Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[lady jane]

Jannigje, je bent goed, een goed mens, een goede vrijwilliger, een goed forumlid.
en het gaat al heel lang niet goed met jou. meis wat gun ik jou anders.
woorden en lichaamstaal, voelen en dat anderen geven
wanneer het om jou gaat, ook. Het is er allemaal, jij weet het al.
het tere aandacht geven en laten groeien, ook dat kun je.
een makkelijkere oplossing lijkt er niet te zijn.
maar wie weet wat nog komt.
houd vol meis

[Yana]

Zo'n situatie ís ook hartstikke moeilijk, misschien valt het mee als je zelf een hork bent maar als je een béétje gevoelig bent is het een aanslag op je gemoedsrust. Ik ben heel blij dat je ook verontwaardiging in jezelf ervaart, want het is vreselijk als je bij iedere stap in je eigen huis moet denken: ojee de buren... Je mag niet als een bang muisje in een hoekje gaan zitten hoor Jannigje, en die tv moet gewoon aan, óók in de slaapkamer. Ik hoop dat je die steen in je maag bij de buren neer kunt gooien.

Hè getver bah, wat rot voor je 

[Lieke7777]

Wat vervelend  dat je buren zo op je letten  en er conclusies uit trekken  ..   kan mij niet  voorstellen dat jij zo herrie  schopper bent op de late avond.   Blijf  bij jezelf  maar volgens  mij doe je dat ook al ..     mooi om te lezen  dat het leren van anderen je minder  onzekerheid  geven in je werk als vrijwilliger  ... ieder heeft  zijn kwaliteiten en die samen  bundelen  geeft power .   

[nancy]

Ik heb zoooooo de neiging om jouw kant op te komen en die buurvrouw en haar zoons eens even aan te spreken , ware het dat dat niet kan. Maar oh, wat kan ik hier boos om worden . Grrrrrrr.......

[nancy]

Jannigje 

[Jannigje]

Ik ben blij met jullie reacties. Ik raak zo de kluts kwijt door dit soort dingen dat ik in eerste instantie in elkaar krimp. Vroeger dacht ik altijd dat alle nare dingen mijn schuld waren, (door ervaringen van vroeger waaruit ik dat afleidde) dus ik heb altijd de neiging om de fout eerst bij mijzelf te zoeken en zelfs als ik hem niet kan vinden, denk ik (vaak)nog steeds dat het toch míjn fout wel zal zijn. Want de gedachte dat de “fout” ook bij de ander zou kunnen liggen was aanvankelijk voor mij onvoorstelbaar.
 Dat wordt wel minder de laatste jaren, maar zodra ik in de stress terecht kom, val ik terug in oude gedachten en patronen en daar moet ik dan weer mee aan het werk.

En nee @Lieke7777, ik ben geen herrieschopper in de avond, zelfs niet overdag. 
 

Het is toch wonderlijk hoe ik mij door dergelijke mensen in de hoek laat drukken. Ik wéét dat ik geen herrie maak maar de beschuldiging op zich is blijkbaar al genoeg voor mij om me toch schuldig te voelen.
Ik denk niet meteen, nou die mensen sporen niet, ik denk meteen: fout, fout.

Maar @Yana, de verontwaardiging is er inderdaad wel en neemt toe. Nu is het de kunst om die op een goede manier in te zetten.

Niet verdragen,  maar af laten glijden: dat kan ik nog niet, maar dat is wel waar het om gaat. Verdragen, ja dat kan ik, dat heb ik geleerd, maar dat andere (nog) niet.

 

[lady jane]

10 minuten geleden zei Jannigje:

maar zodra ik in de stress terecht kom, val ik terug in oude gedachten en patronen en daar moet ik dan weer mee aan het werk.

dit is een normale reactie Jannigje, want dit was ooit je overlevingspatroon, dus bekend.
Maar nu mag je een stap verder. Niet meer mensen klakkeloos geloven. Die buurvrouw
vraagt op een negatieve manier aandacht. daar hoef jij je niet voor te laten lenen. Zonde.
Wat zou jou kunnen sterken?
En kun je je voorbereiden voor als ze wéér komt, want zij verandert niet.
Jij gaat iets anders moeten leren. Helaas is dit een moeilijke les nu.
verdragen, verduren, boos worden, maar dan ook ècht; af laten glijden, je gelijk halen,
buurtbemiddeling, wijkagent, de rijdende rechter, er zijn legio mogelijkheden, maar
niet niets doen en bang worden voor de volgende konfrontatie, mag ik hopen.
Ik voel me net als nancy, plaatsvervangend boos. wil wel een adb knokploeg organiseren hoor

5 oktober 2020 bewerkt door lady jane

[Yana]

8 uur geleden zei lady jane:

adb knokploeg

Ha ja, die fantasie had ik ook al. Genoeg fitte mensen hier en kickboks(t)ers en grote bekken . Misschien helpt het als je die hele knokploeg achter en rond je visualiseert.

Mooi Jannigje dat je ziet hoe dat proces in je werkt, herkenbaar ook. 

[Lonster]

Ik zou wel nieuwsgierig zijn waar dat vermeende geluid dan vandaan komt. Kun je die mensen niet betrekken bij een onderzoek hierbij? Een soort van rollen omdraaien, en doorvragen wat ze dan precies horen. Omdat jij het voor hun op wilt lossen.

[nancy]

Waarschijnlijk moeten ze gewoon even hun verwarmingen laten ontluchten, dat scheelt al een hele hoop herrie. Verder is het helaas ook zo dat oudere mensen ook juist 's avonds en ' s nachts zich bewust worden van een hinderlijke brom in hun oren. Omdat het dan stil om hun heen is. Dat is een medisch iets, maar ja, maak ze maar eens wijs dat ze langs de huisarts moeten....

[Lika]

Oh Jannigje, ik ben fout. Zo herkenbaar. Zelfs als iemand zou zeggen dat ik iets deed wat ik echt niet gedaan kán hebben.

En verdragen of af laten glijden. Heeel soms kan ik nu af laten glijden. Maar in een situatie zoals waarin jij zit, weet ik niet of het zou lukken. Maar het is één van de weinige dingen die echt lucht kunnen geven. Zij hebben een probleem waar jij niets aan kunt doen. Punt. En door. 

Toevoeging waar je misschien niets mee kunt. Mij helpt het lijden van de ander te zien en te erkennen. Het maakt mij zachter en vriendelijker. Dat helpt mij, want ik word dan ook zachter en vriendelijker van geest naar mezelf. (Wat weer helpt bij het af laten glijden) Zonder dat ik de schuld bij mij zou willen leggen of ook wetende dat ik de situatie niet beter kan maken wellicht.

 

6 oktober 2020 bewerkt door Lika

[Rosee]

[Jannigje]

Een dierbare vriendin van mij is vorige week geopereerd, daardoor is veel aandacht naar haar gegaan, met liefde overigens. Zij is echt een vriendin voor mij in alle opzichten. Ik denk dat zij de enige is die mij zonder reserves accepteert. Zij is ook degene met wie ik nu een paar keer op vakantie ben geweest. Zij weet van mijn depressies, van mijn gevecht. Zij laat mij ‘s morgens ook als ze ziet dat het moeizaam gaat. Hooguit de vraag: is het weer moeilijk? Ja, het is weer moeilijk. En dan daarna rustig ontbijten, thee/koffiedrinken en dan kon/kan ik (meestal) wel weer. Daarna kunnen wij het heel gezellig hebben samen. Al het onderliggende hoef ik dan niet meer te benoemen, dat voegt voor mij niets toe. Maar ik kán het zeggen en dat maakt alle verschil van de wereld. 

Toen haar partner stierf kon ik er voor haar zijn, ten tijde van mijn operatie was zij er voor mij (en hóe) en nu kan ik er weer zijn voor haar. Dat is fijn en goed.

Tegelijkertijd bemerk ik dat zij voor mij blijkbaar een rots in de branding is, ik heb altijd het gevoel dat ik een beetje meelift met haar, ja met wat? Haar kracht, haar levensenergie? Ik weet het niet goed.
Zij zei altijd: ik heb het moeilijk, ik ben vreselijk verdrietig, maar ik ben niet depressief . Jij wel, dat is anders.
Nu is zij degene die weinig kan, die pijn heeft, die verzorging (letterlijk) nodig heeft en dat die krijgt ze, van verschillende kanten. O.a. van mij. Natuurlijk, vanzelfsprekend.
Maar ik ben ook van slag en dat is meer dan alleen de bezorgdheid voor naar gezondheid en welzijn. Ik weet heel goed wat ik bedoel en voel, maar ik weet niet goed of ik het in woorden kan vangen zodat het duidelijk is voor jullie. Alsof ik mij voel wankelen omdat zij nu minder stevig is?

Doordat ik veel met haar bezig ben, zijn jullie reacties minder binnen gekomen dan ik dacht. Ik lees de laatste pagina terug en merk dat ik veel reacties nu beter tot me door kan laten dringen. En nogmaals : dank! Want ik kan er ook echt wat mee.

En die ADB knokploeg zie ik helemaal zitten, even in de fantasie, zo nu en dan. We hadden ook ooit zoiets in een therapiegroep, aangedragen door iemand die dat ook ooit daadwerkelijk had geregeld in haar eigen leven. Dat was natuurlijk niet de bedoeling, maar soms konden wij wel even stoom afblazen met de fantasie. Het idee van jullie achter en om me heen met de bokshandschoenen aan indien nodig is wel een fijne gedachte. 

[Lika]

Ik snap je zo goed. Ook dat wankelen...

[lady jane]

slaapwel straks Jannigje

[Yana]

Hé Jannigje, je bent stil hier.

❤️

[nancy]

Jannigje, ik mis je ook 

[Jannigje]

Ja ik was stil, deels omdat ik er niet toe kom om te lezen en te schrijven. Mijn energie is beperkt en ik merk dat als ik aandacht besteed aan het ene (zoals nu mijn geopereerde vriendin) het andere niet meer lukt. Soms las ik even een stukje, maar vaak pas laat en dan ook maar deels. Reageren voelt dan als mosterd na de maaltijd.

Deels ook omdat ik van slag ben door een paar dingen.
Ik wil even een bericht van Jopie citeren om het te verduidelijken.

[Jannigje]

Op 1-10-2020 om 18:31 zei Jopie:

Beter dat ze vroeg afhaken op wat jij echt bent, dan nadat je echt iets hebt opgebouwd, denkt bij iemand te horen, en dat ze dan vluchten toch?

Dit houdt me al heel lang bezig, en natuurlijk heb je gelijk Jopie. Ik heb me een groot deel van mijn leven in allerlei bochten gewrongen  om er toch maar bij te horen en ik was vooral bezig met wat ik dacht dat de ander wilde. Om zo in ieder geval te mogen blijven.
Ik probeer dat nu anders te doen, maar vind dat nogal eng, en ook lastig om daarin een balans te vinden.

Wat jij hierboven schetste, is vorige week toch gebeurd. Een vrouw met wie ik nu een paar jaar bevriend ben en die ik als vriendin beschouwde heeft onze vriendschap “op pauze gezet”, of hoe zeg je dat. Zij is iemand met wie ik het contact anders ben begonnen, op voet van gelijkheid. Met haar deelde ik vrij veel, en zij met mij.
Maar nu wil zij afstand tijdelijk of permanent dat weet ik niet. Want zij kan mijn “zwaarte” er niet bij hebben, zij heeft behoefte aan “licht”.

Ik probeer de hele week al woorden te vinden en dat lukt me niet goed.
Gevoelens buitelen over elkaar heen, schrik, verdriet, boosheid, angst.
Nu heb ik mijzelf laten zien en nu gebeurt het tóch. Zie je wel dat het níet kan! Dat was een van de eerste reacties. 
Maar wat er ook is is het besef dat haar keuze misschien meer zegt over haar dan over mij. (ondertussen hoor ik het thema van Schindlers list op de radio, zo mooi!). 
 

Wat ik nu probeer is zuiver te voelen en denken wat dit betekent voor mij.
@Jopie, Jij had het een keer over mensen die totaal verschillende behoeften kunnen hebben, wat contact dan lastig kan maken. En dat het daarbij niet gaat over goed of fout maar simpelweg over “op verschillende plekken zijn”, even een andere weg gaan, of permanent een andere weg gaan.
Ik probeer nu zonder oordeel te kijken naar mijzelf en naar haar. En misschien kunnen we er samen uit komen en kunnen we nog wel samen oplopen, maar misschien anders, geen idee.

Waar ik wel trots op ben is dat ik overeind ben gebleven, ik kon luisteren en reageren, niet vanuit de aanval maar zeker ook niet vanuit de defensie. Ik heb het niet meteen helemaal op mijzelf betrokken.

Maar ondertussen voelt het knap waardeloos.

 

 

[Jannigje]

Op 1-10-2020 om 18:31 zei Jopie:

Ik zou zó voor je gaan, jannigje. Heb je niets aan in dit kader, en dendert ook keihard heen over wat je schrijft, maar........ onderschat niet wat je bent.  En geeft. 

Het gaat niet over perfectie, het gaat (mij) om waar kunnen maken wat ik aanga. Een relatie is (voor mij) commitment. En onderhand weet ik redelijk wat ik wel en niet kan of wil. 

Ik heb er wel degelijk iets aan , het ontroerde en ontroert me echt. Dank je wel 

Juist die commitment herken ik zo en ik dacht dat ik dat had met die vriendin, maar haar voorwaarden zijn blijkbaar/misschien toch anders dan ik dacht, of misschien beter, ze lijken onderweg nogal veranderd te zijn. en dat doet pijn.

[Reacher]

Mag ik even ongenuanceerd boos worden op die vriendin? Wat een  zeg. 

[Reacher]

Als zij pauze wil dan hoeft ze toch niet te zeggen dat het door jouw ‘zwaarte’ komt? 
Ze kan aangeven dat ze even geen draagkracht heeft.

Of dat jullie het allebei momenteel moeilijk hebben en elkaar nu even niet kunnen helpen. 

En dan spreek je een moment in de toekomst af ( kan over een maand zijn of zelfs over een half jaar) waar je elkaar opzoekt en bespreekt hoe je voortaan verder met elkaar de vriendschap vorm geeft. Die houvast geef je elkaar.

Dit is NIET zoals een liefhebbende persoon in je leven met jou om mag gaan. 

[Reacher]

Het is inderdaad waar dat de behoeftes van twee mensen verschillende richtingen in kunnen gaan, maar als dat bij 1 van tweeen begint te spelen dan benoem je wat die behoefte is en diskwalificeer je die ander niet op grond van jouw behoefte. 
 

Als je behoefte hebt aan licht en luchtigheid dan verwijt je de ander niet dat deze persoon dat op dat ogenblik niet kan geven. 
Die vriendin had zelf op zoek moeten gaan naar licht en luchtigheid! 
Nu maakt ze jouw zwaarte nog een beetje (veel) zwaarder!

[Reacher]

Grrrr. Ik geloof dat er van boosheid een adertje is gesprongen 

[Reacher]

@Jannigje 

En @Jopie trouwens ook