Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[Lieke7777]

Sterkte  @Jannigje   hopelijk komt er een oplossing  .

Dapper dat  je hebt doorgezet  .

[Jannigje]

4 uur geleden zei lady jane:
want stoppen met meds die je niet zo maar kreeg is eng idd.
En die operatie is ook belangrijk. Ik snap je dilemma.
 

Ja stoppen is nu eigenlijk helemaal geen optie. Want stel je voor dat ik wegzak qua stemming en niet meer terugkom waar ik nu ben? Het is al geen feest, maar het is te doen nu.
Ik baal heel erg van de schijnbare achteloosheid waarmee de boodschap werd gebracht. Dat kun je volgens mij niet maken. Je zegt toch niet zomaar tegen iemand dat zij moet stoppen met medicatie, zonder motivatie, zonder overleg? Dat boos worden duurde wel weer 3 dagen.

De anesthesist had zelf moeten bellen om tekst en uitleg te geven, of de assistente voldoende informatie geven.

3 uur geleden zei Reacher:

 Heftig @Jannigje, ik had je zó een wat makkelijker levenspad gegund 

Schrijf hier gerust van je af. Wanneer weet je meer? 

 

Dank je.
Volgende week heb ik een pre-operatieve afspraak met de anesthesist, ik ga daar in ieder geval heen. Ik wil weten hoe en wat en zeggen dat ik het niet eens ben met de gang van zaken. Ik hoop dat ik dat dan durf.

12 minuten geleden zei Cleo66:

Ach Jannigje , wat vreselijk vervelend dit weer , zucht.  Waarom kan er nu nooit iers "gemakkelijk" gaan .  Ik hoop dat er snel een oplossing komt en dat de geplande operatie doorgang kan vinden. 

Ja Cleo, het was blijkbaar te mooi om waar te zijn. Ik dacht nog: goh, zo kan het ook? Maar nee, zo kon het blijkbaar niet.

 

[Jannigje]

Het duurde bijna de hele dag voordat ik mijzelf de deur uit kon duwen. Eenmaal onderweg heb ik steeds tegen mijzelf gezegd : oké, je voelt je*, maar het is voorjaar, kijk om je heen! De natuur is mooi!! Kijken!! En dat lukte. Ik liep tussen hoog fluitenkruid door, soms groeide het zelfs boven mijn hoofd, de wolkenluchten waren prachtig. Zelfs de regen was mooi, singing in the rain, letterlijk. (Dat zing ik meestal, of “raindrops keep fallling on mij head”).

En veel vogels, tijdens en na de regen. Én een koekoek, die hoorde ik ook. 

[Artemis]

9 uur geleden zei Jannigje:

En veel vogels, tijdens en na de regen. Én een koekoek, die hoorde ik ook. 

Ik val zomaar bij je binnen, lees je hier en daar. las je bericht over de operatie.  sterkte

Ik hoorde gisteren ook de koekoek, en zag het fluitenkruid. 

[Jannigje]

 Vandaag heb ik een rotdag. Somber, lusteloos, moedeloos.

Laat opgestaan omdat ik de dag niet aandurfde.

Ontbijt en lunch: plak chocola van 200 gr + een zak choco eclairs. 

Ik lees een boek van een Italiaanse joodse man die Auschwitz heeft overleefd. Als ik dat lees schaam ik me, waar doe ik moeilijk over. Maar ja, dat helpt ook niet.
Ik moet naar buiten, maar daar zijn mensen. Ik ben nu bang voor mensen. Er drukt een enorme steen op mijn borst.

Zo voelt het. Nergens een plateau om de steen te laten rusten.

Naar buiten, nu. Wat zei @jopie ook alweer: niét vragen, níet over nadenken,  maar doen. Ik mis je hier Jopie. 
Dus met jou in gedachten, schoenen aan en lopen

 

 

[Quinn]

Lieve @Jannigje 

 

[Jannigje]

@jopie   hoe is het mogelijk! Dat jij dit plaatje getekend hebt, maakt het extra bijzonder.
De eertse keer dat ik zo’n plaatje zag raakte het me zo. Het zegt zoveel, in één beeld. 

En dank je lieve @Quinn, voor je bijzondere Iejoor plaatje. 

[Yana]

Het is echt niet bedoelt om grappig te zijn of om jouw (jullie) gevoel niet serieus te nemen maar het eerste wat in mij opkomt bij deze tekening is: 'stapje opzij doen, loslaten en genieten van het uitzicht'.

[Quinn]

Dat gaat niet @Yana want dan dondert alles wat je draagt, waar je verantwoordelijk voor bent, waar je voor zorgt, zomaar naar beneden, waar het in stukken uit elkaar barst.

[Yana]

Dan bedoel je de zorg voor je gezin @Quinn? 

[Quinn]

@Yana gezin, ja, dat op de eerste plaats. Maar ook breder. De ruimte die ik inneem in de wereld, de bijdrage die ik kan leveren, wat ik achterlaat aan goede en slechte dingen. Het beruchte voetspoor. De maatschappij, doe ik zelf zoals ik het zou willen zien? Laat ik de wereld beter achter bij vertrek dan toen ik kwam? Dat idee.

[Jannigje]

Tjeetje, zo breed is het voor mij in eerste instantie helemaal niet. Het is veel kleiner. Ik word zelf verpletterd, in de bodemloze put gestort. En dan moet ik weer van onder die steen zien te komen.

En die stap opzij? De steen is te breed, dat haal ik niet.

[Musashi]

De ondraaglijke lichtheid van het bestaan

[Artemis]

[Artemis]

Goedemorgen  ik hoorde donderdag weer de koekoek en moest meteen aan jou denken, fluitenkruid, appelbloesem, mei, de natuur knalt eruit. Ook met slecht weer, hup naar buiten wij   

[Jannigje]

Ja ik moet weer naar buiten, voor een demonstratie deze keer. Tegen het windmolenbeleid, niet tegen windmolens op zich. 
Ik wil niet, zie tegen al die mensen op. Zo veel mensen, dan voel ik me vaak zo alleen.
 

Ik hoorde een stukje van de “Taalstaat” van Frits Spits, mooi programma vind ik dat. Er is een rubriek: vergeet woorden, of juist “welk woord wil je dat níet vergeten wordt”.

Meteen kwam terneergeslagen in mij op. Niet omdat ik dat woord niet wil vergeten maar omdat ik me zie voel.  Terneergeslagen, een terneergeslagene.
Het lukt me niet om me weer op te richten. Het evenwicht was al wankel, maar zeker in deze tijd vind ik het extra moeilijk. Ik heb deze week welgeteld één persoon gezien en dat was mijn tandarts, hoe treurig is dat. Ik weet dat er licht is aan het eind van deze coronatunnel, maar de moed is mij in de schoenen gezakt. 
Nu maar op naar de “Hoe-zit-het-nou-met-die-windmolens?” 

[Musashi]

Jannigje, ik weet niet of het helpend is voor jou maar ik vind alleen zijn helemaal niet treurig of zielig, voor mij is het eerder een ideaal...
een boekje en liedje speciaal voor jou! 
 

Watching the wheels by John Lennon and Yoko Ono

People say I'm crazy
Doing what I'm doing
Well, they give me all kinds of warnings
To save me from ruin
When I say that I'm okay, well they look at me kinda strange
"Surely, you're not happy now, you no longer play the game"

People say I'm lazy
Dreaming my life away
Well they give me all kinds of advice
Designed to enlighten me
When I tell them that I'm doing fine watching shadows on the wall
"Don't you miss the big time boy, you're no longer on the ball?"

I'm just sitting here watching the wheels go round and round
I really love to watch them roll
No longer riding on the merry-go-round
I just had to let it go

Ah, people asking questions
Lost in confusion
Well, I tell them there's no problem
Only solutions 

 

 

 

 

 

 

 

[Artemis]

5 uur geleden zei Jannigje:

 Terneergeslagen, een terneergeslagene.
Het lukt me niet om me weer op te richten.

de moed is mij in de schoenen gezakt. 

dat snap ik. als je geen mensen ziet is het wel heel zwaar. Ook ik herken de depressies. Gelukkig nu niet voor mij, maar ik leef wel met je mee, want het is loodzwaar. Ik zocht een plaatje voor je, heb lang zitten zoeken, want ik wil je graag een beetje moed geven, als dat kan. 

Kracht 

moed

wijsheid

hou mijn hand maar even vast, als je wandelt wil ik in gedachten wel meewandelen, als dat helpt. 

 

 

[Jannigje]

Op 22-5-2021 om 14:02 zei Musashi:

Jannigje, ik weet niet of het helpend is voor jou maar ik vind alleen zijn helemaal niet treurig of zielig, voor mij is het eerder een ideaal...

Ik zou bijna zeggen “be carefull what you wish for.” 
Het lijkt jou ideaal. Hoe zie jij je dat voor je! Wil je zo nu en dan eens  alleen  zijn om te kunnen doen of te laten wat je wilt?
Als je een druk bestaan hebt, kan ik me dat heel goed voorstellen. 

Ik heb het over bijna altijd alleen zijn, nu al meer dan een jaar.
 Daarmee zeg ik niet dat ik zielig ben, hoewel ik me soms wel zo voel, maar dat zijn de slachtoffermomenten. Alleen zijn is op zich geen probleem, ik kan goed alleen zijn, dat heb ik wel geleerd. Ik ben het over het alleen zijn dat eenzaam voelt. Over alleen zijn wat leidt tot stilstand, tot niet meer gevoed worden, tot niet meer enig menselijk contact hebbeN. 
Als ik de neiging heb om tegen de caissière te gaan praten omdat ze de eerste persoon is die ik in dagen spreek, dan vind ik dat wel erg. Dan merk ik hoe groot de behoefte is aan een vriendelijk woord, een vriendelijke blik.,  een glimlach. 
 

Ik ben wel benieuwd hoe jouw ideaal van allen zijn eruit ziet.
 

24 mei 2021 bewerkt door Jannigje

[Jannigje]

Dank je @Artemis. 
Ik heb al 5 keer een vervolgstukje geschreven en weer weggehaald. Te zielig, te negatief, te behoeftig, te weet ik veel......

Ik zou nu heel graag verdwijnen, vergeten, verdoven. Maar ja, ik drink niet meer, dat heb ik met mijzelf afgesproken. Gelukkig lukt het me om díe afspraak na te komen.

Op tijd opstaan, structuur, gezond eten, sporten, etc. Dat lukt niet echt momenteel. Overleven, volhouden, over een poosje zijn er weer meer activiteiten buiten de deur. Mensen zien en spreken, geestelijke voeding krijgen, ergens heen moeten, uit de cocon weer meer de wereld in. 

 

[Musashi]

Hoi Jannigje, dank voor het antwoord want ik zat er eerlijk gezegd wel een beetje mee, hoe het bij jou zou binnenkomen. Dat dat mss niet zo positief zou zijn als ik het bedoelde...zeker als het echt onvrijwillig en met tegenzin is, is dat natuurlijk helemaal anders...

ik zie het als een ideaal van de wereld langs de zijlijn bekijken, zonder er in mee te draaien, erdoor opgeslorpt te worden...

het ideaal van een pelgrim, een monnik, een heremiet,..zo is het bij mij sinds mijn studententijd een soort van ideaal geworden. Toen ik begon te werken en in de ratrace belandde, is het op de achtergrond geraakt maar als ik heel eerlijk ben, zit het er nog steeds...

zie ook de dageraad van vandaag hierover, afgezonderd wonen in de natuur, Off grid, dat idee ja...en gepraat tja...nee dat is er voor mij altijd net te veel aan, dat je een praatje moet maken, is voor mij dan weer een hel...

24 mei 2021 bewerkt door Musashi

[Quinn]

Ik denk dat je idealiseert @Musashi of misschien alleenzijn, eenzaamheid en oneindigheid wat door elkaar hebt lopen. Alleenzijn is niet alleen de rust en stilte, het is ook tegen de muren lopen van frustratie en schrikken van je eigen schorre stem na dagen stil zijn. 

En depressie helpt natuurlijk niet mee om prettig alleen te zijn.

@Jannigje 

[Jannigje]

Ah, ja, wat jij beschrijft is anders. 
Dat herken ik overigens wel. De ratrace die je niet wilt maar waarvan je ook niet weet hoe je eruit kunt stappen.
Ik zou heel graag autonomer willen zijn,  willen dat ik de buitenwereld minder nodig had. 

Maar ik heb het over andere dingen nu. Het gevoel opgesloten te zijn met en in mijzelf. Vastlopen in een van mijn groeven en er niet uit kunnen komen. Elke keer dat zelf moeten doen, alleen. 
Terwijl even contact, een vriendelijk woord, een aanmoediging dan zo welkom is. Dat kan helpen om de wereld net weer even iets anders te zien en daardoor helpen weer in beweging te komen. Letterlijk en figuurlijk.
Maar door in een groef te zitten is het extra moeilijk om weer naar buiten te komen.
Ik bel niet iemand om om te zeggen: zeg ajb iets aardigs tegen me? Geef me een zetje zodat ik weer makkelijker in beweging kan komen?

 

 

 

 

24 mei 2021 bewerkt door Jannigje

[Musashi]

 en  en  en nog eens  voor jou!

ik ben niet echt bij jou, maar ben wel echt en in gedachten bij jou 

@Quinn is idealiseren ja wat ik doe...en depressie is zal daar helemaal niet mee te vergelijken zijn

sorry voor de verwarring!

en sorry ook voor onderlijnen! Krijg het even niet weg...

Aanvulling (weer onderlijnd ): ik heb ook moeite om mezelf in beweging te krijgen als ik geen waarachtige en intrinsieke motivatie vind. Ik denk dat daar voor mij een sleutel zit voor meer levensenergie. Dingen doen waarvoor ik diep vanbinnen echt gemotiveerd ben...maar ik (h)erken ook hoe net dat (vaak)/ in een depressie zoek is...

24 mei 2021 bewerkt door Musashi

[Jannigje]

19 mei schreef ik over mijn paniek en teleurstelling omdat de operatie waar ik eindelijk de moed voor heb niet door kon gaan.

Vandaag was ik bij de anesthesist omdat ik wilde weten hoe het nou zit. Ik heb moeilijke, goede, slechte gesprekken gehad met artsen / anesthesist en, maar nog nooit een bizar gesprek.

Tot vandaag. 
De man was (terecht) boos op de chirurg omdat die mij meteen had moeten zeggen dat ik niet geopereerd zou kunnen worden met de combinatie van medicijnen die ik slik. Hij ging echt tekeer. Ik heb het al zo vaak gezegd, maar ze luisteren niet etc.  Ze willen alleen maar scoren en declareren. Huh? 
Ik vroeg of hij de boodschap van mijn psychiater had gekregen. Nee dus. 
Die assistenten  hier hebben geen enkele medische kennis en je kunt weinig aan hen overlaten ? Huh?

Ik zal de rest maar laten. Maar ik was behalve stomverbaasd ook erg uit mijn doen. 
Het mag duidelijk zijn dat de operatie niet doorgaat. Mijn psychiater heeft hem vandaag ook nog gebeld, zonder resultaat. Zij begrijpt er ook niets van, maar ja, als hij nee zegt gaat het niet door.
Ik waardeer het heel erg hoe zij, de psychiater, haar best voor mij heeft gedaan.

Maar ik sta dus weer met lege handen en moet opnieuw beginnen.