Nieuw hier

[kruidenthee67]

In het kader van de eerlijkheid, di 24 januari ging ik weer voor de bijl. Dus 25 januari is mijn nieuwe stopdatum. Ik baal. Van hoe de eerste uitglijder me toch weer zo in de gevarenzone heeft gebracht. 

Ik heb woe meteen AA gebeld en ga weer wekelijks een meeting bezoeken. Een andere, grotere groep. Ik vond de eerste avond confronterend, maar heb ook gemerkt dat de live ondersteuning voor nu goed is.  Doen wat werkt.

Luisteren samen zijn met lotgenoten...kweenie...misschien is dat ook iets met 'nederigheid'...ik heb wel vertrouwen en ga er gewoon voor. Omdat ik het echt wil, nuchter het leven leven.

 

Keep up the good work 

 

 

[Artax]

Gelukkig heb je het bij 1 dag weten te houden, sterk hoor.

31 januari 2023 bewerkt door Artax

[kruidenthee67]

@Artax Dank je Artax. 

 

Ja, gelukkig wel..maar verdorie...wat is de lijn dun.  Het was ook niet het idee 'dat het wel weer kon', want dat weet ik verrekte goed.  Hoe vaar jij?

[Artax]

Hoi Kruidje,

Leuk dat je naar me vraagt. Ik heb een onwaarschijnlijk heftig emotioneel jaar achter de rug, en er is nog steeds veel dynamiek. Ik heb aan heel veel te werken waar ik tijdens 40 jaar verdoving ( dat is toch waar het op neer komt) niet aan toe kwam. Nee, wat ik verdrong. Ik ga weer regelmatig naar de AA en heb daar zulke fijne avonden, echt een uitje voor me

[kruidenthee67]

@Artaxbedankt voor je antwoord.

Goed om te horen dat je 'aan het werk bent'.  Drank als coping. Nu 'het leven nuchter leven', met alles wat erbij hoort.

Fijn dat je veel hebt aan AA. 

Ik ben ook weer begonnen met wekelijkse meetings. In een andere groep en plaats dan ik voorheen deed. Deze is groter, meer diversiteit.  Ik ervaar dat het 'live' contact met lotgenoten  ondersteunend is nu. Dus dat blijf ik voorlopig maar doen.

Keep up the good work 

[kruidenthee67]

Even een reflectiemoment.

Ik zit weer op de goede weg.  De zuchtmomenten zijn er af en toe nog wel. Ik herken ze en kan ook wel herleiden wat er gebeurt. Dat 'moet' ook.  Soms is het iets vervelends wat ik niet wil voelen, maar soms ook euforie, of het gevoel dat ik 'het wel verdien'. Ofwel, mijn geest doet zijn best om me te verleiden. Diezelfde geest kan dus ook helpen om dat niet te doen. En dat begint bij mij met 'waarnemen', en ook stilstaan bij wat ik ervaar, voel.  De tijd tussen de gedachte aan drank en de daadwerkelijke actie wordt weer ruimer. En dan gaat het dus gewoon voorbij. En ik vertrouw op mijn eerdere ervaring, de vijf droge jaren en hoe het steeds makkelijker werd, dat ik daar gewoon weer kom. Met weer wat wijsheid erbij.

Het is ook geen optie, dat riep ik en dat roep ik nog steeds. Gegarandeerd een doodlopende en zelfvernietigende weg.  Ik wil hierin ook echt mijn eigen verantwoording nemen. Omdat ik het waard ben. En me ook realiseer wat het zou betekenen in mijn gezin. Hier zit voor mij ook een drive in het 'voorleven'.

De wekelijkse meetings helpen me echt. Het is een grote, prettig functionerende groep. De ervaringsdeskundigheid is wat me in de realiteit brengt en houdt.  Zelluf doen, niet alleen.

Mijn appmaatje die tussen de regels doorleest, niet veroordeelt, er altijd is.

Een paar goede vrienden, tegen wie ik open kan en wil zijn.

Zelfzorg is belangrijk. Ik heb lang het idee gehad dat ik vanalles mankeerde, moest veranderen, therapie. En o, er zijn ook wel wat dingen te noemen. Ik zak langzaam in het 'idee' dat dat niet hoeft...Thee hoeft niet 'perfect' te zijn...wat dat ook zou mogen betekenen. Thee mag gewoon zijn.  Maar wel verantwoording nemen voor wat werkt. Wat helpend is voor mij.  Stoppen met 'pleasen', nee durven zeggen.  Voelen wat er te voelen valt.  Wandelen omdat me dat goed doet (ook als ik geen zin heb).  En natuurlijk aan top, niet drinken.

Overigens niks mis met therapie of hulp zoeken bij je stopproces! Nee, integendeel. Zonder dat, denk ik niet dat ik het gered had.  En ik denk ook dat het er voor gezorgd heeft dat de terugvallen niet geleid hebben tot lange drinkperiodes. Dat geeft ook vertrouwen. In mijzelf. Voor nu ga ik nog regelmatig naar een haptonoom.  Back to the basic, my body.

Keep up the good work

 

 

 

[Emmy]

Klinkt deels herkenbaar wat je schrijft, maar heb hierin zelf nog een lange weg te gaan. Ben wel benieuwd wat de haptonoom je brengt in dit proces. Zou je daarover iets meer kunnen/willen delen?

[kruidenthee67]

@Emmy

Wat zou je willen weten, vragen?

[Emmy]

Ben vooral benieuwd in hoeverre een haptonoom kan helpen bij het stoppen en/of gestopt blijven. Of is het dan handiger om een andere vorm van therapie te zoeken.

[Lonster1]

Herkenbaar verhaal. Je geest onderzoeken, daar ben ik nu met meditatie ook mee bezig. Maar je woont niet alleen in je hoofd, dus je lichaam is ook belangrijk.

Ik heb jaren geleden bij een psycholoog gelopen toen ik overbelast was. Het beredeneren en met modellen werken hielp mij totaal niet. Werken met het lichaam wel, het lichaam liegt en beredeneert niet. Heel confronterend en eng vond ik dat, en heel helpend.

[kruidenthee67]

Hoi @Emmy

Om te stoppen met drinken heb ik andere hulp gehad. Even in een notendop:

Me bewust geworden van mijn verslaving toen ik bij de psycholoog kwam.  Het forum opgezocht en een een periode volgde van stoppen en terugvallen. Toen naar de huisarts, gesprekken met de praktijkondersteuner. En uiteindelijk zelf gevraagd om een verwijzing naar Novadic. Daar heb ik een traject gevolgd met gesprekken en een stuk cognitieve gedragstherapie.  En wekelijks naar de AA. Op dat moment heel helpend en resulteerde in vijf droge jaren.

In die jaren is ook duidelijk geworden dat er wel wat onderliggende issues zijn, die ik met drank heb willen 'oplossen'. Coping dus.  Ik ben daar mee aan de slag gegaan. En daarin is duidelijk dat het lichaam een belangrijke rol speelt. Opgeslagen stress, emoties. Het kunnen en durven voelen. In plaats van alles uitdenken in het hoofd.  Het is niet het één of het ander, maar de balans. Waarbij nu wel even het accent ligt op het lichaam. Dus ook wandelen, bewegen, creatief bezig zijn. Ofwel, Hoofd, hart en handen verbinding.

Wat is ondersteunend voor jou? 

Ik vond de stap naar de huisarts en hulpverlening best een confronterende, maar het was de beste.

Wat handig is, weet ik niet. Voor mij werkte het zo.

Eigenlijk geen idee of een hapto je zou kunnen ondersteunen in het stoppen.  Dat zou je kunnen vragen.

 

 

 

 

[Opdefles]

Wat fijn om te horen @kruidenthee67 dat je de weg weer lijkt te hebben gevonden. Ik vroeg het me regelmatig af. Ga zo door! Inderdaad weer een stukje verder en wijzer

[Pytje]

Oeps, weer mijn oude alias gebruikt zie ik. Maar bericht hierboven is van mij

[Emmy]

@kruidenthee67Dank voor je reactie. Bij de huisarts en praktijkondersteuner ben ik ook geweest. De onderliggende problemen voor het drinken zijn duidelijk en ben ik ook mee bezig. Maar zit vooral veel in mijn hoofd. Piekeren over van alles en nog wat. Maar kan het idd gewoon bespreken en kijken of en wat een haptonoom er mee kan.

[Etty]

20 uur geleden zei kruidenthee67:

 

In die jaren is ook duidelijk geworden dat er wel wat onderliggende issues zijn, die ik met drank heb willen 'oplossen'. Coping dus.  Ik ben daar mee aan de slag gegaan. En daarin is duidelijk dat het lichaam een belangrijke rol speelt. Opgeslagen stress, emoties. Het kunnen en durven voelen. In plaats van alles uitdenken in het hoofd.  Het is niet het één of het ander, maar de balans. Waarbij nu wel even het accent ligt op het lichaam. Dus ook wandelen, bewegen, creatief bezig zijn. Ofwel, Hoofd, hart en handen verbinding.

Ik heb recent ontdekt dat ik nogal afgesneden ben geweest van mijn lichaam, dat als ik me probeerde af te vragen hoe ik me voelde, dat ik dan altijd ging dènken over hoe ik me voelde in plaats van voelen. Misschien stelde ik me wel voor hoe ik ik me moest voelen.  Dat lijf echt ervaren, het fysieke aspect van de emotie, de trigger enz was veel te bedreigend denk ik. Maar nu is dat niet meer zo kennelijk en dat lijf als uitgangspunt is een nieuw terrein voor me.  Ik vind het geweldig want elke keer als ik op tijd besef: oh ja voelen, dan is er daarna direct ruimte. Er is dan ook minder neiging de bron van het gevoel buiten mezelf te zoeken.  Het is meer leven van binnen naar buiten dan van buiten naar binnen.  

[Lonster1]

wat schrijf je dat mooi Etty. Zo ervaar ik het ook. Als je van binnenuit kunt voelen en het denken op een afstandje wat kunt observeren als je mediteert bijvoorbeeld, ontstaat er ruimte.

Ik heb daar wel regelmatig reminders en inspiratie voor nodig, want voordat ik het weet gaan die gedachten weer aan de haal met me.

[kruidenthee67]

@EttyJa, dat dus.

En ik dacht altijd te voelen haha!

En ik heb ook geleerd, ik weet het niet, is ook een antwoord.

Ben blij met mijn haptonoom.

 

7 maart 2023 bewerkt door kruidenthee67

[Etty]

@kruidenthee67 ik ook. Ik vertelde het aan mijn zus, en ze zei huh? Ik dacht dat jij altijd zo in contact was met je gevoel. 

Misschien dacht ik dat omdat ik kan huilen. Dat is toch wat anders. Dat is afgeleid, in tweede instantie of zo. 

@Lonster1 het vraagt inderdaad wel aandacht, maar als vanzelf komt dan weer die behoefte aan een reminder, inspiratie, oh ja... Het is niet fijn om zo geïdentificeerd te zijn met sores en afkeuring in je kop. Dat gaat toch steeds meer knellen. Steeds meer herkenbaar.  Het zal neem ik aan vanzelf minder worden. 

 

 

 

[kruidenthee67]

@Ettyja, huilen is iets heel anders ja...

 

In contact met mijn lijf, leer ik ook het onderscheid tussen emotie, gevoel en intuïtie.  Het filmpje wat bij ik dacht, Freekie, gepost is, vond ik erg verhelderend weer hierin. 'Zijn met mezelf'. 

 

[kruidenthee67]

Zondagmiddag, een hoofd vol watten.  Verkoudheid die toch steeds weer terugkomt.  Gisteravond twee uur liggen slapen in de stoel, terwijl er om mij heen volop gekletst werd, daarna een lange nacht...het was nodig. Licht en of kort slapen is niet fijn.  Ondanks het wattenhoofd voel ik me vandaag dan toch 'beter'.  

Ik kook uitgebreid vandaag, rommel wat in huis...en ga nu na dit bericht wat creatiefs doen.  Omdat het mag en kan.  En dan kan ik volledig zijn met mezelf . 

Dranktechnisch gaat het oké. Ik heb nog wel zuchtmomenten. Vandaag nog, in de supermarkt...de 'zal ik toch dan...' Ik weet niet altijd waar het vandaan komt.  Ik weet wel dat ik de neiging had de winkel snel uit te komen en dacht, nee, zo werkt dat niet.  Of ja, ik weet wel waar het vandaan komt...het zijn niet echt hele concrete situaties. Soit. Daar moet ik het mee doen.  Dus ik 'voel', observeer...en het gaat voorbij...en dat mag ik allemaal zelf doen.  En dat wil ik ook. 

Ik leer 'loslaten'...of liever gezegd, anders vasthouden.  Naar de ander, maar ook naar mezelf. Ik ben erachter dat 'controle' een ding is. Het is oké. Ook hierin stapjes. Het hoeft niet perfect  ik ben gewoon een mens  

De winst van 'alles' op dit moment is dat ik ervaar dat 'het voorleven' impact heeft op de mensen om mij heen, vooral bij mijn gezin. Ik heb me afgelopen anderhalf jaar behoorlijk schuldig gevoeld, voor wat er allemaal gebeurde hier.  Ik kan het nu wat meer in perspectief zien. En ervaar dat mijn handelen er toe doet, op een constructieve manier. Niet vanuit angste, maar vanuit liefde (jajaja....dat schrijf ik wel zo makkelijk...in de praktijk nog wel een dingetje...overgave)

Eén ding blijft bovenaan: niet drinken.

Wat voor mij staat voor: met alles aanwezig kunnen zijn. It's the only way.

 

Keep up the good work

 

 

 

[lady jane]

Op 26-3-2023 om 16:02 zei kruidenthee67:

Keep up the good work

 

[GewoonDoen]

Ik dacht kom ff langs om te zeggen dat het met mij goed gaat. Sluit af en lees verder...dus log maar ff in weer om je sterkte te wensen.

Die focus wil je de andere kant op hebben. Kom op kruid, je kan dit!

Als je je ei kwijt wilt, je weet me te vinden....

[kruidenthee67]

Bedankt @GewoonDoen  voor je bericht. Ik dacht dat ik mijn berichtje op mijn draad had geplaatst, maar dat is dus niet zo..nouja, dat maakt ook niet uit.  Ik ben hier niet meer echt actief, lees wel mee.

Fijn om te horen dat het goed met je gaat.

Ja, de focus gaat weer de andere kant op. Ik weet dat ik het kan.  Nog belangrijker, ik wil het ook.  Bizar dat het dan na vijf jaar toch gebeurt.  En het is echt geen optie, oplossing of wat dan ook.  Mindfuck. In de groep zei iemand :  Heimwee...dat vond ik wat raar...maar ik maakte mezelf wel even wijs dat het 'fijn' kon zijn voor een keer...niet denken, voelen...even 'weg'.  Overigens gebeurt dat allemaal niet zo bewust, dat is meer wat ik achteraf zie. Hoe het loopt, en dat betekent dat ik alert moet zijn op de signalen.  Die zijn er wel.  En hoe te handelen weet ik ook.  Dusse...no excuus.  Doorgaan op het ingeslagen pad.  Ik ben niet bang, maar heb heel goed in de gaten, dat als de deur niet dicht gaat, er een tijd van ellende aanbreekt, met alles erop en eraan, dat gaat heel snel. Dat vraag toch echt andere keuzes. Wat dat betreft maak ik mezelf niks wijs

Ik ervaar veel steun van mijn maatje en van de AA groep waar ik begin van het jaar na de vorige uitglijder naartoe ben gegaan.  

Keep up the good work

 

 

[Kruidenthee]

Goh, alweer bijna een jaar na de laatste uitglijder.  Blijkbaar heb ik dat alleen gepost op de dagdraad.  Ik zit gelukkig weer stevig in het zadel.  En wat is er veel gebeurd en voorbij gekomen in dit jaar. En ook genoeg wat ik had kunnen aangrijpen om de fles te pakken, te verdoven, even te ontsnappen, weg te gaan bij wat er is, wat ik voel.  

Een lid in de AA groep die ik wekelijks bezoek zei: 'we hebben niet geleerd het leven te leven.' Daarmee sloeg hij voor mij de spijker op zijn kop.  Maar he, het is nooit te laat om te leren. En dat gaat wat mij betreft om, doen, uitproberen, fouten maken, opnieuw beginnen. Incasseren, accepteren, hollen en stilstaan. Alles erop en eraan. Want, hoe je het ook wend of keert, 'het' is er, wat dat dan ook is. En ik ben er ook, met alles erop en eraan.  En er is geen 'controle' op het leven...wel op hoe ik reageer.  En ik maak vorderingen 😊 

Veel beweging in de levens van mijn kinderen.  Pittig en niet altijd even gemakkelijk. En toen het leek alsof we even in een wat rustiger vaarwater kwamen, plots gezondheidsissues met mijn partner.  Spannend, hoop dat het allemaal wel weer goed komt, maar nu even een fase van niet weten. 

Drank is geen optie.

De groep is ondersteunend. Ben erg blij dat ik die stap weer gezet heb.  Ik weet dat ik nuchter kan blijven.  Omdat ik het echt wil.  Ik vind 'het leven' er niet perse leuker of makkelijker op worden, maar ik ervaar wel 'het leven'. En heb inmiddels wat meer vertrouwen dat ook ik het leven kan leven.  Zonder verdoving.  

Het gaat om durven doen.  (En soms is niets doen, ook durven doen).  Kleine stapjes, ander gedrag.  Niet groots en meeslepend.  Met compassie.  Durven zijn. Met alles erop en eraan.

Ik geniet van de zon vandaag. 

 

Keep up the good work🌹

 

 

22 juli bewerkt door Kruidenthee

[Lika]

Mooi @Kruidenthee. Dank voor de update.