo ( veel te) bang voor fouten. Voel me gelijk helemaal. Mislukt als ik iets kleins niet helemaal goed doe. Rot gevoel is dat en hinderlijk en bermoeiend. Zeker in de werksituatie. Het levert stress op en dat triggert enorm. Maar drank voegt niets toe. Hoef ik jou niet te zeggen.weet ik.

Het is moielijk grenzen bewaken als er constant een beroep op je wordt gedaan. Wellicht kan er achter je naam een aantkening komen? Zoiets als 'kan buiten ingeroosterde tijden niet gebeld voor extra's' Gaat dan ook 10 keer mis, maar misschien de 11-de, 12-de en 13-de keer goed?

Sterkte. Kom op!

Liefs, Lika

Geplaatst

Grenzen, nee kunnen zeggen zonder schuldgevoel, goed voelen wat je zelf nodig hebt,

bang zijn om fouten te maken, menen moeten te voldoen aan (onuitgesproken) verwachtingen.

 

Ja, dat levert spanning op. I know.  :blush:

 

Goed voor jezelf zorgen,

da's lastig.

Maar als het lukt is het fijn

ook voor je omgeving.

Raar maar waar.

 

:heart:

Geplaatst (bewerkt)

Echt voor mezelf kiezen (LJ) vaak wel... al komt er ook wel eens iets tussen. (een te snel weerwoord is dit)

 

Hangt af van hoe je kijkt.

Als ik echt voor mezelf zou kiezen zou ik bv stoppen met roken (en drinken?).

Daar zit nog een vreemd mechanisme van... ach... laat maar jongens, maak je niet druk, eerder doodgaan is niet zo erg.

Ik word er nu mee geconfronteerd doordat er (meer) eisen aan me worden gesteld; werk, uwv. (en dan best snel vermoeid te zijn)

 

Afgelopen jaar (ziektewet) ging ik me steeds beter voelen en mooie eigen plannetjes maken. In dit ondermaanse mag dat kennelijk nog niet.

Het leven vraagt me ahw om nog eens opnieuw te kijken.... -_-

Dat is ook het raadsel van het leven zelf eigenlijk wel.... alsof ik dingen tegenkom die domweg nog moeten?

 

 

Ja, weten wat je nodig hebt kruidenthee: ik weet het, maar er zijn plichten, ik zei het al. :huh:

Verder tracht ik echter zo goed mogelijk om gezond te leven: die paar dwangmatigheden lijk ik vooralsnog op de koop toe te nemen.

(terwijl ik het schrijf voel ik me verdrietig worden. Iets steekt me. Nog steeds niet waard genoeg???)

 

:rolleyes:

 

Ergens ligt al zoo lang het besluit om het te doen  zoals ik het nu doe.... (kwam ik ook bij de emdr tegen, oa mijn besluit: ik ben geen alcoholiste>met roken is dat hetzelfde: iemand moet toch de laatste roker zijn?? :P ik haal er ook nog steeds iets mee.. welke illusie dan ook).

 

En anderen? Ik heb geleerd een beeld van mezelf neer te zetten: dit ben ik en daar sta ik achter. Zo open mogelijk. (ook nog)

En ik weet dat als ik een goed en aardig en pittig persoon ben, men mij iig niet snel zal belagen. Dus vermijdend... best.

Ik heb leren leven met mijn rare kantjes en ik bewerk dat beeld geregeld want ik wens geen grijze muis te zijn (hahaha) want dat ben ik in wezen wel!

(nu moet ik even lachen om mezelf)

 

Het is niet de bedoeling mezelf onderuit te halen; ik denk dat ik meer probeer aan te geven hoezeer ik heb moeten overleven altijd,

en iemand ben nu, die het ook maar tot op zekere hoogte lukt om haar imperfecties uit de weg te gaan/althans niet steeds wil hoeven voelen.

 

Ik zit nu in het nood-venster en hoop dat ik het bericht terugplaatsen kan.

 

Gelukt!

 

en dan vandaag ondanks moeheid zo kunnen genieten van mijn gastmeisje!! Na 5 jaar durf ik wel te zeggen dat ik erg van haar hou:

zoals ze haar best doet om het in de kerk bij een popkoor vol te houden, haast 2 uur lang... en toen ze tevoren al zei dat ik lekker kon koken dacht ik weer aan het briefje wat ze schreef toen ze 7 was:   " X kan goet kooken" en toen ik een foto van het oude briefje maakte, zij zelf maar voorstelde dat ik het op FB zou zetten. Zo'n grappig kind!!

(en nog eens naar haar moeder stuurde)

 

Wat ik wil zeggen is dat elke dag een uitdaging is voor mij om er iets goeds van te maken. Te zien wat er is.

Niet gaan hangen in wat ik mis (mis ik wat dan?).

(hm) ja... denkend aan mijn eigen kleine meid en haar 1e briefje toen ze 5 was: "dat ik boos ben"   .... (....)

 

Genoeg geklept weer. Bed wacht, drukke week wacht: ik maak me er sterk voor!

 

slaap goed en liefs van mij :rose:  :musicnote:

bewerkt door smart
Geplaatst

Sterk ben je! Dat laat je wel zien! En mooi en herkenbaar gezegd: elke dag is een uitdaging om er iets goeds van te maken.

We moeten denk ik wel vaker zeggen tegen onszelf dat we het heel goed doen omdat we onszelf serieus nemen. Hoe moeilijk dat ook is en hoe onverklaarbaar we onszelf soms ook vinden. Je klinkt als een vechter. Wat je zegt je hebt moeten overleven, je bent het waard!

Succes met je drukke week. Blijf bij jezelf en neem je rust

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...